Τι είναι οι Ιεροί Κανόνες ;;;

 

Οδηγώ με ασφάλεια σημαίνει:

• Μαθαίνω και εφαρμόζω τον ΚΟΚ
• Δεν οδηγώ όταν έχω καταναλώσει οινοπνευματώδη ποτά
• Σέβομαι τα όρια ταχύτητας
• Δεν κάνω αντικανονικά προσπεράσματα
• Δεν παραβιάζω τον κόκκινο σηματοδότη
• Σταματώ στο «STOP» και δίνω προτεραιότητα
• Δίνω προτεραιότητα στους πεζούς και στα άτομα με ειδικές ανάγκες
• Σέβομαι τα σήματα και τις υποδείξεις των τροχονόμων
• Φορώ πάντοτε ζώνη ασφαλείας
• Τοποθετώ τα παιδιά στο πίσω κάθισμα του αυτοκινήτου και τους φορώ ζώνη ασφαλείας
• Σε περίπτωση που οδηγώ ή είμαι συνεπιβάτης σε μοτοσυκλέτα, φορώ πάντα κράνος
• Πριν ξεκινήσω για ταξίδι, ελέγχω το όχημα που θα οδηγήσω

Όποιος παραβιάζει τον ΚΟΚ , περνά με κόκκινο σηματοδότη , δεν φοράει κράνος , πίνει οδηγώντας , δεν φοράει ζώνη ασφαλείας δεν θα σκοτωθεί  ;;;

Παρόμοια όποιος παραβιάζει τους πνευματικούς Νόμους , τις 10 εντολές , το τι μας δίδαξαν οι Απόστολοι και πριν τους Αποστόλους Πατριάρχες , Δίκαιοι , Προφήτες της Π.Δ.  και μετά τους Αποστόλους όταν δεν ακούμε τις διδαχές τους ,  πεθαίνουμε πνευματικά , σκοτωνόμαστε στον δρόμο που βαδίζομε.

Ας φορέσουμε αδερφοί  τα πνευματικά κρανοι ,  τις πνευματικές ζώνες ασφαλείας και ας πορευτούμε στον σωστό δρόμο και όχι στον γκρεμό και στα χαντάκια , πριν έρθει η μεγάλη οργή .

 και τώρα θα μας πει ο Άγιος Νικόδημος τι είναι το Πηδάλιο και οι Ιεροί Κανόνες.

Πηδάλιον

«Αύτη η βίβλος είναι η μετά τας Αγίας Γραφάς Αγία Γραφή, η μετά την Παλαιάν και Καινήν Διαθήκην, Διαθήκη. Τα μετά τα πρώτα και θεόπνευστα λόγια, δεύτερα και θεόπνευστα λόγια» (Άγιος Νικόδημος)

Δέξασθε λοιπὸν ὑπτίαις χερσὶ τὴν πολυωφελῆ καὶ μεγαλωφελῆ ταύτην Βίβλον, καὶ τὴν εὐθὺς μετὰ τὰς Αγίας Γραφὰς, ἀναγκαίαν ταύτην γραφὴν, ἅπασαι αἱ τοῦ Χριστοῦ Εκκλησίαι δέξασθε. Καὶ ὁ λαὸς ὁ ἀμαθὴς καὶ νήπιος, ὁ πρὶν ἐν σκότει τῆς ἀγνωσίας τῶν ἱερῶν Κανόνων καθήμενος, ἴδε τὸ μέγα τοῦτο τῆς ἐπι- Ματθ. δ ́.16 γνώσεως φῶς, καὶ φωτίσθητι. « Ἡ δήλωσις γάρ φησι τῶν λόγων σου, φωτιεῖ καὶ συνετιεῖ νηπίους». Καὶ τὴν σωτηρίαν σας διὰ ταύτης πραγματευόμενοι, εὐχαριστεῖτε μὲν διαπαντὸς καὶ δοξάζετε τὸν Θεὸν, τὸν διὰ τῆς χάριτός του πρόξενον ὑμῖν γενόμενον τοῦ τοιούτου καλοῦ. Χεῖρας δὲ ἱκέτιδας πρὸς αὐτὸν αἴροντες, δεήθητε ὑπέρ τε τῶν κοπιασάντων, καὶ ἔργῳ, καὶ λόγῳ, καὶ μεταδόσει Βιβλίων, καὶ ἀντιγραφῇ, καὶ τῇ τῶν τύπων ἐπιστασίᾳ, καὶ διαφόροις ἄλλοις τρόποις συνεργησάντων εἰς τὴν βίβλον ταύτην. Πρὸ δὲ πάντων, καὶ ἐν πᾶσι, καὶ μετὰ πάντων, δεήθητε ὑπὲρ τῶν ἐκδεδωκότων τύποις αὐτὴν ὁσιωτάτων πατέρων καὶ λοιπῶν εὐσεβῶν, ὡς ἂν τὸ πολυτάραχον τοῦ βίου κλυδώνιον, ἐν γαλήνῃ, καὶ ἀγάπῃ, καὶ ὁμονοίᾳ καὶ τῇ ἄλλῃ σωρείᾳ τῶν ἀρετῶν διελθόντες, ἀχείμαστοι εἰς τὸν λιμένα τῆς ἄνω καταντήσωσι βασιλείας, καὶ τῆς ποθουμένης ἐπιτύχωσι σωτηρίας· ἔῤῥωσθε.

[απόσπασμα από ΤΟΙΣ ΑΠΑΝΤΑΧΟΥ ΤΗΣ ΕΝΤΕΥΞΟΜΕΝΟΙΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΙΣ..(Αγίου Νικοδήμου)]

ΠΡΟΛΕΓΟΜΕΝΑ ΕΝ ΓΕΝΕΙ ΠΕΡΙ ΙΕΡΩΝ ΚΑΝΟΝΟΝ

Τι εστι Κανών ;

Κανὼν, κατὰ τὸν Ζωναρᾶν (ἐν τῇ ἑρμηνείᾳ τῆς λθ'. ἐπιστολῆς τοῦ μεγάλου ̓Αθανασίου) κυρίως μὲν εἶναι ξύλον, κοινῶς πῆχυς ὀνομαζόμενον, τὸ ὁποῖον μεταχειρίζονται οἱ τεχνῖται διὰ νὰ ἰσάζουν τὰ ξύλα, καὶ τὰς πέτρας, ὁποῦ δουλεύουσι. Βάλλοντες γὰρ τὸν πῆχυν τοῦτον εἰς τὰ δουλευόμενα παρ ̓ αὐτῶν, ἐὰν ταῦτα ἦναι στραβὰ, ἔσω, ἢ ἔξω, ἰσάζουσιν αὐτὰ, καὶ εὐθέα κατασκευάζουσιν, ἐκ τούτου δὲ, κατὰ μεταφορὰν, ὀνομάζονται Κανόνες, καὶ αἱ ψῆφοι, καὶ ἀποφάσεις, τόσον τῶν Αποστόλων, ὅσον καὶ τῶν οἰκουμενικῶν, καὶ τοπικῶν συνόδων, καὶ τῶν κατὰ μέρος ἁγίων Πατέρων, οἱ εἰς τὴν παροῦσαν βίβλον περιεχόμενοι. Διατί καὶ αὐτοὶ, ὡσὰν τόσοι πήχεις εὐθεῖς καὶ ἴσιοι,ἀποβάλλουσι μὲν ἀπὸ τοὺς ἱερωμένους, κληρικούς τε καὶ λαϊκοὺς, κάθε ἀταξίαν καὶ στρεβλότητα τῶν ἠθῶν, προξενοῦσι δὲ εἰς αὐτοὺς κάθε εὐταξίαν καὶ ἰσότητα ἐκκλησιαστικῆς, καὶ χριστιανικῆς καταστάσεως καὶ ἀρετῆς.

»Ὅτι παρὰ πάντων πρέπει νὰ φυλάττωνται οἱ θεῖοι Κανόνες ἀπαρασάλευτα.

Οἱ γὰρ μὴ φυλάττοντες, εἰς φρικτὰ ἐπιτίμια ὑποβάλλονται».

«Ταῦτα περὶ Κανόνων διατετάχθω ὑμῖν παρ ̓ ἡμῶν, ὦ Επίσκοποι. Ὑμεῖς δὲ ἐμμένοντες αὐτοῖς

«Ἔδοξε τῇ ἁγίᾳ ταύτῃ συνόδῳ, ὥστε μένειν καὶ ἀπὸ τοῦ νῦν βεβαίους καὶ ἀσφαλεῖς πρὸς ψυχῶν θεραπείαν, καὶ ἰατρείαν παθῶν τοὺς ὑπὸ τῶν πρὸ ἡμῶν ἁγίων καὶ μακαρίων Πατέρων δεχθέντας καὶ κυρωθέντας, ἀλλαμὴν καὶ παραδοθέντας ἡμῖν, ὀνόματι τῶν ἁγίων καὶ ἐνδόξων Αποστόλων, πέ΄ Κανονας. Τῶν τε οἰκουμενικῶν τεσσάρων συνόδων κατ ̓ ὄνομα. Τῶν τοπικῶν ὀνομαστὶ, καὶ τῶν κατὰ μέρος Πατέρων ὀνομαστί. Καὶ μηδενὶ ἐξεῖναι τοὺς προδηλωθέντας παραχαράττειν Κανόνας ἢ ἀθετεῖν».

«Εἰδέ τις ἁλῶ Κανόνα τινὰ τῶν εἰρημένων καινοτομῶν, ἡ ἀνατρέπειν ἐπιχειρῶν, ὑπεύθυνος ἔσται κατὰ τὸν τοιοῦτον κανόνα, ὡς αὐτὸς διαγορεύει, τὴν ἐπιτιμίαν δεχόμενος, καὶ δι ̓ αὐτοῦ, ἐν ᾧπερ πταίει, θεραπευόμενος». (τῆς ς'. β.).

«Ἡ τρίτη διάταξις τοῦ β. τίτλ. τῶν Νεαρῶν «τοὺς τῶν ἑπτὰ συνόδων Κανόνας θέλει κρατεῖν, καὶ τὰ δόγματα αὐτῶν, ὡς τὰς θείας Γραφὰς (παρὰ Φωτίῳ τίτλῳ ά κεφ. β ́.)».

«Λέων ὁ σοφὸς, (ἐν βιβλ. έ. βασιλικῶν τίτλ. γ ́. κεφ. ά.) λέγει, δέχομαι τὰς ἁγίας ἑπτὰ οἰκουμενικὰς συνόδους ὡς τὸ Άγιον Εὐαγγέλιον».

»Ὅτι οἱ θεῖοι Κανόνες ὑπὲρ τοὺς βασιλικοὺς νόμους ἰσχύουσι».

«Ὅσοι τῷ Κανόνι τούτῳ στοιχήσουσιν, εἰρήνη ἐπ ̓ αὐτοὺς καὶ ἔλεος» (Γαλ. ς'. 16.)

Τοῦ Αγίου Γρηγορίου τοῦ Θεολόγου.

«Πῶς οὐκ ἄτοπον Ῥωμαίων μὲν νόμον μηδενὶ ἀγνοεῖν ἐξεῖναι, μηδ ̓ ἂν σφόδρα τις ἀγροικίας καὶ ἀμαθέστατος. Μηδὲ εἶναι νόμον, τὸν βοηθοῦντα τοῖς πραττομένοις δὲ ἄγνοιαν. Τοὺς δὲ τῆς σωτηρίας ἀγνοεῖν μυσταγωγούς, τὰς τῆς σωτηρίας ἀρχὰς, κὰν τ ̓ ἄλλα, τυγχάνωσι τῶν ἁπλουστέρων ὄντες, καὶ μὴ βαθεῖς τὴν διάνοιαν;» λόγ. εἰς τὸν Μέγαν  ̓Αθανάσιον.

Τοῦ Χρυσοστόμου.

«Ἤκουσα καὶ οὐκ ἐτήρησα ... οὐκ ἐτήρησας ; κατέγνως σεαυτοῦ· εἰς τὸ ἥμισυ ἐτήρησας, κἂν μὴ τηρήσῃς, εἴπῃς δὲ, οὐκ ἐτήρησα. Ὁ γὰρ καταγνοὺς ἑαυτοῦ ἐπὶ τὸ μὴ τηρῆσαι, ἐπὶ τὸ τηρῆται σπουδάζει». (λόγ. δ'. περὶ Μετανοίας σελ. 785. τοῦ ς ́. τόμ. τῆς ἐν Ετώνῃ ἐκδόσεως.)

Τοῦ Αγίου Κυρίλλου Αλεξανδρείας.

« ̓Ακούσωμεν τοίνυν ὅσοι τῆς ἀναγνώσεως τῶν γραφῶν ἀμελοῦμεν, ὅσην ὑπομένομεν βλάβην, ὅσην πενίαν· οὐ γὰρ ἄν ποτε τῆς διὰ τῶν ἔργων ἐπιλαβώμεθα πολιτείας, οἱ μηδὲ αὐτοὺς τοὺς νόμους εἰδότες, καθ ̓ οὓς πολιτεύεσθαι χρή. Ὅρα ἐν τῇ εἰς τὸ κατὰ Ματθ. σειρᾷ κεφ. ιγ ́. στίχ. 52. ἑρμηνεύων τὸ, διὰ τοῦτο πᾶς γραμματεὺς, καὶ τὰ λοιπά. ».

Τοῦ Αγίου Μαξίμου.

«Πολλοί ἐσμεν οἱ λέγοντες, ὀλίγοι δὲ οἱ ποιοῦντες· ἀλλ ̓ οὖν τὸν λόγον τοῦ Θεοῦ οὐδεὶς ὤφειλε νοθεύειν διὰ τὴν ἰδίαν ἀμέλειαν, ἀλλ ̓ ὁμολογεῖν μὲν τὴν ἑαυτοῦ ἀσθένειαν, μὴ ἀποκρύπτειν δὲ τὴν τοῦ Θεοῦ ἀλήθειαν. Ἵνα μὴ ὑπόδικοι γενώμεθα, μετὰ τῆς τῶν ἐντολῶν παραβάσεως, καὶ τῆς τοῦ λόγου τοῦ Θεοῦ παρεξηγήσεως» (κεφ. πέ. τῆς δ ́. ἑκατοντ. τῶν περὶ ἀγάπης. σελ. 329. τῆς φιλοκαλ.)