Το Χριστουγεννιάτικο δένδρο

 Το (παγκόσμιο) Χριστουγεννιάτικο δένδρο

Ισχυρίζεται ο κ. Ι. Χ. ότι «το δένδρο συμβολίζει τον αένναο κύκλο της γεννήσεως-ακμής-φθοράς-θανάτου και επαναγεννήσεως» και ότι «οι χριστιανικοί λαοί σήμερα στολίζουν το δένδρο ως σύμβολο γονιμότητος και ελπίδας».

Όμως, σύμφωνα με τον συγγραφέα κ. Κ. Γ. Παπαδημητρακόπουλο[36], το Χριστουγενιάτικο δένδρο, το οποίο δυστυχώς λατρεύεται ως αυθύπαρκτη θρησκευτική οντότητα, κατέληξε να είναι το παγκόσμιο σύμβολο των Χριστουγέννων και ταυτόχρονα να βρίσκε­ται στο επίκεντρο της εορτής, μετατοπίζοντας την προσοχή μας απ’ το νεογέννητο Βρέφος της Βηθλεέμ σ’ αυτό το ίδιο το δένδρο αποκλει­στικά!

Πρόκειται για ξενόφερτο έθιμο, που δεν έχει καμμιά απολύτως σχέση με τις Ελλη­νορθόδοξες παραδόσεις μας. Πριν από δύο αιώνες ήταν τελείως άγνωστο σε όλες τις χώ­ρες του κόσμου πλην της Γερμανίας κι έχει τις ρίζες του κυριολεκτικά στον παγανισμό και την ειδωλολατρεία, γι’ αυτό και υιοθετήθηκε από τη Νέα Εποχή και την παγκο­σμιοποίηση.

Το Χριστουγεννιάτικο δένδρο προήλθε και διαδόθηκε από την Γερμανία, το υιοθέτησαν αρχικά οι βασιλικές οικογένειες και οι ανώτατοι άρχοντες(!), διαδό­θηκε ως στοιχείο των ανωτέρων κοινωνικών τάξεων και κοινωνικής καταξίωσης (!) και στη συνέχεια εμπορευματοποιήθηκε, λόγοι που εί­ναι αρκετοί για να καθιερωθεί σ’ ολόκληρο τον πλανήτη!

Γράφει ο ομότιμος Καθηγητής της Θεολογικής Σχολής του ΑΠΘ, αιδεσιμολογιώτατος πρωτοπρεσβύτερος π. Θεόδωρος Ζήσης : «Από όλες τις πληροφορίες των πηγών, της βιβλιογραφίας και της ζωντανής εμπειρίας και παραδόσεως δεν απομένει ίχνος αμφιβολίας περί του ότι το Χριστουγεννιάτικο δένδρο είναι ξενόφερτο έθιμο. Αποτελεί αυτό κατασταλαγ­μένη και αμάχητη γνώση»[37]. Σε αντίθεση με την κατασταλαγμένη αυτή γνώση, ο κ. Ι. Χ. πρεσβεύει ότι το δένδρο «εσφαλμένα θεωρείται ένα έθιμο ξενόφερτο». Το θεωρεί ως ελληνικό έθιμο!  

Και στη Χώρα μας το Χριστουγεννιάτικο δένδρο ήρθε επίσης από τους Γερμανούς, εγκαταστάθηκε στα παλάτια των βασιλέων και τα σπίτια της αριστοκρατίας και διαδόθηκε στο λαό με τα (καλλιεργηθέντα) μειονεκτικά αισθήματα των Ελλήνων έναντι των Ευρωπαίων!

Όλη αυτή η ξαφνική αγάπη, προβολή και παγκόσμια κυριαρχία του Χριστουγεννιάτικου δένδρου, που κατέληξε να είναι το σύμβολο της μαγείας των Χριστουγέννων και ως εκ τούτου ένα από τα παγκόσμια σύμβολα της «Νέας Εποχής», δεν γίνε­ται χωρίς λόγο. Είναι τουλάχιστον ύποπτη! Κι αυτό θα κατανοηθεί καλύτερα αν ανατρέξουμε, πέραν από την Ιστορία του, και στην καταγωγή του, τις ρίζες του δηλαδή.

Τότε θα παρατηρήσουμε πως αυτές βρίσκο­νται στην δενδρολατρεία της αρχαίας εποχής, τους Κέλτες και τους Δρυϊδες και με δυό λόγια την πρωτόγονη ειδωλολατρεία (ανιμισμό[38] παγανισμό[39]), αλλά και την μετέπειτα εξελιγμέ­νη ειδωλολατρεία, αν μπορούσαμε να την πούμε έτσι!

Δεν είναι τυχαίο ότι παγανιστικά και αρχαιολατρικά περιοδικά, που κυκλοφορούν σήμερα στα περίπτερα, και πολλά κείμενα, που γράφο­νται από τους ίδιους στο διαδίκτυο (internet) αποσκοπώντας στην ανασύσταση της αρχαίας πλάνης, γράφουν πολλά υπέρ του Χριστου­γεννιάτικου δένδρου, αποκαλώντας το ιερό !!! Αυτό και μόνο αρκεί, για να μας προβληματίσει όλους, και μάλιστα εμάς τους Χριστιανούς, που το υιοθετούμε και το υπερασπιζόμαστε ασφα­λώς από άγνοια.

Τόσο στην αρχαία Ελλάδα, όσο και στη Ρώμη, το έλατο ήταν το ιερό δένδρο της Κυβέλης (= μητέρα των πάντων, θεά της γονιμότητας) οι δε καρποί του (τα κουκουνά­ρια) ήταν τα εμβλήματά της και γι’ αυτό έφερναν τύχη κι ευημερία!!! Αυτό ακριβώς εκφράζει με τις θέσεις του ο κ. Ι. Χ.

Είπαμε προηγουμένως πως το Χριστου­γεννιάτικο δένδρο, είναι το παγκόσμιο σύμβολο των Χριστουγέννων! Ωστόσο οι οπαδοί της «Νέας Εποχής» επιθυμούν να το αναδείξουν και να το προβάλουν, και για ένα ακόμη λόγο. Να ανα­βιώσει μαζί του κι ένας πανάρχαιος ειδωλολα­τρικός συμβολισμός! Να είναι «μαγικό αρχέτυ­πο και σύμβολο», όπως χαρακτηριστικά λένε!

Στα πλαίσια αυτά, το Χριστουγεννιάτικο δένδρο, θέλουν να συμβολίζει το λεγόμενο «Υπέροχο Δένδρο της Ζωής», δηλαδή την Μεγάλη Μητέρα, τη θηλυκή αρχή και να βρί­σκεται πάντοτε κάτω από τον «Αήττητο Ήλιο», που του αυξάνει την ιερότητα, το φωτίζει και το ζωογονεί, την χειμερινή τροπή και αναγέννηση του οποίου εορτάζουμε !!!
Ως γνωστόν, «Δένδρο της ζωής» ήταν το δένδρο, «του γινώσκειν καλόν και πονηρόν», που βρισκόταν στο μέσον του Παραδείσου, τον καρπό του οποίου ζήτησε ο Θεός από τον Αδάμ και την Εύα να μην γευθούν ποτέ, ως ένδειξη υπακοής στο θέλημά Του. Αντί αυτού έχουμε πλέον το δένδρο (ξύλο) του Σταυρού. Μάλιστα οι Άγιοι Πατέρες της Εκκλησίας βλέπουν στο «δέν­δρο της ζωής» την «εικόνα του Σταυρού», επί του οποίου ο νέος Αδάμ, ο Χριστός, μάς έδωσε εκ νέου την αιώνια ζωή. Με δυό λόγια, το «δένδρο της ζωής», αντικαταστάθηκε και δεν είναι άλλο πλέον από τον Σταυρό.

Γράφει πολύ εύστοχα ο Καθηγητής π. Θεόδωρος Ζήσης :
«Μπορούμε να τοποθετήσουμε το (Χριστου­γεννιάτικο) δένδρο στις Εκκλησίες, όπου κυρι­αρχεί ο Σταυρός, το ξύλον της ζωής; Χρεια­ζόμαστε και άλλο ξύλο, εκτός από το ξύλο του Σταυρού, ο οποίος παραλληλίζεται από την Εκκλησία με το ξύλο του Παραδείσου;… Ο Σταυρός είναι το ζωηφόρο ξύλο και φυτό, το δέν­δρο υπό την σκιά του οποίου αναπαύονται οι Χριστιανοί και παίρνουν δύναμη για ν συνεχίσουν τον δύσβατο δρόμο της πνευματικής τελειώσεως, κατά το συναξάρι της Κυριακής της Σταυροπροσκυνήσεως. Είναι το «τρισμακάριστον ξύλον εν ω ετάθη Χριστός ο Βασιλεύς και Κύριος, δι’ ου πέπτωκεν ο ξύλω απατήσας». Υπάρχει τόσο πλούσια νοηματοδότηση στο ξύλο του Σταυρού, ώστε η υιοθέτηση κάθε άλλου ξύλου, ως συμβό­λου ζωής και αθανασίας, να αποτελεί ασέβεια και ύβρη προς τον Σταυρόν του Χριστού»[40].

Αλλ’ ο π. Θεόδωρος Ζήσης τονίζει και μία άλλη διάσταση του θέματος, που είναι θεολογική, πολύ σημαντική, με την παγκόσμια εξάπλωση του Χριστουγεννιάτικου δένδρου, επομένως και σε όλους τους Χριστιανούς, αιρετικούς και μή, όλων των αποχρώσεων και δογμάτων. Το αποκαλεί «σύμβο­λο του συγκρητισμού[41] της Νέας Εποχής». Γράφει:
«Στο χώρο της Εκκλησίας και της Θεολογίας υφίσταται η ξένη «ισοπεδωτική οικουμενιστική θεολογία, η οποία, με την περίφημη «θεωρία των κλάδων», διδάσκει ότι όλες οι χριστιανικές ομολογίες, Ορθόδοξοι, Παπικοί, Προ­τεστάντες, Μονοφυσίτες αποτελούν κλάδους του ιδίου χριστιανικού δένδρου, και καμμία απ’ αυτές δεν πρέπει να διεκδικεί ότι μόνη της είναι το δένδρο. Όλες είναι ίσες και ισότιμες ως προς την κατοχή της αληθείας, κατέχουν μέρος της αληθείας, όπως μέρη του δένδρου είναι και τα κλαδιά του. Ασφαλώς θα τρίβουν τα χέρια τους οι σκαπανείς και οι αρχιτέκτονες της Οικουμενιστικής κινήσεως του προτεστα­ντικού Παγκοσμίου Συμβουλίου των λεγομένων Εκκλη­σιών, όταν βλέπουν ότι το, προτεσταντικής κατά πολλούς προελεύσεως, δένδρο γίνεται σύμβολο μιας πανχριστιανικής ενότητας, παρά τις διαφορές των Χριστιανών, και πραγματο­ποιεί τη θεωρία των κλάδων. Το Χριστουγεννιά­τικο δένδρο, σύμβολο του χριστιανικού δέν­δρου, με τους διάφορους κλάδους του. Η σύμπτωση είναι πολύ χαρακτηριστική. Στα σπί­τια όλων των Χριστιανών δεν υπάρχουν στοι­χεία, που να τους διαφοροποιούν, εικόνες, αγάλματα κ.ά., υπάρχει το δένδρο, που τούς ενώνει»[42]!!!

Το Χριστουγεννιάτικο δένδρο, ως παγκόσμιο σύμβολο της «Νέας Εποχής», βουτηγμένο κυριολεκτικά στις δαιμονι­κές αντιλήψεις και δοξασίες της «αρχαίας πλά­νης», έρχεται να υποκαταστήσει το Ξύλο της Ζωής, τον Σταυρό του Χριστού, και να καταργή­σει την μόνη αλήθεια της Ορθοδοξίας Του!

Τό χριστουγεννιάτικο δένδρο ανατέλλει άλλο φως, το φως της πλάνης, της πλαστής και εφήμερης διασκέδασης, της παραποίησης και της παραπληροφόρησης, και οδηγεί τους ανθρώπους να εορτάζουν τα Χριστούγεννα όχι θεϊκώς και υπερκοσμίως, αλλά πανηγυρικώς και κοσμικώς, σύμφωνα με τον άγιο Γρηγόριο τον Θεολόγο[43].

-----------------------------

 [36] Κ. Γ. ΠΑΠΑΔΗΜΗΤΡΑΚΟΠΟΥΛΟΣ, Όχι στα Χριστούγεννα της Παγκοσμιοποίησης και της Νέας Εποχής, εκδ. Φωτοδότες, σσ. 59-87.
[37] ΠΡΩΤΟΠΡΕΣΒ. π. ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΖΗΣΗΣ, Το χριστουγεννιάτικο δένδρο. Ξενόφερτο και αντιχριστιανικό, εκδ. Βρυέννιος, Θεσ/κη 2000, Σειρά ‘Καιρός’ Θέματα Εκκλησιαστικής Επικαιρότητος 15, σ. 14.
[38] Πρόκειται για την πίστη πρωτογόνων λαών, κατά την οποία απέδιδαν ψυχή ή πνεύμα όχι μόνο στον άνθρωπο, αλλά και στα ζώα και τα φυτά, ακόμη δε και σ’ αυτά τα άψυχα πράγματα (πέτρες, ποτάμια, πηγές, βουνά, φεγ­γάρι, ήλιο, άνεμους, θύελλες…)!!! Όλα αυτά τα λάτρευ­αν και ζητούσαν την βοήθειά τους, ενώ ταυτόχρονα φοβόταν την οργή τους! Μάλιστα για τα φαινόμενα εκείνα, που δεν μπορούσαν να κατανοήσουν το μηχανι­σμό, πίστευαν ότι διέπονται από τη θέληση σκοτεινών και απόκρυφων δυνάμεων! Οι πρωτόγονες αυτές αντι­λήψεις κατέληξαν στη μαγεία, τη μαγγανεία, τις δεισι­δαιμονίες, τα ταμπού, την πολυθεΐα κ.λπ.
[39] Πρόκειται για την αρχαϊκή, εκτεταμένη, ακόμη δε και άγριας μορφής ειδωλολατρεία και πολυθεΐα.
[40] ΠΡΩΤΟΠΡΕΣΒ. π. ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΖΗΣΗΣ, Το χριστουγεννιάτικο δένδρο. Ξενόφερτο και αντιχριστιανικό, εκδ. Βρυέννιος, Θεσ/κη 2000, Σειρά ‘Καιρός’ Θέματα Εκκλησιαστικής Επικαιρότητος 15, σσ. 28-29.
[41] Συγκρητισμός σημαίνει ανάμειξη, συγκερασμό και συγχώνευση των διαφόρων θρησκειών, δογμάτων κ.λπ. ‘Έτσι αμφισβητείται καθαρά αυτός, που κατέχει την αλήθεια, εκείνο δε, που θα προκύψει (κάτι σαν …χυλός στο μίξερ!), ασφαλώς δεν θα είναι η αλήθεια!
[42] ΠΡΩΤΟΠΡΕΣΒ. π. ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΖΗΣΗΣ, Το χριστουγεννιάτικο δένδρο. Ξενόφερτο και αντιχριστιανικό, εκδ. Βρυέννιος, Θεσ/κη 2000, Σειρά ‘Καιρός’ Θέματα Εκκλησιαστικής Επικαιρότητος 15, σσ. 8-9.
[43] ΑΓΙΟΣ ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ ΘΕΟΛΟΓΟΣ, ομιλία «εις τά Θεοφάνια, είτουν Γενέθλια του Σωτήρος». ΠΡΩΤΟΠΡΕΣΒ. π. ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΖΗΣΗΣ, Το χριστουγεννιάτικο δένδρο. Ξενόφερτο και αντιχριστιανικό, εκδ. Βρυέννιος, Θεσ/κη 2000, Σειρά ‘Καιρός’ Θέματα Εκκλησιαστικής Επικαιρότητος 15, σ. 15.