Ἐξομολογητάριον Ἀγ.Νικοδήμου-Αιρέσεις-Σχίσματα-Ειδωλολατρεία

 

Αίρεση (από το ρήμα αιρούμαι =  επιλέγω, προτιμώ)
    Είναι η επιλογή μέρους της διδασκαλίας της Εκκλησίας και εμμονή σε αυτό από μέλη της εκκλησίας.

 1. Μακάριος ἀνήρ, ὃς οὐκ ἐπορεύθη ἐν βουλῇ ἀσεβῶν, καὶ ἐν ὀδῷ ἁμαρτωλῶν οὐκ ἔστη, καὶ ἐπὶ καθέδρα λοιμῶν οὐκ ἐκάθισεν.
Μετάφραση (Τιμ. Κιλίφη): Eίναι ευτυχισμένος ο άνθρωπος, που δεν πήγε σε σύναξη
ασεβών και δεν στάθηκε σε δρόμο αμαρτωλών και δεν κάθησε εκεί που κάθονται διεφθαρμένοι.

 ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑ: ΕΡΜΗΝΕΙΑ – ΨΑΛΜΟΣ Α΄

 ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑ: ΕΡΜΗΝΕΙΕΣ ΨΑΛΜΩΝ

Αποκαλυψις Ιωαννου 21:8 Οι δε δειλοι και απιστοι και βδελυκτοι και φονεις και πορνοι και μαγοι και ειδωλολατραι και παντες οι ψευσται θελουσιν εχει την μεριδα αυτων εν τη λιμνη τη καιομενη με πυρ και θειον· ουτος ειναι ο δευτερος θανατος.

Αποκαλυψις Ιωαννου 22:15 Εξω δε ειναι οι κυνες και οι μαγοι και οι πορνοι και οι φονεις και οι ειδωλολατραι και πας ο αγαπων και πραττων το ψευδος.

 

  α.   Τριαδολογικές Αιρέσεις   

1.  αμφισβήτησαν τις τρεις υποστάσεις του Θεού (Πατήρ – Υιός – Άγιο Πνεύμα)
2.  αμφισβήτησαν  το Ομοούσιο της Αγίας Τριάδος
β.   Χριστολογικές Αιρέσεις    1.  αμφισβήτησαν το πρόσωπο του Χριστού

Σύνοδος Λαοδικείας (κανόνες)  Κανὼν λγ':

Οὔτε συνεύχεσθαι αἱρετικοῖς, ἢ σχισματικοῖς.

 ΠΕΡΙ ΣΧΙΣΜΑΤΩΝ ΒΙΒΛΙΟΝ ΣΤ (ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟΙ ΠΑΤΕΡΕΣ 1  ΑΠΑΝΤΑ ΤΑ ΕΓΑ  ΕΠΕ  114 ΕΔΩ

  ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑ: Η αίρεση και οι επιπτώσεις της

 ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑ: Απάντηση στους επικριτές του Αγίου Ι. Χρυσοστόμου 

 ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑ: Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος. Εις Ευτρόπιον.ΕΠΙΚΑΙΡΟ 

 ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑ: Πώς ονόμαζε τις συναγωγές ο Αγιος Ι. Χρυσόστομος ;;;

 ΑΝΕΤΗΝ ΑΦΗΚΑΜΕΝ ΤΗΝ ΘΥΡΑΝ - Ο Οικουμενισμός ως Ιουδαΐζουσα αίρεση 

 ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑ: Η θεωρία τῶν κλάδων 

 ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑ: Η αίρεση του οικουμενισμού είναι η νέα ειδωλολατρία

 ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑ: Διδάξω ἀνόμους τὰς ὁδούς σου, καὶ ἀσεβεῖς ἐπὶ σὲ ἐπιστρέψουσιν(Ερμηνεία) 

 ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑ: Διδάξω ἀνόμους τὰς ὁδούς σου, καὶ ἀσεβεῖς ἐπὶ σὲ ἐπιστρέψουσι(Ερμηνεία).1

  ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑ: ΚΑΤΑ ΑΙΡΕΣΕΩΝ

 ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑ: Φωνὴ βοῶντος ἐν τῇ ἐρήμῳ, εὐθύνατε τὴν ὁδὸν Κυρίου

Α'. Πριν από όλα νά φυλάγεσθε, επίσκοποι, από τις τρομερές καί επικίνδυνες και αθέμιτες αιρέσεις, αποφεύγοντάς τις σαν φωτιά πού καίει όσους τις πλησιάζουν. Νά αποφεύγετε επίσης και τά σχίσματα. Καθόσον δεν είναι θεμιτό ούτε ο νους νά παρεκλίνει σε ανόσιες αιρέσεις, ούτε από τούς ομόφρονες νά χωρίζεστε εξαιτίας φιλαρχίας.

 2. Γιατί καί τά παλιά χρόνια όσοι τά αποτόλμησαν αυτά, δεν απέφυγαν την τιμωρία. Τον Δαθάν, λόγου χάρη, καί τόν Αβειρών, πού επαναστάτησαν εναντίον τού Μωυσή, τούς κατάπιε ή γη^1, ο Κορέ πάλι καί οί διακόσιοι πενήντα πού ήταν μαζί του καί έξεγέρθηκαν εναντίον τού Ααρών, έγιναν παρανάλωμα της φωτιάς, ενώ ή Μαριάμ, πού κατηγόρησε τόν Μωυσή ότι κοιμήθη­κε μέ είδωλολάτρισσα, αποβλήθηκε από τό στρατόπεδο γιά εφτά μέρες², επειδή έλεγε ότι ό Μωυσής πήρε γυναίκα Αίθιόπισσα. 3. Καί όχι μόνο αυτοί, αλλά καί ό Αζαρίας, πού λεγόταν καί Οζίας καί ήταν βασιλιάς τού Ιούδα, επειδή φέρθηκε μέ θράσος απέναντι της ιεροσύνης καί θέλησε νά προσφέρει θυσία θυμιάματος, πράγ­μα πού δέν άρμοζε σ’ αύτόν, επειδή δέν ύπάκουσε στόν αρχιερέα Αζαρία καί τούς ογδόντα Ιερείς πού τόν έμπόδιζαν, παρουσίασε λέπρα στό μέτωπό του καί έτρεξε νά βγει άπό τό ναό, γιατί τόν τι­μώρησε ο Κύριος³.

Β'. Ας προσέχουμε λοιπόν, αγαπητοί, ποιά ήταν ή δόξα των στασιαστών καί πόσο εύτελής ή απόφασή τους. Γιατί, εάν εκείνος  πού έξεγείρεται έναντίον βασιλέων είναι άξιος τιμωρίας, έστω καί άν είναι γιός ή φίλος του, πόσο μάλλον εκείνος  πού επαναστεΐ εναντίον των Ιερέων; Γιατί, όσο ανώτερη είναι ή Ιεροσύνη από τή βα­σιλεία, επειδή αγωνίζεται γιά τήν ψυχή, τόσο πιό βαρειά τιμωρία...

 

ΠΗΔΑΛΙΟΝ ΕΙΣΑΓΩΓΗ

https://drive.google.com/file/d/1EFOhAvE5KKHjqlP00f05cOnt2rcj0O4X/view?usp=sharing

Χρηστοήθεια Χριστιανών περί διορθώσεως αδερφού

https://drive.google.com/file/d/1dU0B1A4vqtcvUAoXbKQS6uXteH1xRxFk/view?usp=sharing

ΠΗΔΑΛΙΟΝ ΤΟΙΣ ΑΠΑΝΤΑΧΟΥ ΕΝΤΕΥΞΟΜΕΝΟΙΣ

https://drive.google.com/file/d/1-E-WF3ge5CtFadDCghu3M3-GQfE8d2lz/view?usp=sharing

 

 «Ο Άγιος Πέτρος ο Αλεξανδρείας (311) καθώς βρισκόταν στη φυλακή (κατ' εντολή του Διοκλητιανού) και καθώς προσευχόταν τη νύχτα (παραμονή του μαρτυρικού του θανάτου), είδε την ακόλουθη οπτασία:
Το Χριστό ως παιδάκι δώδεκα περίπου ετών, να αστράφτει το Πρόσωπό Του, φωτίζοντας το κελλί της φυλακής, να φοράει ένα σχισμένο χιτώνα, προσπαθώντας να κρύψει το γυμνό Του σώμα.
-Ποιος, Σού έσχισε το χιτώνα; Τον ρώτησε ο Πατριάρχης.
-Ο Άρειος! Απάντησε ο Χριστός.
Άρνηση της Θεότητος του Χριστού σημαίνει ξεγύμνωμα του Χριστού. Η χειρίστη αίρεση! Ειδωλολατρία!» [...]

 Διάβολος και ανθρώπινος εγωισμός: οι γεννήτορες της αιρέσεως.
    * Ο διεφθαρμένος βίος αιτία αιρέσεως
    * Η υπερηφάνεια αιτία αιρέσεως

  Ο Διάβολος κι ο εγωισμός του ανθρώπου. Ο Διάβολος είναι ο σπορεύς των ζιζανίων

 Είναι η μέθοδος του, η μέθοδος της νοθείας, της αποκλίσεως από την αλήθειαν, δηλαδή την αίρεση.
Ο Διάβολος δεν αρνείται, αλλά τροποποιεί. Αυτή είναι η μέθοδος του η συστηματική, που σε κάθε εποχή θα πάρει λεπτές αποχρώσεις· ωστόσο όμως βασικά πάντα θα μένει η ίδια μέθοδος, από την εποχή του Σταυρού και της Αναστάσεως μέχρι και σήμερα. Αυτή η μέθοδος της νοθείας είναι ο καρπός αυτού του διαβολικού φθόνου και της διαβολικής κακίας.
Ο ανθρώπινος εγωισμός ομοίως γεννά την αίρεση. Και γεννάται η αίρεση είτε υπό τη μορφή της υπερηφάνειας, εκ μέρους του ανθρώπου, είτε υπό τη μορφή της εμμονής εις τον διεφθαρμένον βίον . Τόσο την υπερηφάνεια όσο και τον διεφθαρμένον βίον, ο Διάβολος τα εκμεταλλεύεται, τα καθιστά όργανα εις τα χέρια του, και έτσι, έχοντας όργανα τους διεφθαρμένους και τους υπερήφανους ανθρώπους, διαδίδει μίαν αίρεση του. Δύο πράγματα γέννησαν την αίρεση: Η άγνοια και ο εγωισμό. Δύο πράγματα δαιμονίζουν τον άνθρωπο: η απιστία και η αμαρτία.

 Ο διεφθαρμένος βίος αιτία αιρέσεως. Δια την περίπτωση του διεφθαρμένου βίου, λέγει ο Κύριος: «Εάν τις θέλει το θέλημα αυτού ποιείν, δηλαδή του Θεού, γνώσεται περί της διδαχής, πότερον εκ του Θεού εστίν ή εγώ απ’ εμαυτού λαλώ» (Ιωανν. 7,17). Εάν, λέγει κάποιος θέλει να κάνει το θέλημα του Θεού, να τηρήσει το θέλημα του Θεού, να αποφύγει την αμαρτία και να τηρήσει όλες τις εντολές του Θεού, τότε – προσέξτε παρακαλώ να δείτε θαυμάσιον κριτήριο που θέτει ο Κύριος, κριτήριον διακρίσεως- τότε αυτομάτως θα παραδεχτεί ότι ο Ιησούς Χριστός είναι αληθινός, δηλαδή Θεάνθρωπος, και τότε βεβαίως δεν κινδυνεύει να πέσει σε καμία απόκλιση, σε καμία αίρεση. Πότε; Όταν θα τηρήσει απολύτως το θέλημα του Θεού, συνεπώς όταν είναι ο αγνός και καθαρός άνθρωπος. Δεν έχει λόγους αποκλίσεως, αγαπητοί μου, ο αγνός και καθαρός άνθρωπος· μόνον ο διεφθαρμένος άνθρωπος έχει λόγους να τροποποιήσει τα δόγματα…
Ο διεφθαρμένος άνθρωπος εισάγει αίρεσιν· Και σου λέγει: «Και ποιος τα είδε αυτά… και ποιος τα ξέρει… Δεν βαριέσαι… Μπα! Γιατί; Ο Θεός πρέπει να είναι πολύ αγαθός· τόσο, που δεν θα πρέπει να υπάρχει Κόλαση», και άλλα πολλά. Τα βγάζει με το μυαλό του. Όλα αυτά τα υπαγορεύει, όπως σας είπα, ο διεφθαρμένος βίος.
Η υπερηφάνεια αιτία αιρέσεως. Αλλά και για την υπερηφάνεια, λέγει ο απόστολος Παύλος προς τον Τίτον: «Αιρετικόν άνθρωπον μετά μίαν και δευτέραν νουθεσίαν, παραιτού, ειδώς ότι εξέστραπται ο τοιούτος και αμαρτάνει ως αυτοκατάκριτος» (Τιτ.3, 10-11). Όταν λέγει ο Απόστολος στην επιστολή του προς τον Τίτον «Θα πεις μία φορά, δυο φορές σ’ έναν αιρετικό να αφήσει την αίρεση του. Μην επιμείνεις περισσότερο· αυτός ο άνθρωπος έχει διαστραφεί». Τι εννοεί; πού είναι τώρα το θέμα; Είναι στην ψυχήν· είναι η υπερηφάνεια. Και όταν λέγει ο απόστολος Παύλος μία και δύο φορές, όχι παραπάνω, εννοεί ότι η υπερηφάνεια, εάν δεν είναι αθεράπευτον πάθος, τουλάχιστον είναι δυσθεράπευτον πάθος. Και η υπερηφάνεια των ανθρώπων πολλάκις δημιουργεί την αίρεση… Και γενικά ο άνθρωπος ο υπερήφανος θέλει να μένει σ’ εκείνο που καταλαβαίνει και όχι σ’ εκείνο το οποίον λέγει ο λόγος του Θεού.

 Η αίρεσις διακρίνεται σε τρεις τομείς.  

Η πρώτη μορφή είναι η δογματική· όταν δηλαδή η απόκλιση, η αίρεση αναφέρεται εις το δόγμα, εις την αποκεκαλυμμένην αλήθειαν, η οποία είναι υπέρ νουν. Αναφέρεται σε ό,τι βεβαίως ο Θεός αποκαλύπτει· πρωτίστως και κυρίως όμως, κυριότατα θα έλεγα, αναφέρεται εις το δόγμα της Αγίας Τριάδος και εις το δόγμα το Χριστολογικόν, δηλαδή εις ό,τι αναφέρεται εις τον Χριστόν· αλλά και γενικά σε κάθε δόγμα που η Αγία Γραφή, ο λόγος του Θεού μας αποκαλύπτει.
Δεύτερον· είναι ο τομεύς της ηθικής. Εις αυτόν τον τομέα ανήκουν αποκλίσεις ως προς τον ηθικόν νόμο του Ευαγγελίου. Όταν, επί παραδείγματι, λέγει ο λόγος του Θεού «ου κλέψεις» και λέγει ο άνθρωπος στον εαυτόν του, «Δούλεψε να φας και κλέψε να ‘χεις», αυτό είναι αίρεση. Όταν λέγει ο λόγος του Θεού «ου πορνεύσεις», και λέγουν οι άνθρωποι. «Ω, ο άνθρωπος είναι πλασμένος να ζει γενετήσια εκτός και εντός γάμου», αυτό είναι αίρεσις. Εκείνοι οι οποίοι υποστηρίζουν δηλαδή γενετήσιους σχέσεις προ του γάμου είναι αιρετικοί ως προς τον ηθικόν τομέα του Ευαγγελίου.
Και τρίτον· είναι ο κοινωνικός τομέας. Εις αυτόν τον τομέα, του κοινωνικού, ανήκουν οι κοινωνικές αντιλήψεις των διαφόρων κοινωνιολογικών συστημάτων περί κατανομής και απολαύσεως των υλικών αγαθών. Όταν, επί παραδείγματι, ισχυρίζονται οι άνθρωποι και λέγουν «Ο παράδεισος είναι εδώ στη γη, με την υλιστική μορφή· τι θα φας, τι θα πιης, τι θα απολαύσεις», αυτό είναι αίρεση εις τον κοινωνικόν τομέα.Μην ξεχνάμε δε ότι η Βασιλεία του Θεού είναι πόσις και βρώσις (βλ.Ρωμ.14,17) και ότι όλα τα κοινωνικά συστήματα κατά κανόνα, ως επίγεια συστήματα, δεν αποβλέπουν παρά στο πως να βελτιώσουν τη ζωή των ανθρώπων· και συνεπώς, είτε το αντιλαμβάνονται είτε όχι, είτε συνειδητά είτε ασυνείδητα, θέλουν να μεταφέρουν τον παράδεισον επί της γης…(ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΕΣ ΕΧΟΥΝ ΤΕΤΟΙΑ ΑΝΤΙΛΗΨΗ ΑΠΟΨΗ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟΝ ΕΠΙ ΤΗΣ ΓΗΣ _ΤΑ ΧΡΥΣΑ ΚΟΥΤΑΛΙΑ_ΚΑΙ ΤΑ ΣΚΟΡΔΑ ΤΗΣ ΑΝΑΛΑΜΠΗΣ )η θεωρία  της  ΑΝΑΛΑΜΠΗΣ  της  Ορθοδοξίας  βρίσκεται  πολύ  ψηλά  μέσα  στους  κόλπους  της  Ορθοδοξίας  καθώς  ΥΠΟΣΧΕΤΑΙ  υλικά  πλούτη – ΕΥΗΜΕΡΙΑ -εξάλειψη του  κακού κτλ.Βλέπετε, λοιπόν, πόσο βλάσφημο είναι το να λέμε "ο Θεός δεν θα μας αφήσει";(!)Μα ο Θεός δεν μας αφήνει. Εμείς -κακήν κακώς- αφήνουμε τον Θεό αδέλφια μου και αυτό είναι το μόνο σίγουρο!

Η ΠΛΑΝΗ ΤΗΣ ΑΝΑΛΑΜΠΗΣ 

 https://www.youtube.com/watch?v=pB5S_6JF6rU

 Ἐξομολογητάριον Ἀγ.Νικοδήμου ΕΔΩ  

 Έκδοση Αθήνας, 1895 (Πανεπιστήμιο Κρήτης)

 

Ματθ. 24,12 ψυγήσεται ἡ ἀγάπη τῶν πολλῶν
Γαλ. 5,20 εἰδωλολατρία, φαρμακεία, ἔχθραι, ἔρεις, ζῆλοι, θυμοί, ἐριθεῖαι, διχοστασίαι, αἱρέσεις,
Γαλ. 5,21 φθόνοι, φόνοι, μέθαι, κῶμοι καὶ τὰ ὅμοια τούτοις, ἃ προλέγω ὑμῖν καθὼς καὶ προεῖπον, ὅτι οἱ τὰ τοιαῦτα πράσσοντες βασιλείαν Θεοῦ οὐ κληρονομήσουσιν.

ΟΙ 3 ΒΑΘΜΟΙ ΤΩΝ ΑΜΑΡΤΗΜΑΤΩΝ

ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΔΗΜΟΥ ΤΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ 

 

1) ΘΑΝΑΣΙΜΑ   2) ΣΥΓΓΝΩΣΤΑ   3) ΤΗΣ ΕΛΛΕΙΨΕΩΣ 

(1) Θανάσιμα εἶναι τὰ προαιρετικά ἐκείνα ἁμαρτήματα, ὄπου φθεῖρουν, ἢ τὴν πρὸς Θεὸν ἀγάπην μόνην, ἢ τὴν πρὸς τὸν πλησίον ὁμοῦ καὶ τὴν πρὸς τὸν Θεόν, καὶ ἀποκατασταίνουν ἐκείνον ὄπου τὰ κάνει, ἐχθρὸν τοῦ Θεοῦ, καὶ ἔνοχον εἰς τὸν αἰώνιον θάνατον τῆς κολάσεως. Ταύτα τὰ καθολικώτερα εἶναι : Ἡ ὑπερηφάνια, ἡ φιλαργυρία, ἡ πορνεία, ὁ φθόνος, ἡ γαστριμαργία, ὁ θυμὸς καὶ ἡ ακηδία ἤτοι ἀμέλεια. Τῆς μὲν ὑπερηφανίας ἐνέργειαι καὶ ἀποτελέσματα εἶναι ταύτα : Κενοδοξία, καύχησις, οἴησις, φιλοτιμία, ἀνυποταξία, καταγέλασις, ὑπόκρισις, τὸ πεῖσμα καὶ ἄλλα. Τῆς δὲ φιλαργυρίας ταῦτα : Πλεονεξία, ἀνε-λεημοσύνη, σκληρότης τῆς καρδίας, κλεψιά, ἀρπαγή, ψεύδος, ἀδικία, δολιότης, ἐπιορκία, σιμωνία, ἰεροσυλία, ἀπιστία, καὶ τὸ διάφορον τῶν ἄσπρων. Τῆς πορνεῖας ταύτα : Μοιχεία, ἀρσενοκοιτία, κτηνοβατία, αἰμομιξία, παιδοφθορία, παρθενοφθορία, συγκυλισμός, μαλακία, ἀναίδεια, τύφλωσις τοῦ νοός καὶ ἀθεοφοβία. Τοῦ φθόνου ταύτα : Ἐπιβουλή, ἔχθρα, χαιρεκακία, φιλονεικία, καταλαλιά, ἀπάτη, προδοσία, φόνος, ἀχαριστία, λύπη ἐπὶ τοῖς καλοῖς τοῦ φθόνουμένου. Τῆς γαστρίμαργίας ταύτα : Λαιμαργία, μέθη, ἀσωτεία, καρηβαρία, λαγνεία, ἀκηδία καὶ ἄλλα. Τοῦ θυμοῦ ταύτα : Βλασφημία, μίσος, μνησικακία, φιλονεικία, ἐπιορκία, κατάρα, ὔβρις, μάχη, διαπληκτισμός καὶ φόνος. Τῆς ἀκηδίας ταύτα : Μικροψυχία, θηλυπρέπεια, λύπη καὶ ἀγανάκτησις διὰ τὸ καλό ποὺ ἔχει νὰ κάνει, προφάσεις ἐν ἁμαρτίαις, ἀπόγνωσις, ἀπιστία καὶ νοθρώτης καὶ ἔλειψις τῶν καλῶν ὄπου ἐδύνατο νὰ πράξει. Σημείωσε δέ καὶ τούτο, ὅτι τὰ θανάσιμα ταύτα νοούνται ὡσάν πάθη τινὰ καὶ ἔξεις ἐριζωμέναι εἰς τὴν ψυχήν, ἀφ’ ὥν βλαστάνουν τὰ ἀνωτέρω ἀποτελέσματα. Καὶ ὅτι, ἄλλα ἐξ, αὐτῶν εἶναι μεγαλύτερα, καὶ ἄλλα μικρότερα ἄλλα εἶναι αἴτια τῶν ἄλλων, καὶ ἄλλα αἰτιατά, ὡς εἶδες, ὅτι ἀπὸ τὴν γαστριμαργία γεννάται ἡ λαγνεία, καὶ ἡ ἀκηδία καὶ ὅτι ἄλλα ἐξ αὐτῶν γεννοῦν διάφορα ἀποτελέσματα, καὶ ἄλλα γεννοῦν τὰ αὐτά, καθῶς ὁ φθόνος καὶ ὁ θυμὸς γεννοῦν τὸν φόνο καὶ τὴν φιλονεικία. 

(Ἐξομολογητάριον Ἀγ.Νικοδήμου – σελ.15) 

(2) Συγγνωστὰ δὲ εἶναι ἐκείνα τὰ προαιρετικά ἁμαρτήματα, ὅπου δὲν φθεῖρουν τὴν πρὸς τὸν Θεόν, καὶ τὸν πλησίον ἀγάπην, μηδὲ κατασταίνουν τὸν ἄνθρωπον ἐχθρὸν τοῦ Θεοῦ καὶ ἔνοχον εἰς τὸν αἰώνιον θάνατον, εἰς τὰ ὁποία εἶναι ὑποκείμενοι καὶ αὐτοὶ οἱ Ἅγιοι, κατὰ τὸ ρητὸν τοῦ ἀδελφοθέου ''Πολλὰ γὰρ πταίομεν ἄπαντες'' ( Ἰάκ-3,2). Καὶ τὸ τοῦ Ἰωάννου «Ἐὰν εἴπωμεν, ἁμαρτίαν οὐκ ἔχομεν, ἐαυτοὺς πλανώμεν» (Α΄-Ἰωάν. 1,8) καὶ κατὰ τὸν ρκέ, ρκστ', ρκζ', κανόνα τῆς ἐν Καθαργενή. Ταύτα δέ εἶναι κατὰ τὸν Κορέσιον καὶ τὸν Χρύσανθον, ὁ ἀργὸς λόγος, ἡ πρώτη κίνησις καὶ ταραχή τοῦ θυμοῦ, ἡ πρώτη κίνησις τῆς ἐπιθυμίας, ἡ πρώτη κίνησις τοῦ μίσους, τὸ παιγνιώδες ψεύδος, ὁ κατὰ πάροδον φθόνος, ἤτοι ὁ κοινῶς λεγόμενος ζῆλος, ὅστις εἶναι λύπη μικρὰ διὰ τὰ καλὰ τοῦ πλησίον, καὶ τὰ ὅμοια. Συγγνωστὰ δὲ γίνονται τὰ ἀνήκοντα εἰς τὸ σῶμα θανάσιμα ἀμαρτήματα, ὄταν ἔλθουν εἰς μόνην τὴν διάνοιαν καὶ τὸν λόγον δηλ. ἡ θανάσιμος πορνεία, ὅταν συλληφθή ἐν τῆ ἐπιθυμία καὶ διανοία ἢ καὶ λαληθεῖ δι’ αἰσχρολογίας εἶναι συγγνωστή διὸ καὶ ὁ Ἀδελφόθεος εἶπεν ''Η ἐπιθυμία συλλαβούσα, τίκτει ἁμαρτίαν, (συγγνωστὴν δηλαδὴ) ἡ δὲ ἁμαρτία ἀποτελεσθείσα (διὰ τοῦ σῶματος καὶ τοῦ ἔργου) ἀποκυεῖ θάνατον''. Ὁμοίως καὶ ἡ τῷ λόγῳ ἀνήκουσα θανάσιμος ἐὰν γίνει μόνον μὲ τὸν νοῦν, εἶναι συγγνωστὴ δηλ. ἡ θανάσιμος βλασφημία, ὅταν γίνεται ἐν μόνω τὸ νοῒ ἁκουσίως, εἶναι συγγνωστή. Καὶ ἀπλῶς εἰπεῖν, τὰ γινόμενα θανάσιμα εἰς τὰ κατώτερα καὶ χονδρότερα μέρη, ὅταν γίνονται εἰς τὰ ἀνώτερα καὶ λεπτότερα μέρη, εἶναι συγγνωστά. 

(Ἐξομολογητάριον Ἀγ.Νικοδήμου – σελ.17) 

(3) Ἁμαρτήματα τῆς ἐλλείψεως ὁνομάζονται ἐκεῖνα τὰ καλὰ ἔργα, ἢ λόγια, ἢ νοήματα, ὅπου ἐδύνατο τινὰς νὰ κάνει ἢ νὰ νοήσει, ὅμως ἀμέλησε καὶ δὲν τὰ ἔκανε, οὕτε τὰ εἶπε, οὕτε τὰ ἐννόησε. Ἁμαρτήματα τῆς ἐλλείψεως λέγονται, καὶ ὅσα κακὰ ἐδύναντο καὶ εἴχαν τὸν τρόπον νὰ ἐμποδίσουν τινές, λόγω, ἢ ἔργω, καὶ δὲν τὰ ἐμπόδισαν• διὰ τούτο καὶ ἐπιτιμώνται παρομοίως μὲ ἐκείνους, ὅπου τὰ κάνουν, κατὰ τὸν κέ. Κανόνα τῆς ἐν Ἁγκύρα, τὸν οά. Κανόνα τοῦ Μεγ. Βασιλείου, καὶ τὸν κέ. Κανόνα τοῦ Ἁγ. Ἰωάννου τοῦ Νηστευτοῦ. Ἡξεύρω πολὺ καλά, ὅτι τὰ ἁμαρτήματα ταύτα τῆς ἐλλείψεως, οἱ ἄνθρωποι δὲν τὰ γνωρίζουν πῶς εἶναι ὅλως ἁμαρτήματα• διότι ὁλίγοι εἶναι ἐκεῖνοι, ὅπου στοχάζονται διὰ ἁμαρτίαν ἄν δὲν ἔκαμαν τὴν τάδε ἐλεημοσύνη, ὅπου ἐδύναντο νὰ δώσουν εἰς τὸν πλησίον, ἢ νὰ κάνουν τὴν τόσην προσευχήν, ἡ ἄλλην ἀρετήν. Ἀλλ' ὅμως καὶ τούτο ἡξεύρω καλώτατα, ὅτι ὁ Θεὸς καὶ διὰ αὐτὰ ἔχει νὰ ζητήσει λογαρια-σμὸν ἐν ἡμέρα κρίσεως. Ποιὸς μᾶς βεβαιώνει; Τὸ παράδειγμα τοῦ ὁκνηροῦ ἐκεῖνου δούλου, ὅπου εἴχε τὸ ἔνα τάλαντον, καὶ τὸ ἔχωσεν εἰς τὴν γῆ, ὁ ὁποίος κατεδικάσθει, ὅχι διατὶ ἔκαμε καμμίαν ἁμαρτίαν, ἢ ἀδικίαν εἰς τοῦτο ἀλλ' ὅτι δυνάμενος νὰ τὸ αὐξήσει, ἀμέλησε καὶ δὲν τὸ αὔξησεν. Μᾶς βεβαιώνει καὶ τὸ παράδειγμα τῶν πέντε μωρῶν παρθένων, αἱ ὀποίαι κατεκρίθησαν ὅχι δι' ἄλλο, ἀλλὰ διὰ μόνην τὴν ἔλλειψιν τοῦ ἐλαίου. Καὶ ἡ παράστασις τῶν ἐξ ἀριστερῶν ἐστῶτων ἁμαρτωλῶν, οἱ ὁποίοι ἔχουν νὰ κατακριθοῦν, ὅχι διατὶ ἕκαμαν καμμία ἁμαρτία, ἀλλὰ διατὶ ἔλειψαν καὶ δὲν ἡλέησαν τὸν ἀδελφὸν τους «Ἐπείνασα γάρ, καὶ οὐκ ἐδώκατέ μοι φαγεῖν''

 

(Ματθ-25,42) (Ἐξομολογητάριον Ἀγ.Νικοδήμου σελ. 19)

 

1ος Βαθμὸς εἶναι, ὅταν κάνει κάποιος τὸ καλό, ὄχι δὲ καλῶς, ἀλλὰ σμίγει τὸ καλὸ μὲ τὸ κακό. 

 

2ος Βαθμὸς εἶναι, ἡ τελεία ἀργία τοῦ καλοῦ. 

 

3ος Βαθμὸς εἶναι, ἡ προσβολὴ τοῦ κακοῦ στὸ λογισμό. 

 

4ος Βαθμὸς εἶναι, ὁ συνδιασμός, ἤ συνομιλία μὲ τὸν λογισμό. 

 

5ος Βαθμὸς εἶναι ἡ πάλη ποὺ γίνεται πρὶν τὴν ἁμαρτία. 

 

6ος Βαθμὸς εἶναι ἡ συγκατάθεση νὰ γίνει ἡ ἁμαρτία. 

 

7ος Βαθμὸς εἶναι ἡ κατὰ διάνοια ἁμαρτία ποὺ γίνεται πρὸ τοῦ ἔργου ὅπου ὁ ἄνθρωπος τυπώνει εἰς τὸν νοῦν του τὴν ἁμαρτία τόσο παστρικὰ ὠσὰν νὰ τὴν κάνει μὲ τὸ ἔργον. 

 

8ος Βαθμὸς εἶναι, αὐτὴ ἡ πράξη καὶ κατ’ ἐνέργεια ἁμαρτία. 

 

9ος Βαθμὸς εἶναι, ἡ συνήθεια ὅταν γίνεται ἡ ἁμαρτία συχνά. 

 

10ος Βαθμὸς εἶναι, ἡ ἕξις τῆς ἁμαρτίας, ἡ ὁποία μὲ βία καὶ δυναστεία ἀναγκάζει τὸν ἄνθρωπον νὰ ἁμαρτάνει θέλοντα καὶ μὴ θέλοντα. 

 

11ος Βαθμὸς εἶναι, ἡ ἀπόγνωσις ποὺ κυριεύει τὸν ἁμαρτωλόν. 

 

12ος Βαθμὸς εἶναι, ἡ αὐτοκτονία, δηλαδὴ θανατώνεται ὁ ἄνθρωπος ἀφ’ ἑαυτοῦ του μὲ τὸ νὰ κυριεύθει ἀπὸ τὴν ἀπόγνωση. 

 

Ἐξομολογητάριον Ἁγίου Νικοδήμου σελ. 19-20]

 ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑ: ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Λ Διήγησις τῆς παρούσης τῶν ἐκκλησιῶν καταστάσεως.

 ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑ: "Ο ΕΚ ΠΕΝΙΑΣ ΒΑΣΙΛΕΑΣ"-πάντες ἐξέκλιναν, ἅμα ἠχρειώθησαν, οὐκ ἔστι ποιῶν ἀγαθόν, οὐκ ἔστιν ἕως ἑνός. 

 ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑ: Οι Εκκλησίες των ΓΟΧ λειτουργούν ως σκουπιδοτενεκές της ελλαδικής Εκκλησίας. 1 

 ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑ: Οι Εκκλησίες των ΓΟΧ λειτουργούν ως σκουπιδοτενεκές της ελλαδικής Εκκλησίας. 2

 ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑ: Οι Εκκλησίες των ΓΟΧ λειτουργούν ως σκουπιδοτενεκές της ελλαδικής Εκκλησίας. 3 

 ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑ: Η λέξη ΜΕΤΑΝΟΙΑ χάθηκε από το λεξιλόγιο του δήθεν Ορθοδόξου Χριστιανού

 ΑΓΩΝΑΣ ΑΓΩΝΙΖΟΜΕΝΩΝ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ ΧΡΙΣΤΙΑΝΩΝ: Γύρισε πίσω· ἐπέστρεψε ὁ ἄσωτος υἱός.

Προς κορινθιους Α 11:19 διοτι ειναι αναγκη να υπαρχωσι και αιρεσεις μεταξυ σας, δια να γεινωσι φανεροι μεταξυ σας οι δοκιμοι.

Ματθ. 24,12 ψυγήσεται ἡ ἀγάπη τῶν πολλῶν
Γαλ. 5,20 εἰδωλολατρία, φαρμακεία, ἔχθραι, ἔρεις, ζῆλοι, θυμοί, ἐριθεῖαι, διχοστασίαι, αἱρέσεις,
Γαλ. 5,21 φθόνοι, φόνοι, μέθαι, κῶμοι καὶ τὰ ὅμοια τούτοις, ἃ προλέγω ὑμῖν καθὼς καὶ προεῖπον, ὅτι οἱ τὰ τοιαῦτα πράσσοντες βασιλείαν Θεοῦ οὐ κληρονομήσουσιν.

Προς κορινθιους Α΄ 3:3 επειδη ετι σαρκικοι εισθε. Διοτι ενω ειναι μεταξυ σας φθονος και ερις και διχονοιαι, δεν εισθε σαρκικοι και περιπατειτε κατα ανθρωπον;

Προς κορινθιους Α΄ 1:10 Σας παρακαλω δε, αδελφοι, δια του ονοματος του Κυριου ημων Ιησου Χριστου, να λεγητε παντες το αυτο, και να μη ηναι σχισματα μεταξυ σας, αλλα να ησθε εντελως ηνωμενοι εχοντες το αυτο πνευμα και την αυτην γνωμην.

Προς κορινθιους Α΄ 11:18 Διοτι πρωτον μεν οταν συνερχησθε εις την εκκλησιαν, ακουω οτι υπαρχουσι σχισματα μεταξυ σας, και μερος τι πιστευω·

Πετρου Β΄ 2:1 Υπηρξαν ομως και ψευδοπροφηται μεταξυ του λαου, καθως και μεταξυ σας θελουσιν εισθαι ψευδοδιδασκαλοι, οιτινες θελουσι παρεισαξει αιρεσεις απωλειας, αρνουμενοι και τον αγορασαντα αυτους δεσποτην, επισυροντες εις εαυτους ταχειαν απωλεια

Α ́ Κορ. Α ́ 11 – 13. « εδηλώθη μοι περί υμών, ότι έριδες εν υμίν εισί. Λέγω δε τούτο, ότι έκαστος υμών λέγει. Εγώ μεν ειμί Παύλου, εγώ δε Απολλώ, εγώ δε Κηφά, εγώ δε Χριστού. Μεμέρισται ο Χριστός;

Η λέξη μίσος στην Αγία Γραφή

Δευτερονόμιον 19:11 Εαν δε τις εχη μισος κατα του πλησιον αυτου, και παραμονευσας αυτον εφορμηση επ' αυτον και παταξη αυτον, και αποθανη, και φυγη εις μιαν των πολεων τουτων,

2η Σαμουήλ 13:15 Τοτε ο Αμνων εμισησεν αυτην μισος μεγα σφοδρα· ωστε το μισος, με το οποιον εμισησεν αυτην, ητο μεγαλητερον παρα την αγαπην, με την οποιαν ηγαπησεν αυτην. Και ειπε προς αυτην ο Αμνων, Σηκωθητι, υπαγε.

Ψαλμοί 25:19 Ιδε τους εχθρους μου, διοτι επληθυνθησαν και μισος αδικον με εμισησαν.

Ψαλμοί 109:5 Και ανταπεδωκαν εις εμε κακον αντι καλου, και μισος αντι της αγαπης μου.

Ψαλμοί 139:22 Με τελειον μισος μισω αυτους· δια εχθρους εχω αυτους.

Παροιμίαι 10:12 Το μισος διεγειρει εριδας· αλλ' η αγαπη καλυπτει παντα τα σφαλματα.

Παροιμίαι 10:18 Οστις καλυπτει μισος υπο χειλη ψευδη, και οστις προφερει συκοφαντιαν, ειναι αφρων.

Παροιμίαι 26:26 Οστις σκεπαζει το μισος δια δολου, η πονηρια αυτου θελει φανερωθη εν μεσω της συναξεως.

Ἐκκλησιαστής 9:1 Διοτι απαν τουτο εσκεφθην εν τη καρδια μου, δια να εξιχνιασω απαν τουτο, οτι οι δικαιοι και οι σοφοι, και τα εργα αυτων, ειναι εν χειρι Θεου· δεν υπαρχει ανθρωπος γνωριζων, ειτε αγαπη θελει εισθαι ειτε μισος· τα παντα ειναι εμπροσθεν αυτων.

Ἐκκλησιαστής 9:6 Ετι και η αγαπη αυτων και το μισος αυτων και ο φθονος αυτων ηδη εχαθη· και δεν θελουσιν εχει πλεον εις τον αιωνα μεριδα εις παντα οσα γινονται υπο τον ηλιον.

Ἰεζεκιήλ 23:29 Και θελουσι φερθη προς σε με μισος, και θελουσι λαβει παντας τους κοπους σου, και θελουσι σε εγκαταλειψει γυμνην και ασκεπαστον· και η αισχυνη της πορνειας σου θελει αποκαλυφθη και η ακολασια σου και αι πορνειαι σου.

Ἰεζεκιήλ 25:15 Ουτω λεγει Κυριος ο Θεος· Επειδη οι Φιλισταιοι εφερθησαν εκδικητικως και εκαμον εκδικησιν περιφρονουντες εκ ψυχης, ωστε να φερωσιν ολεθρον δια παλαιον μισος,

Ἰεζεκιήλ 35:5 Επειδη εφυλαξας παλαιον μισος και παρεδωκας τους υιους Ισραηλ εις χειρα ρομφαιας εν τω καιρω της θλιψεως αυτων, οτε η ανομια αυτων εφθασεν εις το ακρον,

Ἰεζεκιήλ 35:11 δια τουτο, ζω εγω, λεγει Κυριος ο Θεος, θελω καμει κατα τον θυμον σου και κατα τον φθονον σου, τον οποιον εξετελεσας δια το προς αυτους μισος σου, και θελω γνωσθη εις αυτους οταν σε κρινω.

Ὡσηέ 9:8 Ο φρουρος του Εφραιμ ητο ο μετα του Θεου μου, ο δε προφητης εγεινε παγις ιξευτου εις πασας τας οδους αυτου και μισος εν τω οικω του Θεου αυτου.

Έρευνα για φεύγετε . Σύνολο στίχων 7

Ἠσαΐας 30:22 Και θελετε αποστραφη ως μεμιασμενα το επικαλυμμα των αργυρων γλυπτων σας και τον στολισμον των χρυσων χωνευτων σας· θελεις απορριψει αυτα ως ρακος ακαθαρτον· θελεις ειπει προς αυτα, Φευγετε απο εδω.

Ἠσαΐας 48:20 Εξελθετε εκ της Βαβυλωνος, φευγετε απο των Χαλδαιων, μετα φωνης αλαλαγμου αναγγειλατε, διακηρυξατε τουτο, εκφωνησατε αυτο εως εσχατου της γης, ειπατε, Ο Κυριος ελυτρωσε τον δουλον αυτου Ιακωβ.

Ζαχαρίας 2:6 Ω, ω· φευγετε απο της γης του βορρα, λεγει Κυριος· διοτι σας διεσκορπισα προς τους τεσσαρας ανεμους του ουρανου, λεγει Κυριος.

Κατα Ματθαιον 7:23 Και τοτε θελω ομολογησει προς αυτους οτι ποτε δεν σας εγνωρισα· φευγετε απ' εμου οι εργαζομενοι την ανομιαν.

Κατα Ματθαιον 10:23 Οταν δε σας διωκωσιν εν τη πολει ταυτη, φευγετε εις την αλλην· διοτι αληθως σας λεγω, δεν θελετε τελειωσει τας πολεις του Ισραηλ, εωσου ελθη ο Υιος του ανθρωπου.

Προς κορινθιους Α ́ 6:18 Φευγετε την πορνειαν. Παν αμαρτημα, το οποιον ηθελε πραξει ο ανθρωπος, ειναι εκτος του σωματος· ο πορνευων ομως αμαρτανει εις το ιδιον αυτου σωμα.

Προς κορινθιους Α ́ 10:14 Δια τουτο, αγαπητοι μου, φεύγετε από της ειδωλολατρειας.

Έρευνα για φεύγω. Σύνολο στίχων 15

 Γένεση 16:8 και ειπεν, Αγαρ, δουλη της Σαρας, ποθεν ερχεσαι και που υπαγεις; Η δε ειπεν, Απο προσωπου Σαρας της κυριας μου φευγω.

Δευτερονόμιον 4:42 δια να φευγη εκει ο φονευς, οστις φονευση τον πλησιον αυτου εξ αγνοιας, χωρις να μιση αυτον προτερον, και φευγων εις μιαν τουτων των πολεων να ζη·

Ἰησοῦς Nαυῆ 8:20 Και οτε περιεβλεψαν εις τα οπισω αυτων οι ανδρες της Γαι, ειδον, και ιδου, ανεβαινεν ο καπνος της πολεως προς τον ουρανον, και δεν ηδυναντο να φυγωσιν εδω και εκει· επειδη ο λαος ο φευγων προς την ερημον εστραφησαν οπισω εναντιον των καταδιωκοντων.

Ἰησοῦς Nαυῆ 20:4 Και οταν ο φευγων εις μιαν εκ των πολεων τουτων σταθη εις την εισοδον της πυλης της πολεως, και λαληση την υποθεσιν αυτου εις επηκοον των πρεσβυτερων της πολεως εκεινης, ουτοι θελουσι δεχθη αυτον εις την πολιν προς εαυτους και δωσει τοπον εις αυτον, και θελει κατοικει μετ' αυτων.

Βασιλειῶν Δʹ 9:15 Ειχε δε επιστρεψει ο βασιλευς Ιωραμ δια να ιατρευθη εν Ιεζραελ απο των τραυματων, τα οποια οι Συριοι εκαμον εις αυτον, οτε επολεμει εναντιον του Αζαηλ βασιλεως της Συριας. Και ειπεν ο Ιηου· Εαν ηναι η γνωμη σας, ας μη εξελθη μηδεις φευγων εκ της πολεως, δια να υπαγη να απαγγειλη τουτο εν Ιεζραελ.

Ψαλμοί 55:7 Ιδου, ηθελον απομακρυνθη φευγων, ηθελον διατριβει εν τη ερημω. Διαψαλμα.

Ψαλμοί 71:3 Γενου εις εμε τοπος οχυρος, δια να καταφευγω παντοτε· συ διεταξας να με σωσης, διοτι πετρα μου και φρουριον μου εισαι.

Παροιμίαι 18:10 Το ονομα του Κυριου ειναι πυργος οχυρος· ο δικαιος, καταφευγων εις αυτον, ειναι εν ασφαλεια.

Ἠσαΐας 24:18 Και ο φευγων απο του ηχου του φοβου θελει πεσει εις τον λακκον· και ο αναβαινων εκ μεσου του λακκου θελει πιασθη εις την παγιδα· διοτι αι θυριδες ανωθεν ειναι ανοικται, και τα θεμελια της γης σειονται.

Ἱερεμίας 37:14 Και ειπεν ο Ιερεμιας, Ψευδος ειναι· εγω δεν προσφευγω προς τους Χαλδαιους. Πλην δεν ηκουσεν αυτον· και επιασεν ο Ιρειας τον Ιερεμιαν και εφερεν αυτον προς τους αρχοντας.

Ἀμώς 9:1 Ειδον τον Κυριον ισταμενον επι του θυσιαστηριου, και ειπε, Παταξον το ανωφλιον της πυλης, δια να σεισθωσι τα προπυλαια, και συντριψον αυτα κατα της κεφαλης παντων τουτων· τους δε υπολοιπους αυτων θελω θανατωσει εν ρομφαια· ουδεις εξ αυτων φευγων θελει διαφυγει και ουδεις εξ αυτων σωζομενος θελει διασωθη.

Κατα Ματθαιον 24:16 τοτε οι εν τη Ιουδαια ας φευγωσιν επι τα ορη·

Κατα Μαρκον 13:14 Οταν δε ιδητε το βδελυγμα της ερημωσεως, το λαληθεν υπο Δανιηλ του προφητου, ισταμενον οπου δεν πρεπει-ο αναγινωσκων ας εννοη-τοτε οι εν τη Ιουδαια ας φευγωσιν εις τα ορη·

Κατα Λουκαν 21:21 Τοτε οι οντες εν τη Ιουδαια ας φευγωσιν εις τα ορη, και οι εν μεσω αυτης ας αναχωρωσιν εξω, και οι εν τοις αγροις ας μη εμβαινωσιν εις αυτην,

Πραξεις Των Αποστολων 25:11 διοτι εαν αδικω και επραξα τι αξιον θανατου, δεν φευγω τον θανατον· αλλ' εαν δεν υπαρχη ουδεν εξ οσων ουτοι με κατηγορουσιν, ουδεις δυναται να με χαριση εις αυτους· τον Καισαρα επικαλουμαι.

ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑ: Λόγος περί ψευδοπροφητών και ψευδοδιδασκάλων (Α') 

ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑ: Λόγος περί ψευδοπροφητών και ψευδοδιδασκάλων (Β') 

ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑ: Λόγος περί ψευδοπροφητών και ψευδοδιδασκάλων (Γ') 

ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑ: Λόγος περί ψευδοπροφητών και ψευδοδιδασκάλων (Δ') 

ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑ: Λόγος περί ψευδοπροφητών και ψευδοδιδασκάλων (Ε'-Η΄) 

ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑ: Λόγος περί ψευδοπροφητών και ψευδοδιδασκάλων (Θ') ν’ αποστομώνεις τους αιρετικούς και όσους πέφτουν έξω να τους νουθετείς και να τους οδηγείς στην μετάνοια.

Διαβάζοντας την Παλαιά Διαθήκη βλέπουμε ότι όταν οι άνθρωποι αποστατούσαν από τον αληθινό Θεό και έπεφταν στην αμαρτία, τότε ο Θεός απομακρύνονταν από κοντά τους, ή μάλλον κατά το ορθότερον, τότε ο άνθρωπος έφευγε μακριά από τον Θεό, με αποτέλεσμα να πέφτει στα «σκοτάδια» και το χάος. Έτσι βλέπουμε πως μετά το λεγόμενο και γνωστό ως «Προπατορικό αμάρτημα», να φεύγουν ο Προπάτωρ Αδάμ και η Προμήτωρ Εύα από τον Κήπο της Εδέμ‡ τον Παράδεισο. Βλέπουμε, ακόμη, ότι την εποχή του Νώε ο Κόσμος είχε γίνει σάρκες όπως χαρακτηριστικά μας λέει η Π.Δ. περιγράφοντας με γλαφυρότητα και ζωηρά, αλλά με μελανά χρώματα, την σαπίλα και την ηθική εξαθλίωση και κατάπτωση του τότε γνωστού Κόσμου βάζοντας και προσδίδοντας στον Λόγο του Θεού ανθρωπομορφικές εκφράσεις ώστε να γίνεται αντιληπτό στον πεπερασμένο -από άποψη νόησης- άνθρωπο εν συγκρίσει με το μεγαλείο και την άπειρη τελειότητα του Ζώντος Τριαδικού και Τρισυπόστατου Θεού. Οι άνθρωποι τότε πόρνευαν, μοίχευαν, σκότωναν, μεθούσαν, λάτρευαν τα είδωλα και έπεφταν σε κάθε είδους ασωτίες ικανοποιώντας στο έπακρο τα πάθη τους γινόμενοι σάρκες, όπως προανέφερα λίγο παραπάνω και γενικά υπήρχε μεγάλη αποστασία. Συνέπεια όλων αυτών ήταν ο γνωστός Κατακλυσμός σε παγκόσμια κλίμακα από τον οποίο διεσώθησαν όλοι κι' όλοι μονάχα 8 άνθρωποι‡ ο Νώε με την οικογένειά του! Βλέπουμε, επίσης, ότι την εποχή του Δίκαιου Αβραάμ, στην περιοχή των Σοδόμων και των Γομόρρων, ο Κόσμος πάλι είχε εκπέσει και είχαν γίνει «σάρκες». Η αμαρτία «έζεχνε» παντού. «Ξεχείλιζε» και «ξεχύνονταν» πανταχόθεν πλην του Δικαίου Αβραάμ και του ανηψιού του Λώτ και των οικογενειών τους. Πορνείες, ειδωλολατρία, όργια, ομοφυλοφιλία και πλείστα άλλα πάθη είχαν σε καθημερινή βάση τον πρώτο ρόλο στις ζωές των ανθρώπων εκείνων που «κυλιόντουσαν» μέσα στον «βόρβορο» της ασωτίας, των κάθε είδους ηδονών ψυχή τε και σώματι ικανοποιώντας τα ακόρεστα πάθη τους γινόμενοι σάρκες! Αποτέλεσμα ήταν να στείλει, κατά κυριολεξία, ο Θεός φωτιά και θειάφι εξ ουρανού ώστε να κατακάψει και να εξαφανίσει τις πόλεις εκείνες οριστικά από προσώπου Γης μια και δια παντός σηματοδοτώντας έτσι κατά αυτόν τον τρόπο τι περιμένει τις μετά ταύτα όμοιες μελλοντικές παρεκτροπές και ακόμη χειρότερα αυτών. Από εκεί γλίτωσε μόνο ο Λώτ με τις δύο κόρες του, όπως πολύ καλά γνωρίζουμε από την αφηγηματική περιγραφή του Βιβλίου της Γενέσεως της Παλαιάς Διαθήκης. Κατά την εποχή της εξόδου των Εβραίων από την Αίγυπτο πέρασαν 40 χρόνια περιπλανώμενοι στην έρημο. Μέσα σε αυτά τα σαράντα χρόνια και ενώ συνέχεια ζούσαν τη θαυμαστή προστασία του Θεού, (βλ. διαχωρισμός της Ερυθράς θαλάσσης στα δύο, το μάννα εξ ουρανού, την πέτρα με το νερό, τη νεφέλη την ημέρα και τη φωτεινή στήλη κατά την διάρκεια της νύκτας, το χάλκινο φίδι και μύρια άλλα), εν τούτοις πάμπολλες φορές έπεσαν σε μεγάλες αμαρτίες και έφτασαν στην αποστασία, (επιθύμησαν τα κρεμμύδια και τα σκόρδα της Αιγύπτου -όπως χαρακτηριστικά αναφέρεται, έφτιαξαν χρυσό μοσχάρι και το λάτρευαν σαν θεό και πολλά άλλα που περιγράφονται στην Π.Δ.). Αποτέλεσμα όλων αυτών ήταν κανένας από την γενεά εκείνη, την πρώτη που έζησε την έξοδο από την Αίγυπτο, να μην μπει στην γη της Επαγγελίας, ούτε καν αυτός ο Θεόπτης Μωυσής!

(Σημειωτέον είναι χαρακτηριστικό το γεγονός ότι μόνο οι Εβραίοι αναφέρονται στην Π.Δ. ως «περιούσιος λαός του Θεού» καθότι μόνο εκείνοι γνώριζαν τότε τον Ένα και μόνο αληθινό Θεό που στο πρόσωπό τους συμβολίζεται και αντικατοπτρίζεται ολόκληρη η ανθρωπότης μια που το υπόλοιπο του τότε γνωστού Κόσμου δεν γνώριζε τον αληθή Θεό και τελούσε υπό το σκότος της ειδωλολατρίας).Έχουμε θέσπιση του νόμου υπέρ των εκτρώσεων το 1986 (σ.σ. νομιμοποίηση του εκουσίου φόνου πρώτου βαθμού από τους ίδιους του τους -βιολογικούς- γονείς), αποχαρακτηρισμός της μοιχείας από ποινικό αδίκημα βάσει νόμου το 1982, θεσπίστηκε το αυτόματο διαζύγιο το 1983, έχει θεσπιστεί ο λεγόμενος «Πολιτικός Γάμος» το 1982 (σ.σ. νομιμοποίηση της πορνείας), θεσπίστηκε ακόμη το λεγόμενο «Σύμφωνο Συμβίωσης» για ελεύθερα ζευγάρια (σ.σ. νομιμοποίηση της πορνείας) και προσφάτως, το 2015, το «Σύμφωνο Συμβίωσης» και για τα ομοφυλόφιλα -[ανώμαλα]- «ζευγάρια» (σ.σ. η έσχατη κατάπτωση με νομιμοποίηση της παραφύσιν ανωμαλίας)...(!!!) Επιπλέον, το 2000 καταργήθηκε δια νόμου το θρήσκευμα από τις αστυνομικές ταυτότητες και τώρα έχει παρθεί -προ πολλού- η απόφαση μέσα στο 2017 να περάσουμε στις λεγόμενες «Βιομετρικές ηλεκτρονικές Ταυτότητες». Προάγεται έτσι ο πανσεξουαλισμός, ο πολυπολιτισμός και ο κοινωνικός οικουμενισμός με τραγικές συνέπειες και προεκτάσεις. Οι εκκλησιαστικοί ταγοί της Διοικούσας Εκκλησίας, σαν άλλοι Ιούδες, προδίδουν τον Κύριο για «τριάκοντα αργύρια», (ίσως και κάτι παραπάνω - βλ. ΕΣΠΑ κ.λπ.), ανταλλάσουν τον Χριστό για τον Χρυσό καταπατώντας -κατά κόρον- τους Ιερούς Κανόνες, ξεσχίζοντας τα Δόγματα της Εκκλησίας και εκπορνεύοντας τη «Νύμφη» του Κυρίου! ... Κι' εμείς οι Έλληνες και Χριστιανοί Ορθόδοξοι τι κάνουμε; Τίποτα‡ ή μάλλον χειρότερα «χειροκροτούμε» ακόμα και με τη σιωπή μας όλο αυτό το εφιαλτικό τοπίο ζητώντας με κάθε τρόπο απλώς να περνάμε καλά. Ψηφίσαμε -όχι μία άλλα δύο φορές- επίσημα άθεα, αποκτήσαμε τυπική έως ανύπαρκτη σχέση με τον Θεό, φτιάξαμε μία εικόνα για την Πίστη στα μέτρα μας. Μείναμε ακατήχητοι και επιμένουμε να μένουμε στα «σκοτάδια» μας. Ασχολούμαστε και προσκυνούμε είδωλα, (πάσης φύσεως «τυχερά» παιχνίδια, αστρολογίες, γιόγκες, καφεμαντείες κ.λπ.), αρνούμαστε την Πίστη και τον Κύριο είτε με τα λόγια μας, είτε με τις πράξεις μας, πότε και με τα δύο, θεοποιώντας την ύλη.Όπως προείπα, οι Ιεροί Κανόνες παραβιάζονται συστηματικά και καταπατούνται βάναυσα εν είδει μίας και καλά κατά τα άλλα εσφαλμένης-ξεχειλωμένης -δήθεν- «οικονομίας» που στο όνομά της γίνονται οι μεγαλύτερες παρεκτροπές σε Δογματικό, αλλά και σε ηθικό άλλοτε επίπεδο, ξεπερνώντας κατά πολύ τα «εσκαμμένα» μεταθέτοντας τα Όρια που όρισαν εν Αγίω Πνεύματι οι Θείοι Πατέρες κάνοντας έτσι τα «θεμέλια» της Εκκλησίας να «τρίζουν» έτοιμα να «σωριαστούν» κάτω με πάταγο και να «γκρεμιστούν». Κατά κύριο λόγο το Ιερατείο συστηματικά και μεθοδευμένα αδιαφορεί για το λογικό ποίμνιο του Κυρίου, πλην ελαχίστων εξαιρέσεων που υπάρχουν για να επιβεβαιώνουν -δυστυχώς- τον κανόνα, αφήνοντας τους Πιστούς ακατήχητους και για το μόνο που νοιάζεται είναι η προσωπική προβολή και επίδειξη και η πιθανή «αναρρίχηση» σε πιο «λαμπρούς θρόνους». «Σέρνεται» και «σέρνει» μαζί του την Εκκλησία σε ανίερα Συμβούλια και αντίθεες παρατάξεις. Έτσι περάσαμε πλέον επίσημα σε «Νέα Εποχή» για την Εκκλησία‡ την λεγόμενη «Μετά-Πατερική» - κατ' αυτούς, «Αντί-Πατερική» - κατά το ορθώς και Ορθοδόξως. ληστρική ψευδο-«σύνοδος» που πραγματοποιήθηκε το  καλοκαίρι (2016) στο Κολυμπάρι της Κρήτης, όπου οι -κατά τα άλλα «ορθόδοξοι»- ταγοί της Εκκλησίας υπέγραψαν επαίσχυντες αποφάσεις που την «αλυσοδένουν» στο «άρμα» της Πανθρησκείας με μπροστάρη τον Παν-αιρετικό/Παν-αιρεσιάρχη φραγκολατίνο «Πάπα» και οσονούπω «καπετάνιο» στο «τιμόνι» της τον αναμενόμενο και επικείμενο «υιό της απωλείας» και «βδέλυγμα της ερημώσεως»‡ τον Αντίχριστο! Όποιος απλός Πιστός Ορθόδοξος Χριστιανός αντιδρά υγιώς σε όλα αυτά Ορθόδοξα σύμφωνα πάντα και μόνο με τα παραδεδομένα και Ορθοπραττεί χαρακτηρίζεται από ανόητος, ακραίος, αιρετικός έως «φονταμενταλιστής», «ταλιμπάν της Ορθοδοξίας», «μισαλλόδοξος», «ανυπάκουος», «εωσφορικά υπερήφανος», «δαιμονισμένος», «πλανεμένος», «ρατσιστής» μη έχων «αγάπη» για τους άλλους και μύρια άλλα όσα ... Ώ του παραλόγου το μυστήριο!!!Κι' έρχομαι στα δικά μας. Καλά μου αδέλφια εν Χριστώ, αυτά τα «χρυσά κουτάλια» που λέει η «προφητεία» της «Αναλαμπής», μήπως δεν τα απολαύσανε οι περισσότεροι Έλληνες; Οι εποχές της δεκαετίας του 1980 ήταν -κατά κοινή ομολογία- εποχές «παχιών αγελάδων». Πολλοί είναι αυτοί που λένε πως τότε «έφαγαν με χρυσά κουτάλια»... Λοιπόν; Και κάτι ακόμα‡, μήπως το να πάρουμε την Αγία Σοφία θα μας έκανε με μαγικό τρόπο αγίους; Μη τρελαθούμε τελείως! Άγιο σε κάνει η ζωή σου και όχι ο τόπος που ζεις. Καταλαβαίνω τον καημό του Έθνους μας, καταλαβαίνω τις επιθυμίες και τα όνειρα. Όμως μέχρι εκεί. Λέει, επίσης, η «προφητεία» της «Αναλαμπής» ότι μετά τον «μεγάλο πόλεμο» (τον 3ο Παγκόσμιο), άγγελος Κυρίου θα εμφανιστεί και θα μας υποδείξει τον Βασιλιά που θα πρέπει να ακολουθήσουμε, ο οποίος θα μας οδηγήσει στην υπέροχη εποχή των «χρυσών κουταλιών»!!! Απορώ‡ δεν φρίττεις με όλα αυτά;;; Ο Κύριος μας είπε ότι ένας θα είναι αυτός που θα ανακηρυχθεί «Παγκόσμιος Βασιλιάς» και αυτός θα είναι ο Αντίχριστος!!! Όσο για τους αγγέλους και τα συναφή πάλι ο Κύριος μας ενημερώνει ότι δεν πρέπει στους έσχατους χρόνους να βλέπουμε προς τον ουρανό διότι θα πλανηθούμε. Στην εποχή μας που η τεχνολογία έχει φτάσει στο αποκορύφωμά της, (άλλο ένα σημείο των εσχάτων), τα ολογράμματα και οι προβολές διαφόρων αντικειμένων και υπάρξεων είναι πολύ απλά πράγματα. Λοιπόν, δεν βλέπεις τον συσχετισμό;(!)Για πείτε μου σας παρακαλώ με ποιόν τρόπο θα εκχριστιανίσουμε τον κόσμο; Με ποιό τρόπο, δηλαδή, θα εξαπλώσουμε την Ορθοδοξία; Μήπως οι λαοί δεν έχουν ακούσει και δεν γνωρίζουν για τον Κύριο; 

ΧΩΡΙΣ ΚΥΡΗΓΜΑ ΜΕΤΑΝΟΙΑΣ ΚΑΙ ΟΡΘΗΣ ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑΣ = ΚΑΤΗΧΗΣΗ ΤΙΠΟΤΑ ΔΕΝ ΓΙΝΕΤΕ ΔΙΑ ΜΑΓΕΙΑΣ ...

 

 ΤΕΛΟΣ ΚΑΙ ΤΩ ΑΓΙΩ ΤΡΙΑΔΙΚΩ ΘΕΩ ΔΟΞΑ!