Ο Θεός προστατεύει τους δικούς του.
Θα ρωτήσει με δικαιολογημένη αγωνία ο αναγνώστης:
Καλά, και οι πιστοί θα μείνουν απροστάτευτοι, απροετοίμαστοι μπροστά σ’ αυτό το δολοφονικό μένος του Αντιχρίστου;
Όχι βέβαια. Ο Πανάγαθος Θεός δεν θ’ αφήσει την αλήθεια να πνιγεί στην πλάνη του Ανόμου. Δεν θ’ αφήσει τους καλοπροαίρετους ανθρώπους, χωρίς προστασία. Θα στείλει για τον σκοπό αυτό κήρυκες της αληθείας και της μετανοίας, ζηλωτές της πίστεως και προμάχους, που θα διδάξουν το λαό, που θα στερεώσουν την πίστη και θα καταγγείλουν την πλάνη.
Η προστασία αυτή των πιστών από τον Θεό γίνεται ολοφάνερη στην Αποκάλυψη. Εκεί ο Ευαγγελιστής Ιωάννης μας λέγει, ότι του δόθηκε κάλαμος και εντολή ουράνια για να μετρήσει:
«Έγειρε και μέτρησον τον Ναόν του Θεού και το θυσιαστήριον και τους προσκυνούντας εν αυτώ» (Αποκ. ΙΑ 1).
Σήκω του λέγει και μέτρησε τον Ναό του Θεού, το θυσιαστήριο και τους προσκυνούντας, που βρίσκονται μέσα στο Ναό.
Η ουράνια εντολή δεν αφήνει περιθώρια για παρεξηγήσεις. Του λέει τι ακριβώς πρέπει να μετρήσει. Για να υπογραμμίσει όμως την σοβαρότητα του ζητήματος, κατονομάζει εν συνεχεία κι εκείνα, που δεν θα συμπεριλαμβάνονται στο μέτρημα και τονίζει: «Την αυλήν την έξωθεν του Ναού έκβαλε έξω και μη αυτήν μετρήσης, ότι εδόθη τοις έθνεσι» (Αποκ. ΙΑ 2).
Τι σημαίνουν όμως το μέτρημα και το μη μέτρημα; Η μέτρηση του Ναού εν πρώτοις σημαίνει προστασία του Θεού, εκδήλωση προστατευτικού ενδιαφέροντος υπέρ της Εκκλησίας και των πιστών.
Και όπως μας βεβαιώνει ο Κύριος με τον μοναδικό και αδιάψευστο λόγο Του: «υμών δε και αι τρίχες της κεφαλής πάσαι ηριθμημέναι εισί», (Ματθ. Ι΄ 30). Φροντίζει δηλαδή ο Κύριος όχι μόνο για τα σοβαρά αλλά και τα πιο λεπτομερειακά και επουσιώδη.
Και όταν λέγει: «Μέτρησον τον Ναόν του Θεού», δεν εννοεί τον Ναόν του Σολομώντος, που κατεστράφη. Αλλά πρόκειται περί του πνευματικού Ναού, περί της Εκκλησίας του Χριστού της Στρατευομένης εδώ και της Θριαμβευούσης εν ουρανώ.
«Νομίζομεν, Ναόν τον του Θεού την Εκκλησίαν προσαγορεύεσθαι» ερμηνεύει ο Ανδρέας.
Η Εκκλησία, λοιπόν, του Χριστού ευρίσκεται υπό την απόλυτη προστασία του Θεού. Διότι, σαν στρατευομένη, θα διαρκέσει μέχρι το τέλος του κόσμου. Δεν θα την αφήσει ο Θεός να νικηθεί. Παρ’ όλον τον πόλεμο, που θα της κάνει ο ίδιος ο Αντίχριστος και τα κατά καιρούς όργανά του, τελικώς Αυτή θα θριαμβεύσει.
«Και πύλαι Άδου ου κατισχύσουσιν αυτής». (Ματθ. ΙΣΤ΄ 18), είπεν ο Κύριος. Ως θριαμβεύουσα δε, θα συνεχίσει να υπάρχει και πέραν του τέλους του κόσμου, παντοτινά και εις την αιωνιότητα. Περί της Εκκλησίας, λοιπόν, πρόκειται και περί των πιστών, που βρίσκονται εντός της Εκκλησίας.
Για τους άλλους, που αμετανόητα μένουν μακριά από την Εκκλησία, μακριά από την πίστη και την μυστηριακή ζωή δεν ισχύει η προστασία του Θεού, δεν ισχύει το μέτρημα, αλλά η καταδικαστική εντολή: «έκβαλε έξω». Δεν συμπεριλαμβάνονται στους προστατευμένους, διότι παραδόθηκαν ή θα παραδοθούν στην ειδωλολατρία και στα έργα της ειδωλολατρίας: «Εδόθη τοις έθνεσι», όπως γράφει ο Ευαγγελιστής.
Πηγή: «Ο Αντίχριστος», Αρχ. Χαραλάμπους Βασιλοπούλου, εκδ. «ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΤΥΠΟΣ» (Σελ. 205-207)
http://makkavaios.blogspot.gr/2016/12/blog-post_13.html
Οἱ δύο Προφῆτες (Β’ ΜΕΡΟΣ)
Ενώχ και Ηλίας
Στους χρόνους του Αντιχρίστου, λοιπόν, και πιο συγκεκριμένα στα πρώτα τρισήμισυ χρόνια της δημόσιας παρουσίας του, οι πιστοί θα ενισχυθούν πνευματικά. Τότε, ενώ ο Αντίχριστος θα προσπαθεί να ρίξει στην πλάνηκαι στην απώλεια τους ανθρώπους, ο Θεός θα ενισχύει τους καλοπροαίρετους με τους δύο μάρτυρές Του, όπως τονίζει ο Ευαγγελιστής στην Αποκάλυψη. Ας δούμε όμως τι λέγει το σχετικό χωρίο:
«Και δώσω τοις δυσί μάρτυσί μου και προφητεύσουσιν ημέρας χιλίας διακόσιας εξήκοντα, περιβεβλημένοι σάκκους. Ούτοι εισίν αι δύο ελαίαι και αι δύο λυχνίαι αι ενώπιο του Κυρίου της γης εστώσαι» (Αποκ. ΙΑ΄ 3).
Θα δώσω, λέγει, την δύναμη εις τους δύο Μάρτυράς Μου και θα προφητεύσουν, θα κηρύξουν επί χίλιες διακόσιες εξήκοντα ημέρες. Θα είναι δε ντυμένοι με σάκκους. Αυτοί θα είναι αι δύο ελαίαι και αι δύο λυχνίαι, που θα στέκονται μπροστά στον Κύριο.
Ποιοι θα είναι αυτοί οι δύο Μάρτυρες του Θεού; Εδώ, στο σημείο αυτό, οι Πατέρες υποστηρίζουν, ότι οι μάρτυρες, οι κήρυκες της Πίστεως θα είναι ο Ενώχ και ο Ηλίας. Ο Ιερός Χρυσόστομος συγκεκριμένα τονίζει: «ει ο Αντίχριστος έρχεται και ο Ηλίας έρχεται» (P.G. 62, 449). Θα ρθουν τότε, θα σταλούν από τον Θεό ο Ενώχ και ο Ηλίας «αρωγοί της ανθρωπίνης ασθένειας και πρωτοστάτες και αθλοφόροι της υπέρ ομολογίας Χριστού νίκης» όπως λέγει ο Θεόδωρος ο Στουδίτης (P.G. 99,1033). Θα είναι ο Προφήτης Ηλίας «ο δεύτερος πρόδρομος της Παρουσίας Χριστού», όπως λέγει και το Απολυτίκιό του.
Για τον ερχομό του προφήτου Ηλιού προλέγει ο Θεός με τα εξής λόγια του Προφήτου Μαλαχίου:
«Και ιδού εγώ αποστελώ υμίν Ηλίαν τον Θεσβίτην και επιφανή ος αποκαταστήσει καρδίαν πατρός προς υιόν και καρδίαν ανθρώπου προς πλησίον αυτού, μη ελθών πατάξω την γην άρδην». (Μαλαχ. Δ΄ 4-5).
Πρέπει να σημειωθεί, ότι και οι δύο αυτοί Προφήτες, ο Ηλίας και ο Ενώχ, πρόσωπα δηλ. της Παλ. Διαθήκης, τα οποία, λέγουν, θα εμφανισθούν πάλι κατά την εποχή του Αντιχρίστου, δεν πέθαναν, αλλά μετέστησαν. Και είχαν εργασθεί διά το Όνομα του Θεού. Ήταν κήρυκες της μετανοίας και της επιστροφής των ανθρώπων στο Θεό.
Στο σημείο αυτό περί του ποιοι θα είναι οι δύο Προφήτες υπάρχει και μια άλλη ερμηνευτική άποψη. Λέγεται, ότι, ίσως, να μην είναι ο Προφήτης Ηλίας, να μην ονομάζεται Ηλίας, αλλά θα είναι, σαν τον Ηλία, δηλαδή άγιος, ζηλωτής, κήρυκας της μετανοίας. Ίσως, λένε να είναι τύποι, σαν τον Ενώχ και τον Ηλία.
Αυτό το στηρίζουν σ’ ένα χωρίο της Καινής Διαθήκης στο οποίο απαντάει ο ίδιος ο Κύριος σε ερωτήματα των μαθητών Του, για την απορία των Γραμματέων, που έλεγαν, ότι έπρεπε πρώτα να είχε έλθει ο Προφήτης Ηλίας σαν πρόδρομός του και κατόπιν ο Μεσσίας. Ιδού λοιπόν πως απάντησε στο ερώτημα αυτό ο Κύριος:
«Ο δε Ιησούς αποκριθείς είπεν αυτοίς Ηλίας μεν έρχεται πρώτον και αποκαταστήσει πάντα∙ λέγω δε υμίν ότι Ηλίας ήδη ήλθε και ουκ επέγνωσαν αυτόν αλλ’ εποίησαν εν αυτώ, όσα ηθέλησαν∙ ούτω και ο υιός του ανθρώπου μέλλει πάσχειν υπ’ αυτών. Τότε συνήκαν οι μαθηταί ότι περί του Βαπτιστού είπεν αυτοίς». (Ματθ. ΙΖ 11-13).
Δηλαδή ο Ιησούς τους απάντησε και τους είπε: Ναι ο Ηλίας, καθώς προφήτευσε ο Μαλαχίας, έρχεται πρώτα και θα αποκαταστήσει όλες τις σχέσεις των ανθρώπων, ώστε και να έχουν ειρήνη μεταξύ τους, και με τον Θεό να συνδεθούν πιο πολύ. Εγώ όμως σας λέγω, ότι τώρα πλέον ήλθε ο Ηλίας. Ήλθε δηλ. ο κατά πάντα όμοιος προς τον Προφήτη Ηλία, ο Ιωάννης ο Πρόδρομος. Αυτός ήταν ο Πρόδρομός Μου και αυτοί δεν τον αναγνώρισαν, αλλά τον εκακοποίησαν, σύμφωνα με τις διεστραμμένες θελήσεις τους. Τα ίδια και ο υιός του ανθρώπου, ο Μεσσίας, πρόκειται να πάθει από αυτούς. Τότε κατάλαβαν οι μαθητές, ότι για τον Ιωάννη τον Βαπτιστή τους μίλησε ο Κύριος…
Δεν θα επιμείνουμε εμείς με διαφορετική από τους Πατέρες ερμηνεία. Έχουμε όμως την γνώμη, ότι μαζί με τον Ενώχ και τον Ηλία, θα εργασθούν στο έργο της στηρίξεως και της μετανοίας πιστοί φλογεροί, με ζήλο αποστολικό και διάθεση μαρτυρική. Τέτοιοι πιστοί, που θα παρουσιάζονται στις διάφορες εποχές της Εκκλησιαστικής Ιστορίας, όχι απλώς, δεν θα λείψουν κατά την διάρκεια της εποχής του Αντιχρίστου, αλλά αντιθέτως θα διατρανώσουν πιο πολύ την πίστη τους και θα σαλπίσουν το κήρυγμα της σωτηρίας. Αυτοί με επικεφαλής τους δύο μάρτυρες, τον Ενώχ και τον Ηλία, θα πολεμήσουν τον Αντίχριστο, με το κήρυγμα του Ευαγγελίου.
Πηγή: «Ο Αντίχριστος», Αρχ. Χαραλάμπους Βασιλοπούλου, εκδ. «ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΤΥΠΟΣ» (Σελ. 207-211)
http://makkavaios.blogspot.gr/2016/12/blog-post_72.html
Οἱ Δύο Προφῆτες (Γ’ ΜΕΡΟΣ)
Το έργο των δύο Μαρτύρων.
Ποιο, θα είναι, λοιπόν, το έργο των δύο μαρτύρων της Εκκλησίας;
Όπως προαναφέραμε ο Ηλίας και ο Ενώχ θα σταλούν από τον Θεό στη γη, σαν «αρωγοί της ανθρωπίνης ασθενείας». Θα’ ρθούν σαν «πρωτοστάτες» των πιστών, όπως λέγει ο Θεόδωρος ο Στουδίτης, κατά του σατανοφόρου Αντιχρίστου. Θα’ ρθούν σαν επικεφαλής του πνευματικού αγώνος και θα σταθούν μαζί με τους πίστούς του
Χριστού αντιμέτωποι στον Αντίχριστο, και στον ίδιο τον σατανά, όπως λέγει ο Κύριλλος Ιεροσολύμων.
Κορυφαία και κεφαλαιώδης αποστολή τους είναι το κήρυγμα. Η λέξη «προφήτης», δεν σημαίνει μόνο τον προλέγοντα τα μέλλοντα, αλλά κυρίως τον κηρύττοντα τον λόγο του Θεού, τον φέροντα την μαρτυρία του Ιησού. Αυτό ήταν παλαιά το κυρίως έργο των Προφητών: «η εξαγγελία του θελήματος του Θεού».
Το κήρυγμα των δύο προφητών θα είναι ο ζωντανός λόγος του Θεού. Θα φέρνουν το μήνυμα της Δευτέρας Παρουσίας του Χριστού. «Ούτοι συμπαραγενόμενοι κηρύξουσι την μέλλουσαν έσεσθαι απ’ ουρανών Χριστού επιφάνειαν» τονίζει ο Ιππόλυτος (τόμος 6 σελ. 212).
Ναι! Στην πλάνη του Αντιχρίστου θα αντιπαρατάξουν την αλήθεια του Χριστού, θα κρούσουν τον κώδωνα του κινδύνου από την βδελυρή παρουσία του Ανόμου και συγχρόνως θα τονώσουν τις ψυχές των αγωνιστών της Πίστεως προαναγγέλοντας την Δευτέρα ένδοξη Παρουσία Του Κυρίου, κατά την οποία θα αμειφθούν με το στεφάνι της αμάραντης δόξας και αιώνιας μακαριότητας οι πιστοί.
Θα είναι ακόμα το κήρυγμά τους κήρυγμα μετανοίας, επιστροφής στο δρόμο του Θεού. Από το εξωτερικό τους γνώρισμα γίνεται φανερό ποιο θα είναι το κήρυγμά τους.
Θα είναι οι Μάρτυρες «περιβεβλημένοι σάκκους». Θα κηρύττουν μετάνοια και την επιστροφή εις τον Χριστόν. Ο σάκκος ήταν το ένδυμα της μετανοίας. Τότε εκάθηντο μέσα σε λάκκον και φορούσαν τρίχινο οι μετανοούντες, όπως οι Νινευίτες. Και τούτο, για να δει ο Θεός την ταλαιπωρία των και να τους λυπηθεί.
Είναι γνωστή η προειδοποίηση του Προφήτου Ιωνά προς τους κατοίκους της Νινευή, ότι εάν εντός των τριών ημερών δεν εκδηλώσουν μετάνοια, η Νινευή θα καταστραφεί: «Έτι τρεις ημέρας και Νινευή καταστραφήσεται».
Τότε επακολούθησε η μετάνοια με πιο κάτω χαρακτηριστικά στοιχεία:
«Και επίστευσαν οι άνδρες Νινευή τω Θεώ και εκήρυξαν νηστείαν και ενεδύσαντο σάκκους από μεγάλου αυτών έως μικρού αυτών». (Ιωνάς Γ΄ 5).
Αυτό, λοιπόν, θα είναι το κήρυγμα, που θα θέλει ο Θεός: Η μετάνοια. Ο Ίδιος ο Κύριος μετάνοιαν εκήρυξε.
«Μετανοείτε ήγγικεν γαρ η βασιλεία των Ουρανών» βροντοφωνούσε ο Πρόδρομος στα πλήθη. «Αυτός δε ο Ιωάννης είχε το ένδυμα αυτού από τριχών καμήλου και ζώνην δερματίνην περί την οσφύν αυτού», όπως λέγει ο Ευαγγελιστής. Ένδυμα δηλ. ασκητικό, ένδυμα μετανοίας και κήρυγμα μετανοίας έκανε, «ποιήσατε καρπούς αξίους της μετανοίας», έλεγε στα προσερχόμενα πλήθη.
Αυτού του κηρύγματος της μετανοίας θα έχει ανάγκη πάντοτε ο κόσμος και προπαντός εις εποχήν αποστασίας. Οι ψυχές και οι καρδιές των ανθρώπων, όταν αμαρτήσουν, θέλουν λύτρωση. Ο αμαρτωλός αισθάνεται πάντοτε τύψεις για τις αμαρτίες του. Καταλαβαίνει μέσα του ο αποστάτης, ότι βαδίζει στην απώλεια.
Ο συγκλονισμός από το κήρυγμα των Μαρτύρων, που αναφέρει η Αποκάλυψη, θα κάνει να αφυπνίζονται συνειδήσεις και απολολώτα πρόβατα να τρέχουν στο δρόμο της σωτηρίας.
Το κήρυγμα τις τελευταίες ημέρες του κόσμου μέσα στη μεγάλη αναταραχή και τη σύγχυση, θα είναι ακόμη πιο αναγκαίο και σωτήριο. Θα είναι ενισχυτικό στη δύσκολη πορεία, αλλά πυξίδα μέσα στη βαβυλωνία των πλανών…
Οι δύο Προφήτες, Ηλίας και Ενώχ, θα είναι, όπως λέγει η Αποκάλυψη: «αι δύο ελαίαι και αι δύο λυχνίαι, αι ενώπιον του Κυρίου της γης εστώσαι» (Αποκ. ΙΑ΄ 4).
Με την πλούσια καρποφορία του πνευματικού τους έργου, διά του ελαίου των εν Χριστώ πράξεων και με το φως της αληθινής γνώσεως, της αληθείας του Θεού, θα φωτίζουν οι δύο Προφήτες πλοίσα τον κόσμο, για να βλέπουν πεντακάθαρα όλες οι καλοπροαίρετες ψυχές το δρόμο της σωτηρίας τους.
Παρομοιάζονται με «ελαίας» οι δύο προφήτες, διότι φορτωμένοι αυτοί με τα χαρίσματα του Παναγίου Πνεύματος θα συντελούν με το κήρυγμά τους να καρποφορούν κι άλλες ψυχές. Το έλαιον στην Αγία Γραφή συμβολίζει την χάρη του Αγίου Πνεύματος. Η ελιά είναι δένδρο ευλογημένο και μας θυμίζει αυτό, που λέει η Αγία Γραφή για τον άνθρωπο του Θεού, ότι θα είναι «ως ελαία κατάκαρπος εν τω οίκω του Θεού». «Ενώπιον του Κυρίου της γης».
Ο Ηλίας και ο Ενώχ, οι δύο μάρτυρες θα είναι οι δύο ελαίες και οι δύο λυχνίες «αι ενώπιον του Κυρίου της γης εστώσαι» λέγει ο Ευαγγελιστής.
Γιατί λέγει μόνο «της γης» και όχι και του Ουρανού, ότι είναι Κύριος; Διότι του Ουρανού είναι και ανγνωρίζεται. Το λέγει όμως για να τονίσει, ότι είναι εν γνώσει Του και κατά παραχώρησή Του γίνονται.
Οι πιστοί εξάλλου, όταν σκέπτονται, ότι ο Θεός είναι «Κύριος της γης», ανακουφίζονται, παρηγορούνται, διότι αισθάνονται τον Πανίσχυρο Θεό κοντά τους και δεν λυγίζουν από τα κτυπήματα των αθέων. «Προωρώμην τον Κύριον μου ενώπιόν μου δια παντός, ότι εκ δεξιών μου εστί, ίνα μη σαλευθώ» (Ψαλμ. ΙΕ΄ 8), λέγει ο πιστός.
Η σκέψη αυτή, θα κάνει τους πιστούς πιστοτέρους και όχι χλιαρούς ανθρώπους των συμβιβασμών και των υποχωρήσεων. Όσοι θα είναι πιστοί εκείνη την εποχή των διωγμών των εσχάτων καιρών, θα είναι πράγματι πιστοί.
Πηγή: «Ο Αντίχριστος», Αρχ. Χαραλάμπους Βασιλοπούλου, εκδ. «ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΤΥΠΟΣ» (Σελ. 211-216)
http://makkavaios.blogspot.gr/2016/12/blog-post_63.html
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου