Στην Παλαιά Διαθήκη "Πατριάρχες" ονομάζονταν οι γενάρχες (προπάτορες) των Ισραηλιτών, ο Αβραάμ, ο Ισαάκ, ο Ιακώβ και οι δώδεκα γιοί του Ιακώβ, ο Ρουβήν, ο Συμεών, ο Λευΐ, ο Ιούδας, ο Ισσάχαρ, ο Ζαβουλών, ο Δαν, ο Νεφθαλίμ, ο Γαδ, ο Ασήρ, ο Ιωσήφ και ο Βενιαμίν.
Οι Πατριάρχες έζησαν περίπου το 19ο αιώνα έως το 15ο αιώνα π.Χ. Αγαπούσαν και εμπιστεύονταν το Θεό και κράτησαν ζωντανή τη σχέση τους μαζί του. Τις διηγήσεις για τους Πατριάρχες, τους αγώνες και τις περιπέτειές τους, τις βρίσκουμε στο πρώτο βιβλίο της Παλαιάς Διαθήκης, τη Γένεση, στα κεφάλαια 12-50.
Οι Πατριάρχες ήταν κυρίως βοσκοί αιγοπροβάτων και ζούσαν ως νομάδες. Περιπλανούνταν μαζί με τις οικογένειες και τα ζώα τους από τόπο σε τόπο αναζητώντας κατάλληλους βοσκότοπους και πηγές. Ήταν οργανωμένοι σε πατριές, ομάδες δηλαδή ανθρώπων που κατάγονταν από τον ίδιο πρόγονο. Η σχέση αυτή δημιουργούσε αδελφοσύνη μεταξύ των μελών της ομάδας και καθόριζε το πώς πρέπει να ζει όποιος ανήκε σ’ αυτήν. Ο αρχηγός της πατριάς (Πατριάρχης) ήταν πρόσωπο με μεγάλη ισχύ και αναγνώριση.
Ο ΘΑΡΡΑ
Ένα μέρος από τους απογόνους του Νώε εγκαταστάθηκε σ' έναν τόπο της Ασίας, τη Μεσοποταμία. Μέσα στο πολυθεϊστικό περιβάλλον της Ουρ, μιας πόλης στη δυτική όχθη του Ευφράτη, ζούσε η ημινομαδική πατριά του Θάρρα, πατέρα του Αβραάμ.
Ο Θάρα με όλη του την οικογένεια μετανάστευσε στη Χαρράν. Πόσο χρόνο παρέμειναν εκεί δεν το γνωρίζουμε. Από τη Χαρράν αρχίζει η ιστορία των Πατριαρχών με την κλήση ενός αφανούς σημίτη, του Αβραάμ, από το Θεό. Οι Πατριάρχες κατόπιν πορεύτηκαν από τη Χαρράν έως τη Χαναάν, από κει στην Αίγυπτο και πάλι πίσω στη Χαναάν κι έπειτα, σύμφωνα με το θέλημα του Θεού, και πάλι στην Αίγυπτο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου