ΝΑ ΤΟΥΣ ΧΑΙΡΟΣΑΣΤΕ ΑΥΤΟΥΣ ΠΟΥ ΣΑΣ ΛΕΝΕ ΤΑ ΨΕΜΑΤΑ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΠΙΣΤΕΥΕΤΕ : ΚΡΥΦΟ-ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΕΣ ΚΑΙ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΕΣ
Τόσα ψέμματα σε ένα βίντεο ολίγων λεπτών, που σβήνουν αγώνες αιώνων. Πραγματικός θάνατος.
Ευεργετινός. Βιβλίο 2ο. Υπόθεση MΕ΄ (45): Δεν πρέπει να λέμε ψέματα αλλά την αλήθεια. [Από το Γεροντικό – Αντιόχου του Πανδέκτου – Του αββά Ησαΐα – Του αββά Μάρκου – Από το Γεροντικό – Του αγίου Εφραίμ – Από το Γεροντικό].
Μπορείτε να διαβάσετε και υπόλοιπα κεφάλαια του βιβλίου εδώ: Μοναχού Παύλου: Ευεργετινός.
ΥΠΟΘΕΣΗ ΜΕ΄ (45). Δεν πρέπει να λέμε ψέματα αλλά την αλήθεια.
Από το Γεροντικό
Ρώτησαν κάποιον γέροντα. «Τι είναι η ζωή του μοναχού;».
Και αποκρίθηκε: «Στόμα αληθινό, σώμα άγιο, καρδιά καθαρή».
Ένας γέροντας είπε: «Το ψέμα είναι ο “παλαιός άνθρωπος” που φθείρεται από τις απατηλές επιθυμίες (Εφ. 4, 22), ενώ η αλήθεια είναι ο νέος άνθρωπος, ο πλασμένος όπως τον θέλει ο Θεός» (Εφ. 4, 24).
Επίσης είπε: «Η ρίζα των καλών έργων είναι η αλήθεια· το ψέμα είναι ο θάνατος».
Αντιόχου του Πανδέκτου
Όπως ακριβώς το στόμα του φιλαλήθους ανθρώπου αγιάζεται από την αλήθεια, δηλαδή από τον Κύριο – γιατί αυτός είπε: «Εγώ είμαι η αλήθεια» (Ιω. 14, 6) -, έτσι και όποιος λέει ψέματα μολύνεται από τον πατέρα του ψεύδους, τον διάβολο γιατί ο Σωτήρας είπε καθαρά ότι το ψέμα προέρχεται από τον πονηρό (πρβ. Ιω. 8, 44).
Του αββά Ησαΐα
Να μην επαινέσεις παρά μόνο όσα είδες· και αυτά που άκουσες, μην τα πεις σαν να τα είδες. Δίδαξε τη γλώσσα σου να λέει με επίγνωση τα λόγια του Θεού, και το ψέμα θα φύγει από εσένα. Το να αγαπά κανείς τη δόξα των ανθρώπων γεννά το ψέμα· το να το νικήσεις όμως με την ταπείνωση, μεγαλώνει τον φόβο του Θεού στην καρδιά σου. Φύλαξε τον εαυτό σου από το ψέμα, γιατί αυτό διώχνει από μέσα σου τον φόβο του Θεού.
Του αββά Μάρκου
Το στόμα του ταπεινόφρονος θα πει την αλήθεια. Αυτός που αντιλέγει στην αλήθεια είναι όμοιος με τον υπηρέτη εκείνο που χτύπησε τον Κύριο στο πρόσωπο (Ιω. 18, 22).
Από το Γεροντικό
Ο αββάς Ανούβ είπε: «Από την ώρα που ονομάστηκα μοναχός, δεν βγήκε ψέμα από το στόμα μου».
Ο αββάς Γρηγόριος είπε: «Από κάθε άνθρωπο που έχει το άγιο βάπτισμα ο Θεός απαιτεί αυτά τα τρία: πίστη ορθή από την ψυχή, αλήθεια από τη γλώσσα και σωφροσύνη από το σώμα».
Του αγίου Εφραίμ
Κάποια χειμωνιάτικη νύχτα που οι αδελφοί έκαναν μια εργασία, ένας από αυτούς ένιωσε ρίγος και γύρισε στο κελλί του, κάποιος άλλος όμως γκρίνιαζε εναντίον του. Έστειλαν λοιπόν έναν αδελφό να τον φωνάξει. Αυτός πήγε, τον βρήκε να υποφέρει πολύ και του είπε: «Οι αδελφοί ρωτούν πως είσαι, και για τη δουλειά σου, λένε, μη στενοχωριέσαι, θα την κάνουμε εμείς».
Εκείνος απάντησε: «Ο Θεός να θυμηθεί την αγάπη σας! Ήθελα και εγώ να κουραστώ μαζί σας, αλλά με εμποδίζει η αρρώστια μου».
Ο αδελφός γύρισε τότε σε εκείνους που τον είχαν στείλει και τους είπε: «Ο αδελφός υποφέρει πολύ, και μου είπε· “Ήθελα και εγώ να κουραστώ μαζί σας, αλλά δεν μπορώ”».
Ο αδελφός αυτός είναι παράδειγμα ανθρώπου που χρησιμοποίησε το ψέμα κατ’ οικονομίαν.
Από το Γεροντικό
Δύο γέροντες είχαν λύπη μεταξύ τους και έτυχε ο ένας από αυτούς να αρρωστήσει. Κάποιος αδελφός ήρθε να τον επισκεφτεί, και ο γέροντας τον παρακάλεσε λέγοντας: «Εγώ και ο τάδε γέροντας είμαστε παρεξηγημένοι, και θα ήθελα να τον παρακαλέσεις να συμφιλιωθούμε».
Ο αδελφός αποκρίθηκε: «Αυτό μου ζητάς, αββά; Θα το κάνω!»
Όταν έφυγε από εκεί, σκεφτόταν πως να χειριστεί το θέμα, γιατί φοβόταν μήπως ο γέροντας δεν δεχτεί τη μεσολάβηση, ή μήπως γίνει χειρότερη παρεξήγηση. Από θεία όμως οικονομία κάποιος από τους αδελφούς, του έφερε πέντε σύκα και λίγα μούρα. Ο αδελφός τα πήρε, τα πήγε στο κελλί του, διάλεξε ένα σύκο και λίγα μούρα και τα πήγε στον γέροντα, στον οποίο σχεδίαζε να πάει. «Αββά», του είπε, «αυτά τα έφερε κάποιος στον τάδε γέροντα, επειδή είναι άρρωστος, και καθώς έτυχα εκεί, μου είπε· “Πάρε αυτά και δώσε τα στον τάδε γέροντα. Και εγώ λοιπόν σου τα έφερα».
Ο γέροντας, όταν τον άκουσε, έμεινε άφωνος για πολλή ώρα και είπε: «Αυτά τα έστειλε σ’ εμένα;».
«Ναι, αββά», αποκρίθηκε ο αδελφός, και ο γέροντας τα πήρε λέγοντας: «Καλώς ήρθες».
Έπειτα ο αδελφός γύρισε στο κελλί του, πήρε δύο σύκα και λίγα μούρα και τα πήγε στον άλλο γέροντα, τον άρρωστο. Έβαλε μετάνοια και του είπε: «Πάρε αυτά, αββά, σου τα στέλνει ο γέροντας τάδε».
Ο γέροντας χάρηκε πάρα πολύ και είπε: «Δηλαδή συμφιλιωθήκαμε;».
«Ναι, αββά, χάρη στις προσευχές σου», απάντησε ο αδελφός, και ο γέροντας δόξασε τον Θεό.
Έτσι συμφιλιώθηκαν οι γέροντες με τη χάρη του Θεού και με τη σύνεση τού αδελφού, ο οποίος τους επανέφερε στην ειρήνη με τα τρία σύκα και τα λίγα μούρα, χωρίς οι ίδιοι να καταλάβουν τι έκανε ο αδελφός.
Ο αββάς Αγάθων ρώτησε κάποτε τον αββά Αλώνιο αν είναι ποτέ ενδεχόμενο να πει κάποιος ψέματα, και ο αββάς Αλώνιος αποκρίθηκε ότι είναι.
«Πότε;» ρώτησε ο πρώτος, και ο γέροντας του είπε: «Ας υποθέσουμε ότι δύο άνθρωποι έκαναν μπροστά σου φόνο, και ο ένας κατέφυγε στο κελλί σου, και ο άρχοντας τον καταζητεί και σε ρωτά αν έγινε μπροστά σου φόνος. Αν δεν πεις ψέματα, παραδίνεις τον άνθρωπο σε θάνατο. Καλύτερα άφησε τον ελεύθερο μπροστά στον Θεό, και αυτός τα ξέρει όλα».
Από αυτό λοιπόν γίνεται φανερό ότι είναι κάποτε ενδεχόμενο να προτιμήσουμε το ψέμα από την αλήθεια.
Ευεργετινός. Λόγοι και διδασκαλίες Αγίων Πατέρων. Βιβλίο Δεύτερο.
Εκδόσεις, Το περιβόλι της Παναγίας, Α΄ έκδοση 2003.
Μετάφραση: Δ. Χρισταφακόπουλος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου