Η διάβαση του Ιορδάνη
Η οσία Μαρία η Αιγυπτία διηγήθηκε κάποτε τη ζωή της στον όσιο Ζωσιμά και τέλος τον παρακάλεσε:
– Αββά Ζωσιμά, ότι σου είπα να μην το πεις πουθενά, μέχρι να πεθάνω. Πήγαινε τώρα και του χρόνου μην περάσεις τον Ιορδάνη, καθώς έχετε συνήθεια. Μείνε στο μοναστήρι σου, γιατί κι αν θελήσεις να φύγεις, δεν θα μπορέσεις. Όταν έρθει όμως η Μεγάλη Πέμπτη, πάρε τα Άγια Μυστήρια, έλα στον Ιορδάνη και περίμενε με εκεί, γιατί άφ’ ότου ήρθα εδώ δεν έχω μεταλάβει.
Αυτά είπε η οσία και έφυγε προς την έρημο. Ο όσιος θαύμασε το προορατικό χάρισμα της αγίας. Ύστερα γονάτισε, φίλησε τον τόπο που είχε εκείνη σταθεί, και γύρισε στο μοναστήρι.
Τον επόμενο χρόνο θέλησε ο όσιος Ζωσιμάς να βγει πάλι στην έρημο, αλλά τον εμπόδισε κάποια αρρώστια. Θυμήθηκε τότε τα λόγια της αγίας. Τη Μεγάλη Πέμπτη πήρε τη θεία Κοινωνία, μερικά σύκα, λίγους χουρμάδες και βρεγμένη φακή, και πλησίασε στο ποτάμι.
Η ώρα περνούσε, αλλά η αγία δεν φαινόταν. «Πώς όμως θα περάσει το ποτάμι», απορούσε ο αββάς, «αφού δεν υπάρχει κανένα σκάφος;». Ενώ συλλογιζόταν αυτό, την βλέπει ξαφνικά να έρχεται! Ήταν νύχτα, αλλά το φως της σελήνης ήταν πολύ λαμπρό. Έκανε τότε η οσία τον σταυρό της και βρέθηκε αμέσως στο άλλο μέρος του ποταμού! Ο αββάς Ζωσιμάς τα ‘χασε. Έσκυψε να την προσκυνήσει.
– Αββά Ζωσιμά, είπε η αγία, τι κάνεις εκεί; Κρατάς τα Άχραντα Μυστήρια, και θέλεις να βάλεις μετάνοια; Εσύ ευλόγησε με.
Ύστερα τον παρακάλεσε να πει το «Πάτερ ημών» και το «Πιστεύω», και μετέλαβε. Μετά προσευχήθηκε:
– «Νῦν ἀπολύεις την δούλη σου, Δέσποτα, κατά τό ρῆμά σου ἐν εἰρήνῃ, ὅτι εἶδον οἱ ὀφθαλμοί μου τό σωτήριόν σου».
Εν συνεχεία στράφηκε προς τον όσιο και τον παρακάλεσε:
– Αν είναι ευλογημένο, αββά, πήγαινε τώρα στο μοναστήρι σου και του χρόνου έλα να με συναντήσεις εκεί που με είδες την πρώτη φορά.
– Δούλη του Θεού, είπε ο όσιος, μακάρι να ήμουν άξιος να σε ακολουθήσω. Πάρε τουλάχιστον από τα φαγητά που σου έφερα.
Άπλωσε τότε η αγία το χέρι και πήρε τρία μόνο σπειριά φακή, έκανε τον σταυρό της και πέρασε τον Ιορδάνη όπως και πριν! Ο αββάς Ζωσιμάς έκπληκτος ξεκίνησε κι αυτός για το μοναστήρι του.
(Μέγας Συναξαριστής της Ορθοδόξου Εκκλησίας, τ. Δ΄. επιμ.-εκδ. Βίκτωρος Ματθαίου, Αθήνα 1946-50, Α΄ εκδ.)
Από το βιβλίο: Χαρίσματα και χαρισματούχοι. Ανθολογία χαρισματικών εκδηλώσεων. Τόμος δεύτερος.
Εκδόσεις Ιεράς Μονής Παρακλήτου, Ωρωπός Αττικής, εκδ. 1989.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου