Όταν οι φυλακές βαπτίζονται γειτονιές (των 15 λεπτών)
Γράφει ο Κωνσταντίνος Ι. Βαθιώτης
Σύμφωνα με πρόσφατο δημοσίευμα:¹
Ο Δήμος Αθηναίων έκανε το πρώτο βήμα για την «Ανοιχτή Γειτονιά 15 λεπτών», από τη Δημοτική Αγορά Κυψέλης. Δεκάδες πολίτες παρ[ευ]ρέθηκαν και έβαλαν τα θεμέλια για μία γειτονιά πιο προσβάσιμη, πράσινη και φιλική. Οι κάτοικοι της 6ης Δημοτικής Κοινότητας κατέθεσαν τις προτάσεις τους για τη διασύνδεση των σημείων ενδιαφέροντός τους∙ ανέδειξαν τους προβληματισμούς τους και σχεδίασαν τις βέλτιστες διαδρομές πάνω σε χάρτες με όλα τα σχετικά δεδομένα.
Παρουσιάζοντας στοιχεία για την πορεία των παρεμβάσεων που αποφασίστηκαν ο δήμαρχος Αθηναίων, Χάρης Δούκας, δήλωσε: «Με τη συμμετοχή των πολιτών αλλάζουμε την πόλη και τη γειτονιά μας. Ξεκινήσαμε από την 6η Δημοτική Κοινότητα και θα πάμε σε κάθε κοινότητα να σχεδιάσουμε μαζί, πώς θέλουμε να είναι η γειτονιά μας. Στόχος μας είναι κάθε πολίτης να μπορεί να έχει άμεση πρόσβαση σε 15 λεπτά –με τα πόδια ή το ποδήλατο– στα θεμελιώδη: σχολείο, πρωτοβάθμια δομή υγείας, πράσινο, πάρκο. «Η Ανοιχτή Γειτονιά 15 λεπτών» είναι ένα στοίχημα που θα το κερδίσουμε όλοι μαζί».
Όταν εξελέγη Δήμαρχος Αθηναίων ο Χάρης Δούκας,
κάποιοι πανηγύρισαν, νομίζοντας ότι επιτέλους απηλλάγησαν από το
γνωστό, παρα-μορφωμένο και παραχαϊδεμένο πριγκηπόπουλο της δυναστείας
Μητσοτάκη.
Τους είχε διαφύγει κάτι πολύ σημαντικό: ότι η ελληνική πολιτική σκηνή κατακλύζεται από πολύχρωμες μαριονέτες, οι οποίες δικαιώνουν διαχρονικά την ρήση «από την Σκύλλα στην Χάρυβδη».
 |
Κι έτσι, το δαιμονικό καθεστώς, που βλέπει κάθε πολίτη σαν μυρμήγκι, διαιωνίζεται αλώβητο και ανανεωμένο, παρέχοντας την ψευδαίσθηση ότι είναι προϊόν της ελεύθερης επιλογής των μυρμηγκιών.
Κάθε Σκύλλα που μας έχει κακοποιήσει, μας αναγκάζει να στραφούμε στην Χάρυβδη, που μας κακοποιεί ακόμη χειρότερα, ή ισοδυνάμως μεν, πλην όμως με παρηλλαγμένο τρόπο.
Άρα, δεν πρέπει να μας εκπλήσσει το πέρασμα από το γαλάζιο Πριγκηπόπουλο στον πράσινο Δούκα ή, αλλιώς, από την Μπακογιανο-Σκύλλα στην Δουκο-Χάρυβδη.
Ο Χάρης-Χάρος-Χάρυβδη Δούκας είναι ένα ακόμη λατρεμένο παιδί της Νέας Τάξης Πραγμάτων, το οποίο ήταν βέβαιον ότι θα προωθήσει την μισάνθρωπη ατζέντα των παγκόσμιων ολιγαρχών, που έχουν βάλει στόχο την ελευθερία και την αξιοπρέπεια των πολιτών, αξιοποιώντας τα ανάποδα κόλπα της προπαγάνδας:
Προτάσσοντας το παραπλανητικό σελοφάν της εξυπηρέτησης, της ευκολίας, της ταχύτητας και της ασφάλειας, οι Νεοταξίτες καταφέρνουν να σαγηνεύουν τον καλοκάγαθο πολίτη και να τον παγιδεύουν στην φάκα της εκάστοτε σατανικής ιδέας τους.
Όπως έκαναν με τον Προσωπικό Αριθμό και τις Ηλεκτρονικές Ταυτότητες, κάνουν το ίδιο ακριβώς με τις πόλεις των 15 λεπτών:
Το μοντέλο τους στηρίζεται στην ανάγκη του σύγχρονου πολίτη να διεκπεραιώνει τις υποθέσεις του, κατά το διαβολικό τρίπτυχο, «γρήγορα-εύκολα-σίγουρα»² και χωρίς να επιβαρύνει το περιβάλλον, που υποτίθεται ότι μαστίζεται από την προπαγαδιζόμενη ως ανθρωπογενή κλιματική αλλαγή.
Μ΄ ένα σμπάρο δυο τρυγόνια! Ή μάλλον τρία: Διότι οι φωτιές που κατακαίνε κάθε χρόνο την Ελλάδα, και είναι πλέον προφανές ότι ξεσπούν υπό την καθοδήγηση ή την ανοχή της κυβέρνησης, αποδίδονται στις υψηλές θερμοκρασίες και τους ισχυρούς ανέμους, δήθεν ατράνταχτα αποδεικτικά της κλιματικής κρίσης.
Δυστυχώς, ο ΧάρΟς Δούκας έχει κάνει την Αθήνα ένα μαύρο χάλι. Δεν αποκλείεται να είναι κι αυτό εξηγήσιμο υπό το πρίσμα της αγαπημένης συνταγής της Νέας Τάξης Πραγμάτων:
«Όποιος προκαλεί το πρόβλημα, φέρνει την λύση που τον συμφέρει»!
Οι πόλεις των 15 λεπτών, δηλαδή, μπορεί να φαντάζουν ακόμη πιο ελκυστικές, αφού οι Αθηναίοι έχουν απαυδήσει με την κόλαση που τους φίλεψε (και) ο ΧάρΟς Δούκας.
Να θυμόμαστε πάντα ότι όσοι μας κυβερνούν κινούνται κατά κάποιον τρόπο στο φάσμα ενός οιονεί αυτισμού, υπό την έννοια ότι επαναλαμβάνουν σταθερά κάποιες βασικές τεχνικές, που έχουν διαπιστώσει ότι μπορούν και παρασύρουν τον πολίτη:
Στην βιτρίνα της επιχειρηματολογίας τους δεσπόζει η διευκόλυνση του πολίτη (η γρηγοράδα και η ευκολία), αλλά στην οπισθοφυλακή της όζει η απατηλή ασφάλεια.
Όπερ εστί μεθερμηνευόμενον:
Οι πόλεις των 15 λεπτών είναι το ιδανικό μοντέλο για την διαρκή και καθολική επιτήρηση των εγκλωβισμένων ανθρωποποντικών.
Θέλουν να κυκλοφορούμε με ποδήλατα, αλλά στην πραγματικότητα επιθυμούν διακαώς να κάνουν την ζωή μας «ποδήλατο».
Τέλος, δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι ο πιο αποτελεσματικός τρόπος για να εξαπατήσεις κάποιον είναι να του πεις κατάμουτρα την αλήθεια (το επεσήμανε ο Μαξ Φρις στο θεατρικό έργο του «Ο Μπήντερμαν και οι εμπρηστές»³),
ποντάροντας στο ότι δεν πρόκειται να σε πιστέψει, αφού θα σκεφθεί ότι
δεν μπορεί να είναι κανείς τόσο ηλίθιος, ώστε να παραδέχεται ανοικτά ότι
θα εφαρμόσει αυτό που έχει κηλιδωθεί από πολλούς ως απειλή για την
ελευθερία και την αξιοπρέπεια του πολίτη!
Έτσι ίσως εξηγείται η urbi et orbi ομολογία των κατασκευαστών του μεγαλύτερου πάρκου της Ευρώπης στην περιοχή του Ελληνικού:
«Εδώ δημιουργούνται νέες έξυπνες γειτονιές των 15 λεπτών δίπλα στο μεγαλύτερο πάρκο της Ευρώπης»!
 |
 |
Μας το λένε κατάμουτρα, αλλά κάποιοι εξακολουθούν να συγκαλύπτουν την ζοφερή πραγματικότητα με το πέπλο της συνωμοσιολογίας!
Οι σατανάδες χτίζουν τις (εγ)κλιματικές φυλακές μας, βαπτίζοντάς τες «έξυπνες γειτονιές» της Νέας Εποχής⁴.
 |
Ακόμη κι ο όρος «Νέα Εποχή» χρησιμοποιείται ως ανοικτό τραπουλόχαρτο, που, για όποιους γνωρίζουν την σημασιολογική του βαρύτητα, συνιστά μία ακόμη ομολογία ότι οι γειτονιές ή οι πόλεις των 15 λεπτών είναι έργο Νεοταξιτών!
Για τις πόλεις των 15 λεπτών βλ. και το παλαιότερο άρθρο του γράφοντος στο παρόν ιστολόγιο με τίτλο «Οἱ πόλεις τῶν 15 λεπτῶν: Ἕνα ἀκόµη σχέδιο σκλαβιᾶς µέ καλοκάγαθο περιτύλιγµα»⁵.
Επ’ αυτού βλ. ιδίως:
 |
|
 |
|
 |
|
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου