Άγιος Μακάριος ο Αιγύπτιος. Ομιλίες Πνευματικές 50. Ομιλία ΜB΄.
Μπορείτε να διαβάσετε και τα υπόλοιπα κεφάλαια του βιβλίου εδώ: Άγιος Μακάριος ο Αιγύπτιος. Ομιλίες Πνευματικές 50.
– Οι ψυχές που έχουν κοσμηθεί με γνώση και σύνεση και οξύτατο νου, είναι σαν μεγάλες πόλεις που χρειάζονται όμως να οχυρωθούν με δύναμη του αγίου Πνεύματος, για να μη συμβεί κάποτε να μπουν οι εχθροί μέσα τους και τις ερημώσουν.
– Οι σοφοί του κόσμου, ενώ είχαν σύνεση και γνώση, όμως είχαν ερημωθεί από τους εχθρούς, επειδή δεν είχαν μέσα τους το Πνεύμα του Θεού.
– Είναι αδύνατο να μη δεχθούν πειρασμούς αυτοί που περνούν ανάμεσα από τις καταστάσεις αυτού του κόσμου.
– Αυτό που βλάπτει και ρυπαίνει τον άνθρωπο υπάρχει μέσα του. Τίποτε λοιπόν απ’ έξω δε μπορεί να βλάψει τον άνθρωπο, παρά μόνο το ζωντανό και ενεργητικό πνεύμα του σκότους που κατοικεί μέσα στην καρδιά.
Όπως ακριβώς μια μεγάλη πόλη, που είναι έρημη από ανθρώπους και κατεστραμμένα τα τείχη της, και έχει κυριευθεί από τους εχθρούς, δεν ωφελείται σε τίποτε από τη σπουδαιότητα της, γι’ αυτό πρέπει να επιδιώξει ανάλογα με το μέγεθος να έχει και τείχη οχυρά για να μη μπαίνουν μέσα οι εχθροί.
Έτσι λοιπόν και οι ψυχές, που έχουν κοσμηθεί με γνώση και σύνεση και οξύτατο νου, είναι σαν πόλεις μεγάλες. Αλλά πρέπει να εξετάσουμε αν έχουν οχυρωθεί με τη δύναμη του αγίου Πνεύματος, για να μη συμβεί κάποτε να μπουν οι εχθροί μέσα της και την ερημώσουν.
Διότι οι σοφοί του κόσμου, ο Αριστοτέλης, ή ο Πλάτωνας, ή ο Ισοκράτης, ενώ είχαν σύνεση και γνώση και έμοιαζαν σε μεγάλες πόλεις, όμως είχαν ερημωθεί από τους εχθρούς, επειδή δεν είχαν μέσα τους το Πνεύμα του Θεού.
Όσοι όμως δεν είχαν γνώση, αλλ’ ήταν μέτοχοι της χάρης, έμοιαζαν με μικρές πόλεις οχυρωμένες με τη δύναμη του Χριστού· χάνοντας όμως τη χάρη (Γαλ. 5, 4) καταστρέφονται για δύο λόγους, ή γιατί δεν υπομένουν τις θλίψεις που τους έρχονται, ή γιατί παρέμειναν μέσα στην ευχαρίστηση των ηδονών της αμαρτίας.
Διότι είναι αδύνατο να μη δεχθούν πειρασμούς αυτοί που περνούν ανάμεσα από τις καταστάσεις αυτού του κόσμου. Όπως στον τοκετό, τόσο ή δούλη όσο και η βασίλισσα έχουν τους ίδιους πόνους· επίσης και το χωράφι του πλούσιου και του φτωχού αν δε δεχθεί την απαιτούμενη φροντίδα δε μπορεί ν’ αποδώσει καλούς καρπούς, έτσι και στην καλλιέργεια της ψυχής ούτε ο σοφός, ούτε ο πλούσιος δέχονται πλουσιοπάροχα τη χάρη, παρά μόνο με υπομονή και θλίψεις και κόπους πολλούς· διότι τέτοια πρέπει να είναι η ζωή των Χριστιανών.
Όπως το μέλι που είναι γλυκό δε μπορεί ν’ ανακατευθεί με κάτι πικρό ή με κάποιο δηλητήριο, έτσι και οι Χριστιανοί με όσους συναναστρέφονται, είτε αγαθοί είτε πονηροί, παραμένουν αγαθοί, όπως λέει ο Κύριος «γίνεσθε αγαθοί όπως ο ουράνιος Πατέρας σας», [γίνεσθε οὖν οἰκτίρμονες καθὼς καὶ ὁ πατὴρ ὑμῶν οἰκτίρμων ἐστί] (Λουκ. 6, 36).
Διότι αυτό που βλάπτει και ρυπαίνει τον άνθρωπο υπάρχει μέσα του, όπως λέει ο Κύριος· «αυτά που μολύνουν τον άνθρωπο υπάρχουν μέσα του· διότι μέσα από την καρδιά του βγαίνουν πονηροί διαλογισμοί», [τὸ ἐκ τοῦ ἀνθρώπου ἐκπορευόμενον, ἐκεῖνο κοινοῖ τὸν ἄνθρωπον. ἔσωθεν γὰρ ἐκ τῆς καρδίας τῶν ἀνθρώπων οἱ διαλογισμοὶ οἱ κακοὶ ἐκπορεύονται] (Μαρκ. 7, 20-21. Ματθ. 15, 18-19).
Μέσα λοιπόν στην ψυχή υπάρχει και από μέσα βγαίνει προς τα έξω έρποντας το πνεύμα της πονηρίας, πειράζοντας τη σκέψη και παρακινώντας τον άνθρωπο, αυτό το πνεύμα της πονηρίας, που είναι το κάλυμμα του σκότους, ο παλαιός άνθρωπος, αυτόν που πρέπει ν’ αποβάλλουν όσοι προσφεύγουν στο Θεό, και να ενδυθούν τον επουράνιο και καινούριο άνθρωπο (Εφ. 4, 24), που είναι ο Χριστός. Τίποτε λοιπόν απ’ έξω δε μπορεί να βλάψει τον άνθρωπο, παρά μόνο το ζωντανό και ενεργητικό πνεύμα του σκότους που κατοικεί μέσα στην καρδιά.
Ώστε λοιπόν ο καθένας πρέπει ν’ αναλάβει να κάνει τον αγώνα με τους λογισμούς του, για να λάμψει μέσα στην καρδιά του ο Χριστός, στον οποίο ανήκει η δόξα στους αιώνες. Αμήν.
ΕΠΕ. Φιλοκαλία των νηπτικών και ασκητικών. Μακάριος ο Αιγύπτιος. Ομιλίες Πνευματικές 50.
Εισαγωγή, Κείμενο, Μετάφραση, Σχόλια: Νικήτας Τσιομεσίδης.
«Πατερικές εκδόσεις Γρηγόριος ο Παλαμάς» Θεσσαλονίκη 1985.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου