ΚΥΡΙΛΛΟΥ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑΣ ΥΠΟΜΝΗΜΑ ΣΤΟΥΣ ΨΑΛΜΟΥΣ

 

ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΠΑΤΕΡΑ ΜΑΣ

ΚΥΡΙΛΛΟΥ

ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑΣ

 

 

ΥΠΟΜΝΗΜΑ
ΣΤΟΥΣ ΨΑΛΜΟΥΣ

ΠΡΟΛΟΓΟΣ

Οί ιεροί λόγοι καί ή συγκέντρωση των θείων μαθημάτων προσφέρουν όνομαστη ώφέλεια σ’ έκείνους πού τα έχουν πει* Γιατί λέγει, «Ή σοφία είναι άνώτερη άπό τούς πολύτιμους λίθους, καί κάθε πολύτιμο πράγμα δεν είναι ισάξιο μέ αυτήν»¹¹. Νομίζω λοιπόν ότι πρέπει νά κοπιάζει, καί πολύ πρόθυμα μάλι­στα, γιά τά τόσο ώφέλιμα, καί νά είναι ανώτερος άπό κάθε κόπο καί οκνηρία αυτός πού επιθυμεί πολύ τά άξια θαυμασμού. Γιατί δεν κατορθώνονται εύκολα τά εξαιρετικά κατορθώματα άπό αυτούς πού έχουν συνηθίσει νά πέφτουν σέ οκνηρία, άλλά μόνο άπό έκείνους πού θέλουν νά ιδρώνουν για αυτά.³Από αυτό λοιπόν παρακινήθηκα καί εγώ τώρα στο ότι πρέπει νά διηγηθώ όσο μπορώ λίγα άπό αυτά πού έχουν σχέση μέ τό βιβλίο των ψαλμών. Γιατί τούς ψάλλουν πολύ στην Εκκλησία τού Κυρίου, γιά νά τούς άκούσει ό λαός, καί μπορούν οί γύρω άπό τον Άσάφ νά άναδειχθούν προφήτες καί άρχηγοί καί δάσκαλοι, πού τοπο­θετήθηκαν άπό τον Δαβίδ ατούς λαούς, γιά νά υμνούν τον Κύ­ριο καί νά τον δοξολογούν. Καί αυτά βέβαια έτσι ειπώθηκαν άπό μένα "Οσο γιά τά υπόλοιπα πού τυχόν βρίσκονται σ' αυ­τούς, ήτοι τό διάψαλμα ή τό βέλος ή τον λημνίσκο¹² ή την μνήμη

κάποιου άλλου ψαλμού, οδηγούμενος μέ τη χάρη τού Κυρίου καί συμβιβαζόμενος με την δύναμη Εκείνου, θά τα πώ καί πάλι. ³Αλλά καί γι⁵ αυτά που έχουν ειπωθεί, θά κάνω παρακάτω ευρύ­τερο λόγο μέ τη χάρη του Θεού.

ΨΑΛΜΟΣ 1ος

 ..... καὶ πάντα, ὅσα ἂν ποιῇ, κατευοδωθήσεται.

Στίχ. 3. «Καί όλα όσα θά κάνει αυτός θά έχουν αίσιο τέλος».

Πριν άπό τον ερχομό τού Σωτήρα μας δεν ήταν εύκολη στους ανθρώπους ή δυνατότητα νά νικούν την παράλογη φιληδονία καί νά υπερβαίνουν τά όρια των κοσμικών έπιθυμιών, όταν όμως εμφανίσθηκε σε μάς ό Κύριος, πού είναι Θεός, έγινε λείος καί ομαλός, χωρίς νά έχει τίποτε τό άνηφορικό ή άνώμαλο, ό δρόμος πού μας οδηγεί στην άρετή.

 Διὰ τοῦτο οὐκ ἀναστήσονται ἀσεβεῖς ἐν κρίσει, οὐδὲ ἁμαρτωλοὶ ἐν βουλῇ δικαίων·

Στίχ. 5. «Οί άσεβείς δεν θά άναστηθούν κατά την κρίση».

Μερικές φορές βέβαια ακολουθεί σ’ αυτούς καί ευσπλαγχνία, ώστε νά μη ύποστούν τις ίδιες τιμωρίες μέ τούς άσεβείς. Θά άναστηθούν φυσικά καί οί άμαρτωλοί, άλλά δέν θά βρίσκονται στη βουλή καί στη σύναξη των δικαίων. Βουλή βέβαια των δι­καίων ονομάζει κατά κάποιο τρόπο τήν τάξη (θέση) καί τό άξίωμά τους. Γιατί, αν καί μπορεί κάποιοι άπό τούς άμαρτωλούς νά είναι άξιοι έλεημοσύνης ή συγγνώμης, άλλά δέν θά καταταγούν στούς χορούς των Αγίων. Καθόσον άλλος είναι ό κλήρος εκείνων, υψηλά τά καυχήματά τους, περίβλεπτη ή χάρη καί ατε­λείωτη ή άπόλαυση. Γιατί έχουν τρυγήσει τον καρπό των κατορ­θωμάτων τους καί απολαμβάνουν τις άμοιβές της γενναιότητάς τους σέ κάθε άγαθό. Σύ όμως σημείωσε, ότι πρώτος ό Δαβίδ δίδαξε τήν άνάσταση καί κρίση καί τήν υπόσχεση της μέλλουσας ζωής μέ τρόπο σαφή¹³, χωρίς ό Μωυσής νά έχει παραδώσει τίποτε.

13. Ματθ. 25,34.

 ΚΥΡΙΛΛΟΥ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑΣ  ΕΡΓΑ Τ.14 ΕΠΕ

 ΥΠΟΜΝΗΜΑ ΣΤΟΥΣ  ΨΑΛΜΟΥΣ