Λειμωνάριον: Αββάς Κυριακός. Θαυμαστό όραμα για τους δύο Λόγους του Νεστορίου.

 

Επισκεφθήκαμε κάποτε τὸν Ἀββᾶ Κυριακό, τὸν Πρεσβύτερο τῆς Λαύρας τοῦ Καλαμῶνα, ἡ ὁποία βρίσκεται κοντὰ στὸν ἅγιο Ἰορδάνη. Καὶ μᾶς διηγήθηκε τὰ ἑξῆς: 

 

«Μία νύκτα εἶδα στὸν ὕπνο μου μία Γυναῖκα μὲ σεμνὴ ἐμφάνιση καὶ πορφυροντυμένη καὶ μαζί Της δυὸ ἄνδρες ἱεροπρεπεῖς καὶ ἀξιοσέβαστους νὰ στέκουν ἔξω ἀπὸ τὸ κελλί μου.

Ἐγὼ κατάλαβα, ὅτι ἡ μὲν Γυναῖκα ἦταν ἡ Δέσποινα μας Θεοτόκος, οἱ δὲ δυὸ ἄνδρες, οἱ ὁποῖοι ἦταν μαζί Της, ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Θεολόγος καὶ ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Βαπτιστής.

Βγῆκα λοιπὸν ἔξω ἀπὸ τὸ κελλὶ καὶ τοὺς παρακαλοῦσα νὰ μποῦν μέσα καὶ νὰ κάνουν μιὰ εὐχὴ στὸ κελλί μου. Αὐτὴ ὅμως δὲν συγκατάνευσε.

Συνέχισα γιὰ πολλὴ ὥρα νὰ Τὴν παρακαλῶ καὶ νὰ λέω: “ Ἂς μὴ φύγω ταπεινωμένος καὶ ντροπιασμένος” καὶ ἄλλα
πολλά.

Καθὼς μὲ εἶδε νὰ ἐντείνω τὸ αἴτημα, μοῦ ἀποκρίθηκε αὐστηρὰ καὶ μοῦ εἶπε: “Ἔχεις τὸν ἐχθρό Μου στὸ κελλί σου καὶ πῶς θέλεις νὰ μπῶ μέσα;”. Καὶ ὅταν εἶπε αὐτό, ἔφυγε.

Ἐγώ, μόλις ξύπνησα, ἄρχισα νὰ στενοχωριέμαι καὶ σκεφτόμουν μήπως ἄραγε ἁμάρτησα μὲ κάποια σκέψη ἀπέναντί Της· οὔτε καὶ ὑπῆρχε κανεὶς ἄλλος στὸ κελλί, παρὰ ἐγὼ μόνος.

Ἀφοῦ ξετίναξα τὸν ἑαυτό μου γιὰ πολλὴ ὥρα, δὲν βρῆκα νὰ ἔφταιξα σὲ τίποτε ἀπέναντί Της. Μόλις λοιπὸν εἶδα, ὅτι καταποντιζόμουν ἀπὸ τὴν λύπη, σηκώθηκα καὶ πῆρα βιβλίο νὰ διαβάσω, γιὰ νὰ διώξω τὴν λύπη μὲ τὴν ἀνάγνωση.

Χρησιμοποίησα δὲ ἕνα βιβλίο τοῦ μακαρίου Ἡσυχίου, τοῦ Πρεσβυτέρου τῶν Ἱεροσολύμων. Καὶ καθὼς τὸ ξεφύλλιζα, βρίσκω δυὸ Λόγους τοῦ Νεστορίου τοῦ δυσσεβῆ γραμμένους πρὸς τὸ τέλος.

Καὶ εὐθὺς κατάλαβα, ὅτι αὐτὸς εἶναι ὁ ἐχθρὸς τῆς Δέσποινάς μας, τῆς Ἁγίας Θεοτόκου. Τότε σηκώθηκα καὶ πῆγα καὶ ἔδωσα τὸ βιβλίο σ ̓ αὐτὸν ποὺ μοῦ τὸ εἶχε δώσει.

Καὶ τοῦ εἶπα: “Πᾶρε τὸ βιβλίο σου, ἀδελφέ, γιατὶ δὲν βρῆκα τόση ὠφέλεια σ ̓ αὐτό, ὅση ζημία μοῦ προξένησε”.

Καὶ ὅταν ἐκεῖνος μὲ ρώτησε γιὰ τὴν ζημία, τοῦ διηγήθηκα τὰ συμβάντα.

Τότε ἐκεῖνος γεμᾶτος ζῆλο, ἔκοψε ἀμέσως τοὺς δύο λόγους τοῦ Νεστορίου ἀπὸ τὸ βιβλίο καὶ τοὺς πέταξε στὴν φωτιὰ λέγοντας: “Δὲν θὰ μείνει στὸ κελλί μου ὁ ἐχθρὸς τῆς Δέσποινάς μας Θεοτόκου καὶ Ἀειπαρθένου Μαρίας ”.

(*) PG 87Γ, 2900-1. Ἰωάννου Μόσχου, Λειμωνάριον, ἔκδοση Ἱερᾶς Μονῆς Σταυρονικήτα, Ἅγιον Ὄρος 1983, σελ. 56-57.

ΠΗΓΗ :https://greekdownloads.wordpress.com