ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΣΠΙΘΑ 1958 (ΡΟΤΑΡΥ)

 

(ΞΕΣΚΕΠΑΣΜΑ ΤΟΥ ΡΟΤΑΡΥ)

• Απο το ιστορικό, χριστιανικό, μηνιαίο αγωνιστικό φυλλάδιο ΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΦΛΩΡΙΝΗΣ π. ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ ΚΑΝΤΙΩΤΟΥ
• Εκδόθηκε τον Δεκέμβριο του 1958, αριθμο φυλ. 211.
• Είναι διαφωτιστικό και επίκαιρο

 

 

ΡΟΤΑΡΥ

Ἐλέχθη, ἀγαπητοί μας ἀναγνῶσται, ἐλέχθη ὅτι ὁ Σατανᾶς ἐνεφανίζετο εἰς τοὺς ἀνθρώπους ὅπως εἶνε, ὡς μία ἀπαίσιως μαύρη, δυσαιδὴς καὶ ἀποτρόπαιος ὕπαρξις, θὰ προεκάλει αἰσθήματα ἀηδίας, ἀποστροφῆς καἰ μίσους. Οὐδεὶς θὰ ἤθελε νὰ ἔχη σχέσεις μετʼ αὐτοῦ. Διʼ αὐτὸ καὶ ὁ Πονηρὸς ἀποφεύγει νὰ ἐμφανίζεται ὅπως εἶνε, καὶ προσλαμβάνει ἐκάστοτε διάφορα, ἀπατηλὰ σχήματα, κάτω ἄπὸ τὰ ὁποῖα κρύπτεται ἐπιμελῶς καὶ κατορθώνει νὰ παρασύρη εἰς τὸν ὄλεθρον ψυχάς. Εἶνε ὁ ἀπατεών, ὁ ὑπʼ ἀριθμ. 1 ἀπατεών, ὁ πλανῶν κατὰ τὴν Ἀποκάλυψιν τὴν Οἰκουμένην ὅλην (Ἀποκ. 12, 9), ἱκανὸς καὶ πτερὰ ἀγγέλων καὶ ἀρχαγγέλων νὰ φορέση καὶ σατὰν αυτός, μαῦρον ὄρνεον τῆς ἀβύσσου, νὰ ἐμφανισθῆ ὠς χιονώδης κύκνος, ὡς ὡραῖος καὶ γοητευτικὸς ἄγγελος, τοῦ ὁποῖου καὶ μόνον τὸ μειδίαμα εἶνε ἀρκετὸν νὰ σαγηνεύση τὸν συνομιλητήν. Ναί! Κατὰ τὸν Ἀπόστολον Παῦλον καὶ εἰς ἄγγελον φωτὸς μετασχηματίζεται ὁ Σατανᾶς ἀρκεῖ νὰ ἐπιτῦχη τοὺς σκοτεινοὺς καὶ καταχθόνιους σκοπούς του (Β’ Κορινθ. 11, 14). Ἡ μέθοδος αὐτὴ τοῦ μετασχηματισμοῦ του, τῆς μεταμφιέσεώς του, εἶνε ἀρχαία ὅσον καὶ ὁ ἄνθρωπος.

Ἡ πρώτη ἀπάτη, τὴν ὁποῖαν διέπραξεν ὁ Σατανᾶς, ἦτο ἐκείνη ἡ ἐν τῶ Παραδείσω (Γεν. κεφ. 3ον). Εἰς τοὺς Πρωτοπλάστους, εὐτυχεῖς κατοίκους τοῦ Παραδείσου, δὲν ἐνεμφανίσθη ὁ Σατανᾶς ὥς ἦτο, ἀλλʼ ὡς ὄφις, ἦτο δὲ ὁ ὄφις τότε ὅχι ὡς σήμερον τὸ παγερόν, ἀποκρουστικὸν καὶ δηλητηριῶδες ἐρπετόν, τοὺ ὁποίου καὶ ἡ θέα τρέπει εἰς φυγὴν τοὺς ἀνθρώπους, ἀλλʼ ἕνα ἀπὸ τὰ ὥραιότερα καὶ θελκτικότερα ζῶα τοῦ Παραδείσου. Διὰ μέσου αὐτοῦ ἐπλησίασε τὴν Εὔαν καὶ ἤρχισε μετὰ τῆς Προμήτορος τὸν ὀλέθριον διὰ σύμπασαν τὴν ἀνθρωπότητα ἐκεῖνον διάλογον.

Ὁ Σατανᾶς διὰ μέσου τῶν αἰώνων παραμένει ὁ ἴδιος εἰς τὴν κακίαν καὶ μοχθηρίαν, ἀλλάσει ὅμως τὸ ἐξωτερικὸν περίβλημα, ἀλλάσει ἐνδυμασίας καὶ φορεῖ διάφορα προσωπεῖα. Μόλις ἀντιληφθῆ ὅτι μία ἐνδυμασία, ἕν προσωπεῖον δὲν ἐλκύει πλέον τὸν κόσμον, ἤ ὁ κόσμος δικέκρινε τὶ κρύπτεται κάτω ἀπὸ τὴν ἐξωτερικὴν ἐμφάνισιν καὶ φεύγει μακρὰν αὐτοῦ μὲ ἀρὰς καὶ κατάρας, ἀμέσως κατασκευάζει νέαν ἐνδυμασίαν, φορεῖ νέον προσωπεῖον, καὶ ὁ ἀρχαίος οὗτος ὄφις ὑπὸ νέαν ἐμφάνισίν του, πλανῶν τοὺς ἀπογόνους τοῦ Ἀδὰμ καὶ τῆς Εὔας, τοὺς ἐξαπατᾶ μὲ τὴν ἰδίαν εὐκολίαν ἤ ἀκόμη μεγαλυτέραν ἐκείνης μὲ τὴν ὁποίαν ἐξηπάτησεν ἐκείνους. Ὤ! Καὶ ἐὰν ἦτο δυνατὸν νὰ εἰσέλθη τις εἰς τὴν φωλεὰν τοῦ κακούργου, εἰς τὴν μυστικὴν κρύπτην τοῦ ἀρχιληστοῦ. Θὰ ἔβλεπεν ἐκεῖ ἀναρίθμητα προσωπεῖα, μὲ τὰ ὁποῖα ἠπάτησε καὶ ἀπατᾶ ἄτομα, λαούς, ἔθνη καὶ οἰκουμένην ὅλην. Καὶ διʼ αὐτὸ ἐπιβάλλεται ἐγρήγορσις, ἄγρυπνος παρακολούθησις, μέγιστη προσοχὴ νὰ μὴ παρασύρεται ὁ πιστὸς ἀπὸ τὰς ἀπατηλὰς ἐμφανίσεις, ἀλλὰ φωτιζόμενος ἀπὸ τὸν λόγον τοῦ Θεοῦ νὰ διακρίνη τὸν κίνδυνον, νὰ φεύγη μακρὰν καὶ νὰ σώζεται ὥς δορκὰς ἐκ βρόχων καὶ ὥς ὄρνεον ἐκ παγίδος (Παροιμ. 6, 5).

Ὁ Σατανᾶς τελευταίως εἰς τὴν Πατρίδα μας παρουσιάζεται μὲ νέον σχῆμα. Τὰ προηγούμενα σχήματα φαίνεται ὅτι ἔπαυσαν νὰ έλκύουν ὅπως ἄλλοτε τὴν ἀριστοκρατίαν (;) τοὺ τόπου μας καὶ ἕν νέον σχῆμα ἀπάτης ἐτεχνουργήθη εἰς τὰ ἐργαστήρια τοῦ Σατανᾶ. Ὑπὸ τὴν νέαν μορφὴν ὁ Σατανᾶς, φορῶν τὸ προσωπεῖον τῆς φιλανθρωπίας, ἐνδεδυμένος μὲ σμόκιν, κηρύττων τὴν ἀγάπην, ρητορεύων εἰς κοινὰς συνεστιάσεις περὶ φιλίας καὶ ἀλληλεγγύης βλέπει ὅτι ἡ πελατεία του αὐξάνει καθημερινῶς καὶ κατακτᾶ ἔδαφος.

• ̵ Νέε Σατανᾶ! Ποῖον τὸ ὄνομά σου;
• ̵ Ρόταρυ μὲ ὀνομάζουν οἱ φίλοι μου.
• ̵ Ρόταρυ; Ἀλλὰ τὶ εἶνε ρόταρυ;..
  

Ὁ Σατανᾶς σιωπᾶ. Συμφέρον ἔχει νὰ σιωπᾶ. Ἀλλʼ ἡμεῖς δὲν πρέπει νὰ σιωπήσωμεν. Θὰ ἀφαιρέσωμεν τὸ σμόκιν, τὰ λευκὰ γάντια καὶ θὰ δείξωμεν ὅτι κάτω ἀπὸ τὴν νέαν ἐμφάνισιν κρύπτονται τὰ δολοφόνα κέρατα διὰ τῶν ὁποῖων κατὰ τρόπον ὕπουλον πλήττει τὴν Ὀρθόδοξον πίστιν.

* * *

Ἕν πρώτοις ἡ λέξις Ρόταρυ δὲν εἶνε Ἑλληνική, ἀλλὰ ξένη, Ἀγγλικὴ ποὺ σημαίνει περιστρεφόμενον κύκλον, ὁμάδα, δηλαδή, ἀτόμων, τὰ ὁποῖα ἐκάστην ἑβδομάδα ἐκ περιτροπῆς συνέρχονται εἰς τὰς οἰκίας των, τρῶγουν, πίνουν καὶ μεταξὺ τυροῦ καὶ ἀχλαδίου συζητοῦν καὶ λύουν ὥς νεότεροι φιλόσοφοι τὰ μεγάλα σύγχρονα προβλήματα καὶ οὕτως ἐκ τῆς τραπέζης ἐγείρονται ἔχοντες καὶ στόμαχον καὶ ἐγκέφαλον πλήρη, τὸν μὲν πρῶτον πλήρη ἐκλεκτῶν φαγητῶν πρὸς μεγάλην παρηγορίαν τῶν πεινώντων, τὸν δὲ δεύτερον πλήρη νέων ἰδεῶν, ἱκανῶν νὰ διαλύση τὰ σκότη ἐν μέσω τῶν ὁποίωνζῶμεν ἡμεῖς οἱ ἀμύητοι, οἱ μὴ συμμετέχοντες εἰς τὰς τραπέζας αὐτῶν. Ἡ ἱδέα αὕτη νʼ ἀναχθῆ μιὰ καθαρῶς γαστρονομικὴ λειτουργία εἰς ἱερουργίαν εἰς εἶδος ἱερᾶς τραπέζης, ἐκ τῆς ὁποίας φῶς ἐξαστράπτει τοῖς ἐν σκότει, ἡ ἰδέα αὐτὴ, λέγομεν, ἐνεσφηνώθη τὸ πρῶτον εἰς τὴν κρανιακὴν κάψαν ἑνὸς Ἀμερικανοῦ, ἀγνώστου θρησκευτικῆς πίστεως, δικηγόρου τὸ ἐπάγγελμα, ὀνόματι Π. Χάρρις.

Ὁ πρῶτος ὅμιλος ροταριανῶν ἱδρύθη ἐν Σικάγω τῶ 1905. Ἔκτοτε τὸ Ρόταρυ ἐξηπλώθη εἰς πολλὰς πόλεις τοῦ Νέου κόσμου, διεδόθη καὶ ἔξω τῆς Ἀμερικὴς εἰς τὰ ἄλλας ἠπείρους, ἱδρυσε 8509 παραρτήματα καὶ ἐνέγραψε 402.000 μέλη καὶ 89 κράτη τῆς ὑφηλίου παραπλεύρως τῆς ἐθνικῆς των σημαίας ἔχουν καὶ τὴν σημαίαν τοῦ Ρόταρυ. Διεθνὴς κίνησις, ἐπηρεάζουσα καὶ τὸν Ὀργανισμὸν τῶν Ἡνωμένων Ἐθνῶν! Ἔφτασε καὶ μέχρι τῆς ἡμετέρας Πατρίδος. Ὁ πρῶτος ὅμιλος ἐν Ἑλλάδι ἱδρύθη τῶ 1928 καὶ ἠριθμεὶ ὥρισμένα μέλη τῆς ἀνωτέρας λεγόμενης Αθηναϊκῆς κοινωνίας, ἡ ὁποία ὡς γνωστὸν εὐκόλως καὶ ἀνεξελέγκτως δέχεται πᾶν ὅ, τι σερβίρει ὁ ἔξω κόσμος. Ρόταρυ! Εἴπεν ὁ πρῶτος ἀνόητος. Καἰ ἀμέσως ἡ λέξις αὐτή, ὡς νὰ ἐνέκλειε μαγικὴν δύναμιν, εἵλκυσε πλησίον τοῦ πρῶτου ὅμίλου καὶ ἀλλους χάσκοντας ὥς τὰ μικρὰ παιδία κατὰ τὰς ἐορτὰς τῶν Χριστουγέννων ἐμπρὸς εἰς τὰ βιτρίνας τῶν Ἀθηναϊκῶν καταστυημάτων. Ρόταρυ! Ναὶ θεέ! Σὺ θὰ μᾶς συναδελφώσης, σὺ θὰ μᾶς ἐνώσης εἰς μίαν νέαν κοινωνίαν.

Ἀλλʼ ὦ ξενομανεῖς! Ἐὰν ὑποθέσωμεν ὅτι ἕνας ἐξ ὑμῶν ἐξέλεγεν ἀπὸ τὸ Ἑλληνικὸν λεξικὸν μίαν λέξιν, ἕνα ὄνομα ποὺ μᾶς συγκινεῖ, ὥς ἐν παραδείγματι τὸ ὄνομα Κύπρος, καὶ μετέβαινεν εἰς Ἀμερικὴν καὶ περιήρχετο τὰς πόλεις καὶ ἐφώναζε τὸ ὄνομα τοῦτο, ἐρωτῶμεν˙ θὰ προσέτρεχον οἱ ξένοι διὰ νὰ ἐνισχύσουν πυρῆνας, ὁμίλους, συλλόγους καὶ σωματεῖα ποὺ νὰ ἔχουν ὥς σύνθημα τὴν ἑλληνικὴν ταῦτην λέξιν: Ἐδῶ ἕνας Μακάριος σύμβολον τοῦ ἀγῶνος κατᾶ τῆς αἰσχρᾶς ἀποικιοκρατίας, ἀποβιβάζεται εἰς ἀερολιμένα τοῦ Νέου Κόσμου καὶ οὔτε 500 ἀμερικανοὶ ἐξέρχονται πρὸς προϋπάντησίν του… Καὶ ὅμως ἐδῶ ἐπὶ τῶ ἀκούσματι καὶ μόνον μιᾶς ξένης λέξεως εἴμεθα ἕτοιμοι νὰ γίνωμεν κράχται ὀργανώσεων, τῶν ὁποίων τὸ βάθος κρύπτεται καὶ μόνον ἡ στίλβουσα ἐπιφάνεια μιᾶς ψευδοῦς φιλίας καὶ ἀγάπης φαίνεται διὰ τὴν τῶν πολλῶν. Ἕλληνες! Πότε θὰ σωφρονισθῶμεν καὶ θὰ παύσωμεν πᾶν ὅτι ἔξωθεν μᾶς ἔρχεται; Ἀλλʼ αὐτὰ δὲν ἀκούουν οἱ ξενομανεῖς, καὶ ρόταρυ φωνάζουν, καὶ πάλιν ρόταρυ! Καὶ θαυμάζουν τὸν ἀρχηγόν των Χάρρις καὶ μετὰ πάθους ἐργάζονται ὄχι μόνον εἰς τὴν Πρωτεύουσαν, τὰς Ἀθήνας, καὶ τὴν συμπρωτεύουσαν, τὴν Θεσσαλονίκην, ἀλλὰ καὶ εἰς τὰς ἐπαρχιακάς πόλεις διὰ νὰ συλλάβουν εἰς τὰ δίκτυά των ἐπιφανεῖς κατὰ κόσμον Ἕλληνας καὶ διὰ μέσου αὐτῶν νἀ κάμουν διαφήμισιν τῆς ὀργανώσεώς των, ὄτι δῆθεν αὕτη συγκεντρώνει ὅ, τι ἐκλεκτὸν ἔχει ἡ Ἑλλάς. Κατὰ τινα στατιστικὴν τῶν Ροταριανῶν δημοσιευθεῖσαν πρὸ τριετίας, ὅμιλοι ρόταρυ ἔχουν ἱδρυθῆ εἰς τὰς πόλεις Ἀγρίνιον, Ἀθήνας, Αἴγιον, Βόλον, Θεσσαλονίκην, Καβάλλαν, Καλάμας, Κομοτινήν, Λαμίαν, Λάρισαν, Μυτιλήνην, Ναύπλιον, Ξάνθην, Πάτρας, Πειραιᾶ, Πύργον, Σέρρας καὶ Χαλκίδα.

«Μᾶς συκοφαντεῖτε, μᾶς ἀπαντοῦν οἱ ὁπαδοὶ τοῦ Ρόταρυ. Ἡμεῖς δὲν εἴμεθα σκοτεινὴ ὀργάνωσις. Ἡμεῖς κηρύττομεν τὴν ἐργατικότητα, τὴν φιλίαν, τὴν συνεργασίαν, τὴν ἀλληλεγγύην». Ἀλλά, εὐγενέστατοι κύριοι, ἔχομεν εἰς χεῖρας τὸ ροταριανὸν σας ἐγκόλπιον καὶ ἕν φυλλάδιόν σας ὑπὸ τὴν ἐπιγραφίν τὶ εἶνε ρόταρυ καὶ ἐπὶ τῆ βάσει τῶν ἐν αὐτοῖς γραφόμενων θέλομεν κρίνειν τὴν ὀργάνωσίν σας.

Εἰς τὸ φυλλάδιόν σας σελ. 2 γράφετε ὅτι τὸ ρόταρυ εἶνε «πεπεισμένον ὅτι αἱ ἰδέαι του εὐρίσκονται ἐν ἀρμονία μὲ ὅλας τὰς θρησκείας». Ἀλλʼ ἡ Χριστιανικὴ Θρησκεία, καὶ ἐν συγκεκριμένη αὐτῆς μορφῆ ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία, εἰς τὴν ὁποίαν ἀνήκετε καὶ σεῖς, εὑρίσκεται ὄχι εἰς ἀρμονίαν, ἀλλʼ εἰς ἀντίθεσιν, εἰς ἰδεολογικὸν πόλεμον μὲ τὰς ἐσφαλμένας ἰδέας ποὺ ἄλλαι θρησκεῖαι κηρύττουν. Διότι κατὰ τὴν πίστιν ἡμῶν μία εἶνε ἡ ἀληθὴς πίστις, ἡ πίσιτς τῶν ὀρθοδόξων χριστιανῶν, ὅλαι δὲ αἱ ἄλλαι πίστεις εἶνε ψευδεῖς. Εἰς τὸν ἐν Τριάδι Θεόν, Πατέρα, Υἱὸν καὶ Ἅγιον Πνεῦμα, εἰς μίαν τρισήλιον θεότητα ἡμεῖς οἱ Ὀρθόδοξοι πιστεύομεν, Ἱησοῦν Χριστὸν ὥς μοναδικὸν Λυτρωτὴν τοῦ κόσμου ὀμολογοῦμεν, ἐν τῆ Ὀρθοδόξω Ἐκκλησία εὑρίσκομεν τὸ φῶς τὸ ἀληθινόν, ἐν τοῖς ἑπτὰ μυστηρίοις αὐτῆς ἁγιαζόμεθα καὶ πρὸς τὴν αἰωνιότητα κατευθυνόμεθα καὶ ἐν μέσω ἀγγέλων καὶ ἀρχαγγέλων ὅρῶμεν τὴν Ἀειπάρθενον Θεοτόκον, καὶ ὑπὲρ ἡμῶν τῶν ἀμαρτωλῶν πρὸς τὸν Υἱόν της μεσιτεῦουσαν, ἵνα ρυσθῶμεν τῆς ὀργῆς. Προσδοκῶμεν ἀνάστασιν νεκρῶν καὶ ζωὴν τοῦ μέλλοντος αἰῶνος. Αὐταὶ εἶνε αἱ σπουδαιότεραι ἰδέαι τῆς Ὀρθοδοξίας.

Αὐτὰς τὰς ἰδέας δὲν παραδέχεσθαι καὶ σεῖς ὥς Ὀρθόδοξοι; Ἀλλʼ ἐὰν αὐτὰς τὰς ἰδέας ὥς Ὀρθόδοξοι παραδέχεσθε, πῶς ὥς ροταριανοὶ εὑρίσκεσθε εἰς ἀρμονίαν μὲ τοὺς ὀπαδούςἄλλων θρησκειῶν ποὺ δὲν τὰ παραδέχονται; Εἴπατέ μας πῶς ἐναρμονίζετε καὶ συμβιβάζετε τʼ ἀσυμβίβαστα, τὸ ψεῦδος καὶ τὴν ἀλήθειαν, τὸ φῶς καὶ τὸ σκότος, τὸν Χριστὸν καὶ τὸν Βελίαρ; Ἤ θὰ εὑρίσκεσθε εἰς ἀρμονίαν μὲ τὴν Ὀρθοδοξίανκαὶ εἰς δυσαρμονίαν μὲ ὅλας τὰς ἀλλας θρησκείας τοῦ κόσμου ἤ θὰ εὑρίσκεσθε εἰς ἀρμονίαν μὲ τὰς ἄλλας θρησκείας καὶ εἰς δυσαρμονίαν μὲ τὴν Ὀρθοδοξίαν. Μέσος ὅρος δὲν χωρεῖ. Οὐ δύνασθε δυσὶ κυρίοις δουλεύειν. Ἤ μήπως τὸ ρόταρυ εἶνε εἴδος τι ἐκλεκτικῆς θρησκείας, ὑπερθρησκεία, συγκρητισμὸς τις ὅστις ἐξ ὅλων τῶν θρησκειῶν ἐκλέγει ὅ, τι θέλει καὶ δημιουργεῖ ἕνα μῖγμα εἰς τὸ ὁποῖον ὑπάρχει καὶ ὀλίγον τι Χριστιανισμός, καὶ ὀλίγον τι Μουσουλμανισμός, καὶ ὀλίγον τι Βουδδισμός, καὶ ὀλίγον τι ἀρχαία Εἰδωλολατρία;

Δημοσιεύσατε εἰς τὸ ἐγκόλπιόν σας (σελ.53) προσευχὴν τινα τὴν ὁποίαν λέγετε πρὸ τῆς ἐνάρξεως τῆς συνεστιάσεώς σας καὶ καυχᾶσθε ὅτι τὴν προσευχὴν αὐτὴ συνέταξε καθηγητὴς τῆς Θεολ. Σχολῆς τοῦ Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν ἐπὶ τῆ βάσει ἀρχαίων πηγῶν! Ἀλλὰ σᾶς ἐρωτώμεν: Εἶνε αὐτὴ ἡ προσευχὴ, τὴν ὁποίαν οἱ Ὀρθόδοξοι συμφώνως μὲ τὸ Τυπικὸν τῆς Ἅγίας ἡμῶν Ἐκκλησίας κάμνομεν πρὶν ἤ καθίσωμεν εἰς τὴν τράπεζαν; Ἀσφαλῶς ὄχι. Εἶνε μία προσευχὴ εἰς τὴν ὁποίαν ἐπιμελῶς ἀποφεύγετε νὰ ὀνομάσετε τὸ γλυκύτατον ὄνομα τοῦ Ἀρχηγοῦ τῆς πίστεως ἡμῶν, νὰ εἴπητε τὸ Κύριε ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστέ, Υἱὲ τοῦ Θεοῦ τοῦ ζῶντος, καὶ ἀποφεύγοντες τὸ συγκεκριμένον καταφεύγετεεἰς τὸ ἀφηρημένον, ἵνα ὑπὸ τὴν γενικὴν ἔννοιαν τῆς θεότητος καλύπτητε τὰς θεότητας ὅλων τῶν θρησκειῶν καὶ οὕτω καταστῆ ἱκανὸν νὰ συμπροσεύχεσθε καὶ μὲ τοὺς Τούρκους ρόταρυ καὶ μὲ τοὺς Ἰνδοὺς ρόταρυ καὶ μὲ τοὺς Κινέζους ρόταρυ καὶ μὲ τοὺς Ἰάπωνας ρόταρυ καὸ πρὸ παντὸς μὲ τοὺς μασόνους οἱ ὁποῖοι καὶ αὐτοὶ προσεύχονται εἰς τὸν ἰδικόν των Κύριον, εἰς τὸν Ἀρχιτέκτονα τοῦ Σύμπαντος. Ἐὰν εἶσθε εἰλικρινῆ παιδιὰ τῆς Ὀρθοδοξίας δὲν θὰ ἦτο ἀνάγκη νὰ καταφεύγετε εἰς τὰ ἀμφίβολα φῶτα ἑνὸς καθηγητοῦ τῆςΘεολογίας, ἀλλὰ θὰ ἠνοίγατε τὴν Σύνοψιν τῆς Ὀρθοδοξίας, τὸ ἐγκόλπιον παντὸς πιστοῦ τέκνου τῆς Ἐκκλησίας μας, καὶ ἐκεῖ θὰ εὐρίσκετε τὴν προσευχήν σας ὥς ἔπρεπε νὰ λέγετε πρὸ τῆς τραπέζης. Εἰς τὸ ὄνομα τοῦ Πατρὸς καὶ τοῦ Υἱοῦ καὶ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος.

Ἐπίσης οἱ ροταριανοὶ καυχῶνται διὰ τὸ σύνθημά των: «Πρώτιστον ὑπηρετεῖν τοὺς ἄλλους». Ἀλλʼ ὦ καλοὶ μας συμπατριῶται, ἦτο ἀνάγκη νὰ ὑπάγητε τόσον μακράν, νὰ διαπλεύσετε τὸν Ἀτλαντικὸν ὠκεανόν, νὰ προσφύγητε εἰς τὰ φῶτα τοῦ Ρόταρυ, νὰ καθίσητε ὡς νήπια παρὰ τοὺς πόδας τοῦ Π. Χάρρις διὰ νʼ ἀκούσητε τὸ σύνθημα τοῦτο καὶ δὲν ἠνοίγατε τὸ Εὐαγγέλιον, ποὺ τὸ ἔχετε δυστυχῶς κλειστὸν εἰς τὸ σπίτι σας καὶ τὰ γραφεῖα σας, διὰ νʼ ἀκούσητε τὸν Θεάνθρωπον, τὸν Ἱδρυτὴν τῆς Ἐκκλησίας μας, νʼ ἀπευθύνεται πρὸς τοὺς μαθητὰς καὶ διὰ τῶν μαθητῶν Του πρὸς ὅλους τοὺς πιστοὺς ὀπαδούς του ὅλων τῶν αἰώνων καὶ νὰ λέγη ὅτι ὁ Υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου οὐκ ἦλθε διακονηθῆναι ἀλλὰ διακονῆσαι καὶ δοῦναι τὴν ψυχὴν αὐτοῦ λύτρον ἀντί πολλῶν; (Ματθ. 20, 28). Οὔτε τὸ ρόταρυ οὔτε ἄλλη ὀργάνωσις ὑπὸ τὸν ἥλιον ἔχει νὰ προσφέρη τι τὸ νέον ἐπὶ τοῦ ἠθικοῦ καὶ θρησκευτικοῦ πεδίου. Ὅ, τι εἶνε ἀναγκαῖον διὰ τὴν ἀτομικὴν σας τελειοποίησιν, διὰ τὴν σωτηρίαν καὶ τὴν λύτρωσίν σας τὸ ἔχετε ἐν τῶ Χριστῶ. Ὅστις εἶνε ὁ ἀνεξιχνίαστος πλοῦτος. Διατί, ἐπιτρέψατέ μας νὰ σᾶς ἐλέγξωμεν, διατὶ ὦ ἀνόητοι, ἀφήνετε τὴν καθαρὰν πηγὴν, τῆς ὁποῖας τὰ ρεύματα ρέουν παρὰ τοὺς πόδας σας καὶ καταφεύγετε νὰ κατασβέσητε τὴν δίψαν σας εἰς τοιαύτας θολερὰς πηγάς;

Καὶ μία τελευταία παρατήρησις: Ὥς βεβαπτισμένοι εἴμεθα στρατιῶται τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ. Σημαία μας εἶνε ὁ Τίμιος Σταυρός. Σεῖς τίνος εἴσθε στρατιῶται; Ποίαν σημαίαν ἔχετε; Εἰς ἕνα ὕμνον ψάλλετε, λέγετε: εἶμαι τοῦ ρόταρυ στρατιώτης καὶ εἶμαι ὑπερήφανος διʼ αὐτό. Ἀλλʼ ὁ Ἀπόστολος Παῦλος διαμαρτύρεται καὶ λέγει ὅτι ἐὰν ὑπάρχη εἰς τὸ Σύμπαν κάτι διὰ τὸ ὁποίονπρέπει νὰ καυχῶμεθα δὲν εἶνε ἄλλο τι ἤ ὁ Σταυρὸς τοῦ Κυρίου ἡμῶν ἰησοῦ Χριστοῦ. «Ἐμοὶ δὲ μὴ γένοιτο καυχᾶσθαι εἰ μὴ ἐν τῶ Σταυρῶ τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, διʼ οὗ ἐμοὶ κόσμος ἐσταύρωται καγὼ τῶ κόσμω» (Γαλ. 6, 14). Ἀλλὰ σεῖς εἰς τὴν σημαίαν σας ἔχετε ὡς προστάτιδα τὴν κεφαλὴν μιᾶς τῶν αἰσχρῶν θεαινῶν ποὺ ἐπολέμησε καὶ ἔθαψε τὸ κήρυγμα τοῦ Ἐσταυρωμένου. Εἰς αὐτὴν λοιπὸν τὴν θεὰν πιστεύετε; Ἀλλὰ κατὰ τὴν ἀδιάψευστον μαρτυρίαν τῆς Γραφῆς, οἱ θεοὶ τῶν ἐθνῶν δαιμόνια (Ψαλμ. 95, 5). Καὶ ἐφʼ ὅσον ἐπὶ τῆς σημαίας σας ἔχετε τὴν κεφαλὴν τῆς θεᾶς (¹) εὑρίσκεσθε ὑπὸ τὴν ἐπήρειαν τοῦ εἰδωλολατρικοῦ πνεύματος, ὑπὸ τὴν ἐπήρειαν τοῦ Σατανᾶ καὶ ἄς μὴ γελᾶτε καὶ εἰρωνεύεσθε ἡμᾶς διὰ τὰς τοιαύτας ἀντιλήψεις μας.

Διότι αἱ ἀντιλήψεις αὐταὶ περὶ σκοτεινῆς προελεύσεως τοῦ Ρόταρυ δὲν εἶνε ἀντιλήψεις ὀλίγων τινῶν ἱεροκηρύκων. Εἶνε καὶ ἀντιλήψεις ἐπισήμων ἐκκλησιαστικῶν ἀρχῶν. Οὕτω πλὴν τὴς Δυτικῆς Ἐκκλησίας ἡ ὁποία ἀπεκήρυξε τὸν ροταριανισμόν, τὸ Πατριαρχεῖον Ἀλεξανδρείας διὰ τοῦ ἐπισήμου ὀργάνου του «ὁ Πάνταινος» ἐχαρακτήρισε τὴν κίνησιν ταῦτην ὡς μίαν κίνησιν, ἡ ὁποία ἄνευ Χριστοῦ ἐπιδιώκει νὰ πραγματοποιήση τοὺς σκοποὺς της. Ἐπίσης ἡ Ἐπίσημος Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος ἐξ ἀφορμῆς ἐρωτήματος Ἱεράρχου, ἐὰν πρέπη νὰ λάβη μέρος εἰς συμπόσιον Ροταριανῶν, ἐξαπέλυσεν ἐγκύκλιον πρὸς ὅλους τοὺς Ἱεράρχας, διʼ ἧς ἀπαγορεύει τὴν συμμετοχὴν τῶν Ἱεραρχῶν εἰς τοιαῦτα γεύματα. (Ἴδε Συνοδικὰς Ἐγκυκλίους Ἀθήναι 1956, Τόμ. Β’ σελ. 576).

Τὸ δὲ ἄξιον πολλῆς προσοχὴς ἐκ μέρους τῶν Ὀρθοδόξων εἶνε ὅτι ἡ νέα αὐτὴ ὀργάνωσις γίνεται δεκτὴ κυρίως παρʼ ἀτόμων τὰ ὁποῖα ἔχουν σχέσεις μὲ μασονικὰς Στοάς. Οὕτω μασόνος δήμαρχος Μακεδονικὴς πόλεως (²), ἤνοιξε τὰς πύλας τοῦ Δημαρχείου του εἰς τὸν περιοδεύοντα ἀντιπρόσωπον τοῦ Ρόταρυ καὶ ἐκάλεσε τοὺς κυριωτέρους ἐκπροσώπους τοῦ ἐμπορικοῦ καὶ ἐπιστημονικοῦ κόσμου τῆς πόλεως, εἰς τοὺς ὁποίους καὶ θερμῶς συνέστησε τὴν ἐγγραφήν των ὥς μελῶν εἰς τὸν ὅμιλον Ρόταρυ. Εἰς δὲ τὸν κατάλογον τῶν ἐν Ἀθήναις ροταριανῶν κατόπιν ἐπισταμένης ἐρεύνης ἀνεκαλύφθησαν μέχρι τῆς στιγμῆς ταύτης 23 δεδηλωμένοι μασόνοι!! Καὶ ἡ ἔρευνα συνεχίζεται… Κατόπιν τούτων δὲν εἴμεθα μακρὰν τῆς ἀλήθειας ἐὰν εἴπωμεν, ὅτι τὸ ρόταρυ εἶνε σχολὴ, τὸ νηπειαγωγεῖον τῆς Μασονίας.

Οἱ Ροταριανοὶ τῆς Ἑλλάδος πρὸ τριετίας ἀνήρχοντο εἰς 783, ἀλλὰ σήμερον θὰ ἔχουν τουλάχιστον τριπλασιασθῆ. Αἰσίως ἔφθασαν μέχρι Καστοριᾶς καὶ θέλουν νὰ κτίσουν ἐκεῖ εἰς τὰ σύνορα… Ἐκκλησίας. Καστοριανοὶ! Ἀκρίται τῆς Ὀρθοδοξίας μας! Εἰς τὰ ὅπλα! Οὔτε δραχμὴν ἀπὸ τοὺς υἱοὺς τούτους τοῦ Ἑωσφόρου νὰ δεχθῆτε διὰ ναούς.

* * *

Ἀγαπητοι μας ἀναγνῶστα! Εἴνε θλιβερὸν ὅτι ἡ εἰδωλολατρικὴ σημαία τοῦ Ρόταρυ εἴλκυσε τόσους Ἕλληνας βεβαπτισμένους εἰς τὸ Ὄνομα τῆς ἁγίας Τριάδος, οἱ ὁποῖοι μέσα εἰς τοὺς κόλπους τῆς διεθνοῦς ταύτης ὀργανώσεως δὲν εἶνε δυνατὸν παρὰ νὰ χάσουν ἀνεπαισθήτως καὶ χρώμα, καὶ ὀσμήν, νὰ χάσουν τὴν εὐωδίαν τῆς Ὀρθοδόξου πίστεως, καὶ νὰ γίνουν διεθνισταὶ καὶ κοσμοπολίται (³). καὶ εἶνε ἀκόμη θλιβερότερον ὅτι ἡ κίνησις, ἡ ὁποία κατὰ πατέρα Γερβάσιον Παρασκευόπουλον θὰ ἔπρεπε ὥς μυστικὴ ‘oργάνωσις νὰ καταδιωχθῆ καὶ ποινικῶς ὥς προσκρούουσα εἰς τὸ Ἑλληνικὸν Σύνταγμα, ἐν τούτοις ἔτυχε καὶ τυγχάνει οὐ μόνον ἀνοχῆς, ἀλλὰ καὶ πολλὴς ὑποστηρίξεως παρὰ Δημοτικῶν καὶ Κρατικῶν ἐξουσιῶν. Οὕτω ὁ Δήμος Ἀθηναίων ἐν ἔτει 1950 ἐν ἐπισήμω τελετῆ ἀπέμεινεν ἐκ μέρους τῆς πόλεως τῶν Ἀθηνῶν εἰς τὸ Ρόταρυ ἀργυροῦς μετάλλιον τοῦ ὁποίου φωτογραφία δημοσιεύεται εἰς τὸ Ροταριανὸν ἐγκόλπιον (σελ.21). Τὸ Ὑπουργεῖον Οἰκονομικῶν ἐν ἔτει 1956 ἐπὶ τῆς ὑπουργίας Μασόνου, ἀνωτέρου βαθμούχου τῆς Στοᾶς, καὶ τὸ Ὑπουργεῖον Συγκοινωνίας ἐπὶ ὑφυπουργίας θεολόγου-ἱεροκήρυκος μετὰ κρίσιν τοῦ Γνωμοδοτικοῦ Συμβουλίου Ἐπικρατείας ὑπέγραψαν κοινὴν ἀπόφασιν διὰ τῆς ὁποίας ἐτυπώθη ἀναμνηστικὸν γραμματόσημον εἰς 10.000.000 τεμάχια ἐπὶ τῆ συμπληρώσει 50ετίας ἀπὸ τῆς ἱδρύσεως τοῦ διεθνοῦς Ρόταρυ (Ἴδε Δελτίον ὑπουργεῖου Συγκοινωνιῶν καὶ Δημ. Ἔργων, αριθ. 8 μηνὸς Αὐγούστου 1956, σελ. 317). καὶ τοῦ γραμματοσήμου τούτου φωτογραφία δημοσιεύεται εἰς τὸ Ροταριανὸν ἐγκόλπιον (σελ. 24). Δῆμοι, λοιπόν, Ὑπουργεῖα εἰς τὴν διάθεσιν τοῦ Ρόταρυ. Τέλος καὶ αὐτὸς ὁ Βασιλεύς ἀγνοῶν προφανῶς τὸ βάθος τῆς διεθνοῦς ταύτης ὀργανώσεως λόγω ἐλλείψεως διαφωτίσεως τῆς Α.Μ. Ἐκ μέρους τῶν θρησκευτικῶν συμβούλων τῶν Ἀνακτόρων ἔλαβε μέρος εἰς γεῦμα τῶν Ροταριανῶν ὁμίλων τῶν Ἀθηνῶν καὶ ἐξεφώνησεν ἐγκωμιαστικὸν ὑπὲρ αὐτῶν λόγον, οἱ δὲ Ροταριανοὶ ἐξεμεραλλεύθησαν τὸ γεγονὸς αυτὀ τῆς βασιλικῆς ἐπισκέψεως, διότι ἐφρόντισαν καὶ ἔλαβον φωτογραφία τοῦ Βασιλέως κατὰ τὴν ὥραν τῆς ὁμιλίας του καὶ ταύτην ἐδημοσίευσαν ἐν τῶ Ἐγκολπῖω (σελ. 78). Ὕστερον ἀπὸ τόσας ἐκδηλώσεις κρατικῆς ευνοίας πῶς θέλετε νὰ μὴ ἀπλώση εἰς τὸν τόπον μας τοὺς πλοκάμους της ἡ διεθνὴς αὐτὴ ὀργάνωσις;

Ἀλλʼ ὅσον ὑπάρχει ἀκόμη καιρὸς ὁ ὀρθόδοξος λαὸς ὀφείλει νὰ ἐξεγερθῆ ἐκ τοῦ ὕπνου του καὶ νὰ λάβη τὰ μέτρα του. Καὶ ἔν πρώτοις ὅλα τὰ ἐκκλησιαστικὰ καὶ θρησεκυτικὰ περιοδικὰ πρέπει νὰ γράψουν. Ὅλοι οἱ ἄμβωνες, καὶ πρὸ παντὸς ὁ ἄμβων τοῦ Μητροπολιτικοῦ Ναοῦ Ἀθηνῶν, ἐξ οὗ τὸ κήρυγμα φθάνει μέχρις ἐσχατιῶν τῆς Ἑλλάδος, πε΄ρπει νὰ τονίσουν τὸν κίνδυνον. Ἡ Θεολογικὴ Σχολὴ τοῦ Ἐθνικοῦ Πανεπιστημίου ὑπὸ κοσμήτορα αὐτῆς τὸν σεβαστὸν Καθηγητὴν κ. Π. Μπρατσιώτην, στερρῶς ἐχόμενον τῆς Ὀρθοδόξου Παραδόσεως, ὀφείλει ἐν συνεδριάσει νʼ ἀποκηρύξηντὸ Ρόταρυ καὶ νʼ ἀπαγορεύση εἰς ἕνα ἐκ τῶν Καθηγητῶν της νὰ ἐμφανίζεται εἰς ροταριανὰ γεύματα καὶ νὰ σκανδαλίζη τὴν συνείδησιν τοῦ Ὀρθοδόξου λαοῦ μας, ὅστις θέλει νὰ βλέπη τὴν Σχολὴν ἄγρυπνον φρουρὸν τῆς Ὀρθοδοξίας. Ἀλλʼ ὑπὲρ πάντας, ἡ Ἐπίσημος Ἐκκλησιαστικὴ Ἀρχή ἡ Ἱερὰ Σύνοδος – θὰ ἐλέγομεν ἡ συνεδριάζουσα Ἱεραρχία… – ὀφείλει νὰ ἐκδώση ειδικὴν ἐγκύκλιον πρὸς ὅλον τὸν εὐσεβῆ Ἑλληνικὸν λαὸν καὶ νὰ καλέση τὰ μέλη τοῦ Ρόταρυ νὰ διαγραφοῦν ἐξ αὐτοῦ διότι ἄλλως θὰ προβῆ εἰς ἀφορισμὸν αὐτῶν ὥς ἀπειθαρχούντων εἰς τὴν ἀπόφασιν αὐτῆς. Ἀδελφοὶ καὶ Πατέρες! Καυτήριον χρειάζεται ἡ νέα αὐτὴ κεφαλὴ τῆς Λερναίας Ὕδρας τῆς ξένης προπαγάνδας, ἵνα αὕτη ἀποθάνη καὶ μὴ ἐκ νέου βλαστήση. Πᾶσα χλιαρότης, ἡ ὁποία θέλει τυχὸν ἐπιδειχθῆ, θὰ εἶνε ἔνδειξις δειλίας καὶ ἀνθρωπαρεσκείας, προδοσίας τῆς Ὀρθοδόξου πίστεως καὶ τῶν αἰωνίων συμφερόντων τῶν ψυχῶν διὰ τὴν ἀπώλειαν μιᾶς τῶν ὁποίων θὰ δώσουν φρικτὸν λόγον οἱ τὰς εὐθύνας ὑπέχοντες.

 _____

• (¹) Δυστυχῶς ἡ κεφαλὴ τῆς εἰδωλολατρικὴς θεᾶς δὲν εἶνε μόνον εἰς τὴν σημαίαν τῶν Ἑλλήνων Ροταριανῶν. Καὶ ἡ σφραγὶς τοῦ Δήμου Ἀθηναίων καὶ ἡ σφραγὶς καὶ τὸ λάβαρον τοῦ Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν φέρουν τὴν εἰκόνα τῆς θεᾶς ταύτης. Μετὰ λύπης πληροφορούμεθα, ὅτι καὶ τὸ μεταλλικὸν σῆμα, ὅπερ φέρουν ἐπὶ τοῦ στήθους αἰ ἀδελφαὶ νοσοκόμαι τοῦ ἐν Ἀθήναις Νοσοκομείου τοῦ Ἐρυθροῦ Σταυροῦ, ἔχει ἀνάγλυφον τὴν εἰκόνα τῆς Ἀθηνᾶς. Ποῖος ἄραγε νὰ εἶνε ἐκείνος ὁ ἄθλιος, ὅστις ἐπέβαλεν εἰς ὀρθοδόξους Παρθένους νὰ φέρουν ὥς διακριτικὸν γνώρισμα τῆς ἰδιότητός των ὡς νοσοκόμων τοῦ Ἐρυθροῦ Σταυροῦ τὸ εἰδωλολατρικὸν τοῦτο σῆμα; Εἶνε Ροταριανός; Μασόνος; Εἰδωλολάτρης; Καὶ πῶς αἱ ἀδελφαὶ δέχονται νὰ φέρουν ἐπὶ τῆς καρδίας των εἰκόνας, τὰς ὁποίας κατὰ τὴν ἐν τῶ βαπτίσματι ὁμολογίαν των πρέπει νὰ ἀποστρέφωνται καὶ νὰ μισοῦν ὡς εἰκόνας τοῦ Διαβόλου; Εἴτε εἰκόνα τῆς Ἀθηνᾶς εἴτε εἰκόνα τοῦ Ἑωσφόρου φέρουν, ἕν καὶ τὸ αὐτὸ εἶνε. Διότι, ὡς εἴπομεν, οἱ θεοὶ τῶν Ἐθνῶν δαιμόνια. Ἐὰν ἀμφιβάλλουν, ἄς ἐρωτήσουν καὶ τοὺς πνευματικούς των. Ὅλαι δὲ μαζὶ ὡς Ὀρθόδοξοι ἄς διαμαρτυρηθοῦν ἐντόνως εἰς τὴν διοίκησίν των, ἡ ὁποία, ἐὰν δὲν εἶνε μασονική, θὰ ἀκούση τὴν διαμαρτυρίαν των καὶ θʼ ἀντικαταστήση τὸ εἰδωλολατρικὸν σῆμα μὲ ἄλλο σῆμα, μὲ χριστιανικὸν σῆμα ποὺ θὰ εἰκονίζη τὴν Πάναγνον Μητέρα τοῦ Θεοῦ μας, τὴν γλυκεῖαν Μητέρα μας, τὴν Ὑπεραγίαν Θεοτόκον, τὴν Ὑπερμάχον Στρατηγὸν τοῦ ἀγωνιζομένου ἔθνους μας. Ἀλλὰ τὶ νὰ εἴπωμεν περὶ νέας εἰδωλολατρικὴς ἐκδηλώσεως ὥρισμένων κύκλων, οἱ ὁποῖοι θέλουν νὰ στήσουν εἰς τὴν πλατεῖαν τῆς Ὁμονοίας Ἀθηνῶν τεράστιον ἄγαλμα τοῦ ἄλλου θεοῦ τῆς εἰδωλολατρίας, τοῦ Ποσειδῶνος; Δυστυχῶς ἡ μασονία παντοῦ εἰσεχώρησε καὶ πριονίζει τὸ ταλαίπωρον Ἔθνος μας.

• (²) Θὰ ἔπρεπεν ἐδῶ νʼ ἀναφέρωμεν τὸ ὄνομα τοῦ μασόνου Δημάρχου τῆς Μακεδονικῆς πόλεως, ὅστις μὲ τόσην τιμὴν ὑπεδέχθη ἔν τῶ Δημαρχείω τὸν ἀπεσταλμένον τοῦ ρόταρυ. Ἀναβάλλομεν ὅμως μὲ μίαν τελευταίαν ἐλπίδα, ὅτι οὗτος ἀναγινώσκων τὸ παρὸν θὰ μεταμεληθῆ καὶ θὰ ἀποκηρύξη δημοσία τὸν μασονισμόν. Διότι ἄλλως μετὰ μεγάλης λύπης θʼ άναγκασθῶμεν νὰ δημοσιεύσωμεν εἰδικὸν ἄρθρον, νἀ γνωρίσωμεν τὸ ὄνομά του καὶ, ἐπικειμένων δημοτικῶν ἐκλογῶν, νὰ καλέσωμεν τὸν εὐσεβῆ λαὸν τῆς Μακεδονικῆς πόλεως, ἵνα μησεὶς πιστὸς δὠση τὴν ψήφον του εἰς δεδηλωμένον μασόνον. Διότι δὲν νοεῖται δήμαρχος μασόνος πόλεως ὀρθοδόξου.

• (³) Ὁ ἀξιότιμος κ. Ἀχιλ. Καλεύρας (πρώην Γ. Διοικητὴς Ἠπείρου καὶ Μακεδονίας, τέως γ. Διευθυντὴς διεθνοῦς ἐκθέσεως Θεσσαλονίκης) εἰς ἕνα ἐσχάτως ἔν Θεσσαλονίκη ἐκδοθὲν βιβλίον του ὑπὸ τὸν τἰτλον «μπροστὰ στὸ θέμα τῆς ἐποχῆς» εἶχε τὸ θάρρος νὰ ἐκφράση τὴν γνώμην του ἐπὶ φλεγόντων θεμάτων ἐθνικῆς καὶ κοινωνικῆς σημασίας. Εἰς τὸ βιβλίον τοῦτο ἀσχολεῖται καὶ μὲ τὸ ρόταρυ. Ὡς ροταριανὸς ἐπαινεῖ μὲν τὸ σύνθημα τῆς Διεθνοῦς ὀργανώσεως, τὸ «ὑπηρετεῖν», ἀλλὰ καὶ γρἀφει καὶ τὰ ἐξῆς ἄξια πολλῆς προσοχῆς: «Ὑπῆρξα καὶ ἐγὼ ἀπὸ τοὺς πρώτους προέδρους τοῦ Ροταριανοῦ ὁμίλου, τὸν ὁποῖον ἐγκατέλειψα διαφωνήσας ζωηρῶς εἰς ζητήματα ἀρχῆς ἐντόνως ἐθνικοῦ χαρακτήρος» (Ἴδε σελ. ). Ἐπειδὴ ἡ φράσις αὐτὴ εἶνε ἀόριστος καὶ καλύπτει πολλᾶ ποὺ ὁπωσδήποτε πρέπει νʼ ἀποκαλυφθοῦν διὰ νὰ μάθη ὁ λαὸς τὴν ἀλήθειαν, παρακαλείται ὁ κ. Καλεύρας, ὅπως μὲ σαφήνειαν ἐκθέση εἰς ποῖα ζητήματα ἐθνικὰ παρουσιάσθη ἡ διαφωνία καὶ ποία γνώμη ἐπεκράτησεν; Ἀναμένομεν διαφωτιστικὸν ἄρθρον του, ἵνα συνεχίσωμεν τὸν ἔλεγχον.