ΟΙ 7 ΣΩΜΑΤΙΚΕΣ ΠΡΑΞΕΙΣ

ΟΙ 7 ΣΩΜΑΤΙΚΕΣ ΠΡΑΞΕΙΣ

 
Πρώτη εἶναι ἡ ἡσυχία, δηλαδὴ ἡ ἀπερίσπαστη ζωή, ποὺ βρίσκεται μακριὰ ἀπὸ κάθε βιοτικὴ μέριμνα, γιὰ νὰ μπορέσει κανεὶς μὲ τὴν ἀπομάκρυνση ἀπὸ τοὺς ἀνθρώπους καὶ τὴν προσκόληση στὰ βιοτικὰ νὰ ἀποφύγει τὸ θόρυβο καὶ τὸν διάβολο, ποὺ σὰν λιοντάρι ὠρίεται καὶ τριγυρίζει γιὰ νὰ βρεῖ κάποιον νὰ τὸν καταπιεῖ μὲ τὶς συναναστροφὲς καὶ τὶς μέριμνες τοῦ βίου, καὶ γιὰ νὰ ἔχει μία μέριμνα, πὼς νὰ ἀρέσει στὸν Θεὸν καὶ νὰ προετοιμάσει τὴν ψυχή του νὰ εἶναι ἀκατάκριτη τὴν ὥρα τοῦ θανάτου καὶ νὰ μάθει μὲ προσοχὴ τὰ τεχνάσματα τῶν δαιμόνων καὶ τὰ δικά του σφάλματα, ποὺ εἶναι πρισσότερα ἀπὸ τὴν ἄμμο τῆς θαλάσσης.

 

Δεύτερηεἶναι ἡ μετρημένη νηστεία, δηλαδὴ τὸ νὰ τρώει κανεὶς μία φορᾷ κάθε μέρα καὶ νὰ μὴν χορταίνει· νὰ τρώει ἕνα εἶδος ἀπὸ τὶς εὐτελεῖς τροφὲς ποὺ βρίσκονται χωρὶς ἰδιαίτερη προσπάθεια, ἀπὸ ἐκεῖνες ποὺ δὲν ἐπιθυμεῖ ἡ ψυχή, ἂν βέβαια δὲν ὑπάρχει κάτι ἄλλο, γιὰ νὰ νικήσει τὴ γαστριμαργία, τὴ λαιμαργία καὶ τὴν ἐπιθυμία καὶ νὰ ζεῖ χωρὶς βιοτικὲς μέριμνες· συγχρόνως γιὰ νὰ μὴν ἀπέχει ἐντελῶς ἀπὸ κάποιο εἶδος ἀπορρίπτοντας κακῶς ὅσα ἔγιναν ἀπὸ τὸν Θεὸν καλὰ λίαν, οὔτε νὰ τὰ καταπίνει ὅλα μαζὶ μὲ ἀκράτεια καὶ φιληδονία, ἀλλά, τρώγοντας κάθε εἶδος, νὰ τὰ χρησιμοποιεῖ ὅλα γιὰ τὴν δόξα τοῦ Θεοῦ, χωρὶς νὰ ἀπέχει ἀπὸ κανένα ἐπειδὴ τὸ θεωρεῖ κακό, ὅπως κάνουν οἱ καταραμένοι αἱρετικοί. Τὸ κρασὶ νὰ χρησιμοποιεῖται τὸν κατάλληλο καιρό. Γιατί στὰ γερατειά, στὴν ἀσθένεια καὶ στὸ ψῦχος εἶναι πολὺ χρήσιμο, ἀλλὰ καὶ τότε νὰ εἶναι λιγοστὸ· στὴ νεότητα ὅμως καὶ στὴ ζέστη καὶ στὴν ὑγεία τὸ νερὸ εἶναι καλύτερο, ἀλλὰ καὶ αὐτό, ὅσο εἶναι δυνατό, νὰ εἶναι λίγο, γιατί ἡ δίψα εἶναι ἀνώτερη ἀπὸ ὅλες τὶς σωματικὲς πράξεις.

Τρίτηεἶναι ἡ μετρημένη ἀγρυπνία, δηλαδὴ νὰ ἔχει κανεὶς τὴν μισὴ νύχτα γιὰ ὕπνο καὶ τὴν ἄλλη μισῇ γιὰ ψαλμῳδία καὶ πρόσευχή, γιὰ στεναγμοὺς καὶ δάκρυα, ὥστε μὲ τὴν μετρημένη νηστεία καὶ ἀγρυπνία τὸ σῶμα νὰ γίνει ὑπάκουο στὴν ψυχή, ὑγιὲς καὶ ἕτοιμο γιὰ κάθε ἔργο ἀγαθό, ἐνῷ ἡ ψυχὴ νὰ λάβει ἀνδρεία καὶ φώτιση γιὰ νὰ βλέπει καὶ νὰ κάνει αὐτὰ ποὺ πρέπει.

Τέταρτηεἶναι ἡ ψαλμῳδία, δηλαδὴ ἡ σωματικὴ προσευχὴ μὲ ψαλμοὺς καὶ γονυκλισίες, γιὰ νὰ καταπονηθεῖ τὸ σῶμα καὶ νὰ ταπεινωθεῖ ἡ ψυχὴ καὶ νὰ φύγουν οἱ ἐχθροί μας δαίμονες, καὶ νὰ ἔρθουν οἱ σύμμαχοι ἄγγελοι, καὶ νὰ γνωρίσει καλὰ κανεὶς ἀπὸ ποὺ παίρνει βοήθεια, μήπως ἀγνοώντας ἐπαρθεῖ, νομίζοντας ὅτι εἶναι δικά του τὰ ἔργα, καὶ ἐγκαταλειφθεῖ ἀπὸ τὸν Θεὸν γιὰ νὰ γνωρίσει τὴν ἀσθένειά του.

Πέμπτηεἶναι ἡ πνευματικὴ προσευχή, ποὺ γίνεται μὲ τὸν νοῦ καὶ εἶναι μακριὰ ἀπὸ κάθε ἔννοια. Στὴν προσευχὴ αὐτὴ ὁ νοῦς, σταματώντας στὰ λόγια καὶ προσπίπτοντας στὸν Θεὸν μὲ ἀνέκφραστη συντριβή, ζητεῖ μόνο νὰ γίνει τὸ θεῖο θέλημα, σὲ ὅλα τὰ ἔργα καὶ τὰ νοήματά του, χωρὶς νὰ δέχεται καθόλου λογισμὸ ἢ σχῆμα ἢ χρῶμα ἢ φῶς ἢ πῦρ ἢ ὁτιδήποτε ἄλλο, ἀλλὰ ἐπειδὴ τὸν βλέπει ὁ Θεὸς καὶ μὲ αὐτὸν μόνο συνομιλεῖ, γίνεται ἄμορφος καὶ ἀσχημάτιστος. Αὐτὴ λοιπὸν εἶναι ἡ καθαρὴ προσευχὴ ποὺ ταιριάζει σὲ αὐτὸν ποὺ ἀκόμη εἶναι πρακτικός, ἐνῷ στὸν θεωρητικὸ ταιριάζουν ἄλλα πράγματα μεγαλύτερα ἀπὸ αὐτά.

Ἕκτηεἶναι ἡ ἀνάγνωση καὶ τῶν λόγων καὶ τῷ βίων τῶν Πατέρων, χωρὶς νὰ ἀκούει καθόλου γιὰ δόγματα ξένα ἢ κάποιων ἄλλων καὶ μάλιστα τῶν αἱρετικῶν, γιὰ νὰ μάθει ἀπὸ τὶς θεῖες Γραφὲς καὶ ἀπὸ τὴν διάκριση τῶν Πατέρων, πὼς νὰ νικήσει τὰ πάθη καὶ νὰ ἀποκτήσει τὶς ἀρετές. Καὶ γιὰ νὰ γεμίσει ὁ νοῦς του ἀπὸ λόγια του Ἀγ.Πνεύματος καὶ νὰ ξεχάσει τὰ προηγούμενα ἀπρεπῆ λόγια καὶ νοήματα, τὰ ὁποῖα ἄκουσε ὅταν ἦταν ἔξω ἀπὸ τὸ κελί του, καὶ γιὰ νὰ σκέπτεται ἀπὸ τὴν συχνὴ διδασκαλία τῆς προσευχῆς καὶ τῆς ἀνάγνωσης καλὲς ἔννοιες.

Ἕβδομηεἶναι ἡ ἐρώτηση στοὺς ἔμπειρους γιὰ κάθε λόγο καὶ ἔργο, ὥστε νὰ μὴν φθάνει, ἀπὸ ἀπειρία ἢ αὐταρέσκεια ἄλλα ἀντὶ ἄλλων νοῶν καὶ ποιῶν, νὰ πλανᾶται πολλὲς φορὲς καὶ νὰ πέφτει σὲ οἴησιν, νομίζοντας ὅτι ξέρει κάτι σωστά, ἐνῷ στὴν πραγματικότητα δὲν τὸ ξέρει ἀκόμη σύμφωνα μὲ τὸν Ἀπόστολο. (Α΄ Κορ. 8,2). 

Φιλοκαλία Αγ.Πέτρου Δαμασκηνού τόμος 17 σελ. 49-53