ΚΑΝΟΝΕΣ ΤΗΣ ΕΝ ΛΑΟΔΙΚΕΙΑ ΚΑΙ ΚΑΝΟΝΕΣ
Οι πρώτοι χριστιανοί βαπτίζονταν, όταν είχαν διανύσει το πρώτο στάδιο της πνευματικής ζωής, που είναι η «κάθαρση», και είχαν φτάσει στο δεύτερο, που είναι ο «φωτισμός του νου». Τότε γίνονταν μέλη της Εκκλησίας. Η διατήρηση όμως κάποιου πιστού στην κατάσταση του «φωτισμού», απαραίτητη προϋπόθεση για να είναι ο πιστός αυτός μέλος της Εκκλησίας, δεν ήταν πάντοτε δεδομένη και συνεχής. Μπορούσε ο οιοσδήποτε πιστός να εκπέσει απ’ τον φωτισμό, ή τη θέωση,
όπως εξέπεσε και ο διάβολος. Τότε, ο πιστός έπαυε να είναι μέλος της Εκκλησίας, δηλ. έφευγε από την Εκκλησία. Και αν ποτέ μετανοούσε και ήθελε να επανέλθει, κατατάσσονταν για μεγάλο διάστημα στη τάξη των «προσκλαιόντων», που ήταν αντίστοιχη τάξη των «κατηχουμένων».
Και οι δύο αυτές τάξεις, «προσκλαίοντες» και «κατηχούμενοι», δεν ήταν ενεργά μέλη της Εκκλησίας. Γι’ αυτό δεν μπορούσαν να παρακολουθήσουν ολόκληρη τη θεία Λειτουργία και να κοινωνήσουν τα άχραντα μυστήρια. Έφευγαν απ’ τις ευχαριστιακές συνάξεις της ενορίας μετά την ανάγνωση του Ευαγγελίου και κλείνονταν οι πόρτες των ναών, για να μη μείνει κανένας που δεν ήταν μέλος της Εκκλησίας.
ε. Όλα σχεδόν τα παραπάνω, σήμερα έχουν ξεχαστεί. Διασώζεται μόνο η διδασκαλία, ότι με το άγιο βάπτισμα γίνεται κάποιος μέλος της Εκκλησίας. Από εκεί και πέρα θεωρείται, ότι η ιδιότητα αυτή του μέλους της Εκκλησίας, εξακολουθεί να υπάρχει σ’ όλη του τη ζωή, εκτός αν ο ίδιος εκούσια θελήσει να την αποβάλει. Δεν λαμβάνεται δηλαδή υπ’ όψη, το αν είναι κάποιος ζωντανό μέλος της Εκκλησίας, ή έχει νεκρωθεί πνευματικά.
Με τα δεδομένα αυτά, θα πρέπει να εξετασθεί ποιοι από τους δύο, οι ακολουθούντες το Νέο, ή το Παληό ημερολόγιο, δέχονται στην πράξη την πατερική, ή την φράγκικη διδασκαλία για την Εκκλησία. Αλλιώς, η μεταξύ τους διαμάχη για το ποιοι είναι εντός, ή εκτός Εκκλησίας, θυμίζει δύο πολύ συμπαθή ζώα, που «μάλωναν σε ξένο αχυρώνα»
Η θεωρία τῶν Γ.Ο.Χ. ἀποτελεῖ μάλιστα τό ἐκ διαμέτρου ἀντίθετο ἄκρο τῆς αἱρετικῆς, προτεσταντικῆς “θεωρίας τῶν κλάδων”. Σύμφωνα μέ τήν “θεωρία τῶν κλάδων” μποροῦμε νά ἔχουμε διαφορετική πίστι, ἀλλά νά εἴμαστε ἑνωμένοι. Σύμφωνα μέ τήν “θεωρία τῶν Γ.Ο.Χ.” μποροῦμε νά ἔχουμε τήν ἴδια πίστι, ἀλλά νά εἴμαστε χωρισμένοι!
Πῶς εἶναι δυνατόν τήν στιγμή πού κάθε παράταξι τῶν Γ.Ο.Χ. θεωρεῖ τούς κληρικούς ὅλων τῶν ὑπολοίπων παρατάξεων ὡς ἀνιέρους καί ἐστερημένους ἀποστολικῆς διαδοχῆς, ἐμεῖς νά τούς θεωρήσουμε κανονικούς ἐπισκόπους καί ἱερεῖς;
Οἱ μεταπηδήσεις τῶν κληρικῶν καί τῶν λαϊκῶν ἀπό παράταξι σέ παράταξι εἶναι συνηθισμένο φαινόμενο, καθώς οἱ λόγοι πού τούς ὠθοῦν σέ τέτοιες πράξεις εἶναι συνήθως ἀσήμαντοι (συμφεροντολογικοί, προσωπικοί, διοικητικοί καί ὄχι ἰδεολογικοί ἤ πολύ περισσότερο δογματικοί).
Ἀρκετοί μάλιστα Γ.Ο.Χ. ἔχουν ὡς συνεχές μέλημά τους νά ἐρευνοῦν,ποιά ἀπό τίς δώδεκα προσωποπαγεῖς παρατάξεις εἶναι πιό κοντά στήν Ἀλήθεια καί τήν Παράδοσι -ἀποτελεῖ δηλαδή τήν πραγματικήἘκκλησία τοῦ Χριστοῦ- καί νά μεταπηδοῦν ἀναλόγως ἀπό παράταξι σέ παράταξι. Ἡ πρᾶξις τους αὐτή εἶναι βέβαια τελείως ἄγνωστη γιά τά Ὀρθόδοξα δεδομένα.
Το ίδιο γίνετε στην Εκκλησία των Οικουμενιστων και εκεί επειδή δεν αναπαύονται με τον παπά της ενορίας τους πηγαίνουν από ενορία σε ενορία για να βρουν παπά .
Πολλές φορές συμβαίνει καί τό ἑξῆς παράδοξο φαινόμενο: Ἡ μεταπήδησις ἑνός ἐπισκόπου ἤ ἱερέως σέ ἄλλη παράταξι συμπαρασύρει ἀναγκαστικά καί τό ποίμνιό του, τό ὁποῖο ἀντιλαμβάνεται ὅτι ἔχειβρεθῆ ἐντελῶς ξαφνικά στά πλαίσια νέας ἐκκλησιαστικῆς δικαιοδοσίας.
Ἐπειδή δέ οἱ διαφορές μεταξύ τῶν ζηλωτικῶν παρατάξεων εἶναι πολύ μικρές, ἡ συντριπτική πλειοψηφία τῶν Γ.Ο.Χ. δέν εἶναι σέ θέσι νά τίς διακρίνῃ καί ὡς ἐκ τούτου νά ἀποφασίσῃ ὑπεύθυνα, ποιά παράταξι θάπρέπει νά ἐπιλέξῃ ὅτι ἀποτελεῖ τήν ἀληθινή Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ. Ἡ ἀπορία τους αὐτή ἐντείνεται βλέποντας ὅτι μεταξύ τῶν παρατάξεωνὑφίσταται ἀδυσώπητος πόλεμος, διαρκεῖς ἀλληλοκαθαιρέσεις καί ἡ μίαπαράταξις ἀντιμετωπίζει τήν ἄλλη, ὅπως θά ἀντιμετώπιζε μία αἱρετική Ἐκκλησία (π.χ. τήν μονοφυσιτική , τήν παπική ἤ τήν προτεσταντική).
Γιά τόν λόγο αὐτό πιστεύουμεὅτι ὁ σύγχρονος Ζηλωτισμός δέν ἐναρμονίζεται μέ τήν διδασκαλία καί πρᾶξι τῶν ἁγίων Πατέρων. «η προσωπολατρεία είναι η νόσος του παλαιοημερολογιτισμού»
Τόσο το Ευαγγέλιο, όσο και οι άγιοι Πατέρες καταδικάζουν αυστηρότατα τις διασπάσεις των πιστών απ’ την Εκκλησία. 207
α. Στην πρωτοχριστιανική Εκκλησία της Κορίνθου οι πιστοί είχαν χωριστεί σε φατρίες Ο Απ. Παύλος τους γράφει:
« εδηλώθη μοι περί υμών, ότι έριδες εν υμίν εισί. Λέγω δε τούτο, ότι έκαστος υμών λέγει. Εγώ μεν ειμί Παύλου, εγώ δε Απολλώ, εγώ δε Κηφά, εγώ δε Χριστού. Μεμέρισται ο Χριστός;»399
β. Οι αιρέσεις και τα σχίσματα, αμέσως μετά την Πεντηκοστή άρχισαν ν’ αποσπούν μέλη της Εκκλησίας και να τα οδηγούν σε ξεχωριστές κοινότητες. Οι διασπάσεις και διαιρέσεις αυτές συνεχίστηκαν και μέχρι το 1924, αλλά και μέχρι σήμερα! Έτσι προέκυψαν οι «εκκλησίες» των Λατίνων, των Προτεσταντών, των Αγγλικανών, των Μονοφυσιτών, των Νεστοριανών, των Αρειανών, κ.ο.κ.
Εάν, λοιπόν, οι διασπάσεις των μελών της Εκκλησίας, που έγιναν μέχρι το 1924, δεν εξαφάνισαν την Εκκλησία του Χριστού, την Μία Αγία Καθολική και Αποστολική, κατά τον ίδιο τρόπο δεν έπαυσε να υπάρχει η Εκκλησία και μετά το 1924, παρότι ορισμένοι πιστοί, που ακολουθούν το Παλαιό Ημερολόγιο, δυστυχώς, αποσπάστηκαν από τη Μία Εκκλησία (του Παλαιού Ημερολογίου) και προσχώρησαν σε τέσσερες Παρατάξεις κι ορισμένες άλλες ολιγάριθμες φατρίες, που υπάρχουν! Η Εκκλησία του Χριστού και όταν διαιρείται, παραμένει Μία!
γ. Πρώτος αποκόπηκε ο Ιούδας από τον χορό των Αποστόλων , που ήταν την εποχή του Χριστού η Εκκλησία. Ύστερα αποκόπηκαν οι αιρετικοί και οι σχισματικοί, που υπάρχουν και σήμερα. Είναι δυνατόν ποτέ, να καταλογίσουμε ευθύνες στο Χριστό για την αποκοπή του Ιούδα απ’ τον κύκλο των Αποστόλων;
Είναι ακόμα επιτρεπτό να δεχτούμε, ότι ευθύνεται η Εκκλησία, για το ότι στην ιστορία της δημιουργήθηκαν τόσες αιρετικές ή σχισματικές καταστάσεις, που αυτοαποκλήθηκαν «εκκλησίες»; Άλλο τόσο μπορούμε να λέμε, ότι φταίει η Εκκλησία και μετά το 1924, γιατί μερικά μέλη της αποκόπηκαν και δημιούργησαν τις Παλαιοημερολογίτικες Παρατάξεις!
δ. Δεν υπάρχει αμφιβολία, ότι πίσω από κάθε αποκοπή πιστών απ’ την Εκκλησία, ή δημιουργία κάποιου υποκατάστατου αυτής, είναι ο διάβολος. Τίποτε άλλο δεν μισεί περισσότερο ο διάβολος από την Εκκλησία! Για το λόγο αυτό, κάνει το παν ν’ απομακρύνει κάθε πιστό απ’ αυτή. Για μεγαλύτερη μάλιστα επιτυχία του στόχου του εφεύρε τη δημιουργία αυτών των υποκατάστατων της Εκκλησίας, που είναι οι «ψευδεκκλησίες». Στην πραγματικότητα όμως είναι «συναγωγές του σατανά»400!
Ο Ιούδας, προτού αποκοπεί απ’ το χορό των αγίων Αποστόλων, λέγει η Αγία Γραφή, «εισήλθε» σ’ αυτόν ο σατανάς.401 Γι’ αυτόν, είπε ο Κύριος, ότι θα ήταν πιο συμφέρον να μην είχε ποτέ γεννηθεί.402 Ο Ιούδας όμως, κατά την Μέλλουσα Κρίση, μάλλον θα έχει μικρότερη τιμωρία, από όση θα έχουν εκείνοι που αποκόπτονται απ’ την Εκκλησία και ιδρύουν δικές τους «ψευδεκκλησίες»! Αυτός τουλάχιστον, δεν ίδρυσε δική του «εκκλησία»! Ούτε έκανε τον «απόστολο», μετά την αποστασία και προδοσία του! Μόνο μεταμελήθηκε. Αλλά, δεν μετανόησε. Γι’ αυτό και απαγχονίστηκε! Στην άλλη ζωή, όσοι αποσχίζονται απ’ την Εκκλησία, ίσως να είναι μεταμελημένοι, που δεν μιμήθηκαν τον Ιούδα και δεν απαγχονίστηκαν, αντί να ιδρύσουν δικές τους «εκκλησίες»!
399 Α ́ Κορ. Α ́ 11 – 13.
400 Αποκ. β ́ 9. γ ́ 9.
401 Λουκ. κβ ́ 3
402 Μάρκ ιδ ́21.
Οι αιρέσεις, επειδή προκαλούν διαφορές στην πίστη, μπορούν ν’αποτελέσουν κάποιο πρόσχημα για την δημιουργία «ψευδεκκλησιών».Δεν έχουν όμως κανένα πρόσχημα, όσοι δεν έχουν διαφορές στην πίστη και ιδρύουν δικές τους «εκκλησίες»! Τέτοιοι είναι όσοι ίδρυσαν τις λεγόμενες Παρατάξεις στο χώρο του Παλαιού Ημερολογίου. Αυτοί είναι σχισματικοί!
Ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος επισημαίνει τις βαριές ευθύνες που έχουν, όσοι αποσχίζονται απ’ την Εκκλησία και δημιουργούν ή προσχωρούν σε «ψευδεκκλησίες» αιρετικών, ή σχισματικών. Τίποτε, λέγει δεν παροξύνει τόσο το Θεό, όσο το να διαιρεθεί η Εκκλησία! Γι’ αυτό, συνεχίζει, ούτε αίμα μαρτυρίου μπορεί να εξαλείψει την αμαρτία του σχίσματος. Γιατί, κι’ αν ακόμα έχουμε πράξει άπειρα καλά, λέγει, δεν θα καταδικαστούμε λιγώτερο από αυτούς που διαμέλισαν το σώμα του Χριστού, όταν διαιρούμε το εκκλησιαστικό πλήρωμα403.
Συνεχίζοντας λέγει, ότι το να δημιουργήσει κάποιος σχίσμα στην Εκκλησία, δεν είναι μικρότερο κακό από το να πέσει σε αίρεση!404
Και φέρει ως παράδειγμα κάποιον που υπηρετεί υπό τις διαταγές επίγειου βασιληά. Αν αυτό το άτομο, λέγει, κατακρεουργήσει το βασιληά του, ξεσχίζοντας τα μέλη του σώματός του, δεν θα του άξιζε η πιο μεγάλη καταδίκη; Και, καταλήγοντας, διερωτάται, ότι εκείνος που σφάζει και διαμελίζει τον Χριστό, ποιας κολάσεως είναι άξιος;405
403 « ουδέν ούτω παροξύνει τον Θεόν, ως το Εκκλησίαν διαιρεθήναι. Καν μύρια ώμεν εργασάμενοι καλά, των το σώμα αυτού διατεμόντων ουκ ελάττονα δώσομεν δίκην, οι το πλήρωμα κατατέμνοντες το εκκλησιαστικόν... Ουδέ μαρτυρίου αίμα ταύτην δύνασθαι εξαλείφειν την αμαρτίαν» ( Ιω. Χρυσοστόμου, Λόγος ΙΑ ́ εις Εφεσ. P.G. 62, 85 )
404 « του εις αίρεσιν εμπεσείν το την Εκκλησίαν σχίσαι ουκ έλαττον εστί κακόν» (Ιω.Χρυσοστόμου, Λόγος ΙΑ ́ εις Εφεσ. P.G. 62, 87).
405 « ει δε εις βασιλέα τον ομόδουλον τούτο εργασάμενος, πάσης αν μείζονα δίκης ειργάσατο.
Ο τον Χριστόν σφάττων και διαξαίνων κατά μέλος, ποίας γεένης ουκ έσται άξιος;» ( Ιω. Χρυσοστόμου, Λόγος ΙΑ ́ εις Εφεσ. P.G. 62, 87).
Οἰκουμενισμός τῶν Γ.Ο.Χ.
Παρά τό ὅτι ὁ Κυπριανός στηλιτεύει διά τῶν ἐκδόσεών του τούςὈρθοδόξους πού συμμετέχουν στήν Οἰκουμενική Κίνησι καί διδάσκει τήν ἀποτείχισι ἀπό αὐτούς, ἐν τούτοις εἶναι ὁ ἴδιος Οἰκουμενιστής,καθώς ἀδιαφοροῦσε γιά τό γεγονός ὅτι οἱ Ρῶσοι τῆς Διασπορᾶς (μέ τούς ὁποίους εἶχε ἐκκλησιαστική κοινωνία γιά πολλά ἔτη)133 κοινωνοῦσανμέ τίς Ὀρθόδοξες Ἐκκλησίες (π.χ. μέ τήν Ἐκκλησία τῆς Σερβίας) καί ὁρισμένοι κληρικοί τους συμπροσεύχονται ἀπροκάλυπτα μέ τούς αἱρετικούς (π.χ. Μᾶρκος Βερολίνου). Τίς ἀνωτέρω πράξεις τῶν Ρώσωνὁ Κυπριανός δέν τολμοῦσε νά τίς καταδικάσῃ φανερά καί δημόσια,ἀλλά ἀναφερόταν σέ αὐτές μόνο μέ ὑπαινιγμούς134.
Χαρακτηριστικό ἐπίσης παράδειγμα τοῦ ἐν γένει Οἰκουμενισμοῦ τῶν Γ.Ο.Χ. εἶναι καί ἡ ἐπί ἔτη σιωπηρή ἀνοχή τῶν ἐπισκόπων τῆς Χρυσοστομικῆς παρατάξεως πρός τούς ἐπισκόπους της Παῒσιο καί Βικέντιο, οἱ ὁποῖοι κοινωνοῦσαν μέ τό πατριαρχεῖο Ἱεροσολύμων τουλάχιστον ἀπό τό 1988 135
133 Κυπριανοῦ Ὠρωποῦ καί Φυλῆς, Ἡ ἕνωσις τῆς ἱερᾶς Συνόδου Ἐνισταμένων
μετά τῆς Ρωσικῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας τῆς Διασπορᾶς, σελ. 15.
134 Περιοδικό Ἅγιος Κυπριανός, τεῦχος 305, σελ. 91
Ἡ Χρυσοστομική Σύνοδος ὄχι μόνο ἀπέφευγε νά ἐλέγξῃ δημόσια τούς ἐπισκόπους της, ἀλλά καί φρόντιζε νά «κουκουλώνῃ μέ παράνομες διαδικασίες»136 τίς πράξεις τους παρά τίς ἀντιδράσεις τοῦ ποιμνίου της137. Γενικώτερα δέ ὅχι μόνο οἱ Ἐνιστάμενοι, ἀλλά ὅλοι οἱ Γ.Ο.Χ. κοινωνοῦν ἔμμεσα μέ τούς “αἱρετικούς” καί ἐκτός Ἐκκλησίας, κατά τήν γνώμη τους, Νεοημερολογίτας καθώς:
α ́. Δέχονται τούς “αἱρετικούς”, νεοημερολογίτας λαϊκούς σέ συμπροσευχή στίς Ἐκκλησίες τους καί τούς παρέχουν θεία Μετάληψι ἤ ἄλλα Μυστήρια καί ἀντίδωρο.
β ́. Προσκαλοῦν τούς “αἱρετικούς”, νεοημερολογίτας βουλευτάς καί λοιπούς ἐπισήμους στίς πανηγύρεις ἤ τελετές τους (π.χ. Θεοφάνεια) καί συναγωνίζονται, ποιά παράταξις θά τιμηθῇ ἀπό μεγαλύτερο ἀριθμό“αἱρετικῶν” ἐπισήμων.
γ ́. Συμπροσεύχονται καί μέ “αἱρετικούς” κληρικούς. Ἀκόμη καί οἱ Ἁγιορεῖται, ἀκραιφνεῖς Ζηλωταί δέχονται στίς λειτουργίες τους τούςμή Ζηλωτάς, “αἱρετικούς” κληρικούς, τούς παρέχουν τιμητική θέσι καίτούς δίνουν ἀντίδωρο. Ἐάν ὅμως εἴμαστε πράγματι αἱρετικοί, τότε οἱ Γ.Ο.Χ. ὀφείλουν νά καταδικάσουν ὅλες τίς ἀνωτέρω ἀπαράδεκτες ἐνέργειες καί ἰδίως νά μή ἐπιτρέπουν σέ κανένα “αἱρετικό”, νεοημερολογίτη λαϊκό νά εἰσέρχεται σέ ναούς τους (πράγμα ἀσύμφορο φυσικά). Οἱ Γ.Ο.Χ. βέβαια μπορεῖ νά ἀντιτάξουν, ὅτι οἱ ἀνωτέρω ἐνέργειες ἀποτελοῦν ἐφαρμογή τῆς ἐπαινετῆς “Οἰκονομίας”. Μήπως ὅμως ἡ ἐφαρμογή τῆς “Οἰκονομίας”εἶναι ἀποκλειστικό δικαίωμα τῶν Γ.Ο.Χ. καί ὄχι καί δικό μας, ἀπό τούς ὁποίους οἱ Γ.Ο.Χ. ἀπαιτοῦν μόνο τήν “Ἀκρίβεια”;
135 Ἐφημερίς Ὀρθόδοξος Τύπος, φύλλο 820.
136 Ἐφημερίς Ὀρθόδοξος Χριστιανικός ἀγών, φύλλο 31, σελ. 2.
137 Περιοδικό Ἐκκλησιαστική Παράδοσις, φύλλο 44, σελ. 24, φύλλο 45, σελ. 71
Πηγή Ἀρχιμανδρίτου Βασιλείου Παπαδάκη ΤΟ ΣΧΙΣΜΑ ΤΟΥ ΖΗΛΩΤΙΚΟΥ
ΠΑΛΑΙΟΗΜΕΡΟΛΟΓΙΤΙΣΜΟΥ
Οι ιεροπραξίες τους έχουν νομική μόνο, όχι πνευματική κάλυψη, αφού καταγράφονται στα ληξιαρχεία οι «βαπτίσεις» και οι «θρησκευτικοί γάμοι» τους.
Έχουν ΑΦΜ , ΑΜΚΑ , ταυτότητες , Visa Card – Master Card ….AB card Masoutis Card …
Κινητά Smart Phone και ότι έχει σχέση με την υψηλή τεχνολογία.
Έκαναν οι περισσότεροι τα εμβόλια .
Στην Θεία Λατρεία με τα προϊόντα Barcode , όπως σε Ελαιόλαδο , νάμα , σε Θυμίαμα , σε καρβουνάκια , κεριά , τα ευλογούν , το ίδιο κάνει και η κρατούσα Εκκλησία του Νέου στην ουσία καμία διαφορά.
Τελούν Ευχέλαιο άνευ πιστών (επί πανδημίας )
Διαβάζουν μόνο την συνχωρηρτικη χωρίς να ακούσουν τα αμαρτήματα και έπειτα κοινωνούν τους πιστούς είτε είναι του Παλαιού είτε του Νέου .
Μάσκες εντός Ι.Ναού
Εμβολιασμένοι ιερωμενοι και πιστοί
Αλλαγή τελέσεως Πάσχα 2021
2024 , Αφαίρεση του Σταυρού και στους Ναούς του Πάτριου
https://orthodoxdida.blogspot.com/2024/02/blog-post_340.html
Τά σχίσματα τῶν Γ.Ο.Χ. πραγματοποιοῦνται συνήθως ἐξ αἰτίας ἀσημάντων -ὑπαρκτῶν ἤ φανταστικῶν- κανονικῶν παραβάσεων καί κυρίως γιά λόγους φιλαρχίας καί φιλοδοξίας.
Ευχόμεθα να ενωθούν οι παρατάξεις των ΓΟΧ να σταματήσουν οι έριδες για να αντιμετωπιστεί η αίρεση του οικουμενισμού όπως πρέπει ΟΡΘΑ.
ΠΕΡΙ ΣΧΙΣΜΑΤΩΝ
Α'. Πριν από όλα νά φυλάγεσθε, επίσκοποι, από τις τρομερές καί επικίνδυνες και αθέμιτες αιρέσεις, αποφεύγοντάς τις σαν φωτιά πού καίει όσους τις πλησιάζουν. Νά αποφεύγετε επίσης και τά σχίσματα. Καθόσον δεν είναι θεμιτό ούτε ο νους νά παρεκλίνει σε ανόσιες αιρέσεις, ούτε από τούς ομόφρονες νά χωρίζεστε εξαιτίας φιλαρχίας. 2. Γιατί καί τά παλιά χρόνια όσοι τά αποτόλμησαν αυτά, δεν απέφυγαν την τιμωρία. Τον Δαθάν, λόγου χάρη, καί τόν Αβειρών, πού επαναστάτησαν εναντίον τού Μωυσή, τούς κατάπιε ή γη1, ο Κορέ πάλι καί οί διακόσιοι πενήντα πού ήταν μαζί του καί έξεγέρθηκαν εναντίον τού Ααρών, έγιναν παρανάλωμα της φωτιάς, ενώ ή Μαριάμ, πού κατηγόρησε τόν Μωυσή ότι κοιμήθηκε μέ είδωλολάτρισσα, αποβλήθηκε από τό στρατόπεδο γιά εφτά μέρες2, επειδή έλεγε ότι ό Μωυσής πήρε γυναίκα Αίθιόπισσα. 3. Καί όχι μόνο αυτοί, αλλά καί ό Αζαρίας, πού λεγόταν καί Οζίας καί ήταν βασιλιάς τού Ιούδα, επειδή φέρθηκε μέ θράσος απέναντι της ιεροσύνης καί θέλησε νά προσφέρει θυσία θυμιάματος, πράγμα πού δέν άρμοζε σ’ αύτόν, επειδή δέν ύπάκουσε στόν αρχιερέα Αζαρία καί τούς ογδόντα Ιερείς πού τόν έμπόδιζαν, παρουσίασε λέπρα στό μέτωπό του καί έτρεξε νά βγει άπό τό ναό, γιατί τόν τιμώρησε ο Κύριος3.Β'. Ας προσέχουμε λοιπόν, αγαπητοί, ποιά ήταν ή δόξα των στασιαστών καί πόσο εύτελής ή απόφασή τους. Γιατί, εάν εκείνος πού έξεγείρεται έναντίον βασιλέων είναι άξιος τιμωρίας, έστω καί άν είναι γιός ή φίλος του, πόσο μάλλον εκείνος πού επαναστεΐ εναντίον των Ιερέων; Γιατί, όσο ανώτερη είναι ή Ιεροσύνη από τή βασιλεία, επειδή αγωνίζεται γιά τήν ψυχή, τόσο πιό βαρειά τιμωρία... περισσότερα εδώ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου