Για τους αφορισμούς

 

6 Καὶ ὁ σκοπός, ἐὰν ἴδῃ τὴν ρομφαίαν ἐρχομένην καὶ μὴ σημάνῃ τῇ σάλπιγγι, καὶ ὁ λαὸς μὴ φυλάξηται, καὶ ἐλθοῦσα ἡ ρομφαία λάβῃ ἐξ αὐτῶν ψυχήν, αὕτη διὰ τὴν αὐτῆς ἀνομίαν ἐλήφθη, καὶ τὸ αἷμα ἐκ χειρὸς τοῦ σκοποῦ ἐκζητήσω. Ιεζεκιήλ Κεφάλαιο ΛΓ (33) 

6 Ἐὰν ὅμως ὁ φρουρὸς ἵδῃ τὴν ἐπερχομένην ἐχθρικὴν δύναμιν καὶ δὲν σαλπίσῃ μὲ τὴν σάλπιγγά του, ὥστε νὰ εἰδοποίησῃ καὶ προφυλαχθῇ ὁ λαός, καὶ ἕνας ἀκόμη ἀπὸ τοὺς πολίτας νὰ φονευθῇ ἀπὸ τὴν ἐπελθοῦσαν ἐχθρικὴν μάχαιραν, ἔστω καὶ ἂν αὐτὸς ὁ φονευθεὶς ἔχασε τὴν ζωήν του ἐξ αἰτίας ἄλλων ἁμαρτιῶν του, θὰ ζητήσω ἐγὼ εὐθύνας ἀπὸ τὸν ἀμελῆ ἐκεῖνον φρουρὸν τῆς χώρας.  ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ ΚΟΛΙΤΣΑΡΑ

6 Ἐὰν ὅμως ἰδῇ ὁ φρουρὸς τὴν ἐχθρικὴν ρομφαίαν νὰ ἔρχεται ἐναντίον των καὶ δὲν εἰδοποιήσῃ μὲ τὴν σάλπιγγά του, καὶ δὲν προλάβῃ ἕνεκα τούτου ὁ λαὸς νὰ προφυλαχθῇ, καὶ ἔλθῃ ὁ ἐχθρὸς καὶ θανατώσῃ κάποιον ἀπὸ τὴν χώραν τοῦ φρουροῦ, τότε αὐτὸς μὲν ποὺ ἐφονεύθη ἐθανατώθη δικαίως διὰ τὰς ἁμαρτίας του, τὴν εὐθύνην ὅμως διὰ τὸν θάνατόν του θὰ τὴν ζητήσω ἀπὸ τὸν ἀμελῆ φρουρόν. ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ ΤΡΕΜΠΕΛΑ

Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός Διδαχή Δ’

Κάμνετε εδώ αφορισμούς;

Να προσέχετε, χριστιανοί μου, ποτέ σας να μη κάμνετε, διότι ο αφορισμός είνε ξεχωρισμός από τον Θεόν, από τους Αγγέλους, από τον παράδεισον, και παραδομός εις τον διάβολον, εις την κόλασιν.

Δι’ εκείνον τον αδελφόν εσταυρώθη ο Χριστός να βγάλη από την κόλασιν, και συ διά μικρόν πράγμα τον αφορίζεις και τον βάνεις εις την κόλασιν να καίεται πάντοτε;

Τόσον σκληροκάρδιος είσαι; Μα καλά στοχάσου· από τον καιρόν που εγεννήθης πόσες αμαρτίες έχεις πράξει με το μάτι ή με το αυτί ή με το στόμα η με τον νούν;

Αναμάρτητος νομίζεις είσαι; Το άγιον Ευαγγέλιον μας λέγει ότι μόνον ο Χριστός είνε αναμάρτητος, ημείς δε οι άνθρωποι είμεθα όλοι αμαρτωλοί. Ώστε να μη κάμνετε αφορισμούς.

 

Διά τούτο, χριστιανοί μου, αν θέλετε να σας συγχωρήση ο Θεός όλα σας τα αμαρτήματα και να σας γράψη διά τον παράδεισον, ειπέτε και η ευγένιά σας διά τους εχθρούς σας τρεις φοράς: Ο Θεός συγχωρήσοι και ελεήσοι αυτούς.

Αυτή, αδελφοί μου, η συγχώρησις έχει δυο ιδιώματα, ένα να φωτίζη και ένα να κατακαίη.

Εγώ σας είπα να συγχωρήτε τους εχθρούς σας διά ιδικόν σας καλόν.

Εσύ πάλιν οπού αδίκησες τους αδελφούς σου και ήκουσες οπού είπον να σε συγχωρήσουν, μη χαίρεσαι, αλλά μάλιστα να κλαις, διότι αυτή η συγχώρησίς σου έγινε φωτιά εις το κεφάλι σου, ανίσως και δεν επιστρέψης το άδικον οπίσω. Να κλαύσης και να παρακαλέσης να σε συγχωρήση ο Θεός διά τας ιδικάς σου αμαρτίας. Όλοι οι πνευματικοί, πατριάρχαι, αρχιερείς, όλος ο κόσμος να σε συγχωρήση, ασυγχώρητος είσαι. Αμή ποίος έχει την εξουσίαν να σε συγχωρήση; Εκείνος οπού τον αδίκησες.

Και αν εξετάσωμεν καλά, πρέπει να δώσης εις το ένα τέσσαρα, καθώς λέγει το ιερόν Ευαγγέλιον, και τότε να λάβης συγχώρησιν. Έτυχε και δεν έχεις να πληρώσης; Πήγαινε και πώλησον τα πράγματά σου, και όσα πάρεις δόσε τα· και καλύτερα να είσαι σκλάβος εδώ εις το σώμα πέντε, δέκα χρόνους, και να πηγαίνης εις τον παράδεισον, παρά να είσαι ελεύθερος εδώ και αύριον να πηγαίνη εις την κόλασιν να καίεσαι πάντοτε.

Όθεν, αδελφοί μου, όσοι αδικήσατε Χριστιανούς ή Εβραίους ή Τούρκους, να δώσητε το άδικον οπίσω, διότι είνε κατηραμένον και δεν βλέπετε καμμίαν προκοπήν.

Εκείνα τα άδικα τα τρώγετε διά να ζήτε· και εκείνα σας θανατώνουν, και ο Θεός σας βάνει εις την κόλασιν. Όποιος θέλει να δώση το άδικον οπίσω, ας σηκωθή να μου το ειπή, να βάλω όλους τους χριστιανούς να τον συγχωρήσωσιν.

Ένα πρόβατον κλεμμένον να βάλης εις 100 ιδικά σου, τα μαγαρίζει όλα· διότι είνε αφωρισμένον και κατηραμένον.

Σας παρακαλώ, χριστιανοί μου, να ειπήτε και δι’ εκείνους, οπού ήθελον δώσει τα άδικα οπίσω, τρεις φοράς: Ο Θεός συγχωρήσοι και ελεήσοι αυτούς.

Αγίου Κοσμά Αιτωλού, «Διδαχαί».

Παραδείγματα αιρετικών και σημερινών ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΩΝ (αιρετικών)  που ρίχνουν αφορισμούς χωρίς να είναι  μέσα στην Εκκλησία  αλλά να ανήκουν στην αίρεση και στο σχίσμα .

Σχετικά μέ τόν ἀφορισμό τοῦ μακαριστοῦ Νικολάου Σωτηροπούλου

Απευθυνόμαστε στον συντάκτη του άρθρου. Αγαπητέ εν Χριστώ αδελφέ, η Εκκλησία αφόρισε τον μακαριστό Νικόλαο; Ο π. Ευστάθιος έδωσε ήδη την απάντηση. «΄Επεσε θύμα ανάξιων της αποστολής τους Ταγών της Ορθοδόξου Εκκλησίας μας (2 Κορ. 4,4), και τον τιμώρησαν με την εσχάτη των Εκκλησιαστικών ποινών, με τον Εκκλησιαστικό ΑΦΟΡΙΣΜΟ».

Ο μακαριστός αδελφός Νικόλαος δίνει απάντηση και στο παραπάνω ερώτημα. Παραθέτουμε απόσπασμα από το μικρό τεύχος με τον τίτλο «Ζητώ συγγνώμην…» ΝΙΚΟΛΑΟΥ Ι. ΣΩΤΗΡΟΠΟΥΛΟΥ θεολόγου-φιλολόγου ΕΚΔΟΣΙΣ ΕΦΗΜΕΡΙΔΟΣ «ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΟΣ ΑΓΩΝ» ΑΘΗΝΑΙ 1996 Copyright Αδελφότης «Ο Σταυρός». Ζωοδ. Πηγής 44 Αθήναι.

«Τι συνιστούν ωρισμένοι

   Αλλά μερικοί αρχιερείς, ιερείς, μοναχοί και λαϊκοί με κατηγορούν ως εγωιστήν, και μου συνιστούν να ταπεινωθώ και να ζητήσω συγγνώμην από την Εκκλησίαν, η οποία με αφώρισε, δια να αρθή ο αφορισμός μου.

Δεν με αφώρισεν η Εκκλησία ( η Ορθή ) , (αλλά του ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΥ)

Όταν καταφεύγεις στην Εκκλησία, δεν καταφεύγεις σε τόπο. Γιατί η Εκκλησία δεν είναι οι τοίχοι και η σκεπή, αλλά η πίστη και ο βίος, το δόγμα και το ήθος. Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος. Εις Ευτρόπιον

   Ως προς τον λόγον των κατηγόρων μου, ότι με αφώρισεν η  Ε κ κ λ η σ ί α, έχω να παρατηρήσω, ότι αυτός ο λόγος, ότι με αφώρισεν  η  Ε κ κ λ η σ ί α, είνε λάθος, ή μάλλον αίρεσις. Διότι η Εκκλησία δεν είνε μερικοί αρχιερείς, αλλά το σύνολον των πιστών, κληρικών, μοναχών και λαικών. Το κύριον δε σώμα της Εκκλησίας είνε οι πολλοί, ο πιστός λαός, ενώ οι κληρικοί είνε ολίγοι…Η Εκκλησία δεν αφορίζει πιστούς ανθρώπους, και μάλιστα ανιδιοτελείς εργάτας της.

   Η Εκκλησία αφορίζει αιρετικούς και άλλους ασεβείς, και μάλιστα αφού πρώτον τους καλέση εις απολογίαν και παραμείνουν αμετανόητοι. Δόξα δε τω Θεώ, ούτε αιρετικός είμαι, αλλά πολέμιος των αιρέσεων, ούτε καμμίαν ασέβειαν αξίαν αφορισμού διέπραξα, αλλά πολεμώ την ασέβειαν. Δεν με αφώρισε λοιπόν η Εκκλησία, αλλά με αφώρισαν μερικοί άδικοι και προσωπολήπται εκπρόσωποι της Εκκλησίας, φίλοι του αιρεσιάρχου και κοσμικώς παντοδυνάμου αρχιεπισκόπου Αυστραλίας, τον οποίον ήλεγξα σφοδρώς και δεν θα παύσω να ελέγχω δια τας φρικτάς αιρέσεις του και βλασφημίας του. Φίλος του Αυστραλίας είνε δυστυχώς και ο πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως Βαρθολομαίος, ο  πρόεδρος της «Μείζονος και Υπερτελούς Συνόδου»…».

Οίδιος μας εξηγεί γιατί ζητούσε την άρση του ανίσχυρου αφορισμού του. Παραθέτουμε από τις σελ. 29 και 30 του παραπάνω τεύχους, σχετικό απόσπασμα.

«΄Αρατε τον άδικον αφορισμόν. ΄Αλλως, θα επιστρέψη εις τας κεφαλάς σας.

   Με τον αφορισμόν, Πατέρες, δεν κατωρθώσατε, ειμή να χαροποιήσετε τους δαίμονας και τους δαιμονικούς ανθρώπους, να δώσετε όπλα εις τους εχθρούς της Εκκλησίας, να σκανδαλίσετε τους ευσεβείς, να κάνετε τον υποφαινόμενον  πεισματωδέστερον αγωνιστήν, με πείσμα ιερόν, να προκαλέσετε εις βάρος σας την κατακραυγήν του κόσμου και να διακινδυνεύσετε την αιωνίαν σωτηρίαν σας. Διότι, εάν δεν μετανοήσετε, ο άδικος αφορισμός θα επιστρέψη εις τας κεφαλάς σας.

  Αυτή είνε η γλώσσα της Γραφής. Η φρόνησις, λοιπόν, καθώς και το συμφέρον σας, το τε πρόσκαιρον και το αιώνιον, επιβάλλουν να  άρετε και τυπικώς τον άδικον αφορισμόν, ο οποίος ουσιαστικώς ουδεμίαν ισχύν έχει». Σημ. Η  λέξη Ε κ κ λ η σ ί α με αραιά γράμματα είναι του μακαριστού Νικολάου Σωτηροπούλου. Εκτενέστατη απάντηση στην ανωτέρω πλάνη ότι τον αφόρισε η Εκκλησία, δίνει επίσης στο περιοδικό ‘‘Ο ΣΤΑΥΡΟΣ’’, όργανο της ομώνυμης Ορθόδοξης Ιεραποστολικής Αδελφότητος, Ζωοδ. Πηγής 44, Αθήνα, τεύχος 548, Σεπτέμβριος 2009, σελ. 116-119.

  Κατόπιν των ανωτέρω, είναι «είνε λάθος, ή μάλλον αίρεσις» η άποψη του συντάκτη του άρθρου «Γι’ αυτό και ο ίδιος, καθώς και όλοι… πειθαρχώντας στην Εκκλησία και υπομένοντας και την άδικη αυτή απόφασίτης ζητούσαν αρμοδίως, ευσεβάστως και γραπτώς την άρσι του «αφορισμού».

Αμβρόσιος: «Ο αφορισμός Μητσοτάκη – Κεραμέως ισχύει, τον έχει εγκρίνει ο Θεός»

Ο αφορισμός που επέβαλεν σε δημόσια πολιτικά πρόσωπα ο μητροπολίτης Καλαβρύτων κ. Αμβρόσιος είναι δίκαιος ή άδικος;

Μπορεί η άπιστη Ελλάδα να ξέχασε τον αφορισμό που προσπάθησε να κάνει ο πρώην Μητροπολίτης Καλαβρύτων και Αιγιαλείας Αμβρόσιος, αλλά ο Θεός τον θυμήθηκε. Μιλάμε ασφαλώς για την απόπειρα που έκανε ο αγαπημένος μας παππούλης να αφορίσει την ανίερη τριάδα που είναι ο Κυριάκος Μητσοτάκης, η Νίκη Κεραμέως και ο Νίκο Χαρδαλιά με αφορμή το κλείσιμο των εκκλησιών. 

ΑΓΙΟΣ ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ Ο ΠΑΛΑΜΑΣ:

«ΟΣΟΙ ΕΧΟΥΝ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ. ΟΣΟΙ ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΟΥΤΕ ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ»

Σήμερα η Εκκλησία μας, εορτάζει την μνήμη του Αγίου Γρηγορίου του Παλαμά, Αρχιεπισκόπου Θεσσαλονίκης, του Θαυματουργού. (Η μνήμη του τιμάται δύο φορές τον χρόνον. Μία στις 14 Νοεμβρίου, που είναι και η ημερομηνία κοιμήσεώς του και μία την Β΄Κυριακή των Νηστειών).

Ο Άγιος Γρηγόριος, είναι ένας από τους μεγαλύτερους και σπουδαιότερους Πατέρες της Εκκλησίας μας, του 14ου αιώνα, ο οποίος υπήρξε δεινός θεολόγος, αλλά και διαπρεπέστατος ρήτορας και φιλόσοφος.

 

Ο Άγιος Γρηγόριος, υπέστη τα πάνδεινα, από την εκκλησιαστική ηγεσία της εποχής του, όπως βέβαια και οι περισσότεροι Άγιοι της Εκκλησίας μας.

Για εικοσαετία ολόκληρη ο Άγιος, δέχθηκε πολλές συκοφαντίες, και όλη την λύσσα του Σατανά, από διαφόρους, αλλά κυρίως από τους ισταμένους εις «τύπον και τόπον Χριστού», τους «ορθόδοξους» αρχιερείς και πατριάρχες, οι οποίοι, όχι μόνον τον κατηγόρησαν και τον συκοφάντησαν, αλλά και εν ΣΥΝΟΔΩ τον αφόρισαν, τον αναθεμάτισαν, τον εδίωξαν και τον εξόρισαν!

 

Όταν λοιπόν, οι τότε «ορθόδοξοι» (στην ουσία ΑΙΡΕΤΙΚΟΙ) κληρικοί ιερείς και αρχιερείς, πρωτοστατούντος του Πατριάρχου Ιωάννου Καλέκα,  κατεδίκαζον ως «βλάσφημο» και «αιρετικό» τον ΟΡΘΟΔΟΞΟΤΑΤΟ  Άγιο Γρηγόριο τον Παλαμά, αφορίζοντας και αναθεματίζοντας τον μάλιστα, πιστεύοντας ότι αυτοί είναι η «ΕΚΚΛΗΣΙΑ» του Χριστού, αφού έχουν τα αξιώματα, τις θέσεις, τους θρόνους, αλλά και την εξουσία «του δεσμείν και λύειν», κλπ... κάποια στιγμή, ο Άγιος Γρηγόριος, μεταξύ πολλών άλλων, τους είπε και τα εξής σπουδαία, φοβερά και σημαντικά λόγια, που ΑΞΙΖΕΙ να τα προσέξουμε δεόντως:  

«Ποίος όμως κλήρος ποία μερίς, τις γνησιότης προς την του Χριστού Εκκλησίαν τω συνηγόρω του ψεύδους; Εκκλησία "στύλος και εδραίωμα της αληθείας" κατά Παύλον εστιν... Και γαρ οι της Χριστού Εκκλησίας της αληθείας εισί· και οι μη της αληθείας όντες ουδέ της του Χριστού Εκκλησίας εισί, και τοσούτο μάλλον, όσον αν και σφων αυτών καταψεύδοιντο, ποιμένας και αρχιποιμένας ιερούς εαυτούς καλούντες και υπ’ αλλήλων καλούμενοι· μηδέ γαρ προσώποις τον Χριστιανισμόν, αλλ’ αληθεία και ακριβεία πίστεως χαρακτηρίζεσθαι μεμυήμεθα».[1] (Αγίου Γρηγορίου Παλαμά) 

Δηλαδή με απλά λόγια:

«Όμως ποιά μερίδα και ποιό κλήρο, ποιά γνησιότητα και ποιά σχέση μπορεί να έχετε ΟΛΟΙ εσείς, που είστε ΣΥΝΗΓΟΡΟΙ του ΨΕΥΔΟΥΣ με την  Εκκλησία του Χριστού;

Η Εκκλησία του Χριστού μας είναι  στύλος και εδραίωμα της ΑΛΗΘΕΙΑΣ, σύμφωνα και με τον Απόστολον Παύλον...

Οπότε, όσοι  βρίσκονται μέσα στην αληθινή Εκκλησία του Χριστού, έχουν απαραίτητα και την Αλήθεια. Ενώ αυτοί οι οποίοι δεν έχουν την Αλήθεια, δεν είναι ούτε μπορεί να βρίσκονται μέσα στην Εκκλησία του Χριστού.

Είναι δηλαδή ΕΚΤΟΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ,  άσχετα εάν αυτοί νομίζουν ότι είναι μέσα στην Εκκλησία του Χριστού. Και παρόλο που αυτοί λέγουν ψέματα μεταξύ τους, και κοροϊδεύουν τους εαυτούς τους, καλώντας ο ένας τον άλλο -αλλά και από άλλους καλούμενοι-  ως "άγιοι"...  ("αγιώτατοι"... "σεβασμιώτατοι"...  "πανιερώτατοι"...  "παναγιώτατοι"...)  ποιμένες και αρχιποιμένες, δηλαδή επίσκοποι, αρχιεπίσκοποι και πατριάρχες. Μην τους πιστεύετε! Λένε ψέματα δεν είναι τίποτε από όλα αυτά, αλλά είναι ΨΕΥΔΟΠΟΙΜΕΝΕΣ και ΨΕΥΔΕΠΙΣΚΟΠΟΙ!

Να ξέρετε αγαπητοί μου, ότι ο Χριστιανισμός και η Ορθοδοξία μας, ΠΟΤΕ δεν στηρίζεται στα πρόσωπα, στα οποιαδήποτε πρόσωπα, αλλά ΜΟΝΟΝ στην ΑΛΗΘΕΙΑ και στην ΑΚΡΙΒΕΙΑ της Πίστεως, όπως έχουμε διδαχθεί και μυηθεί, στην Ορθόδοξη Παράδοσή μας».

 [1] «Ποῖος κλῆρος, ποία μερίς, τίς γνησιότης πρός τήν τοῦ Χριστοῦ ἐκκλησίαν τῷ συνηγόρῳ τοῦ ψεύδους; Ἐκκλησίαν  ἥ "στύλος καί ἑδραίωμα τῆς ἀληθείας" κατά Παῦλον  ἐστιν, ἥ καί μένει χάριτι Χριστοῦ διηνεκῶς ἀσφαλής καί ἀκράδαντος, ἐστηριγμένη παγίως οἷς ἐπεστήρικται ἡ ἀλήθεια; Καί γάρ οἱ τῆς Χριστοῦ ἐκκλησίας τῆς ἀληθείας εἰσί· καί οἱ μή τῆς ἀληθείας ὄντες οὐδέ τῆς τοῦ Χριστοῦ ἐκκλησίας εἰσί, καί τοσοῦτο μᾶλλον, ὅσον ἄν καί σφῶν αὐτῶν καταψεύδοιντο, ποιμένας καί ἀρχιποιμένας ἱερούς ἑαυτούς καλοῦντες καί ὑπ’ἀλλήλων καλούμενοι· μηδέ γάρ προσώποις τόν Χριστιανισμόν, ἀλλ’ ἀληθείᾳ καί ἀκριβείᾳ πίστεως χαρακτηρίζεσθαι μεμυήμεθα».

 

(Ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Παλαμᾶ. Συγγράμματα Τόμ. Β’, σελ. 627)

Οι διάφοροι κληρικοί που κηρύττουν αιρέσεις ή ακολουθούν αιρετικούς, ΑΥΤΟΜΑΤΑ ευρίσκονται εκτός Εκκλησίας, εκπίπτουν της θείας Χάριτος και της ιεροσύνης τους, άσχετα αν συνέλθει ή όχι Σύνοδος, για να τους δικάσει και καταδικάσει.

 

 Όσοι από αυτούς τους αιρετικούς, συνεχίζουν να νομίζουν και να πιστεύουν ότι είναι ιερείς του Υψίστου, λένε ψέματα, κοροϊδεύουν ο ένας τον άλλο και όλοι μαζί κοροϊδεύουν τον λαό του Θεού.

 

 Σύνοδος Λαοδικείας (κανόνες)  Κανὼν λγ':

Οὔτε συνεύχεσθαι αἱρετικοῖς, ἢ σχισματικοῖς.

ΠΕΡΙ ΣΧΙΣΜΑΤΩΝ ΒΙΒΛΙΟΝ ΣΤ (ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟΙ ΠΑΤΕΡΕΣ 1  ΑΠΑΝΤΑ ΤΑ ΕΓΑ  ΕΠΕ  114 ΕΔΩ

Α'. Πριν από όλα νά φυλάγεσθε, επίσκοποι, από τις τρομερές καί επικίνδυνες και αθέμιτες αιρέσεις, αποφεύγοντάς τις σαν φωτιά πού καίει όσους τις πλησιάζουν. Νά αποφεύγετε επίσης και τά σχίσματα. Καθόσον δεν είναι θεμιτό ούτε ο νους νά παρεκλίνει σε ανόσιες αιρέσεις, ούτε από τούς ομόφρονες νά χωρίζεστε εξαιτίας φιλαρχίας.

 2. Γιατί καί τά παλιά χρόνια όσοι τά αποτόλμησαν αυτά, δεν απέφυγαν την τιμωρία. Τον Δαθάν, λόγου χάρη, καί τόν Αβειρών, πού επαναστάτησαν εναντίον τού Μωυσή, τούς κατάπιε ή γη1, ο Κορέ πάλι καί οί διακόσιοι πενήντα πού ήταν μαζί του καί έξεγέρθηκαν εναντίον τού Ααρών, έγιναν παρανάλωμα της φωτιάς, ενώ ή Μαριάμ, πού κατηγόρησε τόν Μωυσή ότι κοιμήθη­κε μέ είδωλολάτρισσα, αποβλήθηκε από τό στρατόπεδο γιά εφτά μέρες2, επειδή έλεγε ότι ό Μωυσής πήρε γυναίκα Αίθιόπισσα. 3. Καί όχι μόνο αυτοί, αλλά καί ό Αζαρίας, πού λεγόταν καί Οζίας καί ήταν βασιλιάς τού Ιούδα, επειδή φέρθηκε μέ θράσος απέναντι της ιεροσύνης καί θέλησε νά προσφέρει θυσία θυμιάματος, πράγ­μα πού δέν άρμοζε σ’ αύτόν, επειδή δέν ύπάκουσε στόν αρχιερέα Αζαρία καί τούς ογδόντα Ιερείς πού τόν έμπόδιζαν, παρουσίασε λέπρα στό μέτωπό του καί έτρεξε νά βγει άπό τό ναό, γιατί τόν τι­μώρησε ο Κύριος3.

Β'. Ας προσέχουμε λοιπόν, αγαπητοί, ποιά ήταν ή δόξα των στασιαστών καί πόσο εύτελής ή απόφασή τους. Γιατί, εάν εκείνος  πού έξεγείρεται έναντίον βασιλέων είναι άξιος τιμωρίας, έστω καί άν είναι γιός ή φίλος του, πόσο μάλλον εκείνος  πού επαναστεΐ εναντίον των Ιερέων; Γιατί, όσο ανώτερη είναι ή Ιεροσύνη από τή βα­σιλεία, επειδή αγωνίζεται γιά τήν ψυχή, τόσο πιό βαρειά τιμωρία...

Όταν καταφεύγεις στην Εκκλησία, δεν καταφεύγεις σε τόπο. Γιατί η Εκκλησία δεν είναι οι τοίχοι και η σκεπή, αλλά η πίστη και ο βίος, το δόγμα και το ήθος. Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος. Εις Ευτρόπιον

Η αίρεση και οι επιπτώσεις της 

 

Ο νοών νοείτω και «ο έχων ώτα ακούειν ακουέτω»...

Σχόλιο Γιώργος Κοντονής

      Με όλον το σεβασμό που τρέφω στον Γέροντα Μητροπολίτη πρώην Αιγιαλείας και Καλαβρύτων Αμβροσιο, θα του πω πως ο αφορισμός που έκανε την Κυριακή 17 Μαΐου 2020 για τον Πρωθυπουργό Κυριάκο Μητσοτάκη, την υπουργό Παιδείας Νίκη Κεραμέως και τον υφυπουργό Νίκο Χαρδαλιά είναι άκυρος!

      Είναι αλήθεια Γέροντα πως με τον αφορισμό σας σφάλατε!

      Και δείξατε ένα άλλο πρόσωπο, από αυτό που πρέπει να έχουν οι ΗΓΕΤΕΣ της Ορθοδοξία μας.

      Γέροντα μου οι Αρχιερείς, εάν πιστεύουν πως κάποιος έσφαλε, προσπαθούν να τον φέρουν στον ίσιο δρόμο και να του δώσουν να καταλάβει πως έχει πάρει τον λάθος τον στραβό δρόμο. 

     Εσείς προτιμήσατε να βγάλετε από το θηκάρι σας το μαχαίρι και να αποκεφαλίσετε τον Πρωθυπουργό και κάποιους από τους συνεργάτες του. 

     Είπατε μάλιστα σκληρές κουβέντες και κατάρες! Κάτι που όπως έχω διαβάσει η Εκκλησία είναι αντίθετη και δέν τους υιοθετεί!

     Κάνατε τον αφορισμό σας.

     Όμως όπως ξέρετε καλύτερα από εμένα, δεν είναι νόμιμος!

     Κι’ αυτό γιατί ένας αφορισμός γίνεται ΜΟΝΟ με απόφαση του Σώματος της Ιεράς Συνόδου. 

     Αρμόδια και για αφορισμό είναι μόνο η Ιερά Σύνοδο λοιπόν...

    Όλα τα άλλα είναι μόνο για κατανάλωση...

    Γιώργος Κοντονής 

Τι μας λέει το Πηδάλιο για τους αφορισμούς και αναθέματα .

ΠΗΔΑΛΙΟΝ ΕΙΣΑΓΩΓΗ

https://drive.google.com/file/d/1EFOhAvE5KKHjqlP00f05cOnt2rcj0O4X/view?usp=sharing

Χρηστοήθεια Χριστιανών περί διορθώσεως αδερφού

https://drive.google.com/file/d/1dU0B1A4vqtcvUAoXbKQS6uXteH1xRxFk/view?usp=sharing

ΠΗΔΑΛΙΟΝ ΤΟΙΣ ΑΠΑΝΤΑΧΟΥ ΕΝΤΕΥΞΟΜΕΝΟΙΣ

https://drive.google.com/file/d/1-E-WF3ge5CtFadDCghu3M3-GQfE8d2lz/view?usp=sharing

ΧΩΡΙΣ ΚΥΡΗΓΜΑ ΜΕΤΑΝΟΙΑΣ ΚΑΙ ΟΡΘΗΣ ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑΣ = ΚΑΤΗΧΗΣΗ ΤΙΠΟΤΑ ΔΕΝ ΓΙΝΕΤΕ ΔΙΑ ΜΑΓΕΙΑΣ ... 

Διδάξω ἀνόμους τὰς ὁδούς σου, καὶ ἀσεβεῖς ἐπὶ σὲ ἐπιστρέψουσιν

Ο Μοναχός Θωμάς που ονόμασε την αγαμία κακία

 Ο Άγιος Νικόδημος ικέτευε τον μοναχό Θωμά ,   να φύγει από την συναναστροφή των πονηρών  και τα αρώματα της ΔΥΣΗΣ και να γυρίσει πίσω στην κιβωτό . Τα συμπεράσματα και τα σχόλια δικά σας .

Πόσοι δήθεν Χριστιανοί το κάνουν αυτό; Σου λέει ο άλλος τι είμαι εγώ Προφήτης;; 

λέει ο άλλος  , εγώ θα τον βγάλω το φίδι από την τρύπα ;  

άλλοι πάλι λένε(οι τεμπέληδες Χριστιανοί) , έχει ο Θεός και ένα σωρό δικαιολογίες που δεν αρμόζουν σε Χριστιανούς !

Αυτά τα βλέπουν οι αιρετικοί και άπιστοι και σκανδαλίζονται.

Η πίστη μας διασύρεται  και βλασφημείται  το όνομα του Τριαδικού Θεού με τα έργα τους , αντί να δοξάζετε  !

Ο αρχιμανδρίτης Ειρηναίος Δεληδήμου, στην εμπεριστατωμένη εισαγωγή του στη φωτογραφική ανατύπωση της Γ' Έκδοσης του Πηδαλίου (σελ. ιη'-ιθ') αναφέρει σχετικά:

«Το αυστηρόν πνεύμα, το οποίον διέπει τας ερμηνείας και τα σχόλια του Αγίου Νικόδημου εις τους Κανόνας, δημιουργεί εις πολλούς το αίσθημα ότι το Πηδάλιον εκφράζει ένα ακραίον συντηρητισμόν, ο οποίος τυραννεί τον άνθρωπον και τον καταδικάζει εις παθητικήν στασιμότητα [...] πρέπει εξ αρχής να διακρίνωμεν την διαφοράν μεταξύ συντηρητισμού αφ' ενός και αγάπης προς την Ορθόδοξον Παράδοσιν αφ' έτερου [...] η αγάπη προς την Ορθόδοξον Παράδοσιν είναι κάτι πολύ διαφορετικόν. Είναι έρως προς ό,τι ωραίον, γνήσιον, αληθινόν και αιώνιον [...] Ακριβώς αυτή η αγάπη της Ορθοδόξου Παραδόσεως, σφοδρός έρως Ορθοδοξίας, συνείχε τον Άγιον Νικόδημον και τον ωδήγησεν εις αγώνας διά πράγματα αληθώς επαναστατικά δια την εποχήν του, όπως ήσαν η συνεχής θεία Μετάληψις και η μετάφρασις και διάδοσις Ιερών κειμένων εις την γλώσσαν του λαού [...] Είναι βεβαίως αυστηρόν και ασκητικόν το πνεύμα του Πηδαλίου. Όμως η αυστηρότης αυτή δεν προέρχεται εκ σκληρότητος και απανθρωπιάς. Πηγάζει ακριβώς εξ αγάπης προς τον άνθρωπον, εις τον οποίον αποκαλύπτει την οδόν της τελειότητος [...] διαρκής υπόμνησις της θείας προτροπής: «Εσεσθε ούν υμείς τέλειοι, ώσπερ ο πατήρ υμών ο εν τοις ουρανοίς τέλειος εστίν» (Ματθ. ε' 48). Ο Άγιος Νικόδημος, όπως όλοι οι Άγιοι όλων των εποχών, εφλέγετο υπό του πόθου της τελειότητος. Όμως η πρόσκλησις προς την τελειότητα, την οποίαν μας απευθύνει δια του Πηδαλίου, δεν ευρίσκει ευκόλως ανταπόκρισιν. Ο άνθρωπος [...] βλέπει τον δρόμον των Αγίων ως αβάστακτον [...] Προτρέπων ο Άγιος όλους τους Χριστιανούς να τηρούν την ακρίβειαν των ιερών Κανόνων, εγνώριζε βεβαίως πόσον τούτο είναι δύσκολον εξ αιτίας των ανθρωπίνων αδυναμιών [..] Δεν παρεσύρθη εν τούτοις εις προσωπικάς επιθέσεις και δημοσίας καταδίκας των παραβατών [...] παρεκάλει τουλάχιστον να μη εμποδίζωνται εις την τήρησιν της ακριβείας, όσοι την επιθυμούν. Διά τους άλλους, ας επεκράτει η οικονομία, η οποία ανέκαθεν συγκαταβατικώς εφηρμόζετο εν τη Ορθοδοξία. Ο ίδιος γράφει: "δύω είδη κυβερνήσεως ευρίσκονται εν τη του Χριστού Αγία Εκκλησία και το μεν πρώτον είδος, ονομάζεται Ακρίβεια, το δε άλλο, ονομάζεται Οικονομία, και συγκατάβασις».

Και διευκρινίζει (σελ. ιε'):

«Εκείνος βεβαίως, ο οποίος δεν ενδιαφέρεται δια την διόρθωσιν του εαυτού του, αλλά δια τον έλεγχον μόνον των άλλων, δύναται, εάν θέλη, να αναζητά και να ανευρίσκη εντός του Πηδαλίου Ιερούς Κανόνας, επί τη βάσει των οποίων θα καταδικάζη τους αδελφούς του διά κανονικά παραπτώματα. Όποιος όμως με ειλικρινή διάθεσιν μελετήση ολόκληρον το Πηδάλιον, θα ανακάλυψη πλήθος ιδικών του παραπτωμάτων, θα οδηγηθή εις βαθείαν ταπείνωσιν [...] θα δυσκολεύεται πλέον να κατακρίνη τον αδελφόν του και θα επικαλήται το έλεος του Θεού και την βοήθειάν Του»

ΤΟΥ ΕΝ ΑΓΙΟΙΣ ΠΑΤΡΟΣ ΗΜΩΝ ΙΩΑΝΝΟΥ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΕΩΣ ΤΟΥ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ ΛΟΓΟΙ ΚΑΤΑ ΙΟΥΔΑΙΩΝ

ΣΥΝΟΨΗ – ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ

ΛΟΓΟΙ ΚΑΤΑ ΙΟΥΔΑΙΩΝ 1Ος , 4Ος , 8Ος  ΔΙΑΒΑΣΕ  ΕΔΩ 

Λόγος Α Κατά Ιουδαίων

 Μια άλλη ασθένεια , πολύ βαριά , που προσβάλλεται το σώμα της Εκκλησίας , καλεί  τον δικό μου λόγο να τη θεραπεύσει. Επιβάλλεται λοιπόν να σταματήσουμε την εξέλιξη της ασθένειας αυτής και στην συνέχεια να στρέψουμε την προσοχή μας προς τους  εκτός της Εκκλησίας. Είναι αναγκαίο να θεραπεύσουμε πρώτα τους δικούς μας και μετά να ασχοληθούμε με τα πράγματα των άλλων. Ποια  όμως είναι η ασθένεια ?

Παρόμοια ασθένεια με τότε είναι και σήμερα η ασθένεια του Οικουμενισμού.

Πολλοί Χριστιανοί συνεόρταζαν , από κακή συνήθεια , με τους Ιουδαίους τις εορτές των Νηστειών , της Σκηνοπηγίας και των Σαλπίγγων ή του Νέου Έτους.

Η ασέβεια των Ανομοιων συγγενεύει προς εκείνη των Ιουδαίων….

Δεν είναι σωστό λέγει  , να πάρει κανείς τον άρτο των τέκνων και να το ρίξει στα σκυλάκια.

Ο Χριστός αποκαλώντας τους Ιουδαίους τέκνα και τους εθνικούς σκυλιά.

Αλλά άλλαξε η θέση των πραγμάτων και οδηγήθηκαν στη θέση των σκυλιών και εμείς γίναμε τέκνα Θεού.

Έπειτα λέει γι αυτούς  που πηγαίνουν στα θέατρα και στις συναγωγές.

Μεταξύ θεάτρου και της συναγωγής δεν υπάρχει καμία διαφορά.

Η συναγωγή είναι σπήλαιο ληστών , κατοικητηριο δαιμόνων γιατί κανένας Ιουδαίος δεν προσκυνεί τον Θεό. …Είναι τόπος ειδωλολατρίας.

Όλα αυτά σας το είπα και σας τα διηγήθηκα , επειδή δείχνετε απανθρωπιά και αναισθησία προς εκείνους που πράττουν η παθαίνουν αυτά.

Τι με ενδιαφέρει εμένα ? ποια σχέση έχω εγώ με εκείνον ? Τα λόγια σας αυτά είναι χειρότερα από κάθε μισανθρωπία και σατανική σκληρότητα.

…Πως λοιπόν ομολογείς τον Χριστό ότι είναι κεφαλή της Εκκλησίας?

..άρα δεν έχεις ούτε τον Χριστό κεφαλή.

Υπάρχουν πιστοί που πάσχουν από την ιουδαϊκή ασθένεια , εσύ αδιαφορείς για την ασθένεια τους . Καθένας από εσάς να κερδίσει τον αδερφό του  να τον απαλλάξει από την συναστροφη με τους χριστοκτονους. Τώρα βλέπεις τον αδελφό σου να σύρεται άδικα και ανόσια , όχι από τον δήμιο , αλλά από τον διάβολο , στο βάραθρο της απώλειας και δεν ανέχεσαι να του δώσεις ούτε μια συμβουλή , ώστε να τον απαλλάξεις από την παρανομία αυτή. Και ποια συγχώρεση περιμένεις να λάβεις ? … Και ποια συγνώμη θα έχεις , όντας μισός Χριστιανός ?

Όταν δεις  κάποιον να ιουδαιζη συγκράτησε τον , φανέρωσε τον , ώστε να μην γίνεις κοινωνός   και συ του ίδιου κινδύνου. …Σκοπός είναι να τον απαλλάξουμε από την πλάνη και την ασέβεια και να τον καταστήσουμε εξ ολοκλήρου δικό μας.

Επειδή υπάρχουν μερικοί  , που θεωρούν τόπο ιερό την συναγωγή . Επειδή λέγουν ότι υπάρχουν ο νόμος και τα βιβλία .Ενώ αυτοί που έχουν τους νόμους και τους προφήτες δεν τους πιστεύουν δεν δέχονται τις μαρτυρίες τους , πράγμα που είναι μεγαλύτερο από εκείνους που βρίζουν.

Όταν τα βιβλία διαβάζονται με απιστία , τους καθιστούν βέβηλους και δεν ωφελούνται  ούτε οι ίδιοι που τα διαβάζουν. Γι αυτό ακριβώς ας την μισή την συναγωγή και να την αποστρέφεται επειδή έχουν τους αγίους και δεν πιστεύουν στους λόγους τους , επειδή τους κατηγορούν για τη χειρότερη ασέβεια.

Για να μάθετε , ότι τα βιβλία δεν αγιάζουν τον τόπο , αλλά τον καθιστά βέβηλο η προαίρεση εκείνων που συνέρχονται εκεί….(διήγησης)

Πες μου λοιπόν εκεί που κατοικούν οι δαίμονες δεν είναι τόπος της ασεβείας κι αν ακόμη δεν υπάρχει στημένο άγαλμα ?

Όπου βλαστημείται ο Θεός  όπου αγνοείται ο Πατέρας  , όπου υβρίζεται ο Υιός , όπου αθετείται η χάρη του Πνεύματος , η καλύτερα και αυτοί οι ίδιοι είναι δαίμονες   , δεν είναι μεγαλύτερη η βλάβη που προέρχεται από εκεί ? ….

Να μην λοιπόν αδιαφορήσετε για τους ασθενείς αλλά να τους ελευθερώσετε από την ασθένεια  και να τους επαναφέρετε στην επομένη συγκέντρωση  μας , και πολύ   μισθό θα λάβετε από τον Θεό , εύχομαι …Αμήν.

Λόγος Δ΄ Κατά Ιουδαίων

&7. Η μάχη λοιπόν κατά των Ιουδαίων ας σταματήσει εδώ . Γιατί σήμερα ρίψαμε τα βέλη εναντίον τους , λέγοντας μόνο τόσα  , όσα αρκούσαν για την ασφάλεια των αδελφών  μας , η καλύτερα και πολύ περισσότερα . Πρέπει όμως τώρα να παρακαλέσω εσάς τους παρόντες, ώστε να δείξετε πολλή φροντίδα για τα μέλη μας και να μη λέτε ‘τι με μέλλει; γιατί ν' ασχολούμαι και να καταγίνομαι εγώ µε τους άλλους;’  Ό Κύριός μας πέθανε για μας, και συ δεν λες ούτε μια λέξη; Και ποια συγχώρηση θα έχεις; ποια δικαιολογία θα· προβάλεις; πως θα σταθείς, πες μου, µε θάρρος ενώπιον του βήματος του Χριστού, αδιαφορώντας για την απώλεια τόσων ψυχών; Μακάρι να μπορούσα να γνωρίζω όλους εκείνους που τρέχουν εκεί και δεν θα χρειαζόμουν τη βοήθειά σας, αλλά θα μπορούσα να τους διορθώσω τάχιστα. 'Όταν χρειάζεται να διορθώσεις τον αδελφό σου, κι αν ακόμη χρειασθεί να προσφέρεις τη ζωή σου, μη αποφύγεις να το κάμεις, αλλά μιμήσου τον Κύριό σου. Και είτε έχεις δούλο, είτε έχεις γυναίκα, κράτησέ τους στο σπίτι με πολλή αυστηρότητα. Γιατί, αν δεν τους επιτρέπεις να πηγαίνουν στο θέατρο, πολύ περισσότερο πρέπει να το κάνης αυτό για τη συναγωγή γιατί αύτη η παρανομία είναι μεγαλύτερη από εκείνη. Στην περίπτωση εκείνη το πράγμα εί­ναι αμαρτία, ενώ σ' αυτήν είναι ασέβεια. Και αυτά τα λέμε όχι για να τους αφήνετε να πηγαίνουν στα θέατρα, γιατί και αυτό είναι κακό, αλλά. για να το εμποδίσετε και αυτό πολύ περισσότερο.

Πες μου, τι τρέχεις να δεις στη συναγωγή των θεομάχων Ιουδαίων; ανθρώπους που παίζουν σάλπιγγες; 'Έπρεπε να κάθεσαι στο σπίτι σου και να στενάζεις για εκείνους και να δακρύζεις, που αντι­μάχονται τα προστάγματα του Θεού, που έχουν μαζί τους τον διά­βολο και χορεύουν. Γιατί, όπως είπα παραπάνω, εκείνο που γίνεται παρά το θέλημα του Θεού, κι αν ακόμη κάποτε είχε επιτραπεί να γί­νεται, στη συνέχεια όμως γινόμενο είναι παρανομία και αίτία άπεί­ρων τιμωριών. Σάλπιζαν κάποτε οι 'Ιουδαίοι, τότε που τελούσαν τις  θυσίες, άλλα τώρα δεν τους επιτρέπεται να το κάμουν αυτό. Άκουσε όμως και για ποιο λόγο έλαβαν τις σάλπιγγες «κατασκεύασε», λέγει, «για τον εαυτό σου με σφυρηλασία σάλπιγγες αργυρές >>Αριθμ. 10,2  'Έπειτα ανακοινώνοντας τη χρήση αυτών πρόσθεσε  «και θα σαλ­πίζετε µε αυτές όταν θα προσφέρετε τα όλοκαυτώματά σας και τις θυσίες προς σωτηρία σας>>Αριθμ.10,10  Που είναι λοιπόν ο βωμός; που είναι ή κιβωτός που είναι ή σκηνή και τα άγια των άγίων; που ο ιερεύς; που τα χερουβίμ της δόξης; που το χρυσό θυμιατήρι; που το ίλαστή­ριο; που οι φιάλες; που τα σκεύη του λιβανισμού; που ή φωτιά που κατέβηκε από τον ουρανό; 'Όλα τα άφησες και κρατάς μόνο τις  σάλπιγγες; Βλέπεις ότι παίζουν μάλλον παρά λατρεύουν;   'Αλλ' όπως κατηγορούμε εκείνους, γιατί παρανομούν, έτσι και πολύ περισσότερο κατηγορούμε εσάς, γιατί συναναστρέφεσαι: µε εκείνους που παρανομούν, και όχι μόνο εκείνους πού τρέχουν µμαζί τους στις συναγωγές, αλλά και εκείνους που μπορούν να τους εμποδίσουν και δεν θέλουν. Μη μου λες 'Τι σχέση έχω εγώ με εκείνο μου είναι ξένος και άγνωστος" 'Όσο είναι πιστός και μετέχει  μαζί σου στα μυστήρια και συχνάζει στην ίδια εκκλησία, είναι πιο συγγενής και από τους αδελφούς και από τούς συγγενείς και από τους  φίλους. 'Όπως δηλαδή όχι μόνο κλέπτες, άλλα και όσοι μπορούν  να  αποτρέψουν τη κλοπή και δεν το κάμνουν, τιμωρούνται με την ίδια τιμωρία, έτσι τιμωρούνται όμοια όχι μόνον οι ασεβείς,  και όσοι μπορούν ν' απομακρύνουν από την ασέβεια, αλλά δεν θέλουν να το κάνουν, η από οκνηρία η από νωθρότητα. Γιατί και εκείνος που απέκρυψε στη γη το τάλαντο, το επέστρεψε ολόκληρο στον  κύριό του, άλλα τιμωρήθηκε, γιατί δεν το πολλαπλασίασε  Και λοιπόν, αν παραμείνεις καθαρός και ακέραιος, δεν πολλαπλασιάσεις όμως το τάλαντό σου ούτε και οδηγήσεις αδελφό πού χάνεται στη σωτηρία, θα πάθεις τα ίδια με εκείνον.

Τι μεγάλο πράγμα ζητώ από σας, αγαπητοί μου; Ό καθένας σας για χάρη μου ας σώσει κάποιον από τους αδελφούς, ας ένδια· φερθεί κι ας φροντίσει, ώστε στην επόμενη σύναξη  μας να συναντηθούμε με πολλή παρρησία, προσφέροντας στον Θεό δώρα, που είναι τιμιότερα από όλα, επαναφέροντας στη σωτηρία τις ψυχές των πλανημένων αδελφών μας. Κι αν χρειασθεί να υβρισθούμε, η να δεχθούμε πλήγματα, η να υπομείνουμε οτιδήποτε άλλο, ας κάμουμε τα πάντα, ώστε να τους επανακτήσουμε. Γιατί και όταν μας κλωτσούν οι ασθενείς και μας υβρίζουν και μας εμπαίζουν τους ανεχόμαστε και δεν ντρεπόμαστε για τις ύβρεις τους, άλλ' ένα μόνο επιθυμούμε να δούμε, την υγεία εκείνου πού κάμνει αυτές τις ασχη­μοσύνες. Ό άρρωστος πολλές φορές ξέσχισε τη στολή τού ιατρού, άλλ' εκείνος δεν παραιτείται γι' αυτό από τη θεραπεία του. Πες λοιπόν δεν είναι παράλογο, εκείνοι που έχουν την πρόνοια των σωμάτων να δείχνουν τόση φροντίδα, και εμείς, βλέποντας τόσες ψυχές να χάνονται, ν' αδιαφορούμε και να νομίζουμε, ότι δεν παθαίνομε κανένα κακό, τη στιγμή που σαπίζουν τα μέλη μας; 'Όμως ο Παύλος δεν ενεργεί έτσι, άλλα πως; «Ποιος, λέγει, «είναι ασθενής και δεν είμαι και εγώ; Ποιος σκανδαλίζεται και δεν φλογίζομαι εγώ . από πόνο;»23. Αύτη λοιπόν τη φλόγα δέξου και σι), κι αν δεις κάποιον αδελφό να χάνεται, είτε σε κακολογεί, είτε σε υβρίζει, είτε σε κτυπά, είτε σε απειλεί ότι θα γίνει εχθρός σου, είτε σε απειλεί ότι θα κάμει οτιδήποτε άλλο, όλα ύπόμεινέ τα με γεανιότητα, ώστε να κερδίσεις τη σωτηρία του. 'Αν αυτός γίνει εχθρός σου, ο θεός θα γίνει φίλος σου και κατά την ήμέρα εκείνη θα σε ανταμείψει με με­γάλα αγαθά. Εύχομαι με τις ευχές των άγίων και οι πλανημένο! να σωθούν, αφού σεις φροντίσετε να τους βρείτε και να τους επαναφέρετε, και αφού απαλλαγούν οι βλάσφημοι εκείνοι άπα την ασέβεια, να γνωρί­σουν τον Χριστό, που σταυρώθηκε γι' αυτούς, ώστε όλοι μαζί και με ένα στόμα να δοξάζουμε τον Θεό και Πατέρα τού Κυρίου μας Ιησού Χριστού, στον όποιον ανήκει ή δόξα και το κράτος, μαζί και στο Άγιο Πνεύμα, σ' όλους τους αιώνες των αιώνων. 'Αμήν.

23. Β' Κορ. 11.29.

Λόγος  H  Κατά Ιουδαίων 

Γιατί , αν κάποιος γνωρίζει τι σημαίνει τέλος πάντων πρόνοια αδελφών , γνωρίζει και αυτό, ότι δηλαδή τώρα πρέπει να κινηθούμε οπωσδήποτε και να επιδειξουμε κάθε προθυμία . Γιατί δεν αρκεί να τους ασφαλίσουμε μόνο πριν από την αμαρτία , αλλά και μετά τις πτώσεις τους πρέπει ν απλώνουμε το χέρι βοήθειας. Γιατί και ο Θεός , αν το έκαμε αυτό από την αρχή διεσφαλισε τον άνθρωπο πριν από την διάπραξη της αμαρτίας μόνο , μετά όμως την αμαρτία τον καταδίκασε και τον άφηνε να είναι συνεχώς πεσμένος , κανείς ούτε θα μπορούσε να σωθεί ποτέ. Αλλά δεν το κάμνει αυτό , γιατί είναι φιλάνθρωπος και ήμερος  και επιθυμεί παρά πολύ τη σωτήρια μας , αλλά δείχνει πολλή φροντίδα και μετά τα αμαρτήματα μας.  Γιατί και τον Αδάμ το ασφάλισε πριν από την αμαρτία και του είπε <<από τους καρπούς παντός δέντρου του παραδείσου

μπορείτε να φάτε, δεν θα φάτε όμως από τους καρπούς του δένδρου της γνώσεως του καλού και του κακού· γιατί την ήμέρα κατά την όποία θα

 φάτε, θα πεθάνετε>> Γεν. 2,16-17  Να, τον ασφάλισε και με την ευκολία του νόμου και με την αφθονία των επιτρεπομένων και με την τιμωρία της μελλούσης κολάσεως και με το ότι αμέσως πρό­σθεσε αυτήν (γιατί δεν είπε μετά από μία η δυο η τρεις ήμέρες, αλλά την ίδια ήμέρα, κατά την οποίαν θα φάτε, θα πεθάνετε) και με κάθε τρόπο, με τον όποίο έπρεπε να ασφαλισθεί ο άνθρωπος, τον ασφάλισε.

Άλλ' όμως, επειδή και μετά από μια τέτοια πρόνοια και διδα­σκαλία και συμβουλή και ευεργεσία έπεσε και δεν φύλαξε τα προστάγματα, δεν είπε αυτό ο θεός 'Τί χρειάζεται πια ή επί πλέον φροντίδα; ποιο το όφελος; 'Έφαγε, έπεσε, παρέβηκε τον νόμο, πί­στεψε στον διάβολο, περιφρόνησε την εντολή μου, δέχθηκε το πλήγμα, κατέστη νεκρός, παραδόθηκε στο θάνατο και τιμωρήθηκε' γιατί πια να συνομιλώ μαζί του;' Τίποτε από αυτά δεν είπε, άλλα και πήγε αμέσως προς αυτόν και συνομίλησε μαζί του και τον παρηγό­ρησε και άλλο πάλι φάρμακο πρόσθεσε, το φάρμακο των κόπων και των ίδρώτων, και δεν σταμάτησε προηγουμένως να κάμνη και να επινοεί τα πάντα, μέχρι που ανέστη σε την πεσμένη ανθρώπινη φύση, την απάλλαξε από το θάνατο, και την οδήγησε προς τον ου­ρανό, χαρίζοντάς της μεγαλύτερα αγαθά από εκείνα που έχασε, και δίδαξε με τα έργα αυτά τον διάβολο, ότι δεν κέρδισε τίποτε από την επιβουλή εκείνη, αλλά βγάζοντας τους ανθρώπους από τον παρά­δεισο, θα τους δει ύστερα από λίγο στους ουρανούς να συναναστρέφονται με τους αγγέλους.

Αυτό έκαμε και στην περίπτωση του Κάϊν' γιατί και εκείνον τον άσφάλίσε πριν από την αμαρτία και τον προειδοποίησε λέγο­ντας «αμάρτησες, ησύχασε  στην εξουσία σου είναι ν' αποφύγεις την αποστροφή προς αυτόν και να τον εξουσιάσεις» Πρόσεχε σο­φία και σύνεση! ……

Τίποτε τέτοιο δεν είπε ούτε και έπραξε ό θεός, αλλά πηγαίνει πάλι προς αυτόν και διορθώνει τον άνθρωπο και λέγει  «που είναι αδελφός σου ο " Αβελ ;» ….Επειδή λοιπόν ο Κάιν υποβλήθηκε σε πολλές τιμωρίες, σι' αγωνία και τρόμο και στεναγμούς, σε λύπη και σωματική παράλυση, όποιος σε φονεύσει, λέγει, θα σε απαλλάξει από τις τιμωρίες αυτές, ο ίδιος όμως θα επισύρει επάνω του την τιμωρία. ….Το ίδιο έκαμε και ο Απ. Παύλος. …Το ίδιο λοιπόν κάμε και συ. Μιμήσου τον Σαμαρείτη εκείνον του Ευαγγελίου , που τόση φροντίδα επέδειξε για τον τραυματία εκείνον.  …Ό ίδιος ο θεός το είπε αυτό' ότι δηλαδή «αν οδήγησης έστω και έναν άνθρωπο στη σωτηρία, λέγει, «το στόμα σου θα γίνει σαν το στόμα μου, καθαρό και άγιο». 'Ας μην αδιαφορούμε λοιπόν για τους αδελφούς μας ούτε πε­ριερχόμενοι να λέμε, 'πόσοι νήστεψαν, πόσοι παρασύρθηκαν;' αλλά ας φροντίζουμε αυτούς.  ….

Σκοπός είναι η  επαναφορά στην ιερά ποίμνη εκείνων πού παρασύρθηκαν .

Γιατί ,όπως ακριβώς κατηγορώ εκείνους , ότι είναι ασθενής κατά την πίστη , έτσι κατηγορώ και εσάς , γιατί δεν θέλετε να θεραπεύσετε  τους ασθενείς. Μήπως αυτό είναι αγαπητέ , το ζητούμενο να έρχεσαι εδώ να ακούσης τα λεγόμενα ? αυτό είναι αίτια καταδίκης , όταν την ακρόαση των λόγων δεν την ακολουθούν τα έργα.  ….

Επίσης και με την παραβολή του καλού ποιμένα  το ίδιο υπαινίχθηκε.

 Επειδή λοιπόν και εγώ κατέθεσα το αργύριο στην ακοή σας, είναι ανάγκη πλέον να αποδώσετε σεις στον Κύριο τον τόκο, δηλαδή την σωτηρία των αδελφών σας. 'Ώστε, αν αρκεστείτε στο να κα­τέχετε μόνο τα λεχθέντα και δεν κάμνετε τίποτε εσείς, φοβούμαι μήπως δεχθείτε την ίδια τιμωρία με εκείνον πού έκρυψε το τάλαντο στη γη.

Γιατί εκείνος γι' αυτό, αφού του δέθηκαν τα χέρια και τα πόδια, ώδηγουνταν στο σκότος το εξώτερο, γιατί δεν μετέφερε στους αλλoυς εκείνα πού άκουσε. Για να μην πάθουμε λοιπόν και εμείς τα ίδια, ας μιμηθούμε εκείνον, που έλαβε τα πέντε και εκείνον που έλαβε τα δύο τάλαντα. Και αν χρειασθεί να ξοδέψουμε για τη σωτηρία του πλησίον είτε λόγο είτε χρήματα είτε κόπο σωματικό είτε προσευχή είτε οτιδήποτε άλλο, ας μη διστάσουμε, ώστε, πολ­λαπλασιάζοντας από παντού το τάλαντο πού ανάλογα  μας δόθηκε από τον θεό, να μπορέσουμε ν' ακούσουμε τη μακάρια εκείνη φωνή «Εύγε, δούλε αγαθέ και πιστέ, επειδή στα λίγα φάνηκες πι­στός, σε πολλά θα σε εγκαταστήσω. Είσελθε στη χαρά του Κυρίου σου» την όποία είθε να επιτύχουμε όλοι μας με τη χάρη και τη φι­λανθρωπία του Κυρίου μας Ιησού Χριστού, μέσω του όποίου και μαζί με τον όποίο στον Πατέρα ανήκει ή δόξα και ή δύναμη, συγ­χρόνως και στο άγιο Πνεύμα, στους αιώνες των αιώνων. 'Αμήν.

'Ας μη λέμε λοιπόν περιερχόμενοι, ποιοι αμάρτησαν;' άλλα ας φροντίσουμε να διορθώσουμε μόνο όσους αμάρτησαν. Γιατί είναι πράγματι φοβερή ή συνήθεια, φοβερό το να κατηγορούμε μόνο τους αδελφούς μας και να μη φροντίζουμε γι' αυτούς το να διαπο­μπεύουμε τα κακά των ασθενών και να μη τα θεραπεύουμε. …

ΚΑΤΗΧΗΣΕΙΣ ΣΥΜΕΩΝ ΤΟΥ ΝΕΟΥ ΘΕΟΛΟΓΟΥ

 ΛΟΓΟΣ 37ος ζ' 

Λέει ὁ Ἱερός Χρυσόστομος: Ποιά εἶναι ἡ αἰτία πού βαθμιαῖα ἐπικρατεῖ τό κακό; Ἡ αἰτία εἶναι τό ὅτι οἱ Χριστιανοί δέν μιλοῦν, δέν ἐλέγχουν τό κακό, γιά νά σταματήσει τό κακό.

ΚΑΙ ΟΤΙ Ο ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΣ ΠΑΤΗΡ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΚΑΤΗΧΗ ΤΟΥΣ ΕΞΟΜΟΛΟΓΟΥΜΕΝΟΥΣ ΚΑΙ ΝΑ ΤΟΥΣ ΔΙΔΑΣΚΕΙ ΤΟ ΜΥΣΤΗΡΙΟ ΤΗΣ ΠΙΣΤΕΩΣ ΚΑΙ ΥΣΤΕΡΑ ΝΑ ΤΟΥΣ ΚΑΝΟΝΙΖΕΙ .

ΚΑΙ ΑΛΛΟΥ ΜΑΣ ΔΙΔΑΣΚΕΙ Ο ΣΥΜΕΩΝ Ο ΝΕΟΣ Ο ΘΕΟΛΟΓΟΣ ΑΚΑΤΗΧΗΤΟΣ ΕΠΙΤΙΜΙΑ ΚΑΙ ΤΙΜΩΡΙΕΣ ΔΕΝ ΠΙΑΝΟΥΝ ΑΦΟΥ Ο ΙΔΙΟΣ ΕΙΝΑΙ ΗΔΗ ΚΑΤΑΔΙΚΑΣΜΕΝΟΣ ΑΦΟΥ ΠΗΡΕ ΤΟ ΔΡΟΜΟ ΤΟΥ ΣΚΟΤΟΣ . ΓΙΑ ΑΥΤΟ ΑΔΕΡΦΟΙ ΚΑΘΗΚΟΝ ΟΛΩΝ ΜΑΣ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΓΥΡΙΣΟΥΜΕ ΣΤΗΝ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ  ΤΟΝ ΚΑΘΕ ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟ ΤΟΝ ΚΑΘΕ ΣΧΙΣΜΑΤΙΚΟ .

1ο ΜΕ ΕΛΕΓΧΟ  ΚΑΙ ΚΗΡΥΓΜΑ ΜΕΤΑΝΟΙΑΣ ΕΠΕΙΤΑ ΚΑΤΗΧΗΣΗ ΓΙΑ ΝΑ ΔΙΟΡΘΩΘΗ Ο ΑΔΕΡΦΟΣ ΚΑΙ ΜΕΤΑ  ΝΑ ΤΟΝ ΒΑΛΟΥΜΕ ΣΤΗΝ ΠΟΙΜΝΙΟ ΣΤΗΝ  ΜΥΣΤΗΡΙΑΚΗ ΖΩΗ  ΔΗΛΑΔΗ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΕΝΕΡΓΟ ΜΕΛΟΣ ΣΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ.

 

ΣΥΜΕΩΝ ΤΟΥ ΝΕΟΥ ΘΕΟΛΟΓΟΥ _ΛΟΓΟΙ_37_46_82_83_84_87…ΕΔΩ

 https://online.fliphtml5.com/kzymi/kjjd/

Καὶ ἂν ἀκούσης κάποιον εἰς τὸν δρόμον ἢ εἰς τὸ μέσον τῆς ἀγορᾶς νὰ βλασφημῇ τὸν Θεόν, πλησίασε, ἐπίπληξέ τον, καὶ ἂν πρέπει... νὰ τὸν δείρης, μὴ διστάσης ράπισέ τον εἰς τὸ πρόσωπον, σύντριψέ του τὸ στόμα, καὶ ἁγίασε τὸ χέρι σου διὰ τῆς πληγῆς ποὺ θὰ τοῦ δώσης, καὶ ἂν σὲ καταγγείλουν μερικοὶ καὶ σὲ σύρουν εἰς τὸ δικαστήριον, νὰ τοὺς ἀκολουθήσης καὶ ἂν ἀπὸ τὸ δικαστικὸν βῆμα σοῦ ζητήση ὁ δικαστὴς εὐθύνας νὰ εἰπῇς μὲ θάρρος, ὅτι ἐβλασφήμησε τὸν βασιλέα τῶν ἀγγέλων. Διότι ἐὰν πρέπει νὰ τιμωροῦνται αὐτοὶ ποὺ βλασφημοῦν τὸν ἐπίγειον βασιλέα, πολὺ περισσότερον πρέπει νὰ τιμωροῦνται ἐκεῖνοι ποὺ βλασφημοῦν ἐκεῖνον.

Τὸ ἔγκλημα τοῦτο εἶναι κοινὸν καὶ τὸ ἀδίκημα δημόσιον καὶ δι’ αὐτὸ εἶναι δικαίωμα καθενὸς ποὺ θέλει νὰ τοὺς τιμωρῇ. Ἂς μάθουν καὶ οἱ Ἰουδαῖοι καὶ οἱ εἰδωλολάτραι ὅτι οἱ Χριστιανοὶ εἶναι σωτῆρες τῆς πόλεως καὶ κηδεμόνες καὶ προστάται καὶ διδάσκαλοι αὐτῆς, ἂς μάθουν αὐτὸ καὶ οἱ ἀκόλαστοι καὶ διεφθαρμένοι, καὶ ὅτι πρέπει νὰ φοβοῦνται τοὺς δούλους τοῦ Θεοῦ, ὥστε ἂν κάποτε θελήσουν νὰ ἐκστομίσουν τέτοια λόγια, νὰ βλέπη ὁ ἕνας τὸν ἄλλον παντοῦ καὶ νὰ τρέμουν τὰς σκιᾶς, καὶ νὰ ἀγωνιοῦν μήπως ὁ Χριστιανός τους ἀκούση καὶ ὀρμήση ἐναντίον τους καὶ τοὺς τιμωρήση.

Δὲν ἤκουσες τί ἔκαμεν ὁ Ἰωάννης; Εἶδεν ἄνθρωπον τύραννον νὰ ἀνατρέπη τοὺς περὶ γάμου νόμους, καὶ μὲ θάρρος εἰς τὸ μέσον τῆς ἄγρας εἶπε· «δὲν σοῦ ἐπιτρέπεται νὰ ἔχης ὡς σύζυγον τὴν γυναῖκα τοῦ ἀδελφοῦ σου Φιλίππου». Ἐγὼ ὅμως δὲν σὲ ὡδήγησα ἐνώπιον βασιλέως, οὔτε ἐνώπιον δικαστοῦ, οὔτε διὰ παρανόμους γάμους, οὔτε δι’ ἐξύβρισιν τῶν συνανθρώπων σου, ἀλλὰ διὰ ὑβριστικὴν συμπεριφορὰν εἰς τὸν Δεσπότην ἔχω τὴν ἀξίωσιν νὰ σωφρονίσης τὸν συνάνθρωπόν σου.

Ἄραγε ἐὰν σοῦ ἔλεγα νὰ τιμωρῇς καὶ νὰ διορθώνης τοὺς βασιλεῖς καὶ τοὺς δικαστὰς ὅταν παρανομοῦν, δὲν θὰ ἔλεγες ὅτι πάσχω ἀπὸ τρέλλαν; Καὶ ὅμως ὁ Ἰωάννης αὐτὰ ἔκαμε καὶ ἔτσι ἐδείχθη ὅτι δὲν εἶναι ἔξω ἀπὸ τὰ καθήκοντά μας.

Τώρα δὲ τοὐλάχιστον τὸν ὀμόδουλον καὶ ὁμότιμόν σου ἂν παραστῇ ἀνάγκη νὰ πεθάνης, σωφρονίζων τὸν ἀδελφόν σου, νὰ μὴ διστάσης νὰ τὸ κάμης, διότι ἔτσι θὰ γίνης μάρτυς τοῦ καθήκοντος· διότι καὶ ὁ Ἰωάννης ἔγινε μάρτυς.

Ἂν καὶ δὲν ἐθυσιάσθη οὔτε διετάχθη νὰ προσκύνηση εἴδωλον, ἀλλὰ χάριν τῶν ἱερῶν νόμων ποὺ ὑβρίζοντο ἀπετμήθη τὴν κεφαλὴν καὶ σὺ λοιπὸν νὰ ἀγωνισθῇς μέχρι θανάτου ὑπὲρ τῆς ἀληθείας καὶ ὁ Κύριος θὰ πολεμήση δι’ ἐσέ. 

 

Ιωάννου Χρυσοστόμου Ομιλίες «εις τους ανδριάντας» 

 ΟΛΕΣ ΟΙ  ΟΜΙΛΙΕΣ ΕΔΩ 

Ἁγίου Ἰωάννου Χρυσοστόμου 

ΕΙΣ ΤΟΥΣ ΑΝΔΡΙΑΝΤΑΣ ΟΜΙΛΙΑ Α’
ΕΠΕ σελ. 621-625

 

 Μπάμπης Ιορδάνογλου