Η προσευχή των μασόνων στο σατανά

 

Τούτο φαίνεται απίστευτο. Και όμως σ’ αυτόν τον Εωσφόρο, τον σατανά, απαγγέλλουν και μία τρομερή, βλάσφημη και αντίθεη «προσευχή» οι Μασόνοι. Την παραλαμβάνομε από το πολύκροτο βιβλίο του Leo Taxil «Τα μυστήρια των Μασόνων» (σελ. 374-375) και την καταχωρούμε με φρίκη και αποτροπιασμό.

Ιδού η «προσευχή» τους:...

«Ελθέ, ω Εωσφόρε, ελθέ.

Σύ, τον οποίον οι Ιερείς εσυκοφάντησαν !

Σύ, τον οποίον οι Βασιλείς κατεδίκασαν! Ελθέ.

Ελθέ να σ' εναγκαλισθούμε, να σε σφίξομε στις αγκάλες μας !... Προ πολλού σε γνωρίζομε, και προ πολλού μας γνωρίζεις επίσης... Προ των εσκοτισμένων οφθαλμών του χύδην όχλου τα έργα σου δεν φαίνονται πάντοτε ωραία, τα έργα σου δεν φαίνονται πάντοτε καλά, ω ευλογημένε της καρδίας μας!...

Αυτά και μόνα όμως δύνανται να δώσουν την εξήγηση στο Σύμπαν. Άνευ των έργων σου, ω Σατάν, το Σύμπαν θα ήταν παράλογο. Σύ μόνος ζωογονείς, συ μόνος γονοποιείς την εργασία, συ εξευγενίζεις τον χυδαίο πλούτο. Σύ επισφραγίζεις την αρετή. Σοί η αρχή. Σοί ο θρόνος.

Σύ ω Αδωνάϊ (Σ.Σ. έτσι ονομάζεται ο αληθινός Θεός) θεέ άρπαξ, θεέ άδικε, σε απαρνούμεθα!...

Μισείς την επιστήμη, άλλα ημείς αποκτήσαμε αυτήν σε πείσμα σου. Μισείς την ευτυχία, αλλ’ ημείς δια της επιστήμης θα την κερδίσομε σε πείσμα σου. Έκαστη των προόδων μας είναι θρίαμβος, υπό την οποίαν κατασυντρίβεται η θεότης σου!

Πνεύμα ψεύδους καί απάτης, η βασιλεία σου ετελείωσε. Ζήτησον θύματα μεταξύ των ζώων. Ήδη εξεθρονίσθης καί κατασυνετρίβης.

Το όνομά σου, το οποίο ήταν έως τώρα η τελευταία λέξη του Σοφού, το κύρος του Δικαστού, η ισχύς του ηγεμόνος, η ελπίς του πτωχού, το καταφύγιο του μετανοούντος ενόχου, αϊ! το όνομά σου αυτό το ανεκλάλητο, από τούδε καί εις το εξής θα φέρει την περιφρόνηση καί το ανάθεμα του ανθρώπου, θα σβεσθεί δε βαθμηδόν καί θα λησμονηθεί, θα παραμείνει ως συνώνυμο της υποκρισίας, του ψεύδους, της δεισιδαιμονίας, της τυραννίας, της αθλιότητας...

Εφ’ όσον η ανθρωπότης θα εξακολουθεί κλίνουσα γόνυ προ των τερατωδών θεσμών σου, ώ Αδωνάϊ, η ανθρωπότης θα είναι δούλη των βασιλέων και των Ιερέων καί η ανθρωπότης θα πάσχει, και η ανθρωπότης θα φθίνει...

Εφ’ όσον ο άνθρωπος θα ορκίζεται στο μυσαρό όνομά σου, η επιορκία θα είναι το θεμέλιο της κοινωνίας. Χάθητε, ώ δήμιε του λογικού μας, το φάσμα της συνειδήσεως μας!...».

Καί προσθέτει ο Leo Taxil, ότι οι Μασόνοι του 32ου βαθμού:

«Γονυπετούν ενώπιον του Μπαθομέτ (Σ.Σ. άγαλμα του Σατανά), ο οποίος υπέρκειται του Βωμού και όταν ο Άρειος Πάγος των Μασόνων κατορθώσει να προμηθευθεί όστια (θεία κοινωνία των παπικών) την βεβηλώνει, καί την θυσιάζει στο Σατανά, κατατρυπώντας αυτήν διά του εγχειριδίου εν μέσω αγρίων κραυγών. «Νέκαμ-Αδωνάΐ !...».

Καί επιλέγει ο Leo Taxil:

«Ο Μέγας Αρχιτέκτων του Σύμπαντος (Μ.Α.Τ.Σ.), τον οποίον πιστεύει ο μασονισμός, είναι ο Σατανάς»…

 

Πηγή: «Ο Οικουμενισμός χωρίς μάσκα» του +Αρχιμ. Χαραλ. Δ. Βασιλόπουλου

 

ΠΗΓΗ