Άγιος Αναστάσιος ο Σιναΐτης: Ερωταποκρίσεις. 22η. Ποια αμαρτήματα συγχωρούνται μετά τον θάνατο με τις λειτουργίες, προσευχές και ελεημοσύνες που γίνονται για τους πεθαμένους;
Μπορείτε να διαβάσετε και υπόλοιπα κεφάλαια του βιβλίου εδώ: Άγιος Αναστάσιος ο Σιναΐτης. Ερωταποκρίσεις.
ΕΡΩΤΗΣΗ 22η. Ποια αμαρτήματα συγχωρούνται μετά τον θάνατο με τις λειτουργίες, προσευχές και ελεημοσύνες που γίνονται για τους πεθαμένους;
ΑΠΑΝΤΗΣΗ
Και για το ερώτημα αυτό πάλι ο μεγάλος Διονύσιος λέει, ότι, εάν τα αμαρτήματα εκείνου που πέθανε είναι μικρά και ασήμαντα, προκύπτει κάποια ωφέλεια από αυτά που τελούνται γι’ αυτόν. Εάν όμως είναι βαριά και φοβερά, απέκλεισε ο Θεός την ωφέλεια. Ωστόσο εμείς πρέπει να φροντίζουμε για τις ψυχές μας και να μη ελπίζουμε ότι μετά τον θάνατο μας θα συγχωρηθούμε με τις προσφορές των άλλων.
Διονυσίου του Αρεοπαγίτη, από το, ‘‘Για τα ιερά σκεύη’’.
Εγώ όμως, ακολουθώντας τη Γραφή, γνωρίζω καλά ότι ο καθένας θα έχει την απολύτρωση του ανάλογα με τα έργα του. Γιατί λέει· «Ο Κύριος απέκλεισε κάθε ωφέλεια σ’ αυτόν»· και· «Ο καθένας θα λάβει ό,τι του ταιριάζει για όσα έκανε με το σώμα του, είτε καλό, είτε κακό» (Β΄ Κορ. 5, 10). Υπάρχουν βέβαια και οι προσευχές των δικαίων και στη ζωή αυτήν εδώ, αλλά μετά θάνατον ενεργούν μόνο σε εκείνους που είναι άξιοι των προσευχών, πράγμα που μας διδάσκουν οι αληθινές παραδόσεις των Γραφών.
Γιατί τι ωφελήθηκε ο Σαούλ από την προσευχή του Σαμουήλ; Και τι ωφέλησε τον εβραϊκό λαό η προσευχή του προφήτη; Και ο θείος ιεράρχης* φανερώνει, όπως λέει η Γραφή, τη δικαιοσύνη του Θεού, γιατί είναι άγγελος του παντοκράτορα Θεού. Έμαθε λοιπόν από τη θεοπαράδοτη Γραφή, ότι σ’ εκείνους που έζησαν σύμφωνα με τον νόμο του Θεού, η καθαρότατη και θεϊκή ζωή ανταμείβεται όπως της αξίζει από τις δικαιότατες και θείες ζυγαριές, παραβλέποντας με την καλοσύνη της θείας φιλανθρωπίας τις κηλίδες που έγιναν από την ανθρώπινη αδυναμία, γιατί, όπως λέει η Γραφή, «Κανένας δεν είναι καθαρός από κηλίδα» (Ιώβ 14, 4).
* Δηλαδή ο αδελφόθεος Ιάκωβος, ο πρώτος ιεράρχης Ιεροσολύμων.
Αυτά γνωρίζει ο ιεράρχης ότι είναι υποσχεθέντα από τη θεία Γραφή, και ζητά αυτά να γίνουν, και να δωρηθούν σ’ εκείνους, που έζησαν όπως θέλει ο Θεός, οι ιερές ανταμοιβές. Γιατί ποτέ ο Ιεράρχης, ο προφήτης της θείας δικαιοσύνης, δεν θα ζητούσε εκείνα που δεν είναι αρεστά στον Θεό και δεν έχουν υποσχεθεί από αυτόν, κατά τρόπο που ταιριάζει στον ίδιο. Γι’ αυτό δεν προσεύχεται ζητώντας αυτά για τους ασεβείς κεκοιμημένους, όχι μόνο επειδή με αυτό θα παρεκκλίνει από την προφητική τάξη, αν και βέβαια στα ιεραρχικά θα το αποτολμήσει με αυθάδεια παρακινημένος από τον τελετάρχη, αλλά επειδή και η ανόσια προσευχή θα έρθει σε αντίθεση προς τη δίκαιη Γραφή, και ο ίδιος δικαίως θα ακούσει· «Ζητάτε και δεν παίρνετε, επειδή ζητάτε κακώς» (Ιακ. 4, 3).
Από τις Διαταγές των Αποστόλων.
Να τελείτε την τρίτη ημέρα των νεκρών με ψαλμούς και προσευχές, προς τιμή εκείνου που αναστήθηκε την τρίτη ημέρα, και την ενάτη υπέρ των ζώντων και των νεκρών, και την τεσσαρακοστή, σύμφωνα με τον παλιό νόμο και τύπο (επειδή έτσι τον πένθησε τον Μωυσή ο λαός), και κατά τη συμπλήρωση ενός χρόνου για τη μνήμη του και να δίνονται στους φτωχούς από τα υπάρχοντα του, για να τον θυμούνται. Αυτά βέβαια τα λέμε για τους ευσεβείς.
Για τους ασεβείς όμως, και αν ακόμα δώσεις όλα τα εγκόσμια, δεν θα τον ωφελήσεις καθόλου. Γιατί αυτός στον οποίο, όταν ζούσε, ο Θεός ήταν εχθρός, ασφαλώς θα είναι και τώρα που πέθανε. Διότι δεν υπάρχει αδικία στον Θεό. Γιατί «ο Κύριος είναι δίκαιος και αγαπά τη δικαιοσύνη» (Ψαλμ. 10, 7), και «Να ο άνθρωπος και το έργο του», και «Συ θα ανταποδώσεις στον καθένα σύμφωνα με τα έργα του» (Ψαλμ. 61, 3. Ματθ. 16, 27. Ρωμ. 2, 6. Α΄ Κορ. 3, 8. Γαλ. 6, 5).
Από τον Ιεζεκιήλ.
«Η δικαιοσύνη του δικαίου θα ωφελήσει τον ίδιο, και η παρανομία του παράνομου θα βλάψει τον ίδιο. Τον καθένα από σας θα τον κρίνω ανάλογα με τον δρόμο που βαδίζει, Ισραηλιτικέ λαέ, λέει ο Κύριος» (Ιεζ. 7, 27).
Του αγίου Επιφανίου, από το Πανάριο.
Ωφελεί όμως και η προσευχή υπέρ των ευσεβών νεκρών, έστω κι αν δεν διαγράφει τα μεγάλα αμαρτήματα, για τα σφάλματα που πολλές φορές κάναμε, σαν άνθρωποι που είμαστε, ακούσια και εκούσια.
Του ιδίου, από το ίδιο έργο.
Δεν υπάρχει (μετάνοια) μετά θάνατον. Γιατί ούτε ο Λάζαρος πήγε εκεί στον πλούσιο, ούτε ο πλούσιος στον Λάζαρο, επειδή τα ταμεία σφραγίστηκαν και συμπληρώθηκε ο χρόνος, ο αγώνας έγινε και τα στεφάνια απονεμήθηκαν, και εκείνοι που νικήθηκαν στο σκάμμα της ζωής διώχτηκαν, και όλα σαφώς τελείωσαν μετά την αναχώρηση από την εδώ ζωή.
Του Χρυσοστόμου, από το κατά Ματθαίον Ευαγγέλιο.
Όποιος δεν διέγραψε εδώ τις αμαρτίες του, πηγαίνοντας εκεί δεν μπορεί να αποφεύγει τις συνέπειες γι’ αυτές. Και όπως οι κρατούμενοι των εδώ φυλακών οδηγούνται στο δικαστήριο με τις αλυσίδες, έτσι και όλες οι ψυχές, όταν φύγουν από εδώ, φορώντας τις διάφορες αλυσίδες των αμαρτιών τους, οδηγούνται στο φοβερό βήμα της κρίσεως.
(ΕΠΕ), Έλληνες Πατέρες της Εκκλησίας
Φιλοκαλία των νηπτικών και ασκητικών 13Β
Αναστασίου του Σιναΐτη. Άπαντα τα έργα.
Ερωταποκρίσεις Α΄ – ΞΔ΄.
εκδ. Γρηγόριος ο Παλαμάς, Θεσσαλλονίκη 1998.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου