Ἡ ἑνότητα τῆς πίστεως, παρασαλεύεται ἀπὸ τὶς αἱρέσεις. . Αὐτὸς, ὁ ὁποῖος ἑτέρως φρονεῖ,
δηλαδὴ πιστεύει διαφορετικὰ ἀπὸ αὐτὸ ποὺ παρέλαβε, διασπᾶ τὴν ἑνότητα τῆς πίστεως καὶ
ἀποκόπτεται ἀπό τὴν κοινωνία τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Ἡ ἔκπτωσις ἀπὸ τὴν πίστι, φυγαδεύοντας
τήν χάρι τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, εἰσάγει μέσα στὸ σῶμα τῆς Ἐκκλησίας τὸν μολυσμὸ τῆς
αἱρέσεως. Τότε ἡ Ἐκκλησία Συνοδικῶς ἐνεργεῖ ἀμέσως, καὶ καθαρίζει τὸ σῶμα της, γιὰ νὰ μὴ
μολυνθοῦν καὶ τὰ ὑγειῆ μέλη της. Ἀλλὰ ἡ σημερινὴ θεσμικὴ Διοικητικὴ Ἐκκλησία, γιὰ ἕνα
περίπου αἰῶνα δὲν ἐνδιαφέρεται γιὰ τὸν μολυσμὸ ἐκ τῆς αἱρέσεως, καί μάλιστα ἐκ τῆς αἱρέσεως
τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, ἀλλὰ φοβήθηκε καὶ κατετρόμαξε μόνο ἀπὸ τὸν μολυσμὸ ἐκ τοῦ κορονοϊοῦ,
ὅπως θὰ ἀποδείξουν τὰ πράγματα πιὸ κάτω.
Εἰσαγωγὴ.
Ὁ ἄνθρωπος τῆς ἐποχῆς μας, χαρακτηρίζεται ἀπὸ τὶς πιὸ ἀντιφατικὲς διαθέσεις. Ἀπαισιοδοξία καὶ
ἐλπίδα, ἀπελπισία καὶ προσδοκία συγκρούονται μέσα του σὲ μιὰ ἀγωνιώδη καὶ ἀγχώδη ἀναζήτησι τῆς
πορείας του. Ζῶντας στὴν ἐποχὴ τῆς συγχύσεως καὶ τῶν πειραματισμῶν, ἀπομακρυσμένος ἀπὸ τὸν Θεὸ,
καὶ ἀπὸ τὶς διαχρονικὲς ἀξίες καὶ ἀρχὲς τῆς ζωῆς, ἀγωνίζεται, τώρα νὰ διώξει ἀπὸ τὴν ζωή του καὶ τὸν
Θεάνθρωπον Xριστὸν, καὶ νὰ ἀντικαταστήσει τὸν ἄνθρωπον - Χριστιανὸν μὲ ἕναν ἄοσμον καὶ ἄγευστον
κομοπολίτην, χωρὶς ρίζες, χωρὶς πίστι, χωρὶς παράδοσι, καὶ χωρὶς θεμέλια. Νὰ ἀντικαταστήσει τὴν πίστι
στὸ Χριστὸ μὲ τὴν πίστι στὸν ‘’ὑπερ-ἄνθρωπο’‘ τοῦ Νίτσε, τὸν ἄνθρωπο τῆς ἀθεΐας, τῆς τεχνολογίας καὶ
τῆς κοσμικῆς γνώσεως. Ἔτσι ὁ λεγόμενος ἀθεϊσμὸς, ποὺ ξεκινάει ἀπὸ τὸν 16ον αἰ. καὶ μετὰ, ἔλαβε
σήμερα μιὰ πιὸ συγκεκριμένη μορφὴ: Ἡ ἄθεη Δύσι τοῦ Καρλομάγνου, πέταξε τὸ προσωπεῖο της, τὴν
μάσκα, ποὺ φοροῦσε καὶ μᾶς δείχνει τὸ ἀληθινό της ‘’πρόσωπο’’, ποὺ εἶναι ὁ ἀντι-χριστιανισμός.
Ἡ ἀνθρωπότητα, σήμερα ἀντιμετωπίζει μία ἀπὸ τὶς σοβαρότερες καὶ πιὸ περίπλοκες κρίσεις στὴν
ἱστορία της. Μὲ ἀφορμὴ τὴν μετάδοση τοῦ λεγομένου κορωνοϊοῦ, ἀναδύεται μέσα ἀπὸ τὴν
ἀντιχριστιανικὴ ἄβυσσο τῆς ἀνθρωπότητος, ἕνα διαμονικὸ πνεῦμα αὐτοκαταστροφῆς. Δημιουργεῖται
μία ἁλυσσίδα προβλημάτων πρωτογνώρων γιὰ τὴν ἀνθρωπότητα. Ὁ κορονοϊὸς δὲν εἶναι ἕνα πρόβλημα
μόνο ὑγειονομικὸ, εἶναι καὶ αὐτὸ, ἀλλὰ ὄχι μόνο αὐτὸ, εἶναι ἕνα πρόβλημα κυρίως ἐσχατολογικὸ.
Λαμβάνει πολλὲς διαστάσεις, κοινωνικές, οἰκονομικές ἀνθρωπιστικές, γεωπολιτικές, ψυχολογικές, καὶ
κρύβονται πίσω πολλὲς σκοπιμότητες. Ἐνῶ ξεκίνησε, ὡς πρόβλημα ὑγείας θὰ ἐξελιχθεῖ, καὶ ἐξελίσσεται
σὲ πρόβλημα πίστεως καὶ ὁμολογίας. Κανένας ἐπίσημος φορέας, μέχρι σήμερα, δὲν μπορεῖ νὰ
διατυπώσει κάτι ἀξιόπιστο καὶ σοβαρὸ, ἀντικειμενικὸ καὶ ἀληθινό, περὶ τοῦ τὶ ἀκριβῶς κρύβεται πίσω
ἀπό τὴν κουρτίνα... ποὺ λέγεται κορονοϊὸς καὶ τὶ ἐπιδιώκεται κάτω ἀπὸ τὴν ὑπόθεσι αὐτὴ. Ἕνα εἶναι
γεγονὸς, ἀνεξάρτητα μέ τὴν στάσι, τοῦ τὶ πιστεύει ἤ τί νομίζει ὁ καθένας, ὅτι αὐτὸ ποὺ συμβαίνει στὸν
πλανήτη γῆ, εἶναι κάτι πρωτόγνωρο καὶ ἀπὸ δῶ καὶ στὸ ἑξῆς θὰ βιώνουμε συνεχῶς νέες τέτοιες κρίσεις
‘’κορονοϊοῦ´‘, μὲ ποικιλόμορφες ἀπειλὲς, καὶ σὲ πολλὰ ἐπίπεδα. ......
«Ποιμένες πολλοὶ διέφθειραν τὸν ἀμπελῶνα μου, ἐμίαναν τὴν μερίδα μου» (Ἱερμ. 12,10).
Διαβάστε όλο από εδώ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου