ΠΕΡΙ ΓΑΣΤΡΙΜΑΡΓΙΑΣ - ΛΑΙΜΑΡΓΙΑΣ

 

ΠΕΡΙ ΓΑΣΤΡΙΜΑΡΓΙΑΣ - ΛΑΙΜΑΡΓΙΑΣ

Αγάπιος Μον. Η γαστριμαργία είναι ένα ελλάτωμα, όπου μας παρακινά είς άτακτον φαγητόν και ποτόν διά την ηδονήν, και μας κανει να ευγαίνωμεν από την τάξιν του λογικού. Ἁμαρτωλῶν Σωτηρία 71.

Αγ.Ιωάν.Κλίμ. Γαστριμαργία είναι η υποκριτική συμπεριφορά της κοιλίας, η οποία, ενώ είναι χορτασμένη, φωνάζει πώς είναι ενδεής· και ενώ είναι παραφορτωμένη μέχρι διαρρήξεως, ανακράζει ότι πεινά. Κλίμαξ-185

Ἀγ.Νείλου. Γαστριμαργία οἱ παλιοὶ ὀνόμασαν τὸ νὰ τρῶμε γρήγορα, καὶ πολλά, καὶ χωρὶς διάκριση, καὶ πρὶν ἀπὸ τὴν κατάλληλη ὥρα, ἐνῶ λαιμαργία, τὸ νὰ εὐχαριστιόμαστε μὲ τὰ φαγητά. Φ-Ἀγ.Νείλου. ΕΠΕ 11β-423

Ἀγ.Νείλου. Καὶ ἡ διαφορὰ ἀνάμεσα σ’ αὐτὲς εἶναι στὴ μιὰ ἡ ποσότητα καὶ στὴν ἄλλη ἡ ποιότητα. Γιατὶ «μαργαίνω» σημαίνει κάνω σὰν τρελλός, καὶ ἡ μανία τῆς κοιλιᾶς ἀφορᾶ τὸ ποσό, ἐνῶ τοῦ λαιμοῦ τὴν ποιότητα τῆς τροφῆς. μερικοὶ ὅμως καὶ τὰ δύο τὰ ὀνομάζουν γαστριμαργία. Τὸ πάθος αὐτὸ προβάλλει ὡς πρόφαση τὸ στομάχι, τὸ συκώτι καὶ τὴ σπλήνα, καὶ γενικὰ τὴν ἀσθένεια, καὶ ἐκείνους ποὺ ἐξαιτίας αὐτῶν ἔπεσαν σὲ φοβερὲς ἀρρώστιες. Φ-Ἀγ.Νείλου. ΕΠΕ 11β-423-425

Αγάπιος Μον. Διατί όταν δεν στενοχωρούμεν την κοιλίαν, ζημιούμασθεν πάσας τάς αρετάς, και εξόχως την σωφροσύνην . διατί η γαστριμαργία αυξάνει κατά πολλά την πορνείαν ότι η πλησμονή των βρωμάτων και τα κολακεύματα της γαστρός εξαπτουσι την φλόγα, και πίπτεις εύκολα. Διά τούτο κάνει χρεία να είσαι πάντοτε οπλισμένος καλά κατά της γαστρός, και να μην της δίδεις όσα ζητά, αλλά μόνον όσα χρειάζεται, κατά τον μέγαν Χρυσόστομον. Δίδε τη γαστρί ά χρήζει λαβείν, ούχι δε ά ζητεί.   Αμ.Σωτηρία 72

Αγάπιος Μον. Δεν έκαμεν ο Θεός τον άνθρωπον, διά να τρώγει, αλλά τα φαγητά έκαμε, διά να πορεύται, να τρώγει όσον να μην αποθάνει. Το φαγητόν είναι ωσάν ένα ποτόν θεραπευτικόν, ήγουν καθάρσιον, και εάν λάβεις περισσότερον από την χρείαν σου, βλάπτεσαι. Ἁμαρτωλῶν Σωτηρία 72.

Κλήμης Αλεξ. Πολυφαγία είναι τό να μήν έχει κάποιος μέτρο όταν τρώει επιπλέον φαγητά, η λαιμαργία είναι η μανία να γεμίζει ο λαιμός, και η γαστριμαργία είναι το να μην συγκρατείσαι ώς πρός τήν τροφή.  Κλήμης Αλεξ.

Αγ.Νείλου. Ἡ λαιμαργία λοιπὸν εἶναι μητέρα τῆς πορνείας, τροφὸς τῶν λογισμῶν, χαλάρωση τῆς νηστείας, φίμωτρο τῆς ἄσκησης, φόβητρο τοῦ στοχασμοῦ, παράσταση τῶν φαγητῶν, σκιαγράφος τῶν καρυκευμάτων, ἐλεύθερο πουλάρι, ἀχαλίνωτη μανία, δοχεῖο ἀρρώστιας, ζήλεια τῆς ὑγείας, φραγμὸς τῶν σειρήνων, στεναγμὸς τῶν ἐντέρων, τέρμα τῶν ὕβρεων, ἐνοικιαστὴς τῆς πορνείας, ἀκαθαρσία τῆς διάνοιας, ἀσθένεια τοῦ σώματος, βαρετὸς ὕπνος, σκυθρωπὸς θάνατος. Φ-Ἀγ.Νείλου ΕΠΕ 11β-259

Αγάπιος Μον. Η γαστριμαργία είναι θύρα και αρχηγός πολλών εγκλημάτων, και όστις αυτήν κατά κράτος νικήσει, κυριεύει και τα λοιπά αμαρτήματα. Δι' αυτό και εκείνοι οι Όσιοι, όπου ασκήτευαν είς την έρημον, εβιάζοντο να την κυριεύσουν, γινώσκοντες, ότι εάν δεν νικηθεί εν πρώτοις τούτο το πάθος, δύσκολα αφανίζονται τα επίλοιπα. Ἁμαρτωλῶν Σωτηρία 72.

Αγάπιος Μον. Η γαστριμαργία παχύνει τον νούν και αναβαίνουσι καπνοί πολλοί είς την κεφαλήν από τον στόμαχον, και κάμνουσιν τον άνθρωπον ανέτοιμον είς την θεωρητικήν και απρόθυμον. Ἁμαρτωλῶν Σωτηρία 72. 

Αγάπιος Μον. Αυτή αποκοιμοίζει το λογικόν, αυξάνει τα πάθη, κάμνει φαυλιστάς τους ανθρώπους, και πολυμιλούν μετεωριζόμε-νοι, και λέγουσιν άπρεπα λόγια. Ότι το λογικόν σκοτίζεται από την κρεπάλην, και δεν ημπορεί να κρατεί την γλώσσαν και τάς αισθήσεις είς την τάξιν αυτών, και το χειρότερον, ότι από ταύτην γεννάται και η ακαθαρσία. Ἁμαρτωλῶν Σωτηρία 72. 

Αγ.Νικόδημος. Κατά τον Άγιον Σιναΐτην Γρηγόριον, τρείς τάξεις έχει το φαγητόν, εγκράτειαν, αυτάρκειαν, και κόρον. Εγκράτεια είναι όταν, θέλων ακόμη να φάγει κανείς εγκρατεύεται και εγείρεται ακόμη πεινών· αυτάρκεια όταν φάγει το αρκετόν· και κόρος όταν χορτάσει. Συμβουλευτικὸν Ἐγχειρίδιον σελ. 96 

Αγ.Νικόδημος. Ἂν δὲν δύνασαι να φυλάξεις τα δύο (εγκράτεια ή αυτάρκεια), σταμάτα πρίν του τρίτου και μη γίνου υπερκορής, ενθυμούμενος τον Κύριον : «Οὐαί ὑμῖν οἱ ἐμπεπλησμένοι, ὅτι πεινάσετε». Συμβουλευτικὸν Ἐγχειρίδιον σελ. 96  

Αγάπιος Μον. Τα είδη και οι τρόποι, με τους οποίους έχει συνήθειαν η Γαστριμαργία να μας πειράζει, είναι 5. [α] είναι ο καιρός, [β] η ποσότης [γ] η ποιότης [δ] ο τρόπος και [ε] η φροντίς. Ἁμαρτωλῶν Σωτηρία 72.

Αγάπιος Μον. 1ον, μας πειράζει και παρακινά να προλάβωμεν τον καιρόν χωρίς ανάγκην, ή χρείαν τινά ήγουν να φάγωμεν προτήτερα από την πρέπουσαν ώραν. Ἁμαρτωλῶν Σωτηρία 72. 

Αγάπιος Μον. 2ον, να ζητούμε ακριβά και όμορφα φαγητά. 3ον, να φάμε και να πιούμε περισσότερο από την χρείαν. 4ον, μας πειράζει μέ τον τρόπο, να τρώμε με πολλή επιθυμία αρπακτικά και αχόρταγα. Ἁμαρτωλῶν Σωτηρία 72. 

Αγάπιος Μον. 5ον, και τελευταίον είς την φροντίδα, και ετοιμασία του φαγητού, να το κατασκευάσωμεν εκλεκτό με αρτισίας πολλάς να μας νοστιμίζει. Ἁμαρτωλῶν Σωτηρία 72. 

Αγάπιος Μον. Όσον κρατείς ισχυρώς με χαλινάρι την σάρκα σου, ωφελάσαι, διά να αποκτήσεις τας αρετάς. Κράτησον ούν της γαστρός, εάν θέλεις να είσαι άνθρωπος, και φυλάγου επιμελώς να μην νικηθείς είς το α' είδος της γαστριμαργίας, ήγουν να μην προλάβεις την διατεταγμένην ώραν, ούτε να τρώγεις πάρεξ δύο φοραίς την ημέραν, γεύμα και δείπνον, όταν είναι ημέραις απολυταίς (αμή τάς Τεσσαρακοστάς, τάς τετράδας, και παρασκεύας, και παραμονάς των Εορτών, μίαν φοράν μόνον) και έξω από τας δύο φοράς μην τολμήσεις να φάγεις. Ἁμαρτωλῶν Σωτηρία 73.

Αγάπιος Μον. Εάν σε πειράξει ο λογισμός να προλάβεις την ώραν καμμίαν φοράν, εναντιώσου του όσον δύνασαι, καθώς έκαμνεν εκείνος ο Μοναχός, όπου γράφει το Λαυσα'ι'κόν, ότι επειράζετω από τον λογισμόν ετούτον, και του έβανεν είς τον νούν ο δαίμων, να φάγει το πρωί, και αυτός έλεγε προς αυτόν ταύτα . έχε υπομονήν και την τρίτην ώρα θα φάγεις και τότε πάλιν έλεγεν, ας δουλεύσωμεν ολίγον εργόχειρον, ή ας είπωμεν καμπόσους ψαλμούς, και πάλιν ας βάλωμεν το παξιμάδι είς το νερόν, και με τον τρόπον ετούτον με την μίαν και με την άλλην πρόφασιν επέρνα τον καιρόν εώς την θ' ώραν της ημέρας, και ούτως ελυτρώθη τούτου του πάθους. Ἁμαρτωλῶν Σωτηρία 73.

Αγάπιος Μον. Το β' είδος είναι η ποιότης, να ξετρέχεις δηλ. ορεκτικά και εύμορφα βρώματα, από το οποίον φυλάγου περισσότε-ρον, και τρώγε τοιαύτα φαγιά όπου να μην είναι ηδονικά, ούτε να δίδουσι της σαρκός σου πολλήν σπατάλην, εί μη μόνον να σε διαφυλλάτουν είς την ζωήν και εάν σου φαίνωνται άνοστα, να σου ερμηνεύσω μίαν αρτισίαν γλυκυτάτην και πολλά νόστιμον, να τρώγεις μόνον άρτον ξηρόν μετ' αυτής, και να σου φαίνεται ζάχαρη . Ήγουν άφες να περάση η θ' ώρα της ημέρας, να πεινάσεις καλά καλά, και τότε τρώγε να δείς γλυκύτητα που έχει το φαγητό, εάν ήτον το ανοστότερο. Θυμήσου την εγκράτεια των Οσίων Πατέρων που έτρωγαν μόνο άρτον ξερό μετά ύδατος και μαγείρεμα ποτέ δεν δοκίμασαν. Ἁμαρτωλῶν Σωτηρία 73.

Αγάπιος Μον. Το γ' είδος είναι η ποσότης, ήγουν να φάγεις περισσότερον από την χρείαν της φύσεως από το οποίον κάμνει χρεία να φυλάγεσαι ότι τούτο είναι πολλά επικίνδυνον, η γάρ πλησμονή του οίνου και των βρωμάτων σκοτίζει το λογικόν, και βγαίνεις από τας φρένας σου. Έχεις καρδίαν πασίχαρον, τραγωδάς, χαίρεσαι, σκιρτάς, και αγάλλεσαι, και με ρυπαρούς και πορνικούς διαλογισμούς μολύνεσαι, τα οποία δεν κάμνεις, όταν έχεις μόνον το αρκετόν σου φαγομένον. Πρόσεχε από ταύτα, μη βαρυνθεί η καρδία σου εν κρεπάλη και μέθη, διά να δυνηθείς να φύγεις από την μέλλουσαν οργήν και ζημίαν, όπου γεννάται από τούτο το πάθος. Ἁμαρτωλῶν Σωτηρία 73. 

Αγάπιος Μον. Το δ' είδος είναι ο τρόπος, όταν εσθίης με πολλήν επιθυμίαν αρπακτικά, και κοιτάζεις με προσοχήν τα βρώματα, και βιάζεσαι να τρώγεις ογλίγωρα. Και τούτο είναι μία αταξία χοιρώδης και πράξις των κτηνών, και όχι ανθρώπου, από την οποίαν πρέπει να φυλάγεσαι, και να έχεις τον νού σου είς την ανάγνωσιν. Εί δε και δεν γίνεται ανάγνωσις, να υψώνεις τον λογισμό σου προς τον Θεόν μελετών αυτού το σωτήριον πάθος, και προσευχόμενος νοερώς, διά να τρέφεται και η ψυχή σύ τω σώματι, να μην είσαι όλος δοσμένος εἰς τὰ γήϊνα. Ἁμαρτωλῶν Σωτηρία 74.

Αγάπιος Μον. Το ε' είδος είναι η περίσσα φροντίς και περισπασμός, να ξετρέχεις με τόσην μέριμνα εύμορφα και διάφορα βρώματα, το οποίον αν δεν μισήσεις ως ψυχοβλαβές, θέλεις είσαι όμοιος εκείνων, όπου έχουσι, κατά τον Παύλον, Θεόν την κοιλίαν τους,

της οποίας δουλεύουν με τοιαύτην σπουδήν, και επιμέλειαν, όσην έπρεπε να έχουν είς την δούλευσιν του Θεού. Ἁμ.Σωτηρία 74

Αγάπιος Μον. Είς τούτο το πάθος αμαρτάνουν θανάσιμα, όσοι έχουν Θεόν την κοιλία τους, δηλ. έχουσι το ύστερον τέλος αυτών είς την βρώσιν και πόσιν, και συρόμενοι από την ηδονήν της γαστριμαργίας, δεν νοιάζονται τας εντολάς του Κυρίου. Έτι δε και όσοι μεθύουσιν εν γνώσει, ή βιάζουσι και αναγκάζουσι άλλους να πίουσιν οίνον στανικώς τους, και ει τις φάγει πασχαλινόν ημέρα νη-στίσιμον, ή τας αγίαις Τεσσαρακοσταίς, ἢ ὁψάριον την τετάρτην και την παρασκευήν, δηλ. έξω από ταίς λελυμέναις. Ἁμ.Σωτηρία 72

Αγάπιος Μον. Τα δε λοιπά της γαστριμαργίας εγκλήματα δεν είναι θανάσιμα ήγουν να τρώγεις εύμορφα βρώματα, να τα επιμελάσαι, να προλάβεις την ώραν, ή να φάγεις κάμποσον περισσότερον και άλλα όμοια.Έξω αληθινά εάν το κάμεις με τέλος θανάσιμον, ή με ζημίαν πολλήν πολλήν και σκάνδαλον του πλησίον, ή να προγνωρίσεις ότι έχει να σου έλθει μεγαλην ασθένεια από την γαστριμαργίαν, και δεν εγκρατευθείς ή εξοδιάζεις πολλά είς ζωοτροφίαν σου, διά την οποίαν αιτίαν πτωχεύει ο οίκος σου, ή ηξεύρεις πως είναι άλλοι πτωχοί πλησίον σου όπου δεν έχουν τα προς την χρείαν, και δεν τους ευσπλαχνίζεσαι, αμή τρώγεις εσύ διάφορα βρώματα και τους πένητας ποσώς δεν συμπονείς να τους ελεήσεις. Ἁμαρτωλῶν Σωτηρία 72.

Αγ.Ιωάν.Χρυσ. Και σύ λοιπόν αγαπητέ, όταν καθίσεις στό τραπέζι, θυμήσου ότι μετά το φαγητό πρέπει να κάνεις προσευχή. Να γεμίσεις λοιπόν με μέτρο το στομάχι σου, ώστε να μην το βαρύνεις και δεν μπορέσεις να γονατίσεις, για να παρακαλέσεις τον Θεόν. Π.ανθ.Αγ.Ι.Χρυσοστ.Β-374

Αγ.Ιωάν.Χρυσ. Δεν βλέπετε τά ζώα, ότι μετά τη φάτνη αρχίζουν οδοιπορία, μεταφέροντας φορτία και εκτελώντας την υπηρεσία τους; Ενώ εσύ μετά το φαγητό γίνεσαι άχρηστος και ακατάλληλος για κάθε έργο. Π.ανθ.Αγ.Ι.Χρυσοστ.Β-374

Αγ.Ιωάν.Χρυσ. Από το τραπέζι να μην πηγαίνουμε στο κρεβάτι, αλλά στην προσευχή, διά να μην αποδειχθούμε πιο ανόητοι και από τά άλογα ζώα. Π.ανθ.Αγ.Ι.Χρυσοστ.Β-375

Αγ.Ιωάν.Χρυσ. Ότι μετά το φαγητό και το τραπέζι δεν έπεται ούτε ύπνος ούτε συζυγικό κρεβάτι, αλλά οι προσευχές και η ανάγνωση της Αγ.Γραφής, αυτό σαφέστερα το φανέρωσε ο Χριστός. Όταν δηλαδή τότε στην έρημο εχόρτασε τά άπειρα πλήθη, δεν τους έστειλε στο κρεβάτι και στον ύπνο, αλλά τους εκάλεσε στην ακρόαση του Θείου λόγου. Π.ανθ.Αγ.Ι.Χρυσοστ.Β-375

Αγ.Ιωάν.Χρυσ. Αν επισκεφθείς γιατρό και θελήσεις να ρωτήσεις, θα μάθεις ότι όλες σχεδόν οι αρρώστιες έχουν αιτία την πολυφαγία. Ενώ η απλή και λιτή τροφή είναι η μητέρα της υγείας. Π.ανθ.Αγ.Ι.Χρυσοστ.Γ-423

Ἀγ.Γρηγορίου Νύσσης. Μέχρι τὸ ἐπάνω τοίχωμα τῆς στοματικῆς κοιλότητας ἔχει τὰ σύνορά της ἡ αἴσθηση τῶν νοστιμιῶν, ἐνῶ  ἀπὸ τὴν κοιλότητα αὐτὴ καὶ πέρα εἶναι ἀδιάκριτη ἡ διαφορὰ αὐτῶν ποὺ μπαίνουν μέσα, διότι ἡ φύση ἐξίσου ἀλλοιώνει τὰ πάντα σὲ δυσωδία. Ἔργα Ἀγ.Ἰωάννου Δαμασκηνοῦ ΕΠΕ 6,397

Μεγ.Βασιλείου. Η δύναμη που οικονομεί τα ζώα είναι η αυτάρκεια και η λιτότητα τής τροφής τους· η πολυτέλεια και η ποικιλία τών τροφών οδηγεί στά διαφορα είδη τών ασθενειών. Μεγ.Βασιλείου.

Μεγ.Βασιλείου. Όποιοι είναι υποδουλομένοι στη μέθη και στην πολυφαγία, ούτε ύπνο γνήσιο και αληθινό έχουν, ούτε απαλλάσσονται από φοβερά όνειρα. Μεγ.Βασιλείου. 

Αγ.Ιωάν.Κλίμ. Όταν η κοιλιά λυπάται, η καρδιά ταπεινώνεται, ενώ όταν αυτή ικανοποιείται, επαίρεται ο λογισμός. Φ-Αγ.Μάξιμου Ομολ.15Ε-245  

Ἀγ.Νείλου. Γιατὶ πραγματικά, ὄχι μόνο ἡ ποσότητα τῶν τροφῶν, ἀλλὰ καὶ ἡ ποιότητα, πολλαπλασιάζουν τὰ φλογισμένα βέλη τῆς πορνείας. Γιατὶ ὅταν ἡ κοιλιὰ γεμίζει μὲ ὁποιαδήποτε τροφή, συνηθίζει νὰ ἀνάβει τὴ φλόγα τῶν παθῶν. Ἐπίσης, ὄχι μόνο ἡ πολυποσία κρασιοῦ μεθᾶ τὴ διάνοια, ἀλλὰ καὶ τὸ πολὺ νερό. Καὶ γενικὰ κάθε τροφῆς καὶ πιοτοῦ ἡ ὑπερβολὴ προκαλεῖ νύστα καὶ νάρκωση. Φ-Ἀγ.Νείλου. ΕΠΕ 11β-423

Ἀγ.Νείλου. Ἡ ἄδεια κοιλιὰ ἀποκοιμίζει τὰ πάθη, ἐνῶ ἡ γεμάτη τὰ ξυπνάει. Ἡ ξερὴ δίαιτα γεννάει νηφάλιο φρόνημα, ἐνῶ ἡ ὑγρὴ ζωὴ πνίγει τὸν νοῦ. Φ-Ἀγ.Νείλου. ΕΠΕ 11β-425

Ἀγ.Νείλου. Τὶς ἀκτῖνες τοῦ ἥλιου τὶς σκοτίζει ἡ ὁμίχλη, καὶ τὸν νοῦ ὁ παχὺς ἀτμὸς ποῦ ἀναδίδουν οἱ τροφές. Φ-Ἀγ.Νείλου. ΕΠΕ 11β-425

Ἀγ.Νείλου. Οὔτε μέσα στὸν βοῦρκο μποροῦμε νὰ βροῦμε ἄρωμα, οὔτε στοὺς λαίμαργους εὐωδία ἀρετῆς. Φ-Ἀγ.Νείλου.  11β-425

Ἀγ.Νείλου. Τὸ μάτι τοῦ λαίμαργου περιεργάζεται τὰ συμπόσια, ἐνῶ τοῦ ἐγκρατοῦς τὶς συνελεύσεις τῶν πνευματικῶν καὶ σοφῶν ἀνδρῶν. Φ-Ἀγ.Νείλου. ΕΠΕ 11β-425

Ἀγ.Νείλου. Ἡ ψυχὴ τοῦ λαίμαργου μετρᾶ τὶς μνῆμες τῶν ἁγίων, ἐνῶ τοῦ ἐγκρατοῦς μιμεῖται τὴ ζωή τους. Φ-Ἀγ.Νείλου. ΕΠΕ 11β-425

Ἀγ.Νείλου. Αὐτὸς ποὺ γεμίζει τὴν κοιλιὰ καὶ διακηρύττει ὅτι σωφρονεῖ, μοιάζει μὲ ἐκεῖνον ποὺ ὑπόσχεται ὅτι θὰ χαλιναγωγήσει τὴν ὁρμὴ τῆς φωτιᾶς μὲ καλάμια, ἤ θὰ σβήσει τὴ φλόγα μὲ λάδι. Φ-Ἀγ.Νείλου. ΕΠΕ 11β-425

Ἀγ.Νείλου. Ὁ πονηρός, δένοντας τὰ χέρια καὶ τὰ πόδια τῶν γαστριμάργων μαζί, τοὺς κάνει ὅτι θέλει, ρυπαίνοντας καὶ τὴν ψυχὴ καὶ τὸ σῶμα τους μὲ αἰσχρὲς φαντασιώσεις καὶ ἀκάθαρτες ἐκκρίσεις. Φ-Ἀγ.Νείλου. ΕΠΕ 11β-429

Ἀγ.Νείλου. Ἡ γαστριμαργία ξηραίνει τὴν πηγὴ τῶν ἀξιέπαινων δακρύων, καὶ ὑποκινεῖ τὴν πηγὴ τῶν πιὸ αἰσχρῶν ρεύσεων. 11β-429

Ἀγ.Νείλου. Ὁ τῆς γαστριμαργίας λογισμὸς τέλος ἔχει τὸ τῆς πορνείας, τὸ δὲ τῆς πορνείας τέλος ἔχει τὸ τῆς λύπης. Ἔργα Ἀγ.Ἰωάννου Δαμασκηνοῦ ΕΠΕ 6,397

Ἀγ.Νείλου. Κάθε ἄπληστος καὶ ἀχόρταστος ἄνθρωπος μὲ τὴ γαστριμαργία γνωρίζει ἀτιμία καὶ πάθη. Ἀγ.Ἰ.Δαμασκηνοῦ ΕΠΕ 6,399

Ἀγ.Νείλου. Ἄρχοντας τῶν δαιμόνων εἶναι ὁ Σατανᾶς, ἐνῶ  τῶν παθῶν ἡ γαστριμαργία. Φ-Ἀγ.Νείλου. ΕΠΕ 11β-429

Ἀγ.Νείλου. Ἡ εἴσοδος μέσα μας αἵματος συντελεῖ στὴν ἔξοδο τοῦ πνεύματος. Φ-Ἀγ.Νείλου. ΕΠΕ 11β-427

Ευαγρίου Όταν η ψυχή μας επιθυμεί διάφορα φαγητά, τότε να περιορίζεται σε ψωμί και νερό, για να ικανοποιείται και μόνο με το σκέτο ψωμί. Γιατί ο κορεσμός επιθυμεί διάφορα φαγητά, ενώ η πείνα όταν χορταίνει με ψωμί το θεωρεί ευτυχία. Φ-Ευαγρίου ΕΠΕ11α-17