ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΟΡΦΑΝΟΥΣ
Α'. Οταν ένας Χριστιανός μείνει ορφανός, είτε αγόρι είτε κορίτσι, είναι καλό, αν κάποιος από τούς αδελφούς, πού δέν έχει παιδί, τό πάρει και τό έχει σαν παιδί του, τό κορίτσι μάλιστα, αυτός πού έχει γιό, μπορεί νά τον συνδυάσει μ’ αύτό ώς πρός την ήλικία τού γάμου και νά τό παντρέψει. Όσοι τό κάνουν αυτό επιτελοϋν μεγάλο έργο, αφοΰ γίνονται πατέρες των ορφανών και θά αμειφθοΰν άπό τόν Κύριο και Θεό για τήν υπηρεσία τους αυτή. 2. Έάν μερικοί δέν είναι τέτοιοι, άλλα κάποιος, ζώντας κατά τρόπο πού νά αρέσει στούς ανθρώπους, ενώ είναι πλούσιος, ντρέπεται τα ορφανά παιδιά, τό ορφανό βέβαια θά τό φροντίσει «ό Πατέρας των ορφανών και κριτής των χηρών»1, ενώ σ’ αύτόν θά πέσει κάποιος, πού θά τού σπαταλήσει τήν οικονομία, και θά τού συμβεΐ αύτό πού έχει λεχθεί «αυτά πού δέν τα έφαγαν οι άγιοι, θά τά φάνε οί Ασσύριοι», και όπως λέει ο Ήσαΐας «τή χώρα σας μπροστά σας θά τήν κατατρώγουν οί ξένοι»2.
Β'. Σεις λοιπόν, έπίσκοποι, φροντίστε γιά τήν διατροφή αυτών, μή άφήνοντας νά τούς λείψει τίποτε, στούς ορφανούς νά παρέχετε αυτά πού θά τούς πρόσφερναν οί γονείς τους, ενώ στίς χήρες, αυτά πού θά τούς πρόσφεραν οί άνδρες, δηλαδή σέ όσους βρίσκονται σέ ακμή γάμου, στόν τεχνίτη δουλειά, στόν αδύνατο οίκτο, στούς ξένους στέγη, σ’ έκείνους πού πεινούν ψωμί, σ’ εκείνους πού διψούν πιοτό, στούς γυμνούς ρούχα, στούς αρρώστους επίσκεψη, στούς φυλακισμένους βοήθεια.
περισσότερα εδώ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου