Άγιος Ιππόλυτος Ρώμης: Απόδειξις εκ των Αγίων Γραφών περί Χριστού, και περί του Αντιχρίστου. (πρωτότυπο + μετάφραση)

 

Μπορείτε να διαβάσετε ή να αποθηκεύσετε (download) τον Λόγο (σε μορφή .pdf) εδώ: Άγιος Ιππόλυτος Ρώμης: Απόδειξις εκ των Αγίων Γραφών περί Χριστού, και περί του Αντιχρίστου.

---

Το πρωτότυπο κείμενο είναι κατά την έκδοση του Hans Achiles, Hippolyt’s Exegetische und Homiletische Scriften, στο Hippolitus Werk, τ. Α΄, Leipzig, 1897 .

Επίσης βρίσκεται στην σειρά: ΒΕΠΕΣ – Βιβλιοθήκη Ελλήνων Πατέρων και Εκκλησιαστικών Συγγραφέων, Τόμος 6ος, (Ιππόλυτος, μέρος Β΄)
εκδ. Αποστολικής Διακονίας, Αθήνα 1956, σελ. 197-122.

και στη συλλογή: Thesaurus Linguae Graecae – TLG 2115 – 03, HIPPOLYTUS Scr. Eccl.

Η Νεοελληνική απόδοση ελήφθη από την διδακτορική διατριβή του Παναγιώτη Χ. Αθανασόπουλου: Ιππολύτου Ρώμης. Περί του Αντιχρίστου – Κριτική έκδοση

---

ΕΙΣΑΓΩΓΗ*

Τίτλος του έργου

Η άμεση παράδοση του Περὶ τοῦ Ἀντιχρίστου του Ιππολύτου περιλαμβάνει τέσσερα χειρόγραφα.: H, E, R και V. Από αυτά μόνο στα τρία είναι ευανάγνωστος ο τίτλος του κειμένου. Ο τίτλος του κειμένου στο χειρόγραφο V δεν μπορεί να αναγνωσθεί. Συγκεκριμένα το Η διασώζει τον τίτλο Περὶ Χριστοῦ καὶ Ἀντιχρίστου, ενώ τα E και R παραδίδουν τον τίτλο Ἀπόδειξις ἐκ τῶν ἁγίων γραφῶν περὶ τοῦ Σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ καὶ περὶ τοῦ Ἀντιχρίστου. Αξίζει να αναφέρουμε ακόμη τις μαρτυρίες του Ιερωνύμου, ο οποίος το αποκαλεί De Antichristo, και του Φωτίου, ο οποίος το καταγράφει Περὶ Χριστοῦ καὶ Ἀντιχρίστου.

Πατρότητα

Τα διαθέσιμα στοιχεία δεν αφήνουν αμφιβολίες για την πατρότητα του έργου, γιατί το Περὶ τοῦ Ἀντιχρίστου αποδίδεται ομόφωνα από τη χειρόγραφη παράδοση στο συγγραφέα Ιππόλυτο. Συγκεκριμένα μερικά από τα χωρία αυτά είναι τα ακόλουθα:

– Ιερωνύμου De Vir. Ill. 61.
– Σωφρονίου. Hieronymus De viris illustribus in griechischer άbersetzung (der sogenannte Sophronius), TU 14/1, Leipzig 1896, σσ. 39 κ. εξ.
– Φωτίου Βιβλιοθήκη.Photii Bibliotheca, ex recensione Immanuelis Bekkeri, I, Berolini 1824, σ. 164.
– Νικηφόρου Κάλλιστου Ἐκκλησιαστικὴ Ἱστορία. PG, CXLV, col. 1052
– Γερμανού Κωνσταντινουπόλεως Ἱστορία Ἐκκλησιαστικὴ. PG, XCVIII, col. 417

Περιεχόμενο

Την εποχή κατά την οποία γράφτηκε το έργο υπήρχε μια αίσθηση αβεβαιότητας και κινδύνου στους Χριστιανικούς πληθυσμούς, γεγονός που δικαιολογεί και με το παραπάνω την αγωνία των Χριστιανών σχετικά με τα γεγονότα της “δευτέρας παρουσίας”. Έτσι λοιπόν ο Θεόφιλος ζήτησε από το φίλο του Ιππόλυτο, μια αυθεντία στο χώρο της μελλοντικής εσχατολογίας, να του αποστείλει με τη μορφή Επιστολής ένα σύγγραμμα που θα εξηγούσε όλα τα επίμαχα ζητήματα.

Πράγματι ο Ιππόλυτος, όπως και άλλοι συγγραφείς της περιόδου, επιχειρηματολογεί με αναφορές στην Αγία Γραφή, χαρακτηρίζοντας τη μέθοδό του όχι ως καινοτομία, αλλά ως άντληση στοιχείων από τις Γραφές σαν από άγια πηγή. Ας επισημανθεί πως η πλειονότητα των παραθεμάτων στο Περὶ τοῦ Ἀντιχρίστου αντλείται από τον Ἡσαΐα, τον Δανιὴλ και την Ἀποκάλυψη.

Περισσότερα διαβάστε εδώ