ΚΑΤΑ ΙΟΥΔΑΙΩΝ, ΛΟΓΟΣ ΔΕΥΤΕΡΟΣ
ΠΡΟΣ ΕΚΕΙΝΟΥΣ ΠΟΥ ΤΗΡΟΥΝ ΤΗ ΝΗΣΤΕΙΑ ΤΩΝ ΙΟΥΔΑΙΩΝ ΚΑΙ ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΙΔΙΟΥΣ ΤΟΥΣ ΙΟΥΔΑΙΟΥΣ
Εκφωνήθηκε πέντε μέρες πριν από τη νηστεία τους· πρωτύτερα είχε εκφωνηθεί άλλος λόγος.
Πλησιάζει λοιπόν η παράνομη και ακάθαρτη νηστεία των Ιουδαίων. Και μην απορείτε που την αποκάλεσα νηστεία ακάθαρτη. Γιατί εκείνο που γίνεται χωρίς το θέλημα του Θεού, είτε είναι θυσία είτε είναι νηστεία, είναι το πιο μικρό απ’ όλα. Αρχίζει λοιπόν μετά από πέντε ημέρες η παράνομη νηστεία, αλλ’ εγώ πριν από δέκα ημέρες, ή και περισσότερες προλαβαίνοντας σάς συμβούλευσα, ώστε να προστατεύσετε τους αδελφούς σας.
Και κανένας σας ας μη με κατηγορήσει για παρακαιρία του λόγου, ότι δηλαδή τον εκφώνησα πριν από τόσες μέρες. Γιατί και όταν αναμένεται να εκδηλωθεί πυρετός ή και κάποια άλλη ασθένεια, οι ιατροί, λαμβάνοντας προληπτικά μέτρα, ασφαλίζουν με διάφορες θεραπείες το σώμα από την ασθένεια που το απειλεί, γιατί επείγονται να το προφυλάξουν από τα απειλούμενα κακά πριν εμφανισθούν οι κίνδυνοι.
Επειδή λοιπόν και εμείς βλέπουμε να πλησιάζει κάποια πάρα πολύ φοβερή ασθένεια, από την αρχή και προ πολλού επιστήσαμε την προσοχή σας, ώστε η διόρθωση να γίνει πριν από την εκδήλωση του κακού. Γι’ αυτό δεν σας συμβούλευσα τώρα που πλησιάζουν αυτές οι ημέρες, για να μη σας εμποδίσει η έλλειψη ημερών να αναζητήσετε και να βρείτε τους αδελφούς σας εκείνους που πάσχουν από τη νόσο, αλλ’ έχοντας την ευρυχωρία από το πλήθος των ημερών που βρίσκεται μπροστά σας, με κάθε άνεση να μπορέσετε να ανακαλύψετε και ν’ ανακτήσετε εκείνους που πάσχουν από τη νόσο αυτή.
Έτσι βέβαια ενεργούν και όσοι τελούν γάμους, και όσοι ετοιμάζουν πλούσια δείπνα. Δεν απευθύνονται στους ψαράδες και στους κυνηγούς πουλιών τις ημέρες εκείνες, αλλά πολύ πιο μπροστά, ώστε να μη συμβεί από έλλειψη χρόνου κανένα εμπόδιο στην προετοιμασία του δείπνου.
Επειδή λοιπόν και εγώ επρόκειτο να σας παραθέσω τράπεζα κατά της ιουδαϊκής αναισθησίας, από πιο μπροστά διαλέχθηκα με εσάς τους αλιείς, ώστε να αλιεύσετε στη σαγήνη σας τους πιο ασθενείς από τους αδελφούς σας και να τους οδηγήσετε στην ακρόαση των λόγων μου. Όσοι λοιπόν έχετε αλιεύσει και τους κρατείτε με ασφάλεια μέσα στα δίχτυα σας, επιμείνατε να τους περισφίγγετε με τον λόγο της παραινέσεως, όσοι πάλι από σας δεν μπορέσατε μέχρι τώρα να κρατήσετε στα χέρια σας το καλό αυτό θήραμα, έχετε μπροστά σας αρκετή προθεσμία, τις πέντε αυτές ημέρες, ώστε ν’ ασχοληθείτε με την αλιεία τους.
Ας απλώσουμε λοιπόν τα δίχτυα της διδασκαλίας, ας σταθούμε κυκλικά, όπως ακριβώς τα κυνηγητικά σκυλιά, οδηγώντας από παντού αυτούς στους νόμους της Εκκλησίας. Και, αν κρίνετε ορθό, ας τους παρουσιάσουμε σαν άριστο κυνηγό τον μακάριο Παύλο κραυγάζοντας και λέγοντας «Να, εγώ ο Παύλος σας λέω, ότι, αν περιτέμνεσθε, ο Χριστός δεν θα σας ωφελήσει σε τίποτε» (Γαλ. 5, 2). Γιατί και πολλά από τα ανήμερα και άγρια ζώα, αν συμβεί ν’ ακούσουν τη φωνή τού κυνηγού τη στιγμή που είναι κρυμμένα κάτω από θάμνους, πηδούν τότε από τον φόβο τους και οδηγούμενα από τη απειλή της φωνής και συνωθούμενα από την κραυγή, πολλές φορές χωρίς να το θέλουν πέφτουν μέσα στα δίχτυα των κυνηγών.
Έτσι και οι δικοί σας αδελφοί, που είναι κρυμμένοι, σαν σε κάποιο θάμνο, στον Ιουδαϊσμό, αν ακούσουν τη φωνή του Παύλου, πιστεύω ότι εύκολα θα πέσουν μέσα στα δίχτυα της σωτηρίας και θ’ απορρίψουν ολόκληρη την ιουδαϊκή πλάνη. Γιατί δεν είναι αυτός που ομιλεί ο Παύλος, αλλ’ ο ίδιος ο Χριστός, που κινεί την ψυχή εκείνου. Ώστε, όταν τον ακούσεις να κραυγάζει και να λέει, «να, εγώ ο Παύλος σας λέω ότι, αν περιτέμνεσθε, ο Χριστός δεν θα σας ωφελήσει σε τίποτε» (Γαλ. 5, 2), πίστευε ότι η φωνή μόνο είναι του Παύλου, ενώ το νόημα και το δόγμα είναι του Χριστού, που κατοικεί και ενηχεί μέσα στον Παύλο.
Αλλ’ ίσως θα μπορούσε να πει κάποιος· Είναι τόσο μεγάλη η ζημιά που προκαλεί η περιτομή, ώστε να καθιστά ανώφελη όλη την οικονομία του Χριστού; Ναι, είναι τόσο μεγάλη η βλάβη της περιτομής, όχι βέβαια από τη φύση της, αλλά εξ αιτίας της αγνωμοσύνης. Υπήρξε κάποτε καιρός, που ήταν χρήσιμος και αναγκαίος ο νόμος, τώρα όμως καταργήθηκε και δεν ισχύει πια. Αν λοιπόν παράκαιρα τον χρησιμοποιήσεις, τότε σου καθιστά ανώφελη τη δωρεά του Θεού. Γι’ αυτό και ο Χριστός δεν πρόκειται να σας ωφελήσει σε τίποτε, ακριβώς επειδή δεν θέλετε να προσέλθετε σ’ αυτόν.
Γιατί, αν κάποιος συλληφθεί για μοιχεία και για κακουργήματα και κλεισθεί στη φυλακή και ακολούθως, ενώ πρόκειται να οδηγηθεί σε δίκη και να καταδικασθεί, έλθει επιστολή του βασιλέως, παρέχοντας, χωρίς κανένα λόγο και εξέταση, χάρη σ’ όλους τους καταδίκους, και αυτός, μη θέλοντας ν’ απολαύσει τη δωρεά αυτή, προτιμήσει και επιμείνει να δικασθεί και να λογοδοτήσει, δεν θα μπορέσει να απολαύσει τότε τη βασιλική χάρη, και καθιστώντας τον εαυτό του υπεύθυνο να οδηγηθεί ενώπιον του δικαστηρίου και να δικασθεί, με τη θέληση του αυτός στέρησε τον εαυτό του από τη βασιλική δωρεά.
Κάτι τέτοιο συνέβη και με τους Ιουδαίους. Προσέχετε. Όλη η ανθρωπότητα συνελήφθη για τα πιο φοβερά κακά· γιατί λέει, «όλοι αμάρτησαν» (Ρωμ. 3, 23) και είχαν κλεισθεί σαν σε δεσμωτήριο υπό την κατάρα της αμαρτίας· επρόκειτο τότε να εκδοθεί εναντίον τους καταδικαστική απόφαση· ήλθε όμως από τον ουρανό βασιλική επιστολή, ή καλύτερα ήλθε ο ίδιος ο βασιλιάς και τους ελευθέρωσε όλους από τα δεσμά της αμαρτίας, χωρίς εξέταση και καταλογισμό ευθυνών.
Εκείνοι λοιπόν που προσέτρεξαν, όλοι απολαμβάνουν τη δωρεά και σώζονται με τη χάρη. Όσοι όμως θέλουν να δικαιωθούν από το νόμο, θα εκπέσουν και από τη χάρη. Γιατί, αγωνιζόμενοι να σωθούν μόνοι τους, δεν θα μπορέσουν ν’ απολαύσουν τη βασιλική φιλανθρωπία, αλλά θα επισύρουν επάνω τους και την κατάρα του νόμου, γιατί «κανείς άνθρωπος δεν θα δικαιωθεί με τα έργα του νόμου» (Γαλ. 2, 16). Γι’ αυτό και λέει· «αν περιτέμνεσθε, ο Χριστός δεν θα σας ωφελήσει σε τίποτε» (Γαλ. 5, 2).
Γιατί, όποιος επιδιώκει να σωθεί με τα έργα του νόμου, αυτός δεν έχει τίποτε το κοινό με τη χάρη, πράγμα βέβαια που υπαινισσόμενος και ο Παύλος, έλεγε· «αν έγινε αυτό κατά χάριν, τότε δεν βασίζεται σε έργα, γιατί αλλιώς η χάρη δεν είναι χάρη αν πάλι βασίζεται στα έργα, τότε δεν είναι χάρη, γιατί το έργο δεν συνεχίζει να είναι έργο» (Ρωμ. 11, 6). Και πάλι· «γιατί, αν η δικαίωση δίνεται δια του νόμου, τότε άδικα πέθανε ο Χριστός» (Γαλ. 2, 21). Και πάλι «όσοι επιδιώκετε τη δικαίωση δια του νόμου, ξεπέσατε από τη χάρη» (Γαλ. 5, 4).
Πέθανες για τον νόμο, νεκρώθηκες, μη βάλεις λοιπόν ποτέ πιο επάνω τον ζυγό του, αλλ’ ούτε και να ζήσεις κάτω από την ανάγκη του νόμου. Γιατί λοιπόν αγωνίζεσαι να φορτώνεις τον εαυτό σου με πράγματα μάταια και ανώφελα;
Για ποιο λόγο όμως ο Παύλος έθεσε το όνομα του εδώ και δεν είπε απλώς, ‘να, εγώ σας λέω’; Το έκανε θέλοντας να τους δείξει το ενδιαφέρον που επέδειξε για τον Ιουδαϊσμό. Γιατί, λέει, αν καταγόμουν από τους εθνικούς και αγνοούσα τα ιουδαϊκά, θα μπορούσε ίσως να πει κάποιος, ότι, επειδή δεν έζησα τη θρησκευτική ζωή των Ιουδαίων, γι’ αυτό και την αποβάλλω από τα δόγματα της Εκκλησίας, αγνοώντας τη δύναμη της περιτομής.
Γι’ αυτό έθεσε το όνομα του, για να τους υπενθυμίσει όλα εκείνα που ο ίδιος έπραξε υπέρ του νόμου, λέγοντας κατά κάποιο τρόπο· Δεν το κάνω αυτό από απέχθεια προς την περιτομή, αλλ’ επειδή γνωρίζω την αλήθεια. Εγώ ο Παύλος το λέω αυτό, εγώ ο Παύλος, που περιτμήθηκα την ογδόη ημέρα, ο Ισραηλίτης την καταγωγή, που είμαι Εβραίος εξ Εβραίων, που κατάγομαι από τη φυλή του Βενιαμίν και είμαι κατά νόμο Φαρισαίος, που καταδίωκα με ζήλο την Εκκλησία, που έμπαινα μέσα στα σπίτια και συλλάμβανα άνδρες και γυναίκες και τους παρέδινα στη φυλακή, που θα μπορούσαν βέβαια όλα αυτά να πείσουν και τους πιο αναίσθητους ακόμη, ότι όχι από έχθρα, ούτε και από άγνοια των ιουδαϊκών πραγμάτων, αλλά από επίγνωση της υπεροχής της αλήθειας του Χριστού έθεσα τον νόμο αυτόν (Φιλιπ. 3, 5-6. Πράξ. 8, 3).
Γιατί, λέει, «βεβαιώνω πάλι κάθε άνθρωπο που περιτέμνεται, ότι οφείλει να εκπληρώσει όλον τον νόμο» (Γαλ. 5,3). Γιατί δεν είπε, ‘παραγγέλλω’ ή ‘δίνω εντολή’ ή ‘λέω’, αλλά «βεβαιώνω»; Για να μας θυμίσει με τον λόγο αυτόν το δικαστήριο του μέλλοντος, γιατί, όπου υπάρχουν μάρτυρες, εκεί υπάρχει και δικαστήριο και δικαστική απόφαση. Φοβίζει λοιπόν τον ακροατή, υπενθυμίζοντας του τον βασιλικό θρόνο και δείχνοντας του, ότι οι λόγοι αυτοί θα μεταβληθούν σε μάρτυρες κατά την ημέρα εκείνη, όταν ο καθένας μας θα λογοδοτήσει για όσα έπραξε και είπε και άκουσε.
Αυτά τα άκουγαν βέβαια τότε οι Γαλάτες, αλλ’ αυτά ας τα ακούσουν και τώρα όσοι έχουν την ίδια με τους Γαλάτες ασθένεια, έστω και αν δεν είναι παρόντες· ας ακούσουν δια μέσου σας, τον Παύλο που βροντοφωνάζει και λέει· «βεβαιώνω κάθε άνθρωπο που περιτέμνεται, ότι οφείλει να εκπληρώσει όλον τον νόμο». Μη μου πεις δηλαδή, ότι η περιτομή είναι απλώς μία εντολή. Η μία εντολή εκείνη σου φορτώνει όλον τον ζυγό του νόμου. Γιατί, όταν με την τήρηση μέρους του νόμου, θέσεις τον εαυτό σου κάτω από την εξουσία του νόμου, είσαι αναγκασμένος να υπακούς και σ’ όλα τα άλλα επιτάγματα του· μη τηρώντας τον όμως, κατ’ ανάγκην πρέπει να τιμωρείσαι και να επισύρεις την κατάρα του.
Κι όπως ακριβώς το πουλί, όταν πιαστεί στην παγίδα, έστω κι αν συλληφθεί μόνο το πόδι του, συλλήφθηκε όλο το υπόλοιπο σώμα του, έτσι και όποιος τηρεί μία μόνο εντολή του νόμου, είτε την περιτομή, είτε την νηστεία, παρέδωσε ολόκληρη την εξουσία του στο νόμο με την τήρηση και μόνο της μιας αυτής εντολής και δεν θα μπορέσει να ξεφύγει από την εξουσία του, έως ότου θα θέλει να υπακούει σ’ αυτόν, έστω και με την τήρηση της επί μέρους αυτής εντολής του.
Όλα αυτά τα λέω όχι για να κατηγορήσω τον νόμο – μη γένοιτο -!, αλλά θέλοντας να δείξω την υπεροχή του πλούτου της χάριτος του Χριστού. Γιατί ο νόμος δεν είναι αντίθετος στον Χριστό. Πώς δηλαδή μπορεί να είναι αντίθετος τη στιγμή που δόθηκε απ’ αυτόν και μας καθοδηγεί προς αυτόν; Αλλ’ αναγκάζομαι να τα λέω όλα αυτά λόγω της παράκαιρης φιλονικίας εκείνων που δεν τον χρησιμοποιούν όπως πρέπει. Γιατί εκείνοι είναι που βρίζουν τον νόμο, εκείνοι που διατάσσουν την οριστική απομάκρυνση απ’ αυτόν και την προσέλευση στον Χριστό, αλλά θέτουν πάλι τον εαυτό τους κάτω από την εξουσία αυτού.
Γιατί, το ότι ο νόμος ωφέλησε τα μέγιστα το ανθρώπινο γένος το ομολογώ κι εγώ και δεν θα μπορούσα να το αρνηθώ ποτέ. Συ όμως, που θέλεις παράκαιρα να εφαρμόζεις τον νόμο, δεν αφήνεις να φανεί το μέγεθος της ωφέλειας αυτού. Γιατί, όπως ακριβώς θα μπορούσε να καταστεί μέγιστος έπαινος για ένα παιδαγωγό, το να μη έχει πια ανάγκη των φροντίδων του ο νέος εκείνος, τον οποίο αυτός ο ίδιος τον παιδαγώγησε στο να ασκεί τη σωφροσύνη, και να φθάσει σε μεγαλύτερη επίδοση στην αρετή, έτσι και για τον νόμο θα ήταν πολύ μεγάλος έπαινος το να μη έχουμε πια εμείς ανάγκη από τη βοήθεια αυτού.
Γιατί πραγματικά αυτή είναι η ωφέλεια μας από τον νόμο, το να καταστεί δηλαδή η ψυχή μας καταλληλότερη στο να δεχθεί υψηλότερη φιλοσοφία. Συνεπώς όποιος παραμένει ακόμη προσκολλημένος στον νόμο και δεν είναι σε θέση να δει κάτι υψηλότερο από εκείνα που είναι γραμμένα εκεί, αυτός δεν κέρδισε τίποτε το μεγάλο απ’ αυτόν. Εγώ όμως που τον εγκατέλειψα και έτρεξα προς τα υψηλότερα δόγματα του Χριστού, θα μπορούσα πολύ περισσότερο να τον μεγαλύνω, γιατί με έκανε τέτοιον, ώστε, υπερβαίνοντας την μικρότητα των όσων είναι γραμμένα σ’ αυτόν, να ανεβώ στο ύψος της διδασκαλίας που μας προσφέρθηκε από τον Χριστό.
Είναι πολύ μεγάλη η ωφέλεια του νόμου προς το ανθρώπινο γένος, αλλ’ αν οδηγεί σωστά προς τον Χριστό, αν όμως αυτό δεν γίνεται, τότε και μας έβλαψε πάρα πολύ, γιατί μας αποστέρησε μεγαλύτερα αγαθά με το να μας έχει προσκολλημένους στα μικρότερα και να μας κρατεί ακόμη στα μύρια τραύματα των παραβάσεων του. Αν δηλαδή υπήρχαν δύο ιατροί, από τους οποίους ο ένας να ήταν κατώτερος και ο άλλος ανώτερος, και από αυτούς ο πρώτος αλείφοντας φάρμακα στις πληγές δεν κατόρθωνε ν’ απαλλάξει μονομιάς τον άρρωστο από τον πόνο των πληγών του*…
* Το κείμενο εδώ είναι φθαρμένο.
«…ο αδελφός σου, άφησε το δώρο σου μπροστά στο θυσιαστήριο και πήγαινε πρώτα να συμφιλιωθείς με τον αδελφό σου και τότε έλα και πρόσφερε το δώρο σου» (Ματθ. 5, 23-24). Δεν είπε, ‘συντόμευσε τη θυσία και τότε πήγαινε’, αλλά, άφησε την χωρίς να την προσφέρεις, κι αφού πας, «συμφιλιώσου με τον αδελφό σου». Και δεν το έκανε αυτό μόνο εδώ, αλλά και αλλού πάλι. Εάν δηλαδή κάποιος έχει άπιστη γυναίκα, δηλαδή ειδωλολάτρισσα, δεν υποχρεώνεται να την απομακρύνει γιατί λέει· «αν κάποιος έχει γυναίκα άπιστη και αυτή δέχεται να συγκατοικεί μαζί του, ας μη την αφήνει» (Α΄ Κορ. 7, 12).
Αν όμως είναι πόρνη και μοιχαλίδα, δεν εμποδίζεται να την απομακρύνει. Γιατί λέει, «όποιος θα χωρίσει τη γυναίκα του, εκτός από την αιτία της πορνείας, αυτός την αναγκάζει να διαπράξει μοιχεία» (Ματθ. 5, 32). Συνεπώς επιτρέπεται να διώξει κανείς τη γυναίκα του, όταν υπάρχει ο λόγος της πορνείας. Είδες φιλανθρωπία Θεού και πρόνοια; Αν η γυναίκα σου είναι ειδωλολάτρισσα, λέει, μη την διώξεις, αν όμως είναι πόρνη, δεν σε εμποδίζω να την απομακρύνεις. Αν ασεβήσει, λέει, σε μένα, μη την διώξεις, αν όμως προσβάλει εσένα, κανείς δεν σε εμποδίζει να την απομακρύνεις.
Έπειτα, ενώ ο Θεός μάς μεταχειρίζεται με τόση τιμή, εμείς δεν θα καταδεχθούμε ούτε καν τα ίσα να του ανταποδώσουμε, αλλά ενώ υβρίζεται από τις γυναίκες μας θα αδιαφορήσουμε, και όλα αυτά τη στιγμή που γνωρίζουμε, ότι μας περιμένει μέγιστη κόλαση και τιμωρία, όταν αδιαφορούμε για τη σωτηρία των γυναικών μας; Γιατί γι’ αυτό σε κατέστησε κεφαλή της γυναίκας (Εφεσ. 5, 23), γι’ αυτό και ο Παύλος έδωσε εντολή, «αν οι γυναίκες θέλουν να μάθουν κάτι, ας ρωτούν τους άνδρες τους στο σπίτι τους» (Α΄ Κορ. 14, 35), για να την οδηγείς, σαν διδάσκαλος και κηδεμόνας και προστάτης, στην ευσέβεια.
Σεις όμως, όταν έρχεται η ώρα της συγκεντρώσεως μας εδώ στην εκκλησία, δεν τις παροτρύνετε, ενώ αυτές δείχνουν αδιαφορία· αντίθετα, όταν ο διάβολος τις καλεί στην εορτή των σαλπίγγων και είναι έτοιμες να ανταποκριθούν, δεν τις συγκρατείτε, αλλ’ αμελείτε που αιχμαλωτίζονται στα εγκλήματα της ασέβειας και παρασύρονται στην ακολασία. Γιατί πραγματικά και οι πόρνες και οι θηλυπρεπείς και ολόκληρος ο χορός της ορχήστρας εκεί συνηθίζουν να πηγαίνουν τρέχοντας.
Και γιατί ομιλώ για τις πορνείες που συμβαίνουν; Δεν φοβάσαι μήπως η γυναίκα σου, επιστρέφοντας από εκεί στο σπίτι, φέρει μαζί της και κανένα δαίμονα; Δεν άκουσες στην προηγούμενη μας ομιλία, κατά την οποία σαφώς μας απέδειξε ο λόγος, ότι οι δαίμονες κατοικούν τόσο στις ψυχές των Ιουδαίων, όσο και στους τόπους των συγκεντρώσεων τους;
Πες μου λοιπόν, τολμάς, αφού χόρεψες με τους δαίμονες, να επανέλθεις στη συνέλευση των Αποστόλων; Πώς δεν φρίττεις, που, αφού πήγες εκεί και συναναστράφηκες μ’ εκείνους που έχυσαν το αίμα του Χριστού, έρχεσαι εδώ και παίρνεις μέρος στην ιερή τράπεζα και μεταλαβαίνεις το τίμιο αίμα; Δεν φρίττεις, δεν φοβάσαι διαπράττοντας τέτοιες παρανομίες; Δεν σέβεσαι την τράπεζα αυτή;
Αυτά τα είπα εγώ σε σας και σεις προς εκείνους και εκείνοι στις γυναίκες τους. «Ο ένας να οικοδομείτε τον άλλο» (Α΄ Θεσ. 5, 11). Και αν αυτός που υποφέρει από την παρούσα ασθένεια είναι κατηχούμενος, να μη επιτρέψετε να εισέλθει στο ναό, αν όμως είναι πιστός και μυημένος ν’ απομακρύνεται από την κοινωνία της ιερής τράπεζας. Γιατί δεν χρειάζονται όλα τα αμαρτήματα συμβουλή και παραίνεση, αλλ’ υπάρχουν μερικά, που διορθώνονται με βαθιά και οξύτατη επέμβαση.
Κι όπως από τα τραύματα, τα πιο υποφερτά θεραπεύονται με ηπιότερα φάρμακα, τα σάπια όμως και τα αθεράπευτα, που βλάπτουν και το υπόλοιπο σώμα, έχουν ανάγκη από χειρουργική επέμβαση και καυτηρίαση, έτσι γίνεται και με τα αμαρτήματα άλλα απαιτούν συνεχή νουθεσία, ενώ άλλα αυστηρούς ελέγχους. Γι’ αυτό ακριβώς και ο Απόστολος Παύλος έδωσε εντολή να μη συμβουλεύουμε πάντοτε, αλλά και να ελέγχουμε αυστηρά, λέγοντας τα εξής· «για τον λόγο αυτό να τους ελέγχεις πολύ αυστηρά» (Τίτ. 1, 13).
Ας τους ελέγξουμε λοιπόν τώρα αυστηρά, ώστε, αφού ντραπούν και έλθουν σε επίγνωση του εαυτού τους, να μη δεχθούν ποτέ πια τη βλάβη από την παράνομη νηστεία. Γι’ αυτό και εγώ, αφήνοντας τώρα κατά μέρος την παραίνεση, διαμαρτύρομαι και κραυγάζω· «αν κάποιος δεν αγαπά τον Κύριο Ιησού Χριστό, ας είναι ανάθεμα» (Α΄ Κορ. 16, 22).
Και ποια απόδειξη θα μπορούσε να υπάρξει μεγαλύτερη για το ότι δεν αγαπά τον Κύριο, όταν κανείς συμμετέχει στις εορτές τους με εκείνους που φόνευσαν αυτόν; Αυτούς δεν τους αναθεμάτισα εγώ, αλλ’ ο Παύλος, ή καλύτερα ούτε ο Παύλος, αλλ’ ο Χριστός, που με το στόμα του Παύλου ομιλεί και που προηγουμένως είπε, ότι «εκείνοι που επιδιώκουν τη δικαίωση με τον νόμο, ξέπεσαν από τη χάρη» (Γαλ. 5, 4).
Τα λόγια αυτά πείτε τα σ’ αυτούς και ανακοινώστε τους τις αποφάσεις και αφού με κάθε επιμέλεια τους διασώσετε και τους απομακρύνετε από το στόμα του διαβόλου, οδηγήστε τους σε εμένα κατά την ημέρα της νηστείας, ώστε ολοκληρώνοντας και την υπόσχεση που σας είχα δώσει, όλοι μαζί με ένα στόμα και μαζί με τους αδελφούς μας ας δοξάσουμε τον Θεό και Πατέρα του Κυρίου μας Ιησού Χριστού, γιατί σ’ αυτόν ανήκει η δόξα στους αιώνες. Αμήν.
(ΕΠΕ), Έλληνες Πατέρες της Εκκλησίας
Ιωάννου του Χρυσοστόμου
Άπαντα τα ΕΡΓΑ, 34
Κατά Ιουδαίων, Λόγοι Α΄-Η΄
εκδ. Γρηγόριος ο Παλαμάς, Θεσσαλονίκη 1988
ΛΟΓΟΙ ΚΑΤΑ ΙΟΥΔΑΙΩΝ ΔΙΑΒΑΣΕ ΕΔΩ
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΕΔΩ .👇
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου