Ἀρχαῖες Γνωστικές Ὁμάδες

 Ε. Ἀρχαῖες Γνωστικές Ὁμάδες
Ε. 1 Ὀφίτες
Ε. 2 Καϊνίτες
Ε. 3 Σηθίτες
Ε. 4 Ἐβιονίτες
Ε. 5 Μαρκίων, ὁ Ἕλληνας Γνωστικός
Ε. 6 Μανιχαϊσμός
Ε. 7 Μανδαϊσμός 

 Δες και Άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός Περὶ αἱρέσεων  ∆ΡΟΜΟΙ ΤΗΣ ΠΙΣΤΗΣ – ΨΗΦΙΑΚΗ ΠΑΤΡΟΛΟΓΙΑ.

 Άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός. (John of Damascus, PG 94 – 96).Περὶ αἱρέσεων

Ε. 1 Ὀφίτες
Οἱ Ὀφίτες εἶχαν ἀναπτύξει μία ἀλλόκοτη «θεολογία», πού θυμίζει εἰδωλολατρικούς μύθους καί ἔπη, ἀλλά πρωταγωνιστές εἶναι τά πρόσωπα τῆς Ἁγίας Γραφῆς. Μέσα ἀπό τήν ἀρρωστημένη
διδασκαλία τους παρουσίαζαν τόν Ὄφι, τό φίδι τῆς Γενέσεως, μέσα ἀπό τό ὁποῖο μίλησε ὁ Διάβολος στούς Πρωτοπλάστους, σάν ἕναν καλό θεό, πού προσπάθησε νά σώσει τόν Ἀδάμ καί τήν Εὔα ἀπό τόν κακό θεό-δημιουργό, πού τούς διώχνει ἀπό τόν Παράδεισο. Ὁ Ὄφις, πού ταυτίζεται μέ τόν νοῦ καί τήν γνώση, θεωρεῖται ὡς καλός θεός, πού προσφέρει τήν γνώση στούς ἀνθρώπους καί
τούς προστατεύει συνεχῶς ἀπό τήν κακία τοῦ δημιουργοῦ θεοῦ. Γι’ αὐτό καί σέ μεταγενέστερες ἐποχές, ὁ γνωστικός Ὄφις σχετίζεται μέ τόν ἑλληνικό Προμηθέα, πού δίνει τήν γνώση τῆς φωτιᾶς στούς ἀνθρώπους, τούς ὁποίους μισεῖ ὁ κακός Δίας καί θέλει νά τούς ἀφανίσει.
Συνεπῶς, ἔχουμε πλέον τήν πλήρη ἀντιστροφή τῶν ὅρων: ὁ Διάβολος παρουσιάζεται σάν καλός θεός, πού ἀγωνίζεται γιά τήν σωτηρία τῶν ἀνθρώπων, ἐνῶ ὁ Δημιουργός ἐμφανίζεται σάν κακός θεός, τύραννος τῆς ἀνθρωπότητας. Μέ αὐτό τό τέχνασμα, οἱ Ἑβραῖοι σατανιστές παρουσιάζουν τήν δική τους λατρεία σάν τήν μόνη σωστή, διαστρεβλώνοντας μέ φρικτό τρόπο τήν Ἁγία Γραφή.
Παρόμοια ὁμάδα μέ τούς Ὀφίτες εἶναι οἱ Ναασηνοί (ἤ Ναχασηνοί). Τό ὄνομά τους ἐτυμολογεῖται ἀπό τήν ἑβραϊκή λέξη νάχας(nahas), πού σημαίνει φίδι. Στήν ἀρχή τῆς θεογονίας τους τοποθετοῦσαν τόν Ἀρχέγονο Ἄνθρωπο ἤ Ἄνωθεν Ἄνθρωπο ἤ Ἀδάμαντα (στά σύγχρονα καμπαλιστικά ἤ θεοσοφικά κείμενα συναντᾶται καί ὡς Αdam Kadmon). Πρόκειται γιά ἑρμαφρόδιτη ὀντότητα (ὁ γνωστός ἀρρενόθηλυς), πού φέρει συγχρόνως τά στοιχεῖα τῆς πατρότητας καί τῆς μητρότητας.
Οἱ Ναασηνοί καταδίκαζαν τόν γάμο (καί γενικότερα τήν σχέση ἄνδρα καί γυναίκας) καί τιμοῦσαν τήν ὁμοφυλοφιλία. Μέ τίς παρά φύσιν σχέσεις πίστευαν ὅτι θά ἐπανέλθουν στό ἀρχικό μεγαλεῖο
τῆς ἀνθρώπινης φύσης, θά ταυτιστοῦν μέ τόν ἀνδρόγυνο Ἀρχέγονο Ἄνθρωπο.
Ε. 2 Καϊνίτες
Αὐτοί ἔλαβαν τό ὄνομά τους ἀπό τήν λατρεία πού ἀπέδιδαν στόν ἀδελφοκτόνο Κάιν. Τόν θεωροῦσαν ὡς θύμα τοῦ Δημιουργοῦ, τόν ὁποῖο καλοῦσαν «Ὑστέρα». Γι’ αὐτούς, ὅπως καί γιά
ἄλλες γνωστικές ὁμάδες ὁ θεός τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης ἦταν ἡ ἀρχή τοῦ κακοῦ.
Ὅλες οἱ φαῦλες προσωπικότητες τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης, ὅπως ὁ Κάιν, ὁ Ἠσαύ, ὁ Κορέ, οἱ Σοδομίτες, εἶναι παιδιά, ὄχι τοῦ Δημιουργοῦ, ἀλλά τῆς ἀνώτερης δύναμης. Ἔτσι καί αὐτοί θεωρώντας ὅτι εἶναι συγγενεῖς αὐτῶν, καί συνεπῶς παιδιά τῆς ἀνωτέρας δύναμης καί ὄχι τοῦ Δημιουργοῦ, δέν ἦταν ἐφικτό νά ὑποστοῦν βλάβη ἀπό αὐτόν. Μέ τήν βοήθεια τῆς Σοφίας, ἡ ὁποία τούς ξεχώρισε ὡς δικούς της, εἶχαν καταφέρει νά κρυφτοῦν.
Τιμοῦσαν ἐπίσης τόν Ἰούδα, διότι τόν θεωροῦσαν παράγοντα τῆς σωτηρίας τοῦ ἀνθρώπινου γένους. Ἔφταναν στό συμπέρασμα αὐτό ἀκολουθώντας δύο συλλογισμούς. Σύμφωνα μέ τόν πρῶτο, ὁ
Χριστός δέν θά ὑπέφερε σταυρικό θάνατο χωρίς τόν Ἰούδα, ἐφόσον οἱ ἐξουσίες τοῦ κόσμου δέν ἤθελαν νά τόν θίξουν. Σύμφωνα μέ τόν δεύτερο, ὁ Ἰούδας ἐμπόδισε τόν Χριστό ἀπό σχεδιαζόμενη
διαστροφή τῆς ἀλήθειας.
Σωτηριολογικά, πίστευαν κι αὐτοί παρόμοια μέ τούς Καρποκρατιανούς. Ὁ ἄνθρωπος ἔπρεπε νά πράξει ὅλες τίς ἁμαρτίες γιά νά καταφέρει ν’ ἀνέλθει στίς ἀνώτερες δυνάμεις. Ὡς ἐκ τούτου ἐπιδί-
δονταν καί αὐτοί σέ κάθε εἴδους ἀκολασία. Ἐπίσης, προέβαιναν σέ ἐπικλήσεις δαιμόνων καἰ χρησιμοποιοῦσαν δικά τους βιβλία, ὅπως τό Εὐαγγέλιο τοῦ Ἰούδα καί τό Ἀναβατικόν Παύλου.
Ε. 3 Σηθίτες
Παρόμοιες θεωρίες μέ τούς Καϊνίτες εἶχαν καί οἱ Σηθίτες, ἀλλά ἀντί γιά τόν Κάιν, τιμοῦσαν τόν Σήθ, τόν τρίτο γιό τοῦ Ἀδάμ. Ἕνα ἀπό τά «ἱερά» τους βιβλία ἦταν τό Ἀπόκρυφον Εὐαγγέλιον
Ἰωάννου, ὅπου μεταξύ ἄλλων, ἀναφέρει ὅτι ὁ βιολογικός πατέρας τοῦ Κάιν δέν ἦταν ὁ Ἀδάμ, ἀλλά ὁ Ὄφις. Γιά τιμωρία, ὁ Δημιουργός ἔδιωξε τήν Εὔα ἀπό τόν Παράδεισο. Τό μόνο πού δέν ἔκαναν
ἦταν νά ὑποβάλουν τόν Κάιν σέ… test DNA, γιά νά ἀποδείξουν τήν πατρότητά του.
Ε. 4 Ἐβιονίτες
Στήν κατηγορία τοῦ μονιστικοῦ ἤ μονοθεϊστικοῦ Γνωστικισμοῦ ἀνῆκαν καί οἱ λεγόμενοι Ἐβιονίτες (ἤ Ἐβιωναῖοι), πού εἶναι ἐλάχιστα γνωστοί σήμερα, ἀλλά μέσα ἀπό αὐτήν τήν ὁμάδα προέκυψαν φοβερά δεινά γιά ὁλόκληρη τήν ἀνθρωπότητα. Οἱ Ἐβιονίτες πίστευαν ὅτι ὁ Ἰησοῦς ἦταν ἕνας ἅγιος ἄνθρωπος, ὅπως ὁ Μωυσῆς, πού ἔγινε προφήτης τοῦ θεοῦ κατά τήν βάπτισή του στόν Ἰορδάνη, ὅπου τόν υἱοθέτησε ὁ θεός. Αὐτή ἡ θεωρία ὀνομάζεται υἱοθετισμός (adoptionism). Οἱ περισσότεροι Ἐβιονίτες ἀρνοῦνταν τήν ἐκ παρθένου γέννηση τοῦ Ἰησοῦ καί θεωροῦσαν τόν Ἰησοῦ φυσικό γιό τοῦ Ἰωσήφ, ἐνῶ ὑπῆρχαν λίγοι πού πίστευαν ὅτι ἡ Μαρία ἦταν Παρθένος.
Ἡ ὁμάδα τῶν Ἐβιονιτῶν διαιρέθηκε μέ τήν σειρά της σέ ἄλλες ὑποομάδες, ὅπως οἱ Ἐλκεσαΐτες. Ἀρχηγός τῶν Ἐλκεσαϊτῶν ἦταν κάποιος Πέρσης ψευδοπροφήτης, o Ἐλκεσαῖος (Elchasai), πού ἰσχυριζόταν ὅτι τοῦ φανερώθηκε ἕνας ἄγγελος καί τοῦ πρόσφερε ἕνα βιβλίο ἀπό τόν οὐρανό, πού θά ἔφερνε τήν σωτηρία τῶν ἀνθρώπων.
Οἱ Ἐλκεσαΐτες ἔπλασαν τό δόγμα τῶν διαδοχικῶν προφητῶν, δηλαδή ἔλεγαν ὅτι ὁ θεός κατά καιρούς στέλνει στούς ἀνθρώπους προφῆτες, ἀπό τούς ὁποίους ὁ τελευταῖος εἶναι καί ὁ καλύτερος.
Αὐτό ἀκριβῶς ἰσχυρίστηκε ὁ Ἐλκεσαῖος γιά τόν ἑαυτό του καί ὅλοι οἱ ἑπόμενοι ψευδοπροφῆτες, πού χρησιμοποίησαν αὐτό τό δόγμα τῶν διαδοχικῶν προφητῶν.
Ε. 5 Μαρκίων, ὁ Ἕλληνας Γνωστικός
Ὁ Μαρκίων (85-160 μ.X.) ἦταν Ἕλληνας ἀπό τήν Σινώπη τοῦ Πόντου, πού γνώρισε τίς γνωστικές διδασκαλίες ἀπό κάποιον Γνωστικό της Συρίας, τόν Κέρδωνα, καί τίς τροποποίησε, δημιουργώντας τήν δική του θρησκεία. Πίστευε στήν δυαρχία (δύο θεοί) καί τήν κακή φύση τοῦ ὑλικοῦ κόσμου, δίδασκε ὅτι ὁ θεός τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης ἦταν ἕνας κατώτερος θεός, ἐνῶ ὁ θεός τῆς Καινῆς
Διαθήκης εἶναι ἀνώτερος. Ἀπέδιδε στόν ἕνα θεό τήν δικαιοσύνη καί στόν ἄλλο τήν ἀγάπη.
Ὁ ἅγιος Ἰππόλυτος διέβλεπε στό παραπάνω σύστημα τοῦ Μαρκίωνα, τήν ἀντιγραφή τῆς φιλοσοφίας τοῦ Ἐμπεδοκλέους, ἐπηρεασμένη ἀπό τίς γνωστικές θεωρίες. Ὁ Μαρκίων θεωροῦσε, ὅπως οἱ Γνωστικοί, τόν κόσμο δημιούργημα τοῦ θεοῦ τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης, τοῦ Γιαχβέ, χωρίς ὅμως νά θεωρεῖ αὐτόν τόν θεό κακό, ὅπως ἡ πλειοψηφία τῶν Γνωστικῶν, ἀλλά τόν θεωροῦσε κατώτερο, χαμηλοῦ ἐπιπέδου!
Γιά τόν Μαρκίωνα ὁ θεός τῆς Καινῆς Διαθήκης, ὁ ἀνώτερος θεός, εἶναι ὁ Χριστός, ἀλλά ἀρνιόταν τήν ἀνθρώπινη φύση τοῦ Χριστοῦ. Ἔλεγε ὅτι ὁ Χριστός εἶναι ὁ θεός, πού ἦρθε στόν κόσμο
μέ σχῆμα ἀνθρώπου, μέ μιά ψεύτικη ἀνθρώπινη μορφή, ἄρα καί ἡ σταύρωση ἦταν φαινομενική (δοκητισμός).
Οἱ Μαρκιωνίτες θεωροῦσαν κακό τό ἀνθρώπινο σῶμα καί ἐξασκοῦσαν ἀναγκαστική ἐγκράτεια. Οἱ γενετήσιες σχέσεις, κατά τήν ἄποψή τους, ὁδηγοῦσαν στήν συνέχιση τοῦ ἀνθρώπινου γένους,
κάτι πού διαιωνίζει τό ἔργο τοῦ κατώτερου δημιουργοῦ (τοῦ Γιαχβέ), γι’ αὐτό ἔπρεπε ν’ ἀποφεύγονται. Ὅσοι παντρεμένοι προσηλυτίζονταν, ἔπρεπε νά χωρίζουν. Ἐδῶ βλέπουμε καί πάλι μιά ἔντονη διαφοροποίηση ἀπό τά περισσότερα γνωστικά συστήματα, πού ἐπιτρέπουν κάθε σαρκική ἀκολασία στά μέλη τους.
Οἱ θεωρίες τοῦ Μαρκίωνα ἐναντίον τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης ἐπαναλαμβάνονται σήμερα ἀπό τήν Χρυσή Αὐγή καί τούς νεοπαγανιστές, πού ἐμφανίστηκαν τό 1888, ἀπό τόν Ἄγγλο πράκτορα τοῦ Σι-
ωνισμοῦ Γουέστκοτ. Ἡ Χρυσή Αὐγή ἵδρυσε καί… ὑποκατάστημα στήν Γερμανία, τήν Ἑταιρεία τῆς Θούλης, μέσω τῆς ὁποίας αὐτές οἱ ἰδέες πέρασαν στόν ναζισμό καί στήν θεωρία τῆς Ἀρίας φυλῆς.
Ε. 6 Μανιχαϊσμός
Ἀπό γονεῖς Ἐλκεσαΐτες γεννήθηκε ἄλλος ἕνας ψευδοπροφήτης, ὁ Πέρσης Μάνης (Mani), ἔζησε τήν ἴδια ἐποχή μέ τόν Πλωτῖνο (3ος αἰ. μ.Χ.), καί ἵδρυσε τήν θρησκεία τοῦ μανιχαϊσμοῦ.
Σέ νεαρή ἡλικία ταξίδεψε πρός τήν Ἰνδία, ὅπου μελέτησε τόν βουδισμό, καί τελικά ἔφτιαξε τήν δική του θρησκεία, πού ἐξαπλώθηκε εὐρύτατα, ἀπό τήν Ρωμαϊκή αὐτοκρατορία ὡς τήν Κίνα.
Ὁ Μάνης ἰσχυριζόταν (μιμούμενος τόν Ἐλκεσαῖο) ὅτι τοῦ εἶχε ἐμφανιστεῖ ἕνας ἄγγελος καί τοῦ ἀποκάλυψε τήν οὐράνια ἀλήθεια. Ἐπηρεασμένος ἀπό τίς ἰδέες τῶν Ἐλκεσαϊτῶν, διατύπωσε τήν θε-
ωρία τῶν διαδοχικῶν προφητῶν, δηλαδή ὅτι ὁ θεός ἔστελνε στόν κόσμο διάφορους προφῆτες, ὁ τελευταῖος τῶν ὁποίων (καί καλύτερος) ἦταν ὁ ἴδιος ὁ Μάνης. Προφῆτες τοῦ θεοῦ θεωροῦσε ἐπίσης τόν Ζωροάστρη, τόν Βούδα καί τόν Ἰησοῦ, ἀλλά ἔλεγε ὅτι τό ἔργο τους ἦταν ἡμιτελές καί ὅτι οἱ ὁπαδοί τους ἀλλοίωσαν τήν ἀποκάλυψη τοῦ θεοῦ.
Ἐπιπλέον, ὁ Μάνης ἀποκαλοῦσε τόν ἑαυτό του «ἀπόστολο τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ» καί «Παράκλητο» τῆς Καινῆς Διαθήκης, ἀλλά ταυτόχρονα ἔλεγε ὅτι εἶναι ἡ μετενσάρκωση τοῦ Χριστοῦ καί
τοῦ Βούδα! Ἀντέγραψε τό διοικητικό σύστημα τῆς Χριστιανικῆς Ἐκκλησίας, μέχρι καί τήν ὁρολογία της. Χρήσιμες πληροφορίες γιά τόν Μάνη ἔχουμε ἀπό μία πρόσφατη ἀρχαιολογική ἀνακάλυψη (1970, κώδικας Cologne Mani-Codex). Ἐπιρροές εἶχε δεχθεῖ ὁ Μάνης καί ἀπό τόν Βαρδασάνη (Bardaisan), ἕναν Γνωστικό ἀπό τήν Ἔδεσσα τῆς Συρίας. Ἀπό τόν ἑβραϊκό Γνωστικισμό υἱοθέτησε τήν τερατώδη θεωρία ὅτι ὁ Θεός τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης εἶναι ὁ Διάβολος, πού δημιούργησε τόν ὑλικό κόσμο καί τό ἀνθρώπινο σῶμα. Ἐνῶ ὁ καλός θεός, ὁ θεός τοῦ Φωτός, εἶναι ἄσχετος μέ τόν κόσμο καί τήν δημιουργία του. Συνεπῶς, ὁ μανιχαϊσμός ἦταν μία γνήσια σατανιστική λατρεία, πού θεωροῦσε τόν ἀληθινό Θεό ὡς ἐχθρό της ἀνθρωπότητας καί τόν
Διάβολο ὥς τόν καλό θεό. Ὁ μανιχαϊσμός, μέσα σέ σύντομο χρονικό διάστημα, ἐξαπλώθη-
κε σέ μεγάλη ἔκταση. Μανιχαϊστικές «ἐκκλησίες» ἱδρύθηκαν ἀπό τίς ἀκτές τοῦ Ἀτλαντικοῦ μέχρι τίς ἀκτές τοῦ Εἰρηνικοῦ (Κίνα)!
Στό βασίλειο τῶν Οὐιγούρων Τούρκων (Uyghur Khaganate), μάλιστα, τό 762 μ.Χ. ἐπιβλήθηκε ὡς ἐπίσημη κρατική θρησκεία.
Ε. 7 Μανδαϊσμός
Ἄλλο ἕνα παρακλάδι τοῦ Γνωστικισμοῦ ἦταν ὁ Μανδαϊσμός.
Οἱ Μανδαῖοι (Mandaeans) ἦταν μία φυλή στήν Βαβυλώνα, τῆς ὁποίας ἡ καταγωγή εἶναι δυσδιάκριτη. Μιλοῦσαν μία ἀραμαϊκή διάλεκτο (συγγενική μέ τά ἑβραϊκά) καί ταυτίζονται μέ τούς Σαβαίους (Sabians) τοῦ Κορανίου. Μέσα στήν διεστραμμένη διδασκαλία τους ἀναγνωρίζουν ὡς κορυφαῖο προφήτη τόν Ἅγιο Ἰωάννη τόν Βαπτιστή, ἐνῶ τόν Ἰησοῦ τόν ἀποκαλοῦν ψευδοπροφήτη! Οἱ Μανδαῖοι ἐπιβίωσαν μέχρι τήν ἐποχή μας, ἔστω καί ἄν ἀριθμοῦν παγκοσμίως λίγες χιλιάδες ἄτομα.
Πηγή :ΑΠΟ ΤΗΝ ΣΥΝΑΓΩΓΗ ΣΤΗΝ ΜΑΣΟΝΙΑ Διόδωρος Ράμμος