Οἱ Δύο Προφῆτες (Δ’ &Ε΄ ΜΕΡΟΣ)

 Η θαυματουργική δύναμη των δύο Μαρτύρων

Το κήρυγμα των προφητών, Ηλιού και Ενώχ θα στερεώνουν οι θαυματουργίες τους. Οι προφήτες αυτοί λέγει ο Ιππόλυτος «ποιήσουσι σημεία και τέρατα εις το καν ούτω δυσωπήσαι και επιστρέψαι τους

ανθρώπους εις μετάνοιαν διά την υπερβάλλουσαν αυτών ανομία τε και ασέβειαν». (Τομ. 6, σελ. 212)

Τους δύο μάρτυρες, Ηλία και Ενώχ θα οπλίσει ο Θεός με θαυματουργική δύναμη και θα είναι αδύνατο να τους προσβάλει οποιαδήποτε δύναμη του Αντιχρίστου.

 

Ιδού τώρα πως διατυπώνει ο Ιωάννης τη θαυματουργική δύναμη των Μαρτύρων και το αδύνατον της προσβολής των υπό των αντιχρίστων δυνάμεων:

«Και ει τις αυτούς θέλει αδικήσαι, πυρ εκπορεύεται εκ του στόματος αυτών∙ και ει τις θέλει αυτούς αδικήσαι, ούτω δει αυτόν αποκτανθήναι». (Αποκ. ΙΑ΄ 5).

Κανένας, λέγει, δεν μπορεί να τους κάνει κακό, διότι είναι όργανα του θελήματος του Θεού. Φωτιά, καταστροφή και αφανισμός περιμένει εκείνους, που θα θελήσουν να τους βλάψουν και καταδιώξουν. Φωτιά βγαίνει από τα στόματά τους και κατατρώγει τους εχθρούς των.

Με δύναμη θεϊκη θα πορεύονται, διά μέσου εχθρών θανασίμων, χωρίς να πλήττονται. Αντιθέτως μάλιστα εκείνοι, που θα τολμούν να τους αδικούν, θα εξοντώνονται διά πυρός. Και στη συνέχεια ο Ευαγγελιστής, γράφει τα εξής, για τη θαυματουργική δύναμη των δύο Μαρτύρων:

«Ούτοι έχουσιν εξουσίαν τον ουρανόν κλείσαι, ίνα μη υετός βρέχη τα ημέρας της προφητείας αυτών και εξουσίαν έχουσιν επί των υδάτων στρέφειν την γην εν πάση πληγή, οσάκις εάν θελήσωσιν».

Θα μπορούν, δηλαδή , οι δύο Μάρτυρες, όπως και τότε ο Προφήτης Ηλίας, να κλείσουν τον Ουρανό και να επακολουθεί η τρομερή μάστιγα της ξηρασίας, με την φρίκη της δίψας και του λιμού. Και όπως τότε, ο Προφήτης Ηλίας «επήγαγεν επ’ αυτούς λιμόν και τω ζήλω αυτού ωλιγοποίησεν αυτούς». (Σειράχ ΜΗ΄ 2), έτσι και θα μπορούν να κάνουν θαυμαστά γεγονότα και θα δύνανται να πλήττουν την αμαρτωλή ανθρωπότητα.

Για να δώσει έμφαση στην υπερφυσική τους δύναμη ο Ιερός Συγγραφεύς, τονίζει ακόμη, ότι θα μπορούν, όπως ο Μωυσής στην Αίγυπτο ενώπιον του Φαραώ, να μεταβάλουν το νερό σε αίμα. Θα μπορούν να πλήξουν τους αμετανόητους ανθρώπους της γης και με άλλες τιμωρίες, όταν με προσευχή το ζητήσουν και παραχωρήσει τούτο ο Θεός.

Θα είναι δε αναγκαία όλα τα θαυμαστά γεγονότα, που θα συμβούν τότε λόγω της υπερβολικής ανομίας και ασεβείας. Θα συνέλθουν έτσι από φόβο πολλοί άνθρωποι και θα μετανοήσουν.

Το κήρυγμα των δύο προφητών θα απευθύνεται προς όλους τους καλοπροαίρετους ανθρώπους, χριστιανούς, Ιουδαίους και τα λοιπά έθνη. Με το κήρυγμα αυτό θα γίνει η τελευταία πρόσκληση στη μετάνοια και την σωτηρία.

Πηγή: «Ο Αντίχριστος», Αρχ. Χαραλάμπους Βασιλοπούλου, εκδ. «ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΤΥΠΟΣ» (Σελ. 217-220)

 

Οἱ Δύο Προφῆτες (Ε’ ΜΕΡΟΣ) 

  Θα ελέγξουν τον Αντίχριστο.

Γενναία αναστήματα, θεοφόρες ψυχές, οι δύο μάρτυρες, θα ελέγξουν με το κήρυγμά τους και τα θαύματά τους τον Αντίχριστο, όπως έκανε ο Ιωάννης ο Πρόδρομος κατά του Ηρώδη. Με το γενναιόψυχο παράστημά τους θα καταγγείλουν με αποδείξεις, ότι ο

Αντίχριστος θα είναι πλάνος, ψευδόχριστος και ότι τα ψευτοθαύματά του θα είναι τεχνάσματα σατανικής φαντασίας.

Το μαρτύριο των δύο Προφητών και η προσωρινή νίκη του Αντιχρίστου.

Όταν οι δύο μάρτυρες, οι δύο προφήτες Ηλίας και Ενώχ θα τελειώσουν την αποστολή τους, θα τελειώσουν οι χίλιες διακόσιες εξήντα μέρες (1.260) του κηρύγματός τους, τι θα συμβεί;

Τότε μας λέγει ο Ευαγγελιστής Ιωάννης «το θηρίον το αναβαίνον εκ της αβύσσου ποιήσει μετ’ αυτών πόλεμον και νικήσει αυτούς και αποκτενεί αυτούς» (Αποκ. ΙΑ΄ 7).

«Το θηρίον το αναβαίνον εκ της αβύσσου» δηλαδή ο Αντίχριστος, όπως ήδη εξηγήσαμε, θα κηρύξει πόλεμο εναντίον των δύο προφητών και το περίεργο θα είναι ότι θα τους νικήσει. Η νίκη αυτή όμως, που θα γίνει κατά παραχώρηση Θεού, θα είναι μια νίκη προσωρινή.

Γιατί όμως λέγει, ότι όχι απλώς θα τους νικήσει, αλλά και «αποκτενεί αυτούς», θα τους σκοτώσει;

Πρέπει εδώ να πάρουμε τα πράγματα με την σειρά για να βρούμε και την εξήγησή τους. Και πρώτα – πρώτα πρέπει να πούμε, ότι ο Ενώχ και ο Ηλίας δεν πέθαναν. Και όπως λέει ο Ιερός Χρυσόστομος, ο Θεός «τον Ενώχ μετέθηκε και τον Ηλίαν ανήρπασεν, αινιττόμενος ημίν το περί της αναστάσεως δόγμα» (PG 50,431).

Αυτούς, λοιπόν, τους ένσαρκους αγγέλους θα επαναφέρει ο Θεός στη γη στον καιρό του Αντιχρίστου. Και μέχρις ότου «τελέσωσι την μαρτυρίαν αυτών», τελειώσουν δηλαδή την αποστολή τους, κανένας δεν μπορεί να τους προξενήσει κακό. Ύστερα όμως θα τους σκοτώσει ο Αντίχριστος. Θα εκπληρωθεί έτσι ο λόγος του Θεού, που τονίζει, ότι δεν υπάρχει άνθρωπος που θα ζήσει, χωρίς ν’ αντικρύσει τον θάνατο. «Ουκ έστι άνθρωπος, ός ζήσεται και ουκ όψεται θάνατον» (Ψαλμ. ΠΗ΄ 49).

Την νίκη του αυτή την προσωρινή, την μικρή κι ασήμαντη θα την βλέπει ο Αντίχριστος στην ολιγοήμερη εξόντωση της επίγειας ζωής των δύο προφητών. Θα βλέπει την νίκη του στα λείψανά τους, στο «πτώμα αυτών», όπως γράφει η Αποκάλυψη. Ωμός, απάνθρωπος και αιμοβόρος ο Αντίχριστος θα θριαμβολογήσει για την νίκη του και θα δείξει το άσπονδο μίσος του εναντίον των δύο μαρτύρων, όχι μονάχα με το φόνο τους, αλλά με το να αφήσει τότε άταφα τα λείψανά τους, να μην επιτρέπει να ενταφιασθούν, να τα εκθέτει στην πλατεία της πόλεως της μεγάλης, όπου και ο Κύριός τους σταυρώθηκε∙ «όπου και ο Κύριος αυτών εσταυρώθη» (Αποκ. ΙΑ΄ 8).

Ερμηνεύοντας ποιάς πόλεως θα είναι η πλατεία, τονίζει ο Ανδρέας Καισαρείας: «εν αυτή τη Ιερουσαλήμ, δηλαδή τη παλαιά και κατεστραμμένη» (BG 106,313).

Η θηριώδης χαρά του Αντιχρίστου και των οπαδών του.

Την θηριωδία και το άσβεστο μίσος του Αντιχρίστου και των οπαδών του, οι οποίοι δεν επιτρέπουν να ταφούν τα λείψανα των μαρτύρων, περιγράφει ο Ιωάννης. Περιγράφει επίσης την άγρια δαιμονική χαρά των θεομάχων της γης, οι οποίοι νοιώθουν ευχαριστημένοι, διότι οι Μάρτυρες του Χριστού – όπως φαντάζονται – εξοντώθηκαν. Και ιδού η περιγραφή του θεόπτου συγγραφέως:

«Και βλέπουσιν εκ των λαών και φυλών και γλωσσών και εθνών το πτώμα αυτών ημέρας τρεις και ήμισυ, και τα πτώματα αυτών ουκ αφήσουσι τεθήνει εις μνήμα. Και οι κατοικούντες επί της γης χαίρουσι επ’ αυτής, και ευφρανθήσονται και δώρα πέμψουσιν αλλήλοις, ότι ούτοι οι δύο Προφήται εβασάνισαν τους κατοικούντας επί της γης». (Αποκ. ΙΑ΄ 9-10).

Τα λείψανα των δύο μαρτύρων μισεί ο Αντίχριστος και οι θιασώτες του. Δεν επιτρέπουν την ταφή τους επί τρισήμισυ ημέρες. Και παράλληλα θα πανηγυρίζουν την νίκη. Θα χαίρουν και θα αγάλλονται για το κατόρθωμά τους. Θα ευφραίνονται και θα ανταλλάσουν τότε οι οπαδοί του Αντιχρίστου συγχαρητήρια δώρα. Παράδοξη και κακούργος χαρά! Μακάβριος πανηγυρισμός!

Πηγή: «Ο Αντίχριστος», Αρχ. Χαραλάμπους Βασιλοπούλου, εκδ. «ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΤΥΠΟΣ» (Σελ. 220-223)

 

http://makkavaios.blogspot.gr/2017/01/blog-post_14.html