ΤΟ ΜΑΝΝΑ
α. Τύπος Σαρκός Χριστού
Ο Χριστός έχει προτυπωθεϊ στην Π. Διαθήκη με πρόσωπα, τύπους και σύμβολα. Μεταξύ τούτων είναι και το μάννα, ο εξ ουρανού άρτος πού έδιδε ο Θεός στους Εβραίους κατά την σαραντάχρονη πορεία τους στην έρημο τού Σινά προς την γη τής Επαγγελίας την Κάτω Ιερουσαλήμ.
Το ότι ήταν τύπος τού σώματος τού Χριστού μάς το λέγει ο ίδιος στο 6ο κεφ. τού Ιωάννου. Λέγει: «Ο Θεός έδωσε διά τού Μωϋσέως το μάννα, τον άρτο στην έρημο. ’Έφαγαν οι πατέρες αλλά άπέθαναν. Ο Αληθινός Άρτος είμαι εγώ, είναι ή Σάρκα μου πού κατεβαίνει από τον ουρανό. Και όποιος τρώγει την σάρκα μου θα τον αναστήσω εν εκείνη τη ημέρα και θα έχει ζωή αιώνιο».
α1. Ιστορικό
Φεύγοντας μετά σπουδής από την Αίγυπτο οι Εβραίοι, είχαν μαζί τους τα ζώα τους, αλλά από τρόφιμα είχαν μόνο πρόχειρα και το λεγόμενο σταίς ήτοι προζύμι. Όταν διήλθαν την Έρυρθά Θάλασσα χρειάστηκαν νερό και τροφή.
Νερό τούς έδωσε ο Μωυσής γλυκαίνοντας τα πικρά νερά της Μερά (Έξ. ιε'23-27). Στην συνέχεια στην επιθυμία τους για κρέατα τούς έδωσε όρτυγομήτρα τόσο πολύ ώστε να λέγεται κατά παροιμιώδη τρόπο ότι τούς βγήκε από τά ρουθούνια. (Άριθ. ια'κεφ.).
Και επειδή παραπονούνταν για την έλλειψι άρτου τούς έβρεξε το μάννα εξ ουρανού. ’Έδωσε δε διά τού Μωϋσέως οδηγίες για την χρήση του, πού κατά παράλληλο τρόπο αφορούν και την στάσι και συμπεριφορά των πιστών απέναντι τής Θείας Κοινωνίας.
Λέγει ή Π. Διαθήκη (Έξοδ. ιστ'14-15).
«...και ιδού επί πρόσωπον τής ερήμου λεπτόν ώσεί κόριον λευκόν, ώσεί πάγος επί τής γής. Ιδοντες δέ αυτό οί υιοί Ισραήλ είπαν έτερος τω έτέρω- τί έστι τούτο; ού γάρ ήδεισαν τί ήν. Είπε δέ Μωϋσής αύτοΐς· ουτος ό άρτος, όν έδωκε Κύριος ύμϊν φαγεΐν»...
(’Ίδε καί Άριθ. ια' 8. Νεεμ. θ' 15).
’Ήτοι: «Και να! πάνω στην επιφάνεια της ερήμου λεπτό σαν λευκό κόριο σαν πάγος πάνω στην γη. Βλέποντάς το οι Ισραηλίτες είπαν μεταξύ τους· Τι είναι αυτό; Διότι δεν ήξεραν τι ήταν. Τούς είπε δε ο Μωυσής. Αυτός είναι ο άρτος πού σάς έδωσε ο Κύριος για να τρώτε».
Ο Χριστός ερμηνεύει ο Ίδιος και λέγει ότι αυτός ο άρτος, το μάννα, πού τούς έδίδετο εξ ουρανού ήταν τύπος τού δικού του άρτου τού σώματος και τού αίματος πού θα δίδεται συνεχώς, ώστε να έχομε ζωή αιώνιο και όχι πρόσκαιρο, όπως συνέβη με τούς Εβραίους πού άπέθαναν στην έρημο. Λέγει;
«Έγώ είμι ό άρτος τής ζωής. Οί πατέρες ύμών έφαγον τό μάννα έν τη έρήμω καί άπέθανον. Ουτός έστιν ό άρτος ό έκ του ουρανού καταβαίνων, ϊνα τις έξ αυτού φάγη καί μή άποθάνη. Έγώ είμι ό άρτος ό ζών ό έκ του ουρανού καταβάς· έάν τις φάγη έκ τούτου του άρτου, ζήσεται εις τόν αιώνα. Καί ό άρτος δέ όν έγώ δώσω, ή σαρξ μού έστιν» (Ίωάν. στ 48-51).
’Ήτοι : «Εγώ είμαι ο άρτος της ζωής. Οι πατέρες σας έφαγαν το μάννα στην έρημο και πέθαναν. Αυτός είναι ο άρτος που κατεβαίνει από τον ουρανό, πού όταν φάγει κάποιος δεν θα πεθάνει. Εγώ είμαι ο άρτος ό ζών, που κατέβηκε από τον ουρανό. Εάν κάποιος φάγει από αυτόν τον άρτο θα ζήσει αιωνίως. Και ο άρτος που θα δώσω, είναι ή σάρκα μου».
Ο Παύλος λέγει:
«Καί πάντες τό αυτό βρώμα πνευματικόν έφαγον» (Α' Κορ. ι' 4).
Δηλαδή: «Όλοι έφαγαν την ίδια πνευματική τροφή. το μάννα».
“Ήταν λοιπόν το μάννα κατά πολλούς τρόπους τύπος του μυστικού σώματος του Κυρίου, όπως:
α) Το μάννα δόθηκε στους Εβραίους μετά την διάβασι τής Ερυθράς Θαλάσσης, ή Θ. Κοινωνία δίδεται στους πιστούς μετά το βάπτισμα.
β) Με το μάννα ένισχυθέντες οί Εβραίοι νίκησαν τον Άμαλήκ, με την Θ. Κοινωνία ενισχύονται οι πιστοί και νικούν τόν διάβολο και τα πάθη,
γ) Το μάννα έγίνετο άσπόρως, και το σώμα τού Χριστού έγεννήθηκε άσπόρως.
δ) Το μάννα είτε πολύ είτε λίγο έτρεφε το ίδιο, το ίδιο τρέφει λίγη ή πολλή μετάληψι τού σώματος τού Χριστού,
ε) Το μάννα ήταν γλυκύ και λευκό σαν κόριο. Και το σώμα τού Δεσπότου Χριστού είναι γλυκύτερο λευκότερο και λαμπρότερο.
α2. Αντιστοιχίες καί παραλληλισμοί
Ο Θεός πληροφορεί τον Ισραήλ, ότι πρωί - πρωί την άλλη μέρα θα τούς δώσει άρτους εξ ουρανού. Πράγματι την επομένη εξερχόμενοι από τις σκηνές τους είδαν όλη την παρεμβολή καλυμμένη από μία λευκή ουσία πού έμοιαζε με κορίανδρο ένα σπόρο σαν την φακή. Αυτό ονομάστηκε Μάν (Μάννα) από την Εβραϊκή φράσι Μάν-χοϋ (Τι είναι αυτό;) πού ρωτούσαν οι Εβραίοι. Προηγουμένως είχε δώσει σχετικές οδηγίες και εντολές. Αφορούσαν την χρήσι τού Μάννα, εκεί συμβολικώς και τυπικώς. Αληθώς όμως και ουσιαστικώς αφορούν την Θ. Κοινωνία, το σώμα τού Χριστού.
Μεταξύ τού Μάννα και της Θ. Κοινωνίας υπάρχουν αντιστοιχίες και παραλληλισμοί. ’Ας το εξετάσομε:
α3. Μάννα - Θ. Κοινωνία
Το Μάννα κατήρχετο ως βροχή από τον ουρανό. Κάτι σαν πάχνη σαν δρόσος. Κατά την Αγία Γραφή είχε γεύσι τηγανίτας με μέλι. Κατά τον άγ. Γρηγόριο Νύσσης είχε την γεύσι τής τροφής πού επιθυμούσε αυτός πού το έτρωγε. Ήταν τροφή θεία και πραγματική και έτρεφε τον λαό σωματικά.
Ή Θ. Κοινωνία τού Σώματος τού Χριστού είναι ο ουράνιος άρτος. Κατά μεν το εξωτερικό φαινόμενο έχει την γεύσι των συμβεβηκότων δηλ. τού άρτου και τού οίνου, κατά δέ τό εσωτερικό περιεχόμενο είναι όντως ή σαρξ και το αίμα τού Ιησού. Είναι ή όντως και ή αληθινή τροφή, πού τρέφει πνευματικά και δίδει ζωή αιώνιο.
Μ.: Έδίδετο καθημερινώς. Έπρεπε να συλλέξει κάθε Ισραηλίτης το αναλογούν για τις ανάγκες της ημέρας.
Θ.Κ.: Και ή Θ. Κοινωνία παρέχεται καθημερινώς για να καλύπτει την καθ’ ημέραν πνευματική ανάγκη των πιστών.
Μ.: Δεν έπρεπε να συλλέγουν περισσότερο, ούτε να αφήνουν για την άλλη ημέρα. ’Αν άφηναν τούτο σκουλήκιαζε και βρωμούσε. Θα έπρεπε να αρκούνται στο της ημέρας. Έπρεπε να καταναλώνεται όλο αυθημερόν. Αυτό το διέταξε ο Θεός με σκοπό να περιστείλει την απιστία και απληστία του Εβραϊκού λαού.
Θ.Κ.: Δεν φυλάσσεται για την επομένη. Ο Χριστός διά τής Εκκλησίας δίδει καθημερινώς την σάρκα Του για τροφή. Γι’ αυτό ο λειτουργός είναι υποχρεωμένος να καταλύει το υπόλοιπο τής Θ. Κοινωνίας και να μην μένει τίποτα για την επομένη. Την επομένη μπορεί να λειτουργήσει και να έχει ξανά την Σάρκα του Κυρίου.
Μ.: Θα συνέλεγαν ένα γομόρ ήτοι τέσσερα κιλά ο καθένας για τον εαυτό του. Όσοι συνέλεγαν περισσότερο τούτο ελαττωνόταν και γινόταν ένα γομόρ, τέσσερα κιλά. Όσοι συνέλεγαν λιγότερο τούτο αυξανόταν και γινόταν ένα γομόρ, τέσσερα κιλά.
Θ.Κ.: Όποιος κοινωνεί την Σάρκα του Χριστού, δεν λαμβάνει ένα μικρό τμήμα, μία μικρή ποσότητα, αλλά όλο το Σώμα Του. Είτε μικρή και ελάχιστη μερίδα, είτε μεγάλη δώσει ο Ιερεύς στον πιστό, όλοι οι μεταλαμβάνοντες κοινωνούν τον Χριστό ολόκληρο. Εξίσου.
Μ.: Έδιδε το μάννα καθημερινώς, θα μπορούσε να το δώσει σε μεγάλες ποσότητες για μια εβδομάδα ή για ένα μήνα ολόκληρο. Ή καθημερινή δόση συνέδεε τον λαό με τον Θεό, στον όποιο προσέβλεπε και από τον όποιο περίμενε να ικανοποιηθούν οι ανάγκες του. ’Ένοιωθε έντονη την εξάρτηση του από τον Θεό, για την ζωή του.
Θ.Κ.: Και ή Θ. Κοινωνία μπορεί να λαμβάνεται από τον πιστό καθημερινώς και όχι περιοδικώς και σε αραιά διαστήματα.
Και ή καθημερινή μετάληψις τής Θ. Κοινωνίας μάς συνδέει με τον Χριστό, νοιώθουμε την ανάγκη τής συνεχούς ενώσεως μαζί του και την εξάρτηση μας από τόν Χριστό για ζωή αιώνιο.
Μ.: Έβρεχε καθημερινώς μέχρι την Παρασκευή. Την Παρασκευή θα συνέλεγαν διπλή ποσότητα και για το Σάββατο, αυτό διατηρείτο.
Διατηρείτο και σε στάμνα για να θυμούνται οι Εβραίοι την δωρεά του Θεού.
Θ.Κ.: Τούτο ή Εκκλησία το εφαρμόζει κατά την Μ. Τεσσαρακοστή όπου ετοιμάζει Αμνούς, Θ. Κοινωνία από την Κυριακή για τις καθημερινές, αφού δεν τελείται κατ’ αυτές Θ. Λειτουργία. Τελείται ή Λειτουργία των Προηγιασμένων Τιμίων Δώρων, οπότε οι πιστοί μπορούν να μεταλαμβάνουν του Σώματος και του Αίματος του Χριστού, και να μην στερούνται τής πνευματικής τροφής. Την Μ. Πέμπτη ο Ιερεύς έτοιμάζει Αμνό, τον έμβάπτει στο Αίμα του Χριστού, και τον φυλάσσει για να καλύπτει ανάγκες όλου του έτους.
Μ.: Ο Θεός έδινε το μάννα έως ότου έφθασαν στην κατάπαυσί τους, στην γη της Επαγγελίας, την Κάτω Ιερουσαλήμ. Τότε σταμάτησε διότι έληξε ο προορισμός του και εξέλειπε ή ανάγκη του.
Θ.Κ.:Ή Θ. Κοινωνία θα παρέχεται μέχρι την Β' Παρουσία του Χριστού, έως ότου ή Εκκλησία φθάσει στην δική της κατάπαυσί, την ’Άνω Ιερουσαλήμ, την ουράνιο βασιλεία του Θεού. Στον κάθε πιστό παρέχεται ισοβίως, έως ότου φθάσει στην δική του κατάπαυσι, στον Παράδεισο του Χριστού. Ή Θ. Κοινωνία παρέχεται ως μέσον σωτηρίας και αφέσεως αμαρτιών. Είναι ή σκαλωσιά για τον ουρανό. Παρέχεται σ’ αυτήν την ζωή, εδώ την εν σαρκί. Πέραν του τάφου δεν δίδεται. Λήγει ο σκοπός και ή αποστολή της.
Μ.: Οι Εβραίοι υποτίμησαν και ύβρισαν το μάννα το αποκάλεσαν «άρτον διάκενον» δηλαδή κούφιο ψωμί. Και ο Θεός για την ασέβεια τους επέτρεψε όφεις θανατώνοντας και δηλητηριώδεις να τούς δαγκώνουν και να πεθαίνουν πολλοί.
Έσώθησαν προσβλέποντες προς το χάλκινο φίδι
Αὕτη ἡ κλητὴ καὶ ἁγία ἡμέρα - Aπαγορεύεται η Θεία Κοινωνία
Αὕτη ἡ κλητὴ καὶ ἁγία ἡμέρα - Καταργεῖται ἡ νηστεία τοῦ Μ. Σαββάτου
Αὕτη ἡ κλητὴ καὶ ἁγία ἡμέρα - ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ
Θ.Κ.: Όποιος αδιαφορήσει, υποτιμήσει και υβρίσει την Θ. Κοινωνία θα τύχει βαρυτέρας τιμωρίας. Θα πέσει στα χέρια των νοητών όφεων,των δαιμόνων και θα χάσει την αιώνιο ζωή, όχι την πρόσκαιρη. ’Αν όμως μετανοήσει και επιστρέψει στον Χριστό και διορθώσει το πταίσμα του, τότε άποκαθίσταται και θα έχει ζωή αιώνιο.
συνέχεια Ο Όφις ο χαλκούς
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου