Πατριάρχες - και πολλοί Ιεράρχες στην Μεγάλη Στοά της Ελλάδος

 Πατριάρχες - και πολλοί Ιεράρχες στην Μεγάλη Στοά της Ελλάδος

 

Μελέτιος Β΄ (Μεταξάκης)

ΣΤ:. Αρμονία

(Λασίθι 1871 – 19..)       

 

Ο Πατριάρχης Μελέτιος Μεταξάκης, υπήρξε σημαντική προσωπικότης του 20ου αιώνα και ένα χαρισματικός Ιεράρχης. Γεννήθηκε στο χωριό Παρσάς του Λασιθίου Κρήτης. Το 1889 φοίτησε στην Ιερατική Σχολή του Τιμίου Σταυρού Ιεροσολύμων. Χειροτονήθηκε διάκονος το 1891 και συνέχισε τις σπουδές του. Το 1898 εστάλη σε σημαντικές αποστολές στην Αντιόχεια Συρίας. Το 1903-09 επελέγη ως Αρχιγραμματέας. Και πάλι εκπρόσωπος του Πατριάρχη Ιεροσολύμων στην Αλεξάνδρεια, Κωνσταντινούπολη και Ρωσία (1906) , Κύπρο 1907 κ.α. Το 1910 εξελέγη Μητροπολίτης Κιτίου Κύπρου. Το 1918 εξελέγη Μητροπολίτης Αθηνών. Ο Μεταξάκης είχε ένα ασίγαστο πάθος για δημιουργία, ήταν οργανωτικός και είχε μεγάλο ενδιαφέρον για τα πολιτικά και εθνικά ζητήματα της εποχής που ήταν ούτως ή άλλως πάμπολλα. Με βασιλικό διάταγμα απομακρύνεται από τον θρόνο των Αθηνών και αναγκάζεται να καταφύγει στην Αμερική, (2/1921). Οργανώνει τους απόδημους Έλληνες. Λαμβάνει όμως την είδηση της εκλογής του στον Πατριαρχικό θρόνο της Κωνσταντινουπόλεως την 25.11.1921. Η ενθρόνισή του συμπίπτει με τις λαμπρές επιτυχίες και γεμάτες προσδοκίες ημέρες της Μικρασιατικής εκστρατείας, (1/1922). Λίγους όμως μήνες μετά επέρχεται η μεγάλη καταστροφή. Η παραμονή του ήταν αδύνατη εγκαταλείπει την Πόλη 10.7.1923 και καταφεύγει στο Άγιον Όρος και παραιτείται. Το έργο της αναδιάρθρωσης (υπαγωγή νέων Μητροπόλεων στο Πατριαρχείο όπως Τσεχοσλοβακίας, Εσθονίας, Φινλανδίας και άλλων κοινοτήτων της διασποράς δημιουργία νέων όπως Αυστραλίας , Θυατείρων κ.α) . Αλλαγή ημερολογίου και η αναθεώρηση όλης της διοικητικής δικαιοδοσίας ήταν από τα έργα του. Το 1926 έχει αποσυρθεί στην Κηφισιά όταν εκλέγεται Πατριάρχης Αλεξανδρείας. Και πάλι με ζήλο θα αναμορφώσει τις σχέσεις Πατριαρχείου και κοινοτήτων της Αφρικής, εκδίδει διατάξεις και ρυθμίσεις που διευκολύνουν τους πιστούς (διαζύγια, γάμων, οικονομικές διαχειρίσεις κ.α). Η προσφορά του υπήρξε μεγαλόπνοη κυρίως για τον μείζονα Ελληνισμό .

 https://www.grandlodge.gr/meletios-v-metaxakis-w-97473.html

------------------

Φώτιος ( Πέρογλου )

Πατριάρχης Αλεξανδρείας        

ΣΤ:. Πυθαγόρας

 (Τήνος 1853- Ζυρίχη 1925)         

 

Σπούδασε στην Ιερά Θεολογική Σχολή των Ιεροσολύμων απ΄ όπου και αποφοίτησε με άριστα. Το 1873 χειροτονήθηκε διάκονος. Ξεχώρισε σύντομα για τα προσόντα του, έγινε Αρχιμανδρίτης και ανέλαβε τα καθήκοντα του Αρχιγραμματέα της Ιεράς Συνόδου του Πατριαρχείου Ιεροσολύμων. Το 1882 εξελέγη σε ηλικία 29 ετών Πατριάρχης Ιεροσολύμων, αλλά μετά από προσφυγή άλλων ιερέων ακυρώθηκε η εκλογή του και πικραμένος απεσύρθη στην Ιερά Μονή Σιναίου. Το 1891 επέστρεψε στην Ιερουσαλήμ και ο Πατριάρχης Γεράσιμος τον διόρισε Αρχιγραμματέα και Πρόεδρο της Οικονομικής επιτροπής. Το 1897 χειροτονείτε Αρχιεπίσκοπος Φιλαδελφείας και κατόπιν Μητροπολίτης Ναζαρέτ. Η προσωπικότης το ήθος, η παιδεία του και η ρητορική του δεινότης ήταν εντυπωσιακή. Ο Αυτοκράτωρ της Γερμανίας τον παρασημοφόρησε κατά την επίσκεψή του στους Αγίους Τόπους.

Το 1899 ο Φώτιος εξελέγη παμψηφεί Πάπας και Πατριάρχης Αλεξανδρείας. Το έργο που προσέφερε ήταν μεγάλο, αναφέρουμε την ίδρυση και κάλυψη περιοχών της Αιγύπτου με νέους ναούς και Μητροπόλεις. Την δημιουργία Πατριαρχικού τυπογραφείου, σχολές εκπαίδευσης (Ζερβουδάκειο Σχολή, Σαλβάγειο Εμπορική σχολή), με πολιτιστικούς συλλόγους (Πτολεμαίος κ,α.) . Επίσης εξέδωσε εκκλησιαστικά και επιστημονικά περιοδικά (Πάνταινος και Εκκλησιαστικός Φάρος). Ο Φώτιος ως μεγάλος εκκλησιαστικός ηγέτης εκπροσώπησε την Ορθοδοξία σε Παγκόσμιες εορταστικές εκδηλώσεις και συνέδρια (1925) Αγγλία και Σουηδία. Δυστυχώς και αιφνιδίως όδευσε προς την Αιωνία Ανατολή στην επιστροφή του προς την Αλεξάνδρεια. Όλος ο Ελληνισμός τον έκλαψε και τον τίμησε με τριήμερο προσκύνημα.

Η Ελληνική Πολιτεία τον τίμησε με τον Ταξιάρχη του Βασιλικού Τάγματος του Σωτήρος.

 ----------------------------

 

Ιωακείμ Γ’ Πατριάρχης

ΣΤ:. Πρόοδος

 

 ---------------------

Ειρηναίος

Μητροπολίτης    
 (1878 Βιθυνία – ΑΘήνα 1963)    

Το 1898 εισήλθε στην σπουδαία Θεολογική Σχολή της Χάλκης από την αποφοίτησε με άριστα το 1905, αφού δύο χρόνια πριν χειροτονήθηκε διάκονος. Δίδαξε επί 2ετία στο σχολαρχείο της Αρτάκης Κυζίκου. Το 1907 εισήλθε στην υπηρεσία του Πατριαρχείου. Χειροτονήθηκε Επίσκοπος και του εδόθη η Μητρόπολης Λαμψάκου – Δαρδανελίων . Κατά την διάρκεια του Α΄ Παγκοσμίου πολέμου τα Δαρδανέλια έγιναν πολεμικό θέατρο συγκρούσεων. Ο Ειρηναίος αναγκάστηκε να εγκατασταθεί στην Πόλη και να γίνει Συνοδικός. Το 1922 επί Πατριαρχίας Μελετίου Δ΄ μετατέθηκε στην Μητρόπολη Ελάσσονος έως το 1924. Το 1925 επανέκτησε τον τίτλο του Μητροπολίτη Δαρδανελίων Φεύγει στην Γαλλία, Παρίσι για λόγους υγείας αλλά παράλληλα παρακολουθεί συστηματικά μαθήματα φιλοσοφίας στη Σορβόννη. Την επόμενη χρονιά 1926 εκλέχθηκε Μητροπολίτης Σάμου και Ικαρίας με προσάρτηση το 1931. Υπήρξε φιλοσοφημένος ιεράρχης, αφιερωμένος στο ποίμνιο του. Ήταν προικισμένος με εξαιρετικά μελωδική φωνή στην εκτέλεση των ψαλμών αλλά και βαθύς γνώστης της Βυζαντινής μουσικής, γι αυτό ήταν και εξαιρετικά αγαπητός στο εκκλησίασμα. Άφησε ένα πλούσιο φιλοσοφικό και θεολογικό έργο (5τομο).

 https://www.grandlodge.gr/eirinaios-w-45247.html

-------------------------

 

Βενέδικτος – Πατριάρχης Ιεροσολύμων

Πατριάρχης Ιεροσολύμων    
ΣΤ:. Αδελφοποίησις
(Προύσα 1892 – Ιεροσόλυμα 1980)    

Σε ηλικία 14 ετών, μετέβη στα Ιεροσόλυμα και σπούδασε στην τοπική Ιερατική σχολή. Το 1914 ονομάστηκε μοναχός. Στη συνέχεια έγινε Διάκονος και υπηρέτησε στη Μητρόπολη Πτολεμαΐδας. Το 1921 κατεβαίνει στην Αθήνα για σπουδές στη Θεολογική και Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. Μετά το τέλος των σπουδών του γύρισε στα Ιεροσόλυμα (1925) και τον Οκτώβριο του 1929, χειροτονήθηκε Πρεσβύτερος, και διορίστηκε Έξαρχος του Παναγίου Τάφου στην Αθήνα. Παρέμεινε στη θέση αυτή μέχρι το 1946. Στη συνέχεια και έως το 1951 ήταν μέλος της Ιεράς Συνόδου του Πατριαρχείου Ιεροσολύμων, οπότε χειροτονήθηκε Αρχιεπίσκοπος Τιβεριάδος . Το 1957 εξελέγη Πατριάρχης Ιεροσολύμων. Έτσι αρχίζει ένα μεγάλο έργο αναδιοργάνωσης του Πατριαρχείου (2ο τη τάξει). Η Ιορδανική Κυβέρνηση κατοχυρώνει τα κυριαρχικά δικαιώματα της Αγιοταφίτικης αδελφότητας στα προσκυνήματα των Αγίων τόπων. Ο Βενέδικτος έλαβε μέρος σε πολλά διεθνή εκκλησιαστικά συνέδρια για την επίλυση πολιτικών και ποιμαντικών προβλημάτων . Συναντήθηκε με τον Πάπα Παύλο τον Στ’ στα Ιεροσόλυμα μαζί με τον επίσης μεγάλο Τέκτονα Πατριάρχη Αθηναγόρα σε μία πρωτοφανή και ξεχωριστή παγκόσμια Χριστιανική προσπάθεια συνεργασίας και διαλόγου των Εκκλησιών. Στη διάρκεια αυτής της συνάντησης έγινε η αμοιβαία άρσης του αναθέματος από την εποχή του Σχίσματος ( 1054) Επίσης ο Βενέδικτος τακτοποίησε θέματα εκλογής του Πατριάρχη, μισθοδοσιών, στελέχωσης του Πατριαρχείου κ.α. Ήταν πολύγλωσσος και καλλιεργημένος, άφησε ένα αξιόλογο συγγραφικό έργο μελετών νομικού και ιστορικού περιεχομένου. Θα μείνει στην εκκλησιαστική ιστορία ως ένας από τους κορυφαίους ποιμένες. Τιμήθηκε με τιμητικές διακρίσεις, όπως: Μεγαλόσταυρο του Τάγματος των Αποστόλων , Μεγαλόσταυρο του Γεωργίου Α΄, Το ανώτατο παράσημο της Ιορδανίας κ.α

 https://www.grandlodge.gr/venediktos--patriarxis-ierosolymon-w-21462.html

--------------------

 

Βασίλειος Γ ’ – Πατριάρχης

Πατριάρχης    
ΣΤ:. Πρόοδος
(Χρυσούπολη 1846 – Κων/πολη 1929)    

Σπούδασε θεολογία και Φιλολογία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, Μετά το πέρας των σπουδών του (1872) επέστρεψε στην Κωνσ/πολη και διορίστηκε καθηγητής στη Θεολογική Σχολή Χάλκης. Το 1879 φεύγει για σπουδές στην Γερμανία , Πανεπιστήμιο Μονάχου, από όπου έλαβε το διδακτορικό του δίπλωμα (1884). Επέστρεψε και διορίστηκε από τον Πατριάρχη Ιωακείμ Γ΄ διευθυντής της Ιερατικής Σχολής των Βλαχερνών. Το 1889 εξελέγη Μητροπολίτης Αγχιάλου , την οποία υπηρέτησε άριστα με τις χριστιανικές και ανθρωπιστικές αρετές. Παρέμεινε έως τα 1906. Έζησε τις ταραχές και την πυρπόληση και καταστροφή της Αγχιάλου, (κάηκε η μεγάλη του Βιβλιοθήκη) από τους Εξαρχικούς. Εστάλη τότε στην Κύπρο ως Πατριαρχικός Έξαρχος για τακτοποίηση θεμάτων διαδοχής του επισκοπικού θρόνου. Στη συνέχεια (1909) διορίσθηκε Μητροπολίτης Πελαγονίας και Νικαίας. Δυστυχώς αντιμετώπισε τις φοβερές συνέπειες της Μικρασιατικής καταστροφής και βίωσε το δράμα του εκπατρισμού και των πληθυσμιακών ανταλλαγών.

Το 1925 ο Βασίλειος εξελέγη τοποτηρητής του Πατριαρχικού Οικουμενικού Θρόνου, λίγους μήνες αργότερα η ιερά Σύνοδος τον εξέλεξε Οικουμενικό Πατριάρχη (13.7.1925).

Ο Βασίλειος Γ΄ υπήρξε θαρραλέος μεταρρυθμιστής και ισορροπιστής στις σχέσεις μεταξύ των εκκλησιών. Επιλεκτικά αναφέρουμε, τον γάμο των κληρικών, την αναγνώριση Πατριαρχείου της Ρουμανίας, την ανάθεση στην εκκλησία της Ελλάδος της διοίκησης των Νέων Χωρών, την αλλαγή του ημερολογίου. Άφησε πλούσιο θεολογικό συγγραφικό έργο.

 https://www.grandlodge.gr/vasilios-g---patriarxis-w-74073.html

------------------------

 

Χρύσανθος

Αρχιεπίσκοπος

ΣΤ:. Renaissance

(Κομοτηνή 1881 – Αθήνα 1949)

 

Ο κατά κόσμον Χαρίλαος Φιλιππίδης, σπούδασε στη Θεολογική Σχολή της Χάλκης 1897-1903. Έχοντας μεγάλη κλίση για τα γράμματα διακρίθηκε για την καλλιέργειά του, την εκκλησιαστική διακονία και εθνική δράση του. Συνέχισε τις μεταπτυχιακές του σπουδές στη Λωζάνη και Λειψία (1907-11). Υπηρέτησε ως αρχιδιάκονος στη Μητρόπολη Τραπεζούντας . Το 1913 εξελέγη μητροπολίτης Τραπεζούντας (1913-38). Κατά την περίοδο του Πρώτου Παγκοσμίου πολέμου ορίστηκε διοικητής Τραπεζούντας τόσον από τους Τούρκους όσον και από τους διαδοχικούς κυρίαρχους τους Ρώσους. Μετά τον πόλεμο έκανε μεγάλο αγώνα και συμμετείχε σε εθνικές αποστολές για την προβολή των δικαίων του αλυτρώτου Ελληνισμού στη Γαλλία, Ιταλία και Αγγλία (1918-20). Μετά την Μικρασιατική καταστροφή αναγκάστηκε να έλθει στην Αθήνα, όπου χρημάτισε από το 1926, Αποκρισιάριος του Οικουμενικού Πατριαρχείου. Το 1938 εκλέγεται μέλος της Ακαδημίας Αθηνών για την μεγάλη του, προσφορά και δραστηριότητα, στους εθνικούς αγώνες. Την ίδια χρονιά είναι συνυποψήφιος για τον αρχιεπισκοπικό θρόνο των Αθηνών με τον Κορινθίας Δαμασκηνό. Ο Δαμασκηνός εκλέγεται με 1 ψήφο διαφορά (31 με 30) ! Υποβάλλεται ένσταση κατά της εκλογής Δαμασκηνού στο Συμβούλιο της Επικρατείας και ο Χρύσανθος κερδίζει τον Αρχιεπισκοπικό θρόνο. Επιδεικνύει μεγάλη δραστηριότητα για τα εκκλησιαστικά και εθνικά πράγματα. Έρχεται η Γερμανική κατοχή και ο Χρύσανθος αρνείται να ορκίσει την διορισμένη Κυβέρνηση του Τσολάκογλου 1941. Αυτό θα επιφέρει την αποπομπή του και απόσυρση από τα ιερατικά αξιώματα. Παραμένει ενεργός και συγγράφει εξαιρετικές μελέτες. Το ζήτημα του Ευξείνου Πόντου, Η εκκλησία Τραπεζούντος, οι Γενικοί Κανονισμοί του Οικουμενικού Πατριαρχείου κ.α Ασχολήθηκε και οργάνωσε την ποντιακή ομογένεια Αθηνών , στην Ν. Σμύρνη και έγραφε για το περιοδικό Αρχείον Πόντου.

 https://www.grandlodge.gr/xrysanthos-w-41094.html

-------------------------