- Ομιλία Α΄
– Η όραση του Προφήτη Ιεζεκιήλ με τα τέσσερα πνευματικά ζώα, είναι το μυστήριο της ψυχής που επρόκειτο να δεχθεί τον Κύριο της και να γίνει θρόνος δόξας γι’ αυτόν.
– Η ψυχή που αξιώθηκε να ενωθεί πνευματικά με το φως του Χριστού, γίνεται ολόκληρη φως.
– Αφού έγιναν φως οι απόστολοι, πρόσφεραν φως σ’ αυτούς που πίστεψαν.
– Η ψυχή, όταν τη θυσιάσει και τη θανατώσει για τον κόσμο ο επουράνιος αρχιερέας Χριστός, πεθαίνει για τη ζωή της πονηρίας και της κακίας που ζούσε, και πλέον δεν ζει στο σκοτάδι της αμαρτίας.
– Η ψυχή που πίστεψε στο Θεό και ελευθερώθηκε από την αμαρτία και πέθανε για τη ζωή του σκότους, πήρε για ζωή το φως του αγίου Πνεύματος.
– Αν λοιπόν έγινες θρόνος του Θεού· και έγινε η ψυχή σου ολόκληρη μάτι πνευματικό και ολόκληρη φως, πράγματι ζεις την αιώνια ζωή, και από τώρα αναπαύεται η ψυχή σου κοντά στον Κύριο. -
- Ομιλία Β΄
– Ο πονηρός, έντυσε τον άνθρωπο με την αμαρτία και τον έκανε βδελυρό, ακάθαρτο και θεομάχο,
– Είναι αδύνατο λοιπόν να ξεχωριστεί η ψυχή από την αμαρτία, αν δε σταματήσει και δεν απομακρύνει ο Θεός τον πονηρό αυτό άνεμο που κατοικεί μέσα στην ψυχή και στο σώμα.
– Όσοι απέβαλαν τον παλαιό και δόλιο άνθρωπο και έβγαλε από πάνω τους ο Χριστός τα ενδύματα της βασιλείας του σκότους, ντύθηκαν τον καινούργιο και επουράνιο άνθρωπο τον Ιησού Χριστό.
- Ομιλία ΣΤ΄
– Όσοι προσεύχονται στον Κύριο, πρέπει να προσεύχονται με ησυχία και γαλήνη και με μεγάλη προσοχή και τάξη.
– Πώς πρέπει να δεχθούμε αυτό που λένε μερικοί, ότι οι θρόνοι της δόξας της θεότητας και τα βραβεία της αιώνιας ζωής είναι κτιστά και όχι πνευματικά;
– Τι νόημα έχει αυτό που είπε, «θα καθίσετε πάνω σε δώδεκα θρόνους και θα κρίνετε τις δώδεκα φυλές του Ισραήλ»;
- Ομιλία Ζ΄
– Ο Θεός στον ταλαίπωρο και ταπεινό άνθρωπο έδωσε να γευθεί αγαθά του άλλου αιώνα.
– Άραγε συνυπάρχει ο σατανάς με τον Θεό, είτε στον αέρα, είτε μέσα στους ανθρώπους;
– Επειδή ή αμαρτία «μεταμορφώνεται σε άγγελο φωτός» και είναι παρόμοια με τη χάρη του Θεού, με ποιο τρόπο είναι δυνατό να καταλάβει ο άνθρωπος «τις πανουργίες του διαβόλου;
– Πώς συμβαίνει να αμαρτάνουν αυτοί που έχουν δεχθεί τη χάρη του Θεού;
– Είναι δυνατό με το φωτισμό να δει κανείς την ψυχή του;
– Είναι δυνατό κανείς να βλέπει με τις αποκαλύψεις και το θεϊκό φως την ψυχή;
– Είναι άλλος ο νους και άλλο η ψυχή;
- Ομιλία Η΄
– Πως αρπάζεται ο εσωτερικός άνθρωπος στην προσευχή.
– Μπορεί κανείς να εισέρχεται πάντοτε σ’ εκείνο τον πνευματικό χώρο;
– Πες μας, σε ποιο βαθμό τελειότητας έφθασες;
- Ομιλία Ι΄
– Οι ψυχές που αγαπούν την αλήθεια και το Θεό, είναι προσηλωμένες ολοκληρωτικά στο σταυρό του Χριστού, προς τον πνευματικό νυμφίο.
– Όσο περισσότερο αξιώνονται να δέχονται τα πνευματικά χαρίσματα, τόσο περισσότερο έχουν αχόρταγη την επιθυμία του ουράνιου πόθου.
– Όσες ψυχές είναι ακόμα δεμένες με τη σάρκα, παρασύρθηκαν από την κακία, και πρόδωσαν τον εαυτό τους.
– Η ψυχή που πραγματικά είναι φιλόθεη και φιλόχριστη, και αν ακόμα κάνει αμέτρητες αγαθές πράξεις, πιστεύει ότι τίποτε δεν έχει κάνει.
– Η απάθεια αποκτάται με πολλούς κόπους και αγώνες πνευματικούς, μετά από πολλά χρόνια και φροντίδα και ύστερα από δοκιμασίες και διαφόρους πειρασμούς.
- Ομιλία ΙΓ΄
– Έπειτα από την παρουσία του Χριστού στον κόσμο, ο Θεός ζητάει άλλους καρπούς, καθαρότητα της καρδιάς, αγαθή συνείδηση, λόγους αγαθούς, σκέψεις σεμνές και αγαθές, και όλα όσα κατορθώνουν οι άγιοι.
– Ο Χριστός, ο αληθινός Κύριος, τα παιδιά που γεννήθηκαν απ’ αυτόν και στα οποία έδωσε τη χάρη του, τα φροντίζει με ιδιαίτερη τροφή και πόση απ’ ότι τους άλλους ανθρώπους.
– Πρέπει να κάνουμε κάτι περισσότερο από τους άλλους ανθρώπους, όπως προθυμία, αγώνα, ζήλο, αγάπη, αγαθή ζωή, να ζούμε με πίστη και φόβο Θεού.
- Ομιλία ΙΔ΄
– Όλα τα έργα που γίνονται στον κόσμο, γίνονται με την ελπίδα ν’ αμειφθούμε ανάλογα με τους κόπους μας.
– Αφιερώνοντας κανείς τον εαυτό του στον Θεό, απομακρύνεται από τις βιοτικές μέριμνες και ασχολείται με τις προσευχές και τις δεήσεις.
– Όταν γευθεί την αγαθότητα του Κυρίου και απολαύσει τους καρπούς του αγίου Πνεύματος, απομακρύνεται από πάνω του το κάλυμμα του σκότους.
– Υπάρχει τόπος σατανικός, στον οποίο ζουν, πολιτεύονται και αναπαύονται οι δυνάμεις του σκότους και τα πονηρά πνεύματα, και τόπος φωτεινός της θεότητας, όπου ζουν και αναπαύονται οι στρατιές των αγγέλων και των αγίων πνευμάτων.
- Ομιλία Κ΄
– Ας ζητήσουμε λοιπόν και ας παρακαλέσουμε τον Θεό να μας ντύσει με το ένδυμα που σώζει, δηλαδή με τον Κύριο ημών Ιησού Χριστό.
– Όποιος είναι γυμνός από τη θεϊκή δόξα, πρέπει να ντρέπεται για τον εαυτό του και να γνωρίζει την ατιμία του
– Εάν κάποιος στηρίζεται μόνο στη δική του δικαιοσύνη, χωρίς να δέχεται την δικαιοσύνη του Θεού, που είναι ο Κύριος, ο οποίος, «έγινε για μας δικαιοσύνη και απολύτρωση», αγωνίζεται μάταια και άδικα.
– Ο Χριστός μόνο πέτυχε τη μεγάλη και σωτήρια λύτρωση και θεραπεία της ψυχής. Αυτός την ελευθέρωσε από τη σκλαβιά και την οδήγησε έξω από το σκοτάδι, αφού τη δόξασε με το δικό του φως.
– Αν κάποιος δεν πάει κοντά στον Χριστό ελεύθερα και με τη θέληση του, και δεν τον παρακαλέσει με μεγάλη πίστη, δε μπορεί να θεραπευθεί.
– Εξ αιτίας της απιστίας μας δεν μπορούμε ακόμη να επιτύχουμε την πνευματική θεραπεία και σωτηρία μας.
– Ας πιστεύσουμε λοιπόν σ’ αυτόν και ας τον πλησιάσουμε με ειλικρίνεια, για να μας χορηγήσει γρήγορα την αληθινή γιατρειά.
- Ομιλία ΚΑ΄
– Όποιος πραγματικά μισεί το αντίθετο στρατόπεδο της κακίας, ο αγώνας του γίνεται, σχετικά με τα εξωτερικά πράγματα αυτής της ζωής, τα πάθη της αμαρτίας, και εσωτερικά εναντίον των πονηρών πνευμάτων.
– Με δύο δεσμά δέθηκε σ’ αυτή τη ζωή ο άνθρωπος, όταν παρέβηκε την εντολή του Θεού και εκδιώχθηκε από τον παράδεισο, με τη βιοτική μέριμνα και με την αγάπη του κόσμου.
– Όταν λοιπόν κάποιος ακούει τον λόγο του Θεού και αγωνίζεται, μπορεί να μάθει ότι υπάρχει στην καρδιά μία άλλη πάλη, μια άλλη κρυφή αντίσταση, και ένας άλλος πόλεμος εναντίον των λογισμών που δημιουργούν τα πονηρά πνεύματα.
– Αυτός ο πόλεμος μπορεί να καταργηθεί με τη χάρη και τη δύναμη του Θεού. Διότι να απαλλάξει κανείς μόνος του τον εαυτό του από τις αντίπαλες δυνάμεις δε μπορεί.
– Αυτός που αρνήθηκε στ’ αλήθεια τον κόσμο, δέχεται τότε σ’ αυτόν τον φανερό αγώνα κατά τρόπο μυστικό και τη βοήθεια του Κυρίου, ανάλογα με το μέτρο που αρνήθηκε το θέλημα του κόσμου.
- Ομιλία ΚΒ΄
– Όταν βγει η ψυχή του ανθρώπου από το σώμα, αν είναι υπεύθυνη για αμαρτίες, έρχονται χοροί από δαίμονες και πονηροί άγγελοι, και δυνάμεις σκοτεινές παραλαμβάνουν την ψυχή εκείνη και την κρατούν αιχμάλωτη στο δικό τους τόπο.
– Για τους αγίους δούλους του Θεού, όταν οι ψυχές τους βγουν από τα σώματα, τότε οι χοροί των αγγέλων παίρνουν τις ψυχές αυτές και τις πηγαίνουν στο δικό τους τόπο, και έτσι τις οδηγούν μπροστά στον Κύριο
- Ομιλία ΚΓ΄
– Αν αναγεννηθεί κάποιος από το βασιλικό και θεϊκό Πνεύμα, θα υπαχθεί στο επουράνιο και βασιλικό γένος, και θα γίνει τέκνο του Θεού.
– Η ψυχή, από τότε που παράκουσε την εντολή του Θεού είναι άγρια και ανυπότακτη και τριγυρνάει στις ερημιές του κόσμου μαζί με τα θηρία, δηλαδή με τα πονηρά πνεύματα.
– Όταν όμως ακούσει το λόγο του Θεού και τον πιστέψει, αφού χαλιναγωγηθεί από το άγιο Πνεύμα, εγκαταλείπει την αγριότητα της ζωής και το σαρκικό φρόνημα.
– Και έτσι, αφού οπλισθεί με το Πνεύμα του Κυρίου, αγωνίζεται εναντίον των πνευμάτων της πονηρίας, και σβήνει τα πύρινα βέλη του πονηρού.
- Ομιλία ΜΑ΄
– Όταν εξέκλινε ο άνθρωπος από την εντολή του Θεού, η αμαρτία κυρίεψε τους χώρους της ψυχής μέχρι τα πιο βαθιά μέρη της.
– Όταν επισκιάσει την ψυχή η ενέργεια της θείας χάριτος, ανάλογα με το μέτρο της πίστεως κάθε Χριστιανού, ένα μέρος της ψυχής μόνο επισκιάζει η χάρη, για να δοκιμασθεί η ελεύθερη βούληση του ανθρώπου.
– Αφού προκόψει η ψυχή για πολύ καιρό και δε λυπήσει τη χάρη του Θεού σε τίποτε. τότε σιγά σιγά βοηθείται, μέχρι που να καλυφθεί ολόκληρη η ψυχή από την επουράνια χάρη.
- Ομιλία ΜΒ΄
– Οι ψυχές που έχουν κοσμηθεί με γνώση και σύνεση και οξύτατο νου, είναι σαν μεγάλες πόλεις που χρειάζονται όμως να οχυρωθούν με δύναμη του αγίου Πνεύματος, για να μη συμβεί κάποτε να μπουν οι εχθροί μέσα τους και τις ερημώσουν.
– Οι σοφοί του κόσμου, ενώ είχαν σύνεση και γνώση, όμως είχαν ερημωθεί από τους εχθρούς, επειδή δεν είχαν μέσα τους το Πνεύμα του Θεού.
– Είναι αδύνατο να μη δεχθούν πειρασμούς αυτοί που περνούν ανάμεσα από τις καταστάσεις αυτού του κόσμου.
– Αυτό που βλάπτει και ρυπαίνει τον άνθρωπο υπάρχει μέσα του. Τίποτε λοιπόν απ’ έξω δε μπορεί να βλάψει τον άνθρωπο, παρά μόνο το ζωντανό και ενεργητικό πνεύμα του σκότους που κατοικεί μέσα στην καρδιά.
ΕΠΕ. Φιλοκαλία των νηπτικών και ασκητικών. Μακάριος ο Αιγύπτιος. Ομιλίες Πνευματικές 50.
Εισαγωγή, Κείμενο, Μετάφραση, Σχόλια: Νικήτας Τσιομεσίδης.
«Πατερικές εκδόσεις Γρηγόριος ο Παλαμάς» Θεσσαλονίκη 1985.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου