Πάσχα Ιουδαϊκό Πάσχα Χριστιανικό-Κοινό Πασχάλιο 1

Θα ρωτήσουν κάποιοι περίεργοι μη έχοντας ερευνήσει  τις Γραφές.

 Ποιος νομοθέτησε το Πάσχα ;; και δίνουν την απάντηση μόνοι τους .

Οι άνθρωποι  λένε νομοθέτησαν το Πάσχα τις 10 εντολές τους Ιερούς Κανόνες του Πηδαλίου κλπ... .

Όταν ένας λαός που δεν ξέρει ούτε την Ιστορία του ,  ούτε τον έμαθαν  να διαβάζει και να ερευνά  τα 2 βιβλία της Αγίας Γραφής Π.Δ. και Κ.Δ. είναι κουτσός,  μονόφθαλμος ή και τυφλός όταν τα ερμηνεύει μόνος του χωρίς την βοήθεια των Αγίων Πατέρων .

 

 Οι Οικουμενιστες που θέλουν ΚΟΙΝΟ ΠΑΣΧΑ είναι ενάντια στον ΝΟΜΟΘΕΤΗ

Πάσχα

ΠΡΙΝ ΔΩΣΕΙ  Ο ΤΡΙΑΔΙΚΟΣ ΘΕΟΣ ΤΙΣ 10 ΕΝΤΟΛΕΣ ΚΑΘΙΕΡΩΣΕ ΤΟ ΠΑΣΧΑ 

Ο Μωυσής κατ’ εντολή του Θεού τελεί το Πάσχα των Εβραίων στην Αίγυπτο, και με την πρόσχυσι του αίματος του Πασχαλίου αμνού, σώζονται όλα τα πρωτότοκα του Ισραήλ. Ο Χριστός τελεί το δικό του Πάσχα (Α' Κορ. ε' 7) και με το αίμα Του σώζονται ανεξαιρέτως όσοι γεύονται από αυτό έφ’ όσον πριν, γίνουν μέλη του σώματός του διά του βαπτίσματος.

Ο Ιουδαϊκός λαός είναι, τύπος τής ανθρωπότητας πού είναι δούλη τής αμαρτίας και τού Σατανά. Αποστέλλεται ο Χριστός ο όποιος θυσιάζεται ο ίδιος και διά του Σταυρού συντρίβει την κεφαλή του νοητού Φαραώ,τού Διαβόλου και διά τού αίματός Του ελευθερώνει τον άνθρωπο από την αμαρτία και τον οδηγεί στην αιώνιο κατάπαυσι στην ’Άνω 'Ιερουσαλήμ.

’Αντιστοιχίες – παραλληλισμοί

Μεταξύ τού Εβραϊκού Πάσχα και τού αμνού πού έσφαγιάζετο, και τού Πάσχα τού Χριστού και Αυτού ως αμνού θυομένου, υπάρχουν αντιστοιχίες και αναλογίες.

Ας τις εξετάσομε:

Εβραϊκό Πάσχα Χριστιανικό Πάσχα

Πασχάλιος Αμνός Χριστός αμνός

Πάσχα. Εβραϊκή λέξι. Σημαίνει διέρχομαι ή παρέρχομαι. Κατά το Πάσχα στην Αίγυπτο αντιπαρήλθε ο όλοθρευτής Άγγελος τα σπίτια των Εβραίων χωρίς να θίξει τα πρωτότοκα αυτών, διήλθε δε διά των σπιτιών των Αιγυπτίων και έφόνευσε πάν πρωτότοκον από ανθρώπου έως κτήνους.

Πάσχα Χριστού. Κατ’ αυτό ο Χριστός ως σαρκωθείς Θεός εξέρχεται από τον ουρανό και είσαγάγεται στην οικουμένη (Έβρ. α' 8) να θανατωθεί, ώστε διά τού θανάτου να λυτρώσει όλους όσους μετέχουν στην θυσία του. Διά των μυστηρίων πού απορρέουν από το αίμα τού Σταυρού του λυτρώνονται όλοι οι άνθρωποι και αυτά τα νήπια ακόμη. Όσοι απορρίπτουν και υποτιμούν την θυσία του και το αίμα του θα στερηθούν τής αιωνίου ζωής πού είναι μεγαλυτέρα τιμωρία από την στέρηση τής πρόσκαιρου ζωής (Έβρ. ι 29).

Ο Θεός τροποποιεί το Εβραϊκό έτος και ορίζει ως πρώτο μήνα τον έως τότε έβδομο τον Αβίβ ή Νισάν και ως πρώτη τού έτους την εαρινή Ισημερία. Ο Θεός δημιουργεί τον κόσμο κατά την Ισημερία τής Ανοίξεως. Είναι ή αρχή τής δημιουργίας. Από την Εαρινή Ισημερία αρχίζει και ή αναδημιουργία τής κτίσεως. Ο Χριστός με την έλευσί του κηρύσσει ένιαυτόν Κυρίου δεκτόν. Κηρύσσει την έναρξη μιας νέας εποχής κατά Θεόν.

Θα ελάμβανε κάθε οικογένεια Εβραίων ένα αμνό, την δεκάτη του πρώτου μηνός Αβίβ, θα το διατηρούσε μέχρι το εσπέρας τής 14ης και κατά τις εσπερινές ώρες θα το θυσίαζε στον Θεό.

Και ο Χριστός έρχεται την ίδια ημέρα στα 'Ιεροσόλυμα στις 10 τού μηνός Νισάν. Κατά το Ιουλιανό ημερολόγιο την 18η Μαρτίου. Παραμένει στην πόλι πέντε ημέρες έως το εσπέρας τής 14ης τού Νισάν, οπότε θυσιάζεται την 6η ημέρα και την 6η ώρα πού ο Αδάμ άπλωνε τα χέρια του στο ξύλο τής παρακοής. Παραδίδει το πνεύμα του ο Χριστός την ίδια ώρα πού ο Αδάμ έκλειε τον Παράδεισο. Την ίδια ώρα τον ανοίγει ο Χριστός, το απόγευμα τής Μ. Παρασκευής όταν είπε το «Τετέλεσται» και το καταπέτασμα έσχίσθη εις δύο.

Θα έτρωγαν μόνο οι περιτμημένοι.

Κοινωνούν το σώμα και το αίμα τού Χριστού μόνο οι ορθοδόξως βαπτισμένοι στο όνομά Του,και μη έχοντες πνευματικό κώλυμα.

Θα το τελούσαν κάθε χρόνο, σε ανάμνηση τής λυτρώσεώς τους από την Αίγυπτο.

Και ο Χριστός έδωσε εντολή και τελούμε το δικό του Πάσχα καθημερινώς στην δική του ανάμνηση. Γι’ αυτό οσάκις τελείται ή Θ. Λειτουργία και κοινωνούν οι πιστοί Πάσχα επιτελούν.

Θα το έτρωγαν μέσα στο σπίτι τους, όχι έξω από αυτό.

Ή θυσία τού Χριστού, ή Θ. Κοινωνία τελείται μέσα στην ’Εκκλησία και όχι έξω από αυτήν. Δεν μπορεί κάποιος αποκομμένος από την ’Εκκλησία, ούτε Θ. Λειτουργία να επιτελέσει αν είναι Ιερεύς, ούτε να κοινωνήσει ο αποκομμένος πιστός. Πρέπει πρώτα να επανενταχθεί στο σώμα τού Χριστού, στην ’Εκκλησία.

Αποκομμένοι είναι κατά τους Αγίους Αποστόλους οι αιρετικοί και σχισματικοί φυσικά και οι Ειδωλολάτρες , οι άπιστοι , οι Άθεοι εκείνης της εποχής έως σήμερα.

 

ΠΕΡΙ ΣΧΙΣΜΑΤΩΝ

Α'. Πριν από όλα νά φυλάγεσθε, επίσκοποι, από τις τρομερές καί επικίνδυνες και αθέμιτες αιρέσεις, αποφεύγοντάς τις σαν φωτιά πού καίει όσους τις πλησιάζουν. Νά αποφεύγετε επίσης και τά σχίσματα. Καθόσον δεν είναι θεμιτό ούτε ο νους νά παρεκλίνει σε ανόσιες αιρέσεις, ούτε από τούς ομόφρονες νά χωρίζεστε εξαιτίας φιλαρχίας.

 2. Γιατί καί τά παλιά χρόνια όσοι τά αποτόλμησαν αυτά, δεν απέφυγαν την τιμωρία. Τον Δαθάν, λόγου χάρη, καί τόν Αβειρών, πού επαναστάτησαν εναντίον τού Μωυσή, τούς κατάπιε ή γη^1, ο Κορέ πάλι καί οί διακόσιοι πενήντα πού ήταν μαζί του καί έξεγέρθηκαν εναντίον τού Ααρών, έγιναν παρανάλωμα της φωτιάς, ενώ ή Μαριάμ, πού κατηγόρησε τόν Μωυσή ότι κοιμήθη­κε μέ είδωλολάτρισσα, αποβλήθηκε από τό στρατόπεδο γιά εφτά μέρες², επειδή έλεγε ότι ό Μωυσής πήρε γυναίκα Αίθιόπισσα. 3. Καί όχι μόνο αυτοί, αλλά καί ό Αζαρίας, πού λεγόταν καί Οζίας καί ήταν βασιλιάς τού Ιούδα, επειδή φέρθηκε μέ θράσος απέναντι της ιεροσύνης καί θέλησε νά προσφέρει θυσία θυμιάματος, πράγ­μα πού δέν άρμοζε σ’ αύτόν, επειδή δέν ύπάκουσε στόν αρχιερέα Αζαρία καί τούς ογδόντα Ιερείς πού τόν έμπόδιζαν, παρουσίασε λέπρα στό μέτωπό του καί έτρεξε νά βγει άπό τό ναό, γιατί τόν τι­μώρησε ο Κύριος³.

Β'. Ας προσέχουμε λοιπόν, αγαπητοί, ποιά ήταν ή δόξα των στασιαστών καί πόσο εύτελής ή απόφασή τους. Γιατί, εάν εκείνος  πού έξεγείρεται έναντίον βασιλέων είναι άξιος τιμωρίας, έστω καί άν είναι γιός ή φίλος του, πόσο μάλλον εκείνος  πού επαναστεΐ εναντίον των Ιερέων; Γιατί, όσο ανώτερη είναι ή Ιεροσύνη από τή βα­σιλεία, επειδή αγωνίζεται γιά τήν ψυχή, τόσο πιό βαρειά τιμωρία...

 περισσότερα  εδώ 

https://online.fliphtml5.com/kzymi/eqto/

Παπικός Επίσκοπος μοιράζει Αντίδωρο στον Ι.Ν. Αγίου Δημητρίου στο Άαχεν Γερμανίας [Βίντεο] | Κατάνυξη 

Ο Πατρ. Βαρθολομαίος μοιράζει Αντίδωρο στους Αιρετικούς Επισκόπους στην Πατριαρχική Θεία Λειτουργία της Στοκχόλμης 

 

Β Παραλ. 4,9 καὶ ἐποίησε τὴν αὐλὴν τῶν ἱερέων καὶ τὴν αὐλὴν τὴν μεγάλην καὶ θύρας τῇ αὐλῇ καὶ θυρώματα αὐτῶν κατακεχαλκωμένα χαλκῷ·

Β Παραλ. 4,9 Κατεσκεύασε την εσωτερικήν αυλήν δια τους ιερείς και την μεγάλην εξωτερικήν αυλήν και τας θύρας αυτών των αυλών. Τα δε θυρόφυλλο των θυρών τα ενέδυσε με χαλκόν.

Το ιερό κείμενο δεν αναφέρει άλλες αυλές στο ναό του Σολομώντος. Φαίνεται όμως ότι υπήρχαν δύο ακόμη, τις οποίες συναντούμε στο ναό του Ηρώδου, πού είχε κτιστεί στη θέση του παλαιού ναού του Σολομώντος.

Σ' αυτόν υπήρχε η αυλή των γυναικών και η αυλή των εθνικών.

Σχετικώς με τούς εθνικούς, έχει βρεθεί μία επιγραφή, η οποία υπήρχε στην αυλή και απαγόρευε με ποινή θανάτου να προχωρήσουν οι εθνικοί πέρα από την αυλή των εθνικών, για να μη μο­λύνουν τον ιερό χώρο του ναού.

«Μηθένα αλλοεθνή είσπορεύεσται εντός του περί το ιερό δρυφράκτου και περιβόλου ος δ' αν ληφθη , εαυτό αίτιος εσται διά το , έξακολουθείν θάνατον».

Κανείς από τούς εθνικούς δεν επιτρεπόταν να μπει στον ιερό χώρο της αυλής των 'Ισραηλιτών.

Θα θυμάσαι ασφαλώς την περίπτωση του αποστόλου Παύλου, πού κινδύνευε να θανατωθεί, επειδή οι 'Ιουδαίοι νόμισαν ότι πήρε μαζί του στο ιερό ειδωλολάτρη (Πράξ. κα' 27 και εξ.).Μεταξύ της αυλής των ιερέων και της αυλής των λαϊκών, Όπως αναφέρει κάποιος ερμηνευτής, κάποιο «θριγκίον», δηλαδή χώρισμα, κιγκλίδωμα , οποίο ήταν χαμηλό και χώριζε τις δύο αυλές. Και ήταν επίτηδες έτσι κατασκευασμένο, αφενός μεν για να εμποδίζει την είσοδο των λαϊκών στον κυρίως ναό και την αυλή των ιερέων, αφετέρου δε για να επιτρέπει να παρακολουθούν οι ευσεβείς 'Ισραηλίτες τη λατρεία.

Όπως βλέπετε ούτε οι Ιουδαίοι της Παλαιάς Διαθήκης δεν βεβήλωναν τον Ναό, αντιθέτως τον σέβονταν.

 ΑΝΕΤΗΝ ΑΦΗΚΑΜΕΝ ΤΗΝ ΘΥΡΑΝ - Το αντίδωρο

ΜΕΡΙΚΟΙ ΚΑΝΟΝΕΣ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΑΠΟΣΤΟΛΩΝ ΠΕΡΙ ΠΑΣΧΑ

Κανὼν ζ’:
Περὶ τῶν Ἑβραϊκῶς τελούντων τὸ Πάσχα ἱερατικῶν.

 Εἴ τις ἐπίσκοπος ἢ πρεσβύτερος ἢ διάκονος τὴν ἁγίαν τοῦ Πάσχα ἡμέραν πρὸ τῆς ἐαρινῆς ἰσημερίας μετὰ Ἰουδαίων ἐπιτελέσοι, καθαιρείσθω.

 Κανὼν με’:
Περὶ συνευξαμένου ἱερατικοῦ αἱρετικοῖς.

 Ἐπίσκοπος, ἢ πρεσβύτερος, ἢ διάκονος, αἱρετικοῖς συνευξάμενος μόνον, ἀφοριζέσθω· εἰ δὲ ἐπέτρεψεν αὐτοῖς ὡς κληρικοῖς ἐνεργῆσαί τι, καθαιρείσθω. 

 Κανὼν μς’:
Μὴ δέχεσθαι βάπτισμα ἢ θυσίαν αἱρετικῶν.

 Ἐπίσκοπον, ἢ πρεσβύτερον, αἱρετικῶν δεξαμένους βάπτισμα, ἢ θυσίαν, καθαιρεῖσθαι προστάττομεν. Τὶς γὰρ συμφώνησις Χριστῷ πρὸς Βελίαρ ἢ τίς μερὶς πιστῷ μετὰ ἀπίστου. 

 Κανὼν ο’ (70):
Περὶ τῶν μετὰ Ἰουδαίων νηστευόντων.

 Εἴ τις ἐπίσκοπος, ἢ πρεσβύτερος, ἢ διάκονος, ἢ ὅλως τοῦ καταλόγου τῶν κληρικῶν νηστεύοι μετὰ Ἰουδαίων, ἢ ἐορτάζοι μετ' αὐτῶν, ἢ δέχοιτο παρ' αὐτῶν τὰ τῆς ἑορτῆς ξένια, οἷον ἄζυμα ἢ τι τοιοῦτον, καθαιρείσθω· εἰ δὲ λαϊκὸς εἴη, ἀφοριζέσθω. 

 

 ΣΥΝΕΧΕΙΑ Πάσχα Ιουδαϊκό Πάσχα Χριστιανικό-Κοινό Πασχάλιο 2