ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Ζ΄
Ότι το πάθος της υπερηφανείας και της οιήσεως εστάθη το αίτιον να υποπίπτουν οι αιρετικοί εις αιρέσεις.
Κληρικός: Και είναι τόσον μεγάλον νόσημα το αμάρτημα της οιήσεως;
Αρχιερεύς: Εάν θέλεις να μάθης, αδελφέ, πόσον μέγα αμάρτημα είναι αυτό το πάθος, άκου τον Σωτήρα: «Εθεώρουν τον σατανάν ως αστραπήν εκ του ουρανού πεσόντα». Δεν το έπαθεν αυτός τούτο δια κανέν πάθος σαρκικόν, αλλά δια έπαρσιν μόνον και εναντίωσιν προς τον Θεόν, δια την οποίαν και εχθρός λέγεται Θεού, και καταργείται από τον Θεόν, και μάλιστα κατεβλήθη δια της οικονομίας του λόγου, όστις τόσον εταπεινώθη ώστε εσαρκώθη και εθανατώθη με θάνατον σταυρικόν.
Όθεν και με αυτό το σημείον του Σταυρού, ως σημείον ταπεινώσεως, και της άκρας του Θεού προς ημάς αγάπης, με αυτό λέγω το σημείον, καταβάλλεται και διώκεται.
Και όσοι μιμούνται αυτόν τον υπερήφανον, μισούνται από τον ταπεινωθέντα Σωτήρα μας και καταφρονούνται και καταλιμπάνονται από αυτόν. Επειδή είναι εχθροί Θεού και ακάθαρτοι. «Ακάθαρτος γαρ παρά Θεώ, πας υψηλοκάρδιος». Και: «Κύριος υπερηφάνοις αντιτάσσεται». Επειδή εναντιούνται και αυτοί τρόπον τινά εις αυτόν.
Δι’ αυτό το πάθος εξέπεσε και ο Αδάμ και ο Κάιν και ο Χαμ και ο Φαραώ, και εχάθηκεν ο Ναβουχοδονόσορ. Δι’ αυτό και ο Σολομών ηπατήθη, και ο υιός του ο Ροβοάμ την βασιλείαν εζημιώθη.
Από αυτό και ψευδοπροφήται αναρίθμητοι ανεβλάστησαν, και αρχηγοί αιρέσεων. Και έως και εις την σήμερον μερικοί, εκείνοι δηλαδή που αποστατούν από την εκκλησίαν και συμπεριφέρονται με τους αιρετικούς από γνώμην υπερήφανον, και με το να θαρρούν εις τον εαυτόν των, και νομίζουν ότι είναι σοφοί, μάλλον δε μωραίνονται, καθώς λέγει ο θείος Παύλος, και γίνονται έρημοι της θείας χάριτος, κατά το λόγιον: «Ιδού αφίεται ο οίκος ημών έρημος». Γίνονται αποστάται και εγκαταλιμπάνονται από τον Θεόν.
Και ό,τι έπαθον οι ιουδαίοι μίαν φοράν εις τα αισθητά, το πάσχουσιν αυτοί τώρα εις τας ψυχάς των, καθώς και ο πατήρ των ο δαίμων, ο οποίος, ενώ ήτο σκεύος φωτεινόν, έγινε με την υπερηφάνειάν του σκεύος σκοτεινόν. Επειδή η θεία χάρις δεν επιλάμπει εις τον εχθρόν και πολέμιόν των. Δια τούτο είναι σκοτεινός νους και άφρων, ως άθεος, και πρόξενος αθεΐας εις εκείνους όσοι δεν προσέχουν.
Κληρικός: Μεγάλων κακών πρόξενον είναι λοιπόν, ως βλέπομεν, το πάθος της οιήσεως και είθε να μας ελευθερώση ο Κύριος από αυτό δι’ ευχών μας.
Συμεών Αρχιεπισκόπου Θεσσαλονίκης, Τα Άπαντα.
Εκδόσεις Βασ. Ρηγοπούλου, Καρόλου Ντηλ 4, Θεσσαλονίκη.
Θεσσαλονίκη 2001, ακριβής ανατύπωσις εκ της εν έτει 1882 γενομένης τετάρτης εκδόσεως.
Επιμέλεια κειμένου, Δημήτρης Δημουλάς.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου