Άγιοι Ακύλας και Πρίσκιλλα πρότυπα συζύγων.

 

Άγιοι Ακύλας και Πρίσκιλλα πρότυπα συζύγων.

Αποτελεί κοινή διαπίστωση ότι η κοινωνία διέρχεται ηθική κρίση. Θεσμοί και αξίες που στήριξαν και στερέωσαν την κοινωνία, σήμερα φθίνουν. Η πίστη στον ένα αληθινό Θεό περιφρονείται, ο πατροπαράδοτος θεσμός και ισχυρός κρίκος ενότητας της κοινωνίας δέχεται ολομέτωπη επίθεση από τον μισόκαλο και επινοούνται άλλες μορφές συμβίωσης ξένες προς την ανθρώπινη παράδοση και Ορθόδοξη Διδασκαλία. Τα διαζύγια πληθαίνουν και η εκτός γάμου συμβίωση πληθύνεται. Τα αποτελέσματα τα ζούμε. Τραγικά θύματα τα παιδιά, χωρίς πυξίδα και σωστή οικογένεια να τα αναθρέψει και διαπαιδαγωγήσει Ορθόδοξα.

 

Σε τέτοιες εποχές χαλεπές και δύσκολους καιρούς παρηγοριά και αποκούμπι προσφέρει η Αγία μας Εκκλησία μέσα από την βιοτή των Αγίων Της. Μας προβάλλει Αγίους έγγαμους ως παραδείγματα εναρέτου ζωής και πίστης στον Τριαδικό Θεό. Υπάρχουν αρκετά ζεύγη παντρεμένων Αγίων, τα οποία προστατεύουν την οικογένεια. Ένα τέτοιο Άγιο ανδρόγυνο αποτελούν ο Ακύλας και η Πρίσκιλλα, η μνήμη των οποίων εορτάζεται την 13η Φεβρουαρίου, την παραμονή της εορτής του Βαλεντίνου, ενός «αγίου» τον οποίο δεν αναγνωρίζει η Ορθοδοξία. Μεγάλη αγάπη και έρωτας ένωνε τους δυο αυτούς συζύγους και είχαν και ένα κοινό έρωτα, όχι βέβαια προς άλλο άνθρωπο ή κάτι γήινο, αλλά προς τον Χριστό. Ο κοινός αυτός έρωτας ενδυνάμωνε την μεταξύ τους αγάπη και στην αγαπητική θυσία.

Οι Άγιοι αυτοί ήταν Ιουδαίοι Ποντιακής καταγωγής και κατοικούσαν στην Ρώμη και αναγκάστηκαν να φύγουν το 49 μ.Χ. γιατί ο αυτοκράτορας Κλαύδιος με διάταγμα έδιωξε όλους τους Ιουδαίους για τις φιλονικίες που γινόντουσαν στις συναγωγές. Έτσι βρέθηκαν στην Κόρινθο και ασκούσαν το επάγγελμα του σκηνοποιού. Ήταν άνθρωποι ευσεβείς και ενάρετοι.

Ο Απόστολος Παύλος μετά την πρώτη περιοδεία παίρνει ως βοηθό του τον Σίλα. Ευρισκόμενος στα Λύστρα κατηχεί τον Τιμόθεο και τον παίρνει βοηθό του. Στην Τρωάδα βλέπει το γνωστό όραμα να τον καλεί στη Μακεδονία. Εκεί συναντά τον Λουκά, τον μετέπειτα συγγραφέα των πράξεων των Αποστόλων και Ευαγγελιστή. Ξεκινά ταξίδι και αφού περάσει διδάσκοντας από πολλές πόλεις: Σαμοθράκη, Νεάπολη, Θεσσαλονίκη, Βέροια, Κίτρος, Αθήνα καταλήγει στην Κόρινθο.

Στο 18^ο κεφάλαιο των Πράξεων διαβάζουμε: «…Μετά από αυτά αναχώρησε από την Αθήνα και ήρθε στην Κόρινθο. Και βρήκε κάποιον Ιουδαίο με το όνομα Ακύλας, Πόντιος στο γένος, που είχε έρθει πρόσφατα από την Ιταλία, και την Πρίσκιλλα τη γυναίκα του, γιατί είχε διατάξει ο Κλαύδιος να αναχωρήσουν όλοι οι Ιουδαίοι από τη Ρώμη, και προσήλθε σ αυτούς. Και επειδή ήταν ομότεχνος, έμενε κοντά τους και εργαζόταν, γιατί ήταν σκηνοποιοί στην τέχνη…».

Ο Απόστολος Παύλος έμεινε μαζί τους δεκαοκτώ μήνες. Τον άκουγαν να κηρύττει, τον ρωτούσαν και μάθαιναν. Ήταν ο απλανής οδηγός των. Κατηχήθηκαν από τον Παύλο και βαπτίστηκαν από αυτόν. Έγιναν οι πολύτιμοι βοηθοί και συνεργάτες του και αποφάσισαν να τον ακολουθήσουν στις περιοδείες του.

Με αρχηγό τον Παύλο διασχίζουν το Αιγαίο και φθάνουν στην Έφεσο της Μικράς Ασίας, κέντρο γραμμάτων και τεχνών και έδρα του ειδωλολατρικού ναού της Αρτέμιδας, ένα από τα επτά θαύματα της αρχαιότητας. Τον πρώτο χρόνο της παραμονής των εκεί δεν κάνουν φανερή ιεραποστολή. Η ζωή τους λάμπει και ακτινοβολεί Χριστό, φανερώνει πως γίνεται η ζωή όταν στις καρδιές μας κατοικεί η Χάρις του Αγίου Πνεύματος.

Ένα Σάββατο εμφανίζεται στη συναγωγή ένας άνδρας από την Αλεξάνδρεια για να μιλήσει. Ο λόγος, ωραίος, ζεστός αλλά κάτι λείπει. Αυτό είναι η αναφορά στον Σταυρωθέντα και Αναστάντα Κύριο, στο βάπτισμα, στο Άγιο Πνεύμα. Η διαπίστωση αυτή οδήγησε το Άγιο ζεύγος να συναντήσει κατ’ ιδίαν τον ομιλητή και να τον κατηχήσει. Ο ομιλητής ήταν ο Απολλώ, ο οποίος εξελίχτηκε σε ένα φλογερό κήρυκα του Ευαγγελίου και πολύτιμο βοηθό του Παύλου.

Το 54 μ.Χ. αυτοκράτορας αναλαμβάνει ο Νέρων και καταργεί το διάταγμα του Κλαύδιου και επιστρέφουν στη Ρώμη ο Ακύλας και η Πρίσκιλλα και αρχίζουν το κήρυγμα.

Τα ονόματα Ακύλας και Πρίσκιλλα στις Πράξεις των Αποστόλων αναφέρονται δέκα φορές, χωρίς να γίνεται πουθενά αναφορά για παιδιά. «Ασπάσασθε Πρίσκιλλαν καὶ ᾿Ακύλαν τοὺς συνεργούς μου ἐν Χριστῷ ᾿Ιησοῦ, οἵτινες ὑπὲρ τῆς ψυχῆς μου τὸν ἑαυτῶν τράχηλον ὑπέθηκαν, οἷς οὐκ ἐγὼ μόνος εὐχαριστῶ, ἀλλὰ καὶ πᾶσαι αἱ ἐκκλησίαι τῶν ἐθνῶν, καὶ τὴν κατ᾿ οἶκον αὐτῶν ἐκκλησίαν» (Ρωμ.16,3-4).

Για το τέλος των αποστόλων, δεν ξέρουμε και πολλά πράγματα. Από το βιβλίο, με τίτλο «Διαταγαί Αποστόλων», λέγεται ότι «υπό Παύλου εχειροτονήθη επίσκοπος Ακύλας και Νικητής των κατά Ασίαν παροικιών». Πότε, όμως, και σε ποιες «παροικίες» της Ασίας δεν διευκρινίζεται. Άλλη μία πληροφορία που βρίσκουμε προέρχεται από την Ορθόδοξη Εκκλησία και την συναντάμε σε σχετικό υπόμνημα το οποίο διαβάζεται στην Ακολουθία του Όρθρου: «Μπορώ να μην φανώ άνδρας εγώ ανάλογα προς την γυναίκα μου ανδρείος και πρόθυμος για αποκεφαλισμό υπέρ της Πίστεως του Χριστού;». Από αυτό αντλούμε δύο πληροφορίες: Ότι έφυγαν από τον κόσμο αυτό με μαρτυρικό τρόπο και ότι στην σειρά πρώτη μαρτύρησε η Πρίσκιλλα και ακολούθησε ο Ακύλας.

Το ιερό ζευγάρι Ακύλας και Πρίσκιλλα αποτελούν πρότυπο ιδανικής και ευλογημένης γαμικής ένωσης, προς τους οποίους μπορούν να προσβλέπουν οι σύγχρονοι σύζυγοι.

Έχουμε πρότυπα αγνά για να παραδειγματιστούμε. Απόφαση χρειάζεται. Ο Χριστός περιμένει. Να μη τον απογοητεύσομε. Μη γένοιτο

Λειτουργικά κείμενα

Ἀπολυτίκιον Ἦχος δ’. Ταχὺ προκατάλαβε.

Χριστὸν ἀγαπήσαντες καὶ φωτισθέντες τὸν νοῦν, τὴ πίστει ἐνούμενοι καὶ συζυγία σεμνή, Ἀκύλας καὶ Πρισκίλλα ἤσαν μὲν προεστῶτες ἐκκλησίας κατ’ οἶκον, Παύλου δὲ τοῦ φωστῆρος συνεργοὶ καὶ προστᾶται. Διὸ αὐτοὺς τιμήσωμεν καὶ μιμησώμεθα.

Μυργιώτης Παναγιώτης

Μαθηματικός