Τόμος Στ΄
ΙΣτ΄. Για το να μην εξαπατάται κανείς από τις ελληνικές αντιλήψεις
Θα προσθέσω όμως στο λόγο μου και αυτό· όταν άρχισε το θανατικό στην Κωνσταντινούπολη, και πέθαιναν πολλοί, κάποιος γιατρός που ονομαζόταν Δόμνος, βλέποντας πολλούς να πεθαίνουν, και άλλους πολλούς να διακατέχονται από πολύ φόβο, είπε· «Αυτοί που πεθαίνουν είναι οι τεχνίτες, που πολεμούν με τη φωτιά, και που κατοικούν στα χαμόσπιτα· διότι όσοι κατοικούν στα ψηλά σπίτια, και απόλαυσαν καθαρό και υγιεινό αέρα, γλυτώνουν από την επιδημία».
Αυτά τα είπε, επειδή είχε ζήλο να διδάξει τις ελληνικές αντιλήψεις, και επειδή από τέτοιες αντιλήψεις είχε βλαφθεί ο νους του. Και όμως αυτός που είπε αυτές τις φλυαρίες μετά από δύο ή τρεις μέρες χτυπήθηκε από την αρρώστια και κείτονταν μισοπεθαμένος· και παραγγέλλει στους δούλους του να τον μεταφέρουν στο εξοχικό του, ώστε, όταν πεθάνει, να ταφεί εκεί.
Άλλος λοιπόν γιατρός, που ονομαζόταν Μακεδόνιος, όταν τον είδε να βαστάζεται και να μεταφέρεται ψυχομαχώντας – ήταν μάλιστα ένας από αυτούς που άκουσαν τη θεωρία του – είπε· «Αυτός παρόλο που είχε ωραιότατο σπίτι και απολάμβανε καθαρό αέρα, δε σώθηκε, αλλά απεναντίας νάτος, καταβλήθηκε, και οι φλυαρίες του δεν τον ωφέλησαν».
Και ο Δόμνος βέβαια, αφού μεταφέρθηκε στο εξοχικό του, έξω από την πόλη, πέθανε και τάφηκε· ο Μακεδόνιος όμως, αφού σώθηκε από το θανατικό που είχε πέσει στην πόλη, απαρνήθηκε τη ζωή και έγινε γνήσιος μοναχός, χωρίς να κυριευθεί από την ασέβεια εκείνου.
Εμείς απεναντίας ας προσηλώσουμε το νου μας στην αλήθεια, οδηγούμενοι από τη θεόπνευστη Γραφή· διότι αυτοί που ο νους τους δε φωτίζεται από τη θεία διδασκαλία, κρατούν το νου τους μακριά από την αλήθεια. Εμείς όμως ας ακούσουμε τη θεία Γραφή, η οποία απερίφραστα κραυγάζει στο δεύτερο βιβλίο των Βασιλειών· «Και άναψε η οργή του Κυρίου εναντίον του Ισραηλιτικού λαού, και έσπρωξε τον Δαβίδ σ’ αυτά λέγοντας “Πήγαινε και μέτρησε τον Ισραηλιτικό λαό και τη φυλή του Ιούδα”. Και είπε ο βασιλιάς στον Ιωάβ, τον αρχηγό του στρατεύματος του, ο οποίος ήταν μαζί του· “Να διαβείς όλες τις φυλές του Ισραηλιτικού λαού και του Ιούδα, από την πόλη Δαν ως και την Βηρσαβεέ, και μέτρησε το λαό, και θα μάθω τον αριθμό του λαού”» (Β΄ Βασιλ. 24, 1-2).
Και λίγο πιο κάτω «Και ο Ιωάβ παρέδωσε στο βασιλιά τον αριθμό της καταμέτρησης του λαού, και υπήρχαν στον Ισραηλιτικό λαό οκτακόσιες χιλιάδες άνδρες, που κρατούσαν σπαθί, και η φυλή του Ιούδα είχε πεντακόσιες χιλιάδες άνδρες πολεμιστές. Αλλά μετά από την καταμέτρηση του λαού ο Δαβίδ ένιωσε τύψεις στην καρδιά του, και είπε ο Δαβίδ στον Κύριο: ‘‘Αμάρτησα πάρα πολύ, που έκανα αυτή την πράξη· και τώρα, Κύριε, εξάλειψε την αμαρτία του δούλου σου, διότι συμπεριφέρθηκα με πολλή ματαιοδοξία”.
Και σηκώθηκε το πρωί από τον ύπνο του ο Δαβίδ, και ο Κύριος είπε στον προφήτη Γαδ, που έβλεπε τα μέλλοντα· “Πήγαινε και πες στον Δαβίδ, αυτά λέει ο Κύριος· εγώ βάζω μπροστά σου τρία πράγματα, και διάλεξε για τον εαυτό σου ένα από αυτά, και θα σου το κάνω”. Και ήρθε ο Γαδ στον Δαβίδ, και ανάγγειλε σ’ αυτόν τα λόγια του Θεού, και του είπε· “Διάλεξε για τον εαυτό σου να γίνει ένα από αυτά: να πέσει για τρία χρόνια πείνα στη χώρα σου, ή για τρεις μήνες να φεύγεις από τους εχθρούς σου και αυτοί να σε καταδιώκουν, ή να πέσει για τρεις μέρες θανατικό στη χώρα σου τώρα λοιπόν σκέψου και δες τι να απαντήσω σ’ αυτόν που με απέστειλε”.
Και ο Δαβίδ είπε στον Γαδ “Με πιέζουν πολύ από παντού και τα τρία· θα πέσω λοιπόν στα χέρια του Κυρίου, διότι η ευσπλαχνία του είναι πολύ μεγάλη, και δε θα πέσω στα χέρια των ανθρώπων”. Και ήταν τότε οι μέρες του θερισμού των σιτηρών. Και έστειλε ο Κύριος θανατικό στον Ισραηλιτικό λαό από το πρωί ως το μεσημέρι, και άρχισε η συντριβή στο λαό, και πέθαναν από το λαό, από την πόλη Δαν ως την Βηρσαβεέ, εβδομήντα χιλιάδες άνδρες. Και ο Άγγελος του Θεού άπλωσε το χέρι του εναντίον της Ιερουσαλήμ για να την καταστρέψει, αλλά ο Κύριος αρκέσθηκε με αυτή την τιμωρία και είπε στον Άγγελο, που κατέστρεφε το λαό· “ Φθάνει ως εδώ· σταμάτησε το χέρι σου”.
Και ο Άγγελος του Κυρίου βρισκόταν τότε στο αλώνι του Ορνά του Ιεβουσαίου. Και ο Δαβίδ είπε στον Κύριο, όταν είδε τον Άγγελο να χτυπά το λαό, και είπε· “Να, εγώ είμαι που αμάρτησα, και εγώ είμαι ο βοσκός, που έκανα το κακό· αυτοί είναι τα πρόβατα, σε τι έφταιξαν; Ας πέσει λοιπόν η τιμωρία σου σ’ εμένα και στο πατρικό μου σπίτι”.
Και ήρθε ο Γαδ εκείνη τη μέρα στον Δαβίδ, και του είπε· “Ανέβα, και κατασκεύασε θυσιαστήριο για τον Κύριο, αυτό που είναι καλό ενώπιον του, στο αλώνι του Ορνά του Ιεβουσαίου”.
Και ανέβηκε ο Δαβίδ σύμφωνα με το λόγο του προφήτη Γαδ, όπως ο Κύριος πρόσταξε σ’ αυτόν. Και ο Ορνά κοίταξε προς τα κάτω, και είδε τον βασιλιά και τους δούλους του να ακολουθούν πλάι του, και βγήκε ο Ορνά και προσκύνησε τον βασιλιά πέφτοντας με το πρόσωπο στη γη. Και είπε ο Ορνά· “Γιατί ήρθε ο κύριος μου, ο βασιλιάς, στο δούλο του;”. Ο Δαβίδ απάντησε “Για να αγοράσω από σένα το αλώνι, ώστε να κτίσω θυσιαστήριο για τον Κύριο, και να σταματήσει τη συντριβή εναντίον του λαού. Και είπε ο Ορνά· «Ας ανήκουν όλα στον κύριο μου, το βασιλιά, και ας κάνει ό,τι νομίζει καλό ενώπιον του· να, και τα βόδια μου είναι για θυσία, και οι τροχοί των αμαξιών και οι ζυγοί των βοδιών για ξύλα”. Όλα τα πρόσφερε ο Ορνά στο βασιλιά· και είπε ο Ορνά στο βασιλιά· “Ο Κύριος ο Θεός σου να σε ευλογήσει”.
Και ο βασιλιάς είπε στον Ορνά· “Όχι, αλλά απεναντίας θα το αποκτήσω αγοράζοντάς το από σένα με χρήματα, και δε θα προσφέρω στον Θεό μου δωρεάν τις θυσίες”. Και ο Δαβίδ αγόρασε το αλώνι και τα βόδια με πενήντα αργυρούς σίκλους*. Και έκτισε εκεί ο Δαβίδ θυσιαστήριο για τον Κύριο, και πρόσφερε θυσίες ολοκαύτωσης και ειρηνικές θυσίες. Και ο Κύριος άκουσε την προσευχή του, και έριξε το βλέμμα του στη γη, και σταμάτησε η συντριβή εναντίον της Ιερουσαλήμ» (Β΄ Βασιλ. 24, 9-25).
* σίκλος ή σίγλος νομισματική μονάδα της Ανατολής, ισοδύναμη με δύο ή τέσσερις αττικές δραχμές
Λοιπόν είτε μάχαιρα σταλεί, είτε αρρώστια, είτε πείνα, είτε θάνατος, ή κάτι άλλο από αυτά που θεωρούνται δυσάρεστα, όλα στέλνονται στη γη για σωφρονισμό και διόρθωση, και για να συγκεντρώσουν οι άνθρωποι το νου τους στην ευσέβεια· διότι κάθε γενεά χρειάζεται την παιδαγωγία από την επίσκεψη του Κυρίου. Διότι, αν κάποιοι δείχνουν αναισθησία στην ευσέβεια, παρόλο που συμβαίνουν οι φόβοι, πως δε θα έστρεφαν ακόμη περισσότερο το νου τους στην αθεΐα και στην απώλεια, αν δε γινόταν τελείως η επίσκεψη του Κυρίου;
Οσίου Εφραίμ του Σύρου. Έργα. τ. ΣΤ΄.
μετ. Κωνσταντίνου Γ. Φραντζολά.
εκδ. Το Περιβόλι της Παναγίας, εκδ. Α΄ 1995.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου