ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΣΤΗΝ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ ΜΟΝΟ ΜΕ ΕΙΛΙΚΡΙΝΗ ΜΕΤΑΝΟΙΑ

 

 

 

Στὶς 12 Δεκεμβρίου τοῦ 1452, μόλις πέντε μῆνες πρὶν τὴν αλωση καὶ δεκατρία ἔτη μετὰ τὴν ὑπογραφὴ τοῦ προδοτικοῦ ἑνωτικοῦ ὄρου τῆς Συνόδου τῆς Φερράρας-Φλωρεντίας, στὸ Ναὸ τῆς Ἁγίας Σοφίας ἔγινε συλλείτουργο Ὀρθοδόξων καὶ Παπικῶν στὸ ὁποῖο μνημονεύτηκε ὁ Πάπας καὶ ὁ λατινόφρονας Πατριάρχης Γρηγόριος!  

ΑΠΟ ΜΕΛΕΤΙΟΥ ΜΕΤΑΞΑΚΙ ΕΩΣ ΣΗΜΕΡΙΝΟΥ ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟΥ ΓΙΝΑΝΕ ΠΑΜΠΟΛΛΑ ΣΥΛΛΕΙΤΟΥΡΓΑ !

ΔΕΙΤΕ ΜΕΡΙΚΑ ΒΙΝΤΕΑ ΔΙΚΑ ΤΟΥΣ .

Τὸ ἀνίερο αὐτὸ συλλείτουργο ἔγινε γιὰ νὰ ἐπικυρώσει, οὐσιαστικά, τὴν «Ἕνωση». Προτίμησαν οἱ πρόγονοί μας τὴ συμμαχία τοῦ παναιρετικοῦ παπισμοῦ ἀπὸ τὴ συμμαχία τοῦ Θεοῦ, γιὰ αὐτὸ καὶ ἡ «Πόλις ἑάλω».

 

Πέρα ἀπὸ τὰ πολιτικὰ καὶ κοινωνικὰ αἴτια ποὺ συνετέλεσαν στὴν πτώση τῆς Κωνσταντινουπόλεως πρέπει νὰ σημειωθοῦν ἰδιαιτέρως τὰ πνευματικὰ αἴτια στὰ ὁποῖα συνήθως δὲν δίνουμε μεγάλη σημασία. 

Ὁ Ἰωσὴφ Βρυέννιος λέγει σὲ  κείμενά του, στὴν Κωνσταντινούπολη τὴν ἐποχὴ ἐκείνη ζοῦσαν περίπου 70.000 κάτοικοι καὶ μάλιστα ὁ ἴδιος ἔκανε ἔκκληση στοὺς Κωνσταντινουπολίτας, χωρὶς νὰ ὑπάρχη ἀνταπόκριση, νὰ συντελέσουν στὴν ἀνοικοδόμηση τῶν τειχῶν της, ἐν ὄψει τοῦ μεγάλου κινδύνου. Ὅμως οἱ κάτοικοι,...ἰδιαιτέρως οἱ πλούσιοι, ἀσχολούμενοι μὲ τὴν αὔξηση τῶν ἀτομικῶν τους ἐσόδων, ἀδιαφοροῦσαν, μὲ ἀποτέλεσμα ἡ πόλη νὰ ὁμοιάζη, ὅπως λέγει, μὲ «σεσαθρωμένον» πλοῖον ποὺ ἦταν ἕτοιμο νὰ βυθισθῆ. 

Στὴν ἀρχὴ τοῦ λόγου του ὁ Ἰωσὴφ Βρυέννιος ἐκφράζει τὴν ὀδύνη του, ἀφοῦ τὸ γένος περιστοιχίζεται ἀπὸ δεινά, τὰ ὁποῖα, ὅπως λέγει, «δάκνει μου τὴν καρδίαν, συγχεῖ τὸν νοῦν καὶ ὀδυνὰ τὴν ψυχήν». Κάνει λόγο γιὰ τὴν «ὁλόσωμον πληγὴν» καὶ τὴν «νόσον καθολικήν». Τὸ γένος ἔχει περιπέσει σὲ ποικίλα πάθη καὶ ἁμαρτίες. Ὅλοι οἱ Χριστιανοὶ ἔγιναν «ὑπερήφανοι, ἀλαζόνες, φιλάργυροι, φίλαυτοι, ἀχάριστοι, ἀπειθεῖς, λιποτάκται, ἀνόσιοι, ἀμετανόητοι, ἀδιάλλακτοι». Ἔγιναν οἱ ἄρχοντες κοινωνοὶ ἀνόμων, οἱ ὑπεύθυνοι ἅρπαγες, οἱ κριτὲς δωρολῆπτες, οἱ μεσίτες ψευδεῖς, οἱ νεώτεροι ἀκόλαστοι, οἱ γηράσαντες μεθυσμένοι, οἱ ἀστοὶ ἐμπαῖκτες, οἱ χωρικοὶ ἄλαλοι, «καὶ οἱ πάντες ἀχρεῖοι». Συγχρόνως μὲ τὴν γενικὴ κατάπτωση τῶν ἀνθρώπων χάθηκε «εὐλαβὴς ἀπὸ τῆς γῆς, ἐξέλιπε στοχαστής, οὒχ εὔρηται φρόνιμος». Αὐτὸς εἶναι ὁ λόγος γιὰ τὸν ὁποῖον ἐπέπεσαν ἐκ δυσμῶν καὶ ἐξ ἀνατολῶν διάφοροι ἐχθροὶ καὶ λυμαίνονται τὴν αὐτοκρατορία.

Η ΑΔΙΑΦΟΡΙΑ ΚΑΙ ΤΟΤΕ ΚΑΙ ΣΗΜΕΡΑ ΜΑΣ ΕΦΑΓΕ , ΓΙ ΑΥΤΟ ΜΗΝ ΑΔΙΑΦΟΡΕΙΤΕ ΟΤΑΝ ΕΝΑ ΜΕΛΟΣ ΑΡΩΣΤΑΙΝΕΙ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΓΕΙΑΤΡΙΑ ΑΛΙΩΣ ΑΝ ΔΕΝ ΑΚΟΥΕΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΑΠΟΚΟΠΕΙ ΕΩΣ ΜΕΛΟΣ ΑΛΙΩΣ ΘΑ ΑΡΩΣΤΗΣΕΙ ΟΛΟ ΤΟ ΣΩΜΑ ΑΥΤΑ ΤΑ ΛΕΝΕ ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΠΑΤΕΡΕΣ ΜΑΣ.

 Σκοπός είναι η  επαναφορά στην ιερά ποίμνη εκείνων πού παρασύρθηκαν .(ΤΟΥ ΕΝ ΑΓΙΟΙΣ ΠΑΤΡΟΣ ΗΜΩΝ ΙΩΑΝΝΟΥ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΕΩΣ ΤΟΥ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ ΛΟΓΟΙ ΚΑΤΑ ΙΟΥΔΑΙΩΝ )

 ΛΟΓΟΙ ΚΑΤΑ ΙΟΥΔΑΙΩΝ 1ος , 4ος , 8ος ΕΔΩ

Ο ΘΕΟΣ ΔΕ ΘΕΛΕΙ ΤΗΝ ΤΙΜΩΡΙΑ ΤΟΥ ΑΜΑΡΤΩΛΟΥ ΑΛΛΑ ΤΗΝ ΕΙΛΙΚΡΙΝΗ ΜΕΤΑΝΟΙΑ ΤΟΥ

Ο Θεός δεν έπλασε τον άνθρωπο για να χαθεί, αλλά για να ζήσει αιώνια μαζί Του. Ο προφήτης Ιεζεκιήλ μας μεταφέρει τον λόγο Του: «Οὐ θέλω τὸν θάνατον τοῦ ἁμαρτωλοῦ, ἀλλ᾿ ἵνα ἐπιστρέψῃ ὁ ἁμαρτωλὸς ἀπὸ τῆς ὁδοῦ αὐτοῦ καὶ ζήσεται» (Ιεζ. 33,11). Η καρδιά του Θεού είναι γεμάτη έλεος· δεν χαίρεται στη δικαία ανταπόδοση, αλλά στην επιστροφή του τέκνου Του, στην αναγέννηση μέσα από τη μετάνοια.

Η αμαρτία σκοτίζει τον νου και βαραίνει την ψυχή, όμως η μετάνοια ανοίγει τον δρόμο προς το φως. Ο άνθρωπος που γονατίζει με ειλικρίνεια ενώπιον του Θεού βρίσκει παρηγοριά, συγχώρηση και νέα ζωή. Γι’ αυτό και η Εκκλησία, μέσα από τα Μυστήρια, μας δείχνει ότι η αγάπη του Θεού είναι ανώτερη από κάθε πτώση μας, αρκεί να ταπεινωθούμε και να επιστρέψουμε.

Η δικαιοσύνη Του δεν είναι εκδικητική, αλλά θεραπευτική. Όπως ο γιατρός δεν επιθυμεί τον θάνατο του ασθενούς, αλλά τη θεραπεία του, έτσι και ο Θεός δεν ζητά να καταδικάσει τον αμαρτωλό, αλλά να τον θεραπεύσει με τη χάρη Του. Η αγκαλιά Του μένει ανοιχτή, και περιμένει κάθε ψυχή που θα Τον αναζητήσει με δάκρυα ελπίδας.

Ο Θεός είναι Αγάπη. Η αγάπη Του δεν έχει τέλος, ούτε όρια. Μας καλεί όλους να γευθούμε το έλεός Του και να ζήσουμε μέσα στην ελευθερία που χαρίζει η μετάνοια.

Ο Θεός είναι Αγάπη.

Η φράση αυτή ας μείνει χαραγμένη στις καρδιές μας και ας μας οδηγεί στη ζωή μας.

Για όλους εκείνους που αναζητούν τον δρόμο της επιστροφής και της ελπίδας.

Ο Θεός είναι αγάπη.