Ο Οικουμενισμός έχει Δαιμονική διάρθρωσις.

Τα τελευταία χρόνια πολύς λόγος γίνεται διά τον Οικουμενισμόν.

Πολύ διαφημίζεται και με τέχνη σερβίρεται ο όρος «Οικουμενισμός». Καταβάλλεται μεγάλη και συντονισμένη προσπάθεια για την προβολή και παρουσίαση του, σαν κάτι το πολύ σπουδαίο και επιβεβλημένο, σαν κάτι το πολύ αναγκαίο και σωτήριο για την ανθρωπότητα.

Ο όρος Οικουμενισμός δεν προκαλεί αντίδρασιν, επειδή ί­σως χρησιμοποιήθηκαν στην Εκκλησία μας ανάλογοι εκφρά­σεις, («Οικουμενική Σύνοδος», «Οικουμενικό Πατριαρχείο» ). Και έτσι ο ανύποπτος αναγνώστης ενός άρθρου εφημερίδας ή ο ακατατόπιστος ακροατής μιας ομιλίας, πού ακούει ή διαβάζει για « Οικουμενική Κίνηση », για « Ένωση των Εκκλησιών », δεν ξαφνιάζεται.

 

Νομίζει μάλιστα, με την άγνοια πού επικρατεί και την προ­παγάνδα πού οργιάζει, πώς πρόκειται για κάτι το πολύ καλό, το χριστιανικό και ωφέλιμο. Έτσι, χωρίς καλά-καλά να ξέρη τι σημαίνει ή λέξις «Οικουμενισμός», γίνεται και αυτός Οικουμενιστής, για να μη παρεξηγηθεί ως σκοταδιστής και οπισθοδρομικός.

Από την έλλειψη διαφωτίσεως και αποκαλυπτικής ενημερώσεως του ρόλου του Οικουμενισμού, πολλοί συμπαρασύρονται. Γι’ αυτό, όταν τύχη και ρωτήσεις ξαφνικά κάποιον :

• Είσαι υπέρ του Οικουμενισμού ; υπέρ τής «Ενώσεως των Εκκλησιών»; μην απορήσης πού απαντά αμέσως :

• Βεβαίως... είμαι υπέρ του Οικουμενισμού ... Είμαι υπέρ τής Ενώσεως!

Δεν ξέρει ο άνθρωπος...

Απαντά σε ένα ερώτημα μεγάλο, σε ένα ζήτημα κεφαλαιώ­δες, χωρίς να γνωρίζει τίποτε. Μιλάει για κάτι, πού το αγνοεί. Η μάλλον μιλάει για κάτι, πού το θεωρεί καλό, αγαθό, ωραίο και χριστιανικό. Και τούτο, διότι ή σχετική προπαγάνδα του Οικουμενισμού του έχει αφήσει μια τέτοια εντύπωση μέσα σε μια αοριστία, μέσα σε μια σύγχυση.

Αυτή όμως η άγνοια, αυτή η αδιαφορία στην προκειμένη περίπτωση του Οικουμενισμού δεν είναι απλή αμέλεια, αλλά ισοδυναμεί με έγκλημα.

Ο Οικουμενισμός έχει Δαιμονική διάρθρωσις.

Πονούμε και θρηνούμε από τα βάθη τής ψυχής μας, διότι στην φοβερή πλάνη του Οικουμενισμού έχουν παρασυρθεί και υ­ψηλά ιστάμενοι, ιθύνοντες της Εκκλησίας και τής Πολιτείας. Πονούμε και θρηνούμε, πιο πολύ, δι εκείνους, πού ενώ αγωνίζονται με αγαθές προθέσεις υπέρ τής Εκκλησίας και του "Έθνους, πολεμούν με ασυγχώρητη άγνοια και την Εκκλησία και την Πατρίδα, προβάλλοντας τον επάρατον Οικουμενισμό.

Θρηνούμε, διότι συνοδοιπορούν με τους δεδηλωμένους εχ­θρούς τον Χριστού και του Έθνους, διότι συνεργάζονται, με κλειστά τα μάτια, με εκείνους, πού προετοιμάζουν την εκθεμελίωση της Εκκλησίας και τον αφανισμό του Έθνους.

Τούς καλούμε, λοιπόν, ν’ απομακρυνθούν, για λίγο, από την ψεύτικη θαλπωρή τού Οικουμενισμού , να συνέλθουν, να σκεφθούν και να ερευνήσουν τη θέση τους και να διερωτηθούν: πού βρί­σκονται, ποιος τούς κατευθύνει, ποιων τα σχέδια υπηρετούν και ποιους κινδύνους προετοιμάζουν.

Είναι φοβερό το γεγονός όταν η ψυχή θέλει να ζει στη νύχτα των παθών και αγαπά το σκοτάδι της αμαρτίας. «Πας γαρ ο φαύλα πράσων μισεί το φως και ουκ έρχεται προς το φως» (Ιωαν. 3, 20), βεβαιώνει ο λόγος του Θεού.

Σ’ αυτή την κατηγορία ανήκουν οι αμετανόητοι αμαρτωλοί· αυτοί που δεν θέλουν να αποτινάξουν από πάνω τους τα πάθη, αλλά συνεχώς τα τρέφουν και τα καλλιεργούν. Σύμφωνα με τα λόγια του Κυρίου, «ηγάπησαν…μάλλον το σκότος η το φως. ην γαρ πονηρά αυτών τα έργα» (Ιωαν. 3, 19). Ζουν στην ασέληνη νύχτα της αμαρτίας και γι’ αυτούς η ημέρα έδυσε οριστικά!

Ιω. 3,20             πᾶς γὰρ ὁ φαῦλα πράσσων μισεῖ τὸ φῶς καὶ οὐκ ἔρχεται πρὸς τὸ φῶς, ἵνα μὴ ἐλεγχθῇ τὰ ἔργα αὐτοῦ·

Ιω. 3,20                    Διότι κάθε ένας που αμετανοήτως πράττει έργα κακά και διεστραμμένα, αντιπαθεί και αποστρέφεται το φως και δεν έρχεται στο φως, δια να μη φανερωθούν τα φαύλα έργα του.

Ο Χριστός θα νικήση , διότι << εξήλθε νικών και ίνα νικήση>>

από το Οικουμενισμός Χωρίς Μάσκα Πρόλογος Β εκδ. 1988