ΠΕΡΙ ΓΥΝΑΙΚΩΝ

 ΠΕΡΙ ΓΥΝΑΙΚΩΝ

Μεγ.Βασιλείου. Οι πονηρές διαθέσεις τών γυναικών οδηγούν στό βυθό τίς ασθενείς ψυχές εκείνων πού κατοικούν μαζί τους. Φ-Αγ.Μάξιμου Ομολ.15Ε-307

Αγ.Ιωάν.Χρυσ. Η γυναίκα είναι ικανότατος ρήτορας στο να γοητεύει και να εξαπατά όσους δεν προσέχουν.  Π.ανθ.Αγ.Ι.Χρυσ.Β-204

Αγ.Ιωάν.Χρυσ. Όποιος έχει γυναίκα πονηρή, να γνωρίζει ότι ήδη έχει λάβει τούς μισθούς τών ανομιών του. Φ-Αγ.Μάξιμ.Oμ.15Ε-307

 

             

Αγ.Ιωάν.Χρυσ. Η νόμιμη γυναίκα απαλλάσει τόν άνδρα από τούς οίκους ανοχής, τόν βοηθεί να ζεί μέ σωφροσύνη, καταπαύει τόν φυσικό ερωτικό πόθο. Π.ανθ.Αγ.Ι.Χρυσοστ.Β-37

Αγ.Ιωάν.Χρυσ. Είναι φοβερό να πάρεις γυναίκα φτωχότερή σου, φοβερό όμως και πλουσιότερή σου. Γιατί το ένα βλάπτει τόν άνδρα στήν περιουσία, ενώ το άλλο στήν κυριότητα και τήν ελευθερία. Φ-Αγ.Μάξιμου Ομολ.15Ε-307

Αγ.Ιωάν.Χρυσ. Δεν μπορεί η γυναίκα να διαχειρισθεί καλά τις δημόσιες υποθέσεις, μπορεί όμως να αναθρέψει καλά τά παιδιά, πού είναι το σπούδαιότερο απόκτημα. Π.ανθ.Αγ.Ι.Χρυσοστ.Β-183

Αγ.Ι.Χρυσ. Πρόσεξε, πόσες ὑπηρεσίες προσφέρει ἡ γυναίκα· μένει στὸ σπίτι καὶ φροντίζει γιὰ ὅλα τὰ προβλήματα τῆς οἰκογένειας, ἐπιβλέπει τὶς ὑπηρέτριες, ντύνει τὰ μέλη τοῦ σπιτιοῦ μὲ τὰ χέρια της, σοῦ δίνει τὴν εὐτυχία νὰ ὀνομάζεσαι πατέρας παιδιῶν, σὲ ἀπαλλάσσει ἀπὸ τοὺς οἴκους ἀνοχῆς, σὲ βοηθεῖ νὰ ζεῖς μὲ σωφροσύνη, σβήνει τὸ φυσικὸ ἐρωτικό πόθο. Π.ανθ.Αγ.Ι.Χρυσ.Β-181

Αγ.Ι.Χρυσ. Ἡ γυναίκα ἔχει ἀναλάβει τὶς οἰκιακὲς ἐργασίες καὶ εὐθύνες, ποὺ δὲν ἀποτελοῦν μικρὸ μέρος τῆς ὅλης διοικήσεως ἀλλὰ καὶ τὰ δημόσια πράγματα δὲν μποροῦν νὰ σταθοῦν ποτέ, χωρὶς αὐτή. Γιατί, ἂν ἐπικρατοῦσε στὸ οἰκογενειακὸ περιβάλλον θόρυβος καὶ ταραχή, κάθε κυβερνήτης θὰ ἀναγκαζόταν νὰ ἀποσυρθεῖ στὸ σπίτι, γιὰ νὰ ἐπιβάλει τὴν τάξη, ὁπότε οἱ ὑποθέσεις τῆς πολιτείας θὰ πήγαιναν ἄσχημα. Ὥστε οὔτε στὰ δημόσια πράγματα εἶναι κατώτερη ἡ θέση της, οὔτε στὰ πνευματικά. Π.ανθ.Αγ.Ι.Χρυσ.Β-186

Αγ.Ιωάν.Χρυσ. Εἶναι ἀρκετὰ εὐαίσθητο καὶ τρυφερὸ τὸ γυναικεῖο φύλο καὶ διακρίνεται γιὰ τὴ συμπόνοια του. Αὐτὸ τὸ εἶπα, γιὰ νὰ μὴν ἀπορήσεις, γιατὶ τέλος πάντων ἡ Μαρία θρηνοῦσε πικρὰ στὸν τάφο τοῦ Ἰησοῦ, ἐνῶ ὁ Πέτρος δὲν ἔδειξε παρόμοια εὐαισθησία. «Οἱ μὲν μαθητές, λέγει ὁ Εὐαγγελιστής, ἐπέστρεψαν στὰ σπίτια τους, ἡ δὲ Μαρία στάθηκε κοντὰ στὸν τάφο καὶ ἔκλαιγε». Γι’ αὐτό, γιὰ τὴ μεγάλη της δηλαδὴ φροντίδα, καὶ ἔλαβε μεγάλο μισθό· γιατὶ αὐτὸ ποὺ δὲν εἶδαν οἱ ἄνδρες μαθητές, τοὺς παρισταμένους δηλαδὴ ἀγγέλους, αὐτὸ τὸ εἶδε πρώτη ἡ γυναίκα. Π.ανθ.Αγ.Ι.Χρυσ.Β-193

Αγ.Ιωάν.Χρυσ. Ένα μόνον είναι το έργο της γυναίκας, να προσέχει όσα συγκεντρώνονται με τους κόπους του άνδρα και των μελών της οικογένειας, να διατηρεί τά έσοδα, να φροντίζει το σπίτι. Π.ανθ.Αγ.Ι.Χρυσοστ.Β-184

Αγ.Ιωάν.Χρυσ. Τὴ γυναίκα, ποὺ εἶναι ἀπροσποίητη στὴν ἐμφάνιση καὶ στὸ βάδισμα καὶ στὴν ἐνδυμασία καὶ ποὺ δὲν ἐπιδιώκει νὰ τιμηθεῖ ἀπὸ κανένα, τὴν θαυμάζουν ὅλες οἱ ἄλλες γυναῖκες, μένουν κατάπληκτες καὶ τὴν καλοτυχίζουν καὶ τῆς εὔχονται ὅλα τὰ καλά, ἐνῶ τὴ ματαιόδοξη τὴν ἀποστρέφονται, τὴν μισοῦν καὶ τὴν ἀποφεύγουν σὰν κάποιο ἄγριο θηρίο, ἐκστομίζοντας ἐναντίον της ἀμέτρητες κατάρες καὶ ὕβρεις. Π.ανθ.Αγ.Ι.Χρυσοστ.Β-202

Αγ.Ιωάν.Χρυσ. Τίποτε δὲν εἶναι τόσο ἀηδιαστικό, ὅσο ἡ λαίμαργη καὶ παχύσαρκη γυναίκα. Π.ανθ.Αγ.Ι.Χρυσοστ.Β-203

Ἀγ.Εύσεβίου.Οἱ γυναῖκες νὰ παύσουν τὶς φλυαρίες καὶ τοὺς ψιθυρισμοὺς μὲ τὰ στόματά τους, ἔχοντας στὸ νοῦ τους ὅτι, ψιθυρίζοντας ὁ πονηρὸς στὴν Εὔα, τὴν ἔβγαλε ἀπὸ τὸν παράδεισο. Ἔργα Ἀγ.Ἰωάννου Δαμασκηνοῦ ΕΠΕ 6,363

Αγ.Ιωάν.Χρυσ. Γιατὶ ἄραγε τὸν Ἀδὰμ τὸν ἔπλασε ἔξω ἀπὸ τὸν παράδεισο, καὶ ἀφοῦ τὸν ἔπλασε ἔξω, τὸν ἔβαλε στὸν παράδεισο, καὶ μέσα στὸν παράδεισο δημιούργησε ἀπὸ τὴν πλευρά του τὴν Εὔα; Γιατὶ ἄραγε δὲν ἔπλασε καὶ τὴ γυναίκα ἔξω ἀπὸ τὸν παράδεισο καὶ νὰ τὴν μεταφέρει μετὰ στὸν παράδεισο; Γιὰ νὰ μὴ μάθει νὰ γυρίζει ἔξω ἀπὸ τὸ σπίτι της καὶ νὰ ἀφοσιώνεται στὸ σπίτι της. Διότι, ἄν πλάστηκε μέσα στὸν παράδεισο καὶ δὲν ἔκανε ὑπομονή, τὶ θὰ ἔκανε ἐὰν τὴν ἔπλαθε ἔξω ἀπὸ τὸν παράδεισο; Ἀπὸ αὐτὴν ἔμαθαν οἱ κακὲς γυναῖκες νὰ γυρίζουν ἀπὸ σπίτι σὲ σπίτι. Αὐτὲς ἐπιπλήττοντάς τις ὁ Παῦλος ἔλεγε· «μὲ τὸ νὰ περιέρχονται τὰ σπίτια, μαθαίνουν νὰ μὴ ἐργάζονται». Ἔργα Ἀγ.Ἰωάννου Δαμασκηνοῦ ΕΠΕ 6,387

Αγ.Ιωάν.Χρυσ. Ἀλλοίμονο! Ὁ προφήτης Ἠλίας φοβήθηκε μιὰ γυναίκα, αὐτὸς ποὺ κρατοῦσε στὴ γλῶσσα του τὴ βροχὴ ὅλης τῆς οἰκουμένης, αὐτὸς ποὺ μὲ ἕνα λόγο του κατέβασε φωτιὰ ἀπὸ τὸν οὐρανὸ καῖ μὲ προσευχὴ ἀνέστησε νεκρούς, φοβήθηκε μιὰ γυναίκα; Ναί, φοβήθηκε, διότι καμμιὰ κακία δὲν συγκρίνεται μὲ τὴν πονηρὴ γυναίκα. Βεβαιώνει τὸν λόγο μου ἡ Σοφία λέγοντας· «Δὲν ὑπάρχει κεφάλι πιὸ ψηλὰ ἀπὸ τὸ κεφάλι τοῦ φιδιοῦ, καὶ δὲν ὑπάρχει κακία μεγαλύτερη ἀπὸ τὴν κακία τῆς γυναίκας». Ἔργα Ἀγ.Ἰωάννου Δαμασκηνοῦ ΕΠΕ 6,381

Αγ.Ιωάν.Χρυσ. Ὤ, τὸ κακὸ καὶ μεγάλο ὅπλο τοῦ διαβόλου· μὲ τὴ γυναίκα ἀπὸ τὴν ἀρχὴ στὸν παράδεισο πλήγωσε τὸν Ἀδάμ. Μὲ γυναίκα ξετρέλανε τὸν Δαβὶδ γιὰ νὰ σκοτώσει τὸν Οὐρία. Μὲ γυναίκα ὁδήγησε τὸν σοφώτατο Σολομώντα σὲ παράβαση· μὲ γυναίκα τὸν τόσον ἀνδρεῖο Σαμψὼν ἀφοῦ τὸν ξύρησε τὸν τύφλωσε. Μὲ γυναίκα τὰ παιδιὰ τοῦ ἱερέα Ἠλὶ τὰ κατέστρεψε· μὲ γυναίκα καταδίωκε τὸν οὐρανοδρόμο Ἠλία· μὲ γυναίκα ἔκλεισε στὴ φυλακὴ τὸν εὐγενέστατο Ἰωσήφ· μὲ γυναίκα τὸ λυχνάρι ὅλου τοῦ κόσμου, τὸν Ἰωάννη, τὸν ἀποκεφάλισε· μὲ γυναίκα τοὺς σφάζει ὅλους. Διότι ἡ ἀναιδὴς γυναίκα δὲν διστάζει μπροστὰ σὲ τίποτε. Ἔργα Ἀγ.Ἰωάννου Δαμασκηνοῦ ΕΠΕ 6,381

Αγ.Ιωάν.Χρυσ. Δὲν τὸ ἔχει τίποτε ἡ κακὴ γυναίκα νὰ παραδώσει τὸν ἄνδρα της στὸν θάνατο. Ὅπως λόγου χάρη τὸν δίκαιο Ἰὼβ ἡ γυναίκα του τὸν ἔσπρωχνε στὸν θάνατο, λέγοντας· «πὲς ἕνα βλάσφημο λόγο στὸν Κύριο καὶ πέθανε». Ὢ μοχθηρὴ φύση! Ὢ πρόθεση ἀνόσια! Ἔργα Ἀγ.Ἰωάννου Δαμασκηνοῦ ΕΠΕ 6,383

Αγ.Ιωάν.Χρυσ. Θέλεις νὰ δεῖς καὶ ἄλλη σύζυγο μὲ τέτοια κακία; Κοίταξε σὲ παρακαλῶ καὶ τὴν Δαλιδά. Διότι καὶ ἐκείνη τὸν Σαμψών, τὸν ἀνδρειώτατο ἄνδρα, ἀφοῦ τὸν ξύρησε, παρέδωσε στοὺς ἀλλόφυλους τὸν ἄνδρα της, τὸν σύζυγό της, αὐτὸν ποὺ ζέσταινε, αὐτὸν ποὺ χάϊδευε, αὐτὸν ποὺ κολάκευε, αὐτὸν ποὺ ὑποκρινόταν ὅτι τὸν ἀγαπᾶ περισσότερο καὶ ἀπὸ τὸν ἑαυτό της· αὐτὸν ποὺ χτὲς ἀγαποῦσε, σήμερα τὸν ἀπατοῦσε· αὐτὸν ποὺ χτὲς ζέσταινε ἀγαπώντας τον, σήμερα τὸν ἔθαβε ἀπατώντας. Ἔργα Ἀγ.Ἰωάννου Δαμασκηνοῦ ΕΠΕ 6,383

Αγ.Ιωάν.Χρυσ. Γι’ αὐτὸ καὶ ὁ προφήτης σοῦ παραγγέλνει· «νὰ προφυλάγεσαι ἀπὸ αὐτὴν ποὺ κοιμᾶσαι μαζί της, καὶ νὰ μὴ τῆς ἐμπι-στεύεσαι τίποτε». Πές μου· ποιὸ θηρίο θὰ μποροῦσε ποτὲ νὰ σκεφτεῖ τέτοια ἐναντίον τοῦ δικοῦ του τοῦ ἀρσενικοῦ; Καὶ ποιὰ δράκαινα θέλει νὰ πεθάνει ὁ ἄνδρας της; Ποιὰ λιονταρίνα ἐπίσης παραδίνει τὸν ἄνδρα της νὰ σφαχθεῖ; Βλέπεις ὅτι πολὺ ἐπιτυχημένα εἶπε ἡ σοφία τό, «δὲν ὑπάρχει κεφάλι ψηλότερο ἀπὸ τὸ κεφάλι τοῦ φιδιοῦ, καὶ δὲν ὑπάρχει κακία μεγαλύτερη ἀπὸ τὴν κακία τῆς γυναίκας»; Καὶ γιὰ νὰ μιλήσω μὲ συντομία, ὅποιος ἔχει γυναίκα κακή, ἂς γνωρίζει, ὅτι ἔλαβε τὴν ἀμοιβὴ τῶν παρα-νομιῶν του· «ἡ πονηρὴ γυναίκα δίνεται στὸν παράνομο ὡς μερίδιο γιὰ τὰ ἔργα του». Ἔργα Ἀγ.Ἰωάννου Δαμασκηνοῦ ΕΠΕ 6,385

Ἰσιδώρου Πηλουσιώτου. Κάθε συναναστροφὴ μὲ γυναῖκες, πρέπει, ἂν εἶναι δυνατόν, νὰ ἀποφεύγεται, γιατὶ αὐτὴ ἔχει τὴ δυνατότητα νὰ προκαλεῖ ἀποχαύνωση. Ἂν αὐτὸ εἶναι ἀδύνατο ἐξαιτίας περιπτώσεων ἀνάγκης ἢ φροντίδας τῶν φτωχῶν, πρέπει ἡ συνομιλία νὰ γίνεται κοιτάζοντας κάτω. Γιατὶ στοὺς περισσότερους ἢ σχεδὸν σὲ ὅλους ἐκείνους ποὺ νικήθηκαν ἀπὸ τὴν ὀμορφιὰ τῶν γυναικῶν, ὁ θάνατος εἰσῆλθε, σὰν ἀπὸ θυρίδες, ἀπὸ τὰ μάτια, ὁ ὁποῖος νίκησε ἀκόμη καὶ τὸν μεγάλο προφήτη καὶ βασιλιά, ὅταν ἔριξε τὴ ματιά του πρὸς τὸ θανατηφόρο ἐκεῖνο λουτρό. Ἔργα Ἰσιδώρου Πηλουσιώτου τομ.1-113-115

Ἀγάπιος Μον. Ὅταν ἐξωρκίζε τις Πνευματικὸς τὸ δαιμόνιον, νὰ εὐγῇ ἀπὸ τὸν πάσχοντα, καὶ ἐρώτησέ τον νὰ τοῦ εἰπῇ, τίνες ἐκολάζοντο εἰς τὸν ἀριθμὸν περισσότεροι, οἱ ἄνδρες ἢ οἱ γυναῖκες; Καὶ ὁ δαίμων εἶπεν, ὅτι αἱ γυναῖκες. Ὁ δὲ Πνευματικὸς ἀπε-κρίνατο, λέγων· Δὲν σοῦ πιστεύω, ὅτι αἱ γυναῖκες δὲν κάμνουσι τινὰ πραγματείαν, ἢ συναλλάγματα, οὔτε πουλοῦσιν, ἢ ἀγορά-ζουσι, καὶ ἄλλα τοιαῦτα, ὁπου οἱ ἄνδρες μετέρχονται, ἀπατῶντες ἕνας τὸν ἄλλον, καὶ ἀδικεύοντες. Ἁμαρτωλῶν Σωτηρία 249

Ἀγάπιος Μον. Λέγει του ὁ Δαίμων· διὰ τέσσαρα ἁμαρτήματα, ὅπου κάμνουν αἱ γυναῖκες, κολάζονται περισσότερον. Πρῶτον, διατὶ στολίζονται, καὶ εὐμορφίζουν τὴν σάρκα τους μέ χρώματα, νὰ δείχνουσιν ὡραιότεραι ἀπὸ τὴν φυσικὴν εὐπρέπειαν, ὅπου ὁ Πλάστης τοὺς ἔδωκε. Δεύτερον, διὰ τὰς μαντείας αὐτῶν καὶ παρατηρήματα, ὁποῦ γοητεύουν, χύνουν  κάρβουνα, βάνουσι κλήδονας καὶ κλήρους, νὰ ἰδοῦσι τὸ ριζικὸν τους, δὲν δανείζουσι τὰς ἀρχιμηνίας, οὔτε στίαν δίδουσι μερικὰς ἡμέρας, πιστεύουσιν ὀρνεων φωνὰς, καὶ ἄλλας ὁμοίας μαντείας ποιοῦσι. Τρίτον, διὰ τὴν σούραν καὶ καταλαλιὰ, ὁποῦ λέγουσιν, οὐ  μόνον  εἰς  τὸν  οἶκον,  ἀλλὰ  καὶ εἰς τὴν  Ἐκκλησίαν, καὶ δὲν προσέχουν τοῖς λεγομένοις. Τέταρτον δὲ, καὶ χειρότερον πάντων, διὸτι δὲν ἐξωμολογοῦνται καλῶς, νὰ τὰ εἰποῦσιν εἰς τὸν Πνευματικὸν, ἀλλὰ λέγουσι ὁλίγα τινὰ διὰ τὸν τύπον μόνον πῶς ἐξωμολογήθησαν, καὶ οὕτω κοινωνοῦσαι ἀναξίως κολάζονται, ἤγουν αἱ ἄφρονες γυναῖκες. Ἁμαρτωλῶν Σωτηρία 249-250