Θα σας τα ψάλλουν ,ΚΕΡΚΥΡΑΣ , ΣΕΡΡΩΝ ΚΑΙ ΤΟΥ ΚΟΛΥΜΠΑΡΥ , ο Μέγας Βασίλειος και ο Μέγας Αθανάσιος και ο Άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης μέσω των ψαλμών του ΔΑΥΙΔ ! ΚΑΝΕΙΣ ΔΕΝ ΓΛΥΤΩΝΕΙ !
Μακάριος ἀνήρ, ὃς οὐκ ἐπορεύθη ἐν βουλῇ ἀσεβῶν, καὶ ἐν ὀδῷ ἁμαρτωλῶν οὐκ ἔστη, καὶ ἐπὶ καθέδρα λοιμῶν οὐκ ἐκάθισεν.
Μετάφραση (Τιμ. Κιλίφη): Eίναι ευτυχισμένος ο άνθρωπος, που δεν πήγε σε σύναξη
ασεβών και δεν στάθηκε σε δρόμο αμαρτωλών και δεν κάθησε εκεί που κάθονται διεφθαρμένοι.
ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑ: Ανάσταση ΣΟΔΟΜΑΣ ΚΑΙ ΓΟΜΟΡΑΣ στην Κέρκυρα και Σέρρες
ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑ: 'Ετσι θα σας ενώσουν με τους Σοδομίτες
ΑΝΕΤΗΝ ΑΦΗΚΑΜΕΝ ΤΗΝ ΘΥΡΑΝ - Περί ασπασμού
6. «Καί έπί καθέδρας λοιμών ούκ έκάθισεν»17. ΤΑραγε καθέδρας λέγει αύτάς, έπί τών οποίων άναπαύομεν τά σώματά μας; Καί ποια μετάδοσις άμαρτίας είνε δυνατή άπό τό ξύλον, ώστε νά άποφεύγω ώς βλαβερόν τό κάθισμα είς τό όποιον προηγουμένως έκάθισεν ένας άμαρτωλός; "Η μήπως πρέπει νά έννοήσωμεν ότι καθέδρα όνομάζεται ή σταθερά καί μόνιμος παραμονή εις τήν άμαρτίαν; Άπό αύτό πρέπει νά φυλασσώμεθα, διότι τό νά χρονοτριβή κανείς μέ προθυμίαν είς τάς άμαρτίας δημιουργεί είς τάς ψυχάς κάποιαν σταθεράν συνήθειαν. Παλαιόν πάθος τής ψυχής, καί άσκησις τοϋ κακού πού έρρίζωσε μέ τήν πάροδον τού χρόνου είνε δυσκολοθεράπευτος ή καί παντελώς άθεράπευτος, διότι ή συνήθεια, ώς έπί τό πλεΐστον μεταβάλλεται είς φύσιν. Είνε λοιπόν εύχής άξιον, νά μή έγγίσωμεν τό κακόν. Δευτέρα δέ προσπάθεια είνε νά τό άποφεύγωμεν άμέσως μετά τήν διάπραξιν τής άμαρτίας σάν πληγήν
17. ΟΙ Έβδομήκοντα έχουν τήν γραφήν «έπί καθέδρφ».
από φαρμακερόν όφιν, καθώς γράφει καί ό Σολομών περί τής φαύλης γυναικός, οτι «Μή έπιστήσης σόν ομμα πρός αύτήν, άλλ’ άποπήδησον μή έγχρονίσης»18. Καί όμως γνωρίζω μερικούς πού εις την νεότητά των έκυλίσθησαν εις τά σαρκικά πάθη, καί μέχρι αύτά τά γεράματα παραμένουν εις τάς άμαρτίας, έπειδή έσυνήθισαν είς τό κακόν. Καί δπως οΐ χοίροι πού κυ- λίονται εις τον βούρκον πάντοτε ζυμώνουν καί προσκολλοϋν επάνω τους την λάσπην, έτσι καί αυτοί καθ’ έκάστην ημέραν προσκολλοϋν έπάνω των τό αίσχος τής ηδονής. Μακάριον λοιπόν είνε νά μή σκεφθής τό πονηρόν εάν όμως άπό κλοπήν τοΰ έχθροϋ έδέχθης είς τήν ψυχήν σου σκέψεις ασεβείς, μή παραμείνης είς τήν άμαρτίαν. Έάν δέ καί αύτό έχης πάθει, μή στερεωθής είς τό κακόν. Μή λοιπόν καθίσης είς τήν καθέδραν «των λοιμών». Έάν κατενόησες ποίαν καθέδραν εννοεί ό λόγος, δηλαδή τήν διαρκή παραμονήν είς τό κακόν, πρόσεξε τώρα, ποίους ώνόμασε «λοιμούς». Λέγουν λοιπόν έκεϊνοι πού είνε έμπειροι είς αύτά δτι ό λοιμός, όταν προσβάλη έναν άνθρωπον ή κτήνος, μεταδίδεται καί είς όλους όσοι πλησιάζουν· διότι είνε τέτοια ή φύσις τής άρρώστιας, νά καθιστα άσθενεϊς όλους όσοι έρχονται είς έπαφήν μέ τούς άρρώστους. Τέτοιοι περίπου είνε καί οί έργάται τής άνομίας. Ό ένας μεταδίδει είς τόν άλλον τήν νόσον καί ολοι μαζί πάσχουν καί μαζί καταστρέφονται. *Η δέν βλέπεις τούς πόρνους πού κάθονται είς τήν άγοράν καί ειρωνεύονται τούς σώφρονας καί διηγούνται τά έργα τής αίσχύνης των καί τάς πράξεις τού σκότους, καί άπαριθμούν τά πάθη τής άτιμίας ώς κατορθώματα καί άνδραγαθήματα; Αύτοΐ είνε οί λοιμοί οϊ όποιοι συναγωνίζονται νά μεταδώσουν τό ίδικόν των κακόν είς ολους καί δεικνύουν προθυμίαν νά γίνουν πολλοί όμοιοι πρός αύτούς, ώστε μέ τό νά συμμετέχουν πολλοί είς τό κακόν νά διαφύγουν τήν μομφήν. Ούτε όταν τό πύρ έγγίση εύφλεκτον ύλην είνε δυνατόν νά μή έξαπλωθή είς όλόκληρον τήν ύλην, ίδίως όταν έπιτύχη εύνοϊκόν άνεμον πού διαδίδει τήν φλόγα- ούτε όταν ένας έγγίζη τήν άμαρτίαν είνε δυνατόν νά μή μεταδοθή είς όλους όσοι πλησιάζουν, καί
μάλιστα όταν την φλογίζουν τά πνεύματα τής πονηρίας. Τό πνεύμα τής πορνείας δεν ανέχεται νά σταματήση είς τον ένα ή άτιμία, αλλά αμέσως παίρνει μαζί καί τούς συνομηλίκους του· γλέντια καί μέθαι καί αίσχραί διηγήσεις· κάποια πόρνη συντρώγει μαζί των καί εις τόν ένα μειδιά προκλητικά άλλον έρεθίζει καί όλους μαζί τους φλογίζει προς τήν Ιδίαν άμαρτίαν. ΤΑραγε είνε μικρός αυτός ό λοιμός, ή είνε μικρά ή έξάπλωσις τού κακού; Αλλά μήπως καί εκείνος που θαυμάζει τόν πλεονέκτην, ή εκείνον που μέ κάποιο άλλο πονηρόν σχέδιον έχει περιβληθή κάποιαν λαμπράν πολιτικήν έξουσίαν, ή τόν ηγεμόνα εθνών ή τόν άρχοντα στρατοπέδων, καί έπειτα έκυλίσθη είς τά αισχρότερα άπό τά πάθη, μήπως δέν έδέχθη είς τήν ψυχήν του αυτόν τόν λοιμόν, έφ’ όσον οίκειοποιήθη τό κακόν πού έθαύμασε; Διότι τά κοσμικά άξιώματα φέρουν εις φως συγχρόνως καί τόν άτομικόν βίον των δημοσίων προσώπων καί οί μεν στρατιώται ώς έπί τό πλεΐστον προσπαθούν νά έξομοιωθούν μέ τούς άρχιστρατήγους· ό δέ λαός των πόλεων ζηλεύει τούς ισχυρούς. Καί γενικώς, όταν τό κακόν τού ένός θεωρηθή άξιον μιμήσεως άπό τούς πολλούς, τότε άρμόζει καί πρέπει νά λεχθή ότι κάποιος λοιμός τών ψυχών έπικρατεΐ είς τόν βίον. Διότι αυτός πού διά τής αμαρτίας απέκτησε φήμην παρασύρει πολλούς άπό εκείνους πού εύκολα παρασύρονται είς τό νά μιμηθοΰν τήν όμοίαν άμαρτίαν. Επειδή λοιπόν ό ένας άπό τόν άλλον έμπλέκεται είς τήν φθοράν, θά έλέγαμεν ότι αί ψυχαί τών τοιούτων πάσχουν άπό κολλητικήν άσθένειαν. Μή λοιπόν καθίσης είς καθέδραν λοιμών, ή μή συμμετάσχης είς συγκέντρωσιν φθοροποιών καί καταστρεπτικών άνθρώπων ή νά μή μείνης αμετάπειστος είς άποφάσεις τάς όποιας κακώς έλαβες. Άλλ’ ό λόγος εύρίσκεται ακόμη είς τό προοίμιον τό δέ πλήθος τών νοημάτων βλέπω ότι ξεπερνά τό μέτρον ώστε ούτε έσεΐς είνε εύκολον νά συγκρατήσετε περισσότερα, ούτε έγώ νά συνεχίσω τήν όμιλίαν, διότι ή φωνή μου έκλείπει λόγω τής άσθενείας πού μέ συντροφεύει. "Αν καί άτελώς σάς έξήγησα όσα σάς είπα, έν τούτοις σάς ύπέδειξα τήν αποφυγήν
των κακών. Παρέλειψα βεβαίως τήν τελείωση; διά των αγαθών έργων, ομως επειδή άπευθύναμεν είς εύγνώμονα αύτιά τα οσα ειπαμεν, ύποσχόμεθα, εάν θελήση ό Θεός, νά σνμπληρώσωμεν καί τάς ελλείψεις, έάν βέβαια δεν ύποκύψωμεν εις τήν σιγήν τού Θανάτου. Είθε νά δώση ό Κύριος εις εμέ τον μισθόν δι’ οσα είπα καί είς έσάς καρπόν άπό οσα ήκούσατε, διά τής χάριτος τού Χριστού αυτού, διότι είς αύτόν άνήκει ή δόξα καί τό κράτος είς τούς αιώνας τών αιώνων. Αμήν.
ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑ: ΕΡΜΗΝΕΙΑ – ΨΑΛΜΟΣ Α΄
ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑ: ΜΕΓΑ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ ΚΑΙΣΑΡΕΙΑΣ ΟΜΙΛΙΑΙ ΕΙΣ ΨΑΛΜΟΥΣ
ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑ: ΑΓΙΟΥ ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ ΕΞΗΓΗΣΕΙΣ ΕΙΣ ΤΟΥΣ ΨΑΛΜΟΥΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου