Περὶ τοῦ Ἁγίου Μύρου

 
Κατήχησις Μέρος 6ο

 
§.11. Περὶ τοῦ Ἁγίου Μύρου, τοῦ Β ́. Μυστηρίου. Ἐπειδὴ ἡ θεία διάταξις τῆς ἁγίας ἡμῶν Ἐκκλησίας διατάττει, εὐθὺς ἀφοῦ ἀναβῇ ὁ Βαπτισθεὶς ἀπὸ τὴν ἁγίαν Κολυμβήθραν, νὰ χρίεται μὲ ἅγιον Μῦρον, διὰ τοῦτο καὶ αὐτὸ τὸ ἅγιον Μῦρον τὴν δευτέραν τάξιν ἔχει εἰς τὰ Μυστήρια, καὶ εἰς ἡμᾶς ἀκόλουθον εἶναι νὰ ὁμιλήσωμεν, ὅσα περὶ αὐτοῦ, διδάσκουσιν οἱ Ἱεροὶ τῆς Ἐκκλησίας Διδάσκαλοι.

 

Αφοῦ ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστὸς ἐβαπτίσθη εἰς τὸν Ἰορδάνην, τότε παρευθὺς τὸ Πνεῦμα τὸ ἅγιον, κατέβη, ἐν εἴδει περιστερᾶς, εἰς τὴν κεφαλὴν αὐτοῦ· αὐτὸ τὸ Πνεύμα κατέβη εἰς τοὺς ̓Αποστόλους, ἐν εἴδει πυρίνων γλωσσῶν, τὴν ἡμέραν τῆς Πεντηκοστῆς· αυττὸ τὸ Πνεῦμα τὸ ἅγιον, ἤτοι τὰ διάφορα χαρίσματα του Αγίου Πνεύματος, μετεδίδοντο εἰς τὰς ἀρχὰς τοῦ Χριστιανισμοῦ εἰς τοὺς Βαπτισθέντας, μὲ τὴν ἐπίθεσιν τῶν χειρῶν τῶν ̓Αποστόλων εἰς τὰς κεφαλάς των· διότι λέγει ὁ Λουκᾶς Τότε ἐπετίθουν αυτοῖς τὰς χεῖρας, καὶ ἐλάμβανον Πνεῦμα ἅγιον, ἐλάλουν τε γλώσσαις, καὶ προεφήτευον. Μετὰ δὲ ταῦτα οἱ Ἅγιοι Απόστολοι διέταξαν αυτὶ τῆς ἐπιθέσεως τῶν χειρῶν, νὰ χρίεται ὁ βαπτισθεὶς μὲ τὸ ἅγιον μῦρον, καὶ διὰ μέσου τῆς χρίσεως νὰ λαμβάνῃ τὰ χαρίσματα τοῦ ̔Αγίου Πνεύματος· εἶναι λοιπὸν τὸ ἅγιον Μύρον, μία χύσις, καὶ βεβαίωσις εἰς τὸν Βαπτισθέντα, τῶν χαρισμάτων τοῦ Αγίου Πνεύματος.

§. 12. Ὕλη του Μύρου.

Τὸ μῦρον κατασκευάζεται ἀπὸ λς'. διάφορα εἴδη αρωμάτων, τῶν ὅποίων τὰ ὀνόματα αναφέρει τὸ εὐχολόγιον, καὶ μετὰ ἐλαίου καὶ οἴνου· καὶ τὸ μὲν ἔλαιον σημαίνει τὸ ἀμέτρητον ἔλεος τοῦ Θεοῦ· τὰ δὲ ἀρώματα σημαίνουν τὰ ποικίλα, καὶ διάφορα χαρίσματα τοῦ Αγίου Πνεύματος .

§.13. Υπουργοί του Μύρου.

Υπουργοὶ τοῦ Μύρου εἶναι ὅλοι οἱ ἀρχιερεῖς, καθότι ὅλοι εἶναι τελεστικοὶ τῶν Ἁγίων Μυστηρίων, ἀλλὰ διὰ μόνην τὴν εὐκολίαν τῆς συνάξεως τῶν διαφόρων αρωματικῶν εἰδῶν, τελεῖται ἐν τῇ μεγάλῃ Ἐκκλησίᾳ, καὶ ὑπὸ τοῦ Πατριάρχου, κἀκεῖθεν διαμοιράζεται εἰς τοὺς ἀρχιερεῖς, καὶ ἀπὸ τούτους εἰς τὰς κατὰ μέρος ἐκκλησίας τὰς ὑποκειμένας εἰς τοὺς τέσσαρας πατριαρχικούς θρόνους ητοι  Κωνσταντινουπόλεως,  Αντιοχείας . ̓Αλεξανδρείας καὶ Ἱεροσολύμων. Εἰς δὲ τὴν Ῥωσίαν γίνεται παρομοίως ἡ αὐτὴ κατασκευὴ, καὶ τελετὴ ὑπὸ τῆς ἐπείσε Σονόδου.

§.14. Σκεύη ἀναγκαῖα διὰ τὸ Μῦρον. Τόπος ἐν ᾧ τελεῖται• καιρὸς, καὶ ὑπουργὸς αὐτοῦ τοῦ Μύρου. Καὶ ὑπηρεσία, ητοι

 §.15. Περί κατασκευῆς τοῦ Μύρου.

Εἰς τὴν μεγάλην Εκκλησίαν, ὅπου καὶ κατασκευάζεται τὸ ἅγιον Μύρον, εἶναι καὶ ἀγγεῖα ἐπίτηδες κατεσκευασμένα, καὶ διὰ τὴν βρᾶσιν, καὶ εἰς διατήρησιν αὐτοῦ· ὅθεν τῇ ἁγίᾳ καὶ μεγάλῃ τετράδι, ὅτε γίνεται ανάμνησις τῆς ἀλειψάσης τὸν κύρων μύρῳ γυναικὸς πόρνης, ὁ ̓Αγιώτατος Πατριάρχης ἔρχεται μετὰ τῶν κληρικῶν, εἰς τὸν διωρισμένον διὰ τὸ βράσιμον τόπον, καὶ φορέσας ἐπιταχήλιον, καὶ ωμοφόριον, ψάλλει εὐλογητὸν, καὶ λέγεται τὸ, Βασιλεῦ οὐράνιε· τὸ τρισάγιον, κ. τ. λ. ἀφ' οὗ δὲ εἰπῆ, ὅτι σοῦ ἐστὶν ἡ βασιλεία, τότε οἱ μὲν ἄλλοι λέγουν, τὸ, εὐλογητὸς εἶ χριστέ, καὶ ἄλλα τινὰ τροπάρια,ὁ δὲ Πατριάρχης βάλλει εἰς τὸ ἀγγεῖον τὸ ἔλαιον, καὶ εὐλογεῖ ἀυτὸ· ἔπειτα ἀνάπτει καὶ τὴν φωτίαν ὁ ἴδιος, διὰ νὰ δείξῃ ὅτι αυτὸς εἶναι ὁ ὑπουργὸς τοῦ Μυστηρίου· καὶ ἀναγνωσθέντος τοῦ εὐαγγελίου τῆς μεγάλης τετράδης, ποιεῖ ἀπόλυσιν, καὶ ἀναχωρεῖ· ἐπιστατεῖ δὲ εἰς τὸ βράσιμον ἄνθρωπος εὐσεβὴς, καὶ ἐπιτήδειος εἰς τοῦτο· καὶ ἀφ ̓ οὗ βράσῃ τὸ ἔλαιον μὲ τὸν οἶνον ὁμοῦ, τότε πάλιν ἔρχεται ὁ Πατριάρχης, καὶ εὐλογῶν τὰ εἴδη τῶν ἀρωμάτων, τὰ ὁποῖα εἶναι τριμμένα, καὶ ἕτοιμα, βάλλει καὶ αὐτὰ εἰς τὸ βράζον ἔλαιον, καὶ ἀναχωρεῖ· ἔπειτα ἀφ' οὗ βράσῃ καὶ κρυώσῃ, τὸ βάλλει ὁ ὑπηρέτης εἰς τὸ διωρισμένον Βικκίον. Καὶ αὕτη ἐστὶν ἡ κατασκευὴ τοῦ Μύρου.

§.16.  Τελετή του Μύρου.

Τῇ δὲ ἁγίᾳ καὶ Μεγάλη Πέμπτη, φέρεται τὸ Βικκίον εἰς τὴν Ἐκκλησίαν, σκεπασμένον μὲ Ἱερὸν κάλυμμα· κατὰ δὲ τὸν καιρὸν τῆς μεγάλης εἰσόδου, λαμβάνει αυτὸ ὁ πρῶτος τῶν Ἱερέων, καὶ προπορευόμενος, εἰσοδεύει πρὸ τῶν τιμίων δώρων, προπορευομένων αυτοῦ ἑπτὰ Διακόνων, οἱ ὁποῖοι βαστάζουσι ιδ'. ἐξαπτέρυγα, ἐκ τῶν ὁποίων ὁ μὲν εἷς εἰσέρχεται εἰς τὸ ἅγιον Βῆμα πρότερον, οἱ δὲ ἄλλοι ἕξ ἵστανται ἐκ δεξιῶν, καὶ ἐξ ἀριστερῶν τοῦ πρώτου Ἱερέως, βαστάζοντες τὰ ιβ'. ἐξαπτέρυγα, τὰ ὁποῖα σημαίνουσι τοὺς ιβ'. Αποστό λους· καὶ ὅταν αὐτὸς φθάσῃ εἰς τὴν μέσην θύραν του Βήματος είσοδεύων, τότε ὁ Πατριάρχης λαμβάνει αὐτὸ ἀπὸ τὰς χεῖράς του, καὶ τὸ ἀποθέτει ἐπάνω εἰς τὴν ἁγίαν τράπεζαν· μετὰ δὲ ταῦτα ἀποθέτει καὶ τὰ τίμια δῶρα, καὶ ἀκολουθεῖ ἡ τάξις τῆς λειτουργίας, ἕως τοῦ, καὶ ἔσται τὰ ἐλέη τοῦ Μεγάλου Θεοῦ κ. τ. λ. καὶ τότε πριν εἰπεῖ ὁ Διάκονος τὸ, Πάντων τῶν Ἁγίων, ὁ Πατριάρχης σηκώνει τὸ κάλυμμα, καὶ σφραγίσας αυτὸ τρὶς, λέγει τὰς τελεστικὰς εὐχάς, διὰ τῶν ὁποίων δεχόμενον τὴν ἐπιφοίτησιν καὶ τὸν ἁγιασμὸν τοῦ ἀπ Αγίου Πνεύματος, γίνεται τέλειον μετὰ δὲ ταῦτα, λέγει ὁ Διάκονος πάντων τῶν ἁγίων μνημονεύσαντες, καὶ τελειώνει ἡ θεία λειτουργία. Ταῦτα δὲ, καὶ περὶ τῆς Τελετῆς δὲ Μύρου.

§. 17. Χρήσις τοῦ Μύρου.

Μὲ τὸ ἅγιον Μῦρον χρίονται ὅλοι οἱ χριστιανοὶ, εὐθὺς, μετὰ τὸ ἅγιον Βάπτισμα, καὶ ὡς ἐκ ταύτης τῆς κρίσεως ὀνομαζόμεθα Χριστοὶ Κυρίου, καὶ Χριστιανοὶ, καὶ ὄχι μόνον κατὰ παρωνυμίαν ἀπὸ τοῦ Χριστοῦ· χρίονται ἔτι ἐκ δευτέρου καὶ τελειοῦνται οἱ εὐσεβεῖς Βασιλεῖς· χρίεται προσέτι καὶ ἡ ἁγία Τράπεζα, καὶ ὅλος ὁ Ναὸς ὅταν ἐγκαινιάζεται· χρίονται πρὸς τούτοις, καὶ ὅσοι τῶν χριστιανῶν ἐξομόσαντες, ἐπιστρέψωσι πάλιν εἰς τὴν κατὰ Χριστὸν πίστιν· καὶ ὄχι ἄλλης τάξεως ἄνθρωποι· διότι τοὺς εἰς ἄλλα τινὰ πταίσματα ἐξοκείλαντας, πάντας ἐκδέχεται ἡ Μετάνοια.


§.18. Μαρτυρίαι περὶ τοῦ Ἁγίου Μύρου.

Τὸ ἅγιον μυστήριον τοῦ Μύρου διέταξαν οἱ Θεῖοι Απόστολοι, καὶ παρέδωκαν εἰς τοὺς διαδόχους των· ὡς μαρτυρεῖ καὶ ὁμιλεῖ περὶ τούτου ὁ Μέγας Διονύσιος ὁ ̓Αρεοπαγίτης, ὁ σύγχρονος τῶν ̓Αποστόλων, καὶ μαθητής, ὡς εἴπομεν, τοῦ Ἀποστόλου Παύλου· ἐν Κεφ. β'. καὶ δ'. τῆς Ἐκκλ. ἱεραρχίας· μετὰ τοῦτον ὡμίλησαν καὶ Ἰουστίνος φιλόσοφος καὶ Μάρτυς· Κύριλλος Ιεροσολύμων, καὶ ἄλλοί.

§.19. Ἐπίλογος.

Ο Βαπτισθείς, χριόμενος μὲ τὸ ἅγιον Μύρον, τελεῖται, ὡς εἴπομεν, Χριστιανός· λαμβάνει ὅλα τὰ χαρίσματα τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, πλὴν τῆς Ἱερωσύνης. ἤτοι τὸ χάρισμα τὸ προφητικὸν, καὶ προορατικόν· τὸ χάρισμα νὰ λαλῇ τὰς γλώσσας τῶν ἐθνῶν· τὸ χάρισμα τῶν θαυμάτων, καὶ τὰ λοιπὰ, ὅσα καὶ οἱ ̓Απόστολοι ἔλαβον τὴν ἡμέραν τῆς Πεντηκοστῆς, καὶ οἱ λοιποὶ τότε Χριστιανοὶ, εἰς τῶν ὁ ποίων τὰς κεφαλὰς ἐπετίθουν οἱ Ἀπόστολοι τὰς χεῖρας· δὲν ἀνεργοῦνται ὅμως τὰ τοιαῦτα χαρίσματα τοῦ Πνεύματος τὴν σήμερον, καθότι τὰ χριόμενα νήπια, αυξανούσης τῆς ἡλικίας των, ρυπαίνουσι τὴν ζωήν των μὲ τοὺς μολυσμοὺς τῆς ἁμαρτίας· ἔχουσι λοιπὸν οἱ χριόμενοι δυνάμει πάντα τὰ χαρίσματα τοῦ Αγίου Πνεύματος, ἂν δὲ ἐπιμεληθοῦν καὶ τὴν καθαρότητα τῆς ζωῆς των, τότε καὶ ἐνεργοῦσινοἱ πάντες, πάντα τὰ χαρίσματα ταῦτα· καὶ μάρτυρες τῶν λεγομένων εἶναι τὰ ἀναρίθμητα πλήθη τῶν Αγίων, Ἱεραρχῶν, Μαρτύρων, καὶ Οσίων· τῶν ὁποίων καὶ τὰ λείψανα μετά θάνατον, καὶ τὰς θαυματουργίας ἐνεργοῦσι, καὶ τὴν εὐῳδίαν σώζουσι τοῦ ̔Αγίου Μύρου.

  Πηγή : Ἱερὰ ἀνθολογία περὶ τῶν σεπτῶν καὶ Θείων Ἑπτὰ Μυστηρίων 1833