Η ανάβλυση του αγιάσματος
Όταν ο όσιος Αθανάσιος ο Αθωνίτης άρχισε να κτίζει στο Άγιον Όρος τη Μεγίστη Λαύρα, είδε να εξαντλούνται τα απαραίτητα χρήματα, τρόφιμα και λοιπά υλικά. Δεν είχε χρήματα να πληρώσει τους τεχνίτες και τους εργάτες. Δεν είχε τι να τους μαγειρέψει. Τότε απελπισμένος εγκατέλειψε το έργο και ξεκίνησε για τις Καρυές, την πρωτεύουσα, για να δει τι μπορεί να κάνει.
Μετά από δυο ώρες πορεία, φανερώθηκε στο δρόμο του μια μεγαλόπρεπη γυναίκα, η οποία με αυστηρό ύφος τον ρώτησε:
– Αββά Αθανάσιε, που πηγαίνεις; Γιατί άφησες το έργο που άρχισες; Γύρισε πίσω να συνεχίσεις το ιερό και θεάρεστο έργο σου.
Ο όσιος έμεινε εκστατικός από την εμφάνιση της ολόφωτης μορφής που είχε η παράδοξη αυτή γυναίκα, και με τη σειρά του τη ρώτησε:
– Ποια είσαι συ; Πού με γνωρίζεις; Πώς ξέρεις το όνομά μου και με διατάζεις να γυρίσω πίσω; Και με τι και πως θα συνεχίσω το έργο της μονής, αφού σώθηκαν όλα τα απαραίτητα υλικά;
Τότε εκείνη του είπε πως είναι η μητέρα του Κυρίου και πως πρέπει να γυρίσει πίσω για να τελειώσει το έργο που άρχισε. Θα βρει δε όλες τις αποθήκες γεμάτες, τα ταμεία με χρήματα και ότι άλλο χρειασθεί για να τελειώσει η οικοδομή του μοναστηριού.
Ο άγιος Αθανάσιος, για να βεβαιωθεί πως όλα αυτά που του ανήγγειλε, είναι αληθινά, ζήτησε σημείο. Τότε η Κυρία Θεοτόκος του είπε να χτυπήσει με το ραβδί του στην πέτρα που ήταν μπροστά τους. Όταν χτύπησε, βγήκε άφθονο νερό, πολύ γευστικό και θεραπευτικό πολλών ασθενειών! Το νερό αυτό μέχρι σήμερα λέγεται «Αγίασμα του αγίου Αθανασίου» και ο κόσμος που περνάει, πίνει και αισθάνεται γεύση εξαίσια.
Ο όσιος πείσθηκε στα λόγια της Θεομήτορος, γύρισε πίσω και βρήκε, όπως του είπε η Παναγία, όλες τις αποθήκες και τα ταμεία γεμάτα από όλα τα απαραίτητα! Μέχρι που τελείωσε ολόκληρο το έργο, δεν έλειψε τίποτε κατά την αψευδή υπόσχεση της Υπεραγίας Θεοτόκου.
Μοναχός Ανδρέας Θεοφιλόπουλος. Γεροντικόν του Αγίου Όρους, τ. Α΄ – Β΄.
Από το βιβλίο: Χαρίσματα και χαρισματούχοι. Ανθολογία χαρισματικών εκδηλώσεων. Τόμος δεύτερος.
Εκδόσεις Ιεράς Μονής Παρακλήτου, Ωρωπός Αττικής, εκδ. 1989.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου