Περί του διεφθαρμένου ήθους των αιρετικών

 

 ΛΟΓΟΣ ΑΝΤΙΡΡΗΤΙΚΟΣ А', 8, 47 - 48 119

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 8

Περί του διεφθαρμένου ήθους των και περί του ότι εύρίσκοντας τόν κατάλληλο για τούς τρόπους των καιρό του εμφυλίου πολέμου, άν και προηγουμένως είχαν νικηθή δυό φορές κατά κράτος, πάλι άπό αναίδεια στασιάζουν κατά της εύσεβείας

 Μήπως δεν ταιριάζουν οι κακοδοξίες τους με τους σημερινούς αιρετικούς ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΕΣ;;

από τους λόγους του Αγίου Γρηγορίου  Παλαμά θα βγάλετε μόνοι σας τα συμπεράσματα .

 ---------------------------------

47 Βλέπετε μέ ποιά κακά περιέβαλε τούς όπαδούς του ό Βαρλαάμ, σέ ποιά βάραθρα έσπρωξε, μάλλον δέ κατέρριψε τούς φοιτητάς του, ή μάλλον έκείνους άπό τούς φοιτητάς του πού τού παρέδωσαν και τήν ψυχή τους καί τόν χρησιμοποίησαν διδάσκαλο στά θεία; Τό χειρότερο δέ είναι δτι τούς μετέδωσε
όχι μόνο τις δοξασίες άλλά καί τά ήθη του. Γι’ αύτό, σύμφωνα μέ τό γεγραμμένο, δταν έλέγχωνται δέν θέλουν νά σιγήσουν, άλλά ολοι μαζί λέγουν άσταμάτητα, «άς θορυβούμε κι’ άς κραυγάζωμε, γιά νά μή γίνη άντιληπτό τό ψεύδος μας».
48 Καί άπό τή μυσαρή γνώμη των παλαιών κακοδόξων τί άφησαν πού νά μή τό ζηλεύσουν; Ποιά πίστις μπορεί νά ύπάρχη σ’ αύτούς, οί όποιοι δέν τηρούν ούτε λόγο ούτε γράμμα, ούτε ιδιόχειρες ύπογραφές· οί όποιοι δέν σέβονται Ιερές συνόδους ούτε πολιτικούς άρχοντες πού διακρίνονται γιά τήν παιδεία καί συνεσι, ούτε τήν άπόφασι έκείνων πού έχουν έργο νά κρίνουν έγκύρως τήν οικουμένη ούτε τόν βασιλέα πού έπικυρώνει τά άποφασισμένα καί προσθέτει καί τή δική του γνώμη, βασιλέα εύσεβέστατο καί μεγαλόφρονα, πού ύπερέχει των κυβερνωμένων δχι κατά τό άξίωμα μάλλον παρά κατά τήν μεγα-
λοφυΐα καί μεγαλόνοια; Τί χρειάζεται δμως νά άναφέρω αύτά τά πράγματα, γι’ άνθρώπους οί όποιοι δέν θεωρούν φοβερό καί

 2. ΒΙΠέτρ. 2,10 έφρικτό ούτε τό νά έχουν άποκηρυχθή και άποσπασθή άπό την εύσέβεια καί την Εκκλησία πού την διατηρεί και νά είναι χωρισμένοι άπό τον θεό; Τούτοι είναι άληθινά κατά τον κορυ
φαίο των ’Αποστόλων «πού δεν τρέμουν τις δόξες, καταφρονούν τις κυριότητες, είναι αύθάδεις καί τολμητές, πού γι’ αύτούς βλασφημεΐται ή οδός τής άληθείας, πού δελεάζουν τις ψυχές των άστηρίκτων καί με λόγους πλαστούς έμπορεύονται τούς άπλοϊκωτέρους»2.
49 Προηγουμένως λοιπόν κατέβαλαν κάθε προσπάθεια, γιά νά μη καταγράφουν καθόλου οί συνοδικές άποφάσεις. 'Όταν όμως δέν τό κατώρθωσαν τούτο, μόλις είδαν ήδη τον Συνοδικό Τόμο γραμμένο καί μέλλοντα σέ λίγο νά έπικυρωθή μέ τις ύπογραφές των σεβασμίων άρχιερέων, ξεσηκώνονται, καί τί δέν
είπαν, τί δέν έπραξαν γιά νά έμποδίσουν νά τεθούν οί υπογραφές. Πράγματι περιέρχονταν στον καθένα άπό τούς άρχιερεΐς,άπειλώντας καί συγχρόνως θωπεύοντας, άλλοτε λέγοντας ότι ή υπογραφή θά φέρη ψόγο στήν ίερωσύνη τους, άλλοτε δέ έγκωμιάζοντας τον καθένα τους χωριστά καί συμβουλεύοντάς
τον νά μη πράττη ό,τι καί οί άλλοι. Επειδή όμως έκεΐνοι ήσαν άνώτεροι αύτών των μωρολογιών καί, άφοΰ ύπέγραψε πρώτα τό πατριαρχικό χέρι, έπτά έπίλεκτοι στή σειρά κατά τό βαθμό τους έβαλαν τή σφραγίδα τους3, πιστοί μάρτυρες τής άληθείας πού ήσαν ικανοί γιά όλα, άπεγνωσμένοι τελείως οί ζηλωταί τής άπειθείας, περιήλθαν προσωρινώς σέ αφασία, υποπτευόμενοι άλλωστε καί τήν έπικείμενη φοβερή αισχύνη.
50 Όταν όμως έπειτα άπό λίγο έπεκράτησε σύγχυσις στα πολιτικά πράγματα, εύρήκαν εύκαιρία (λέγουν άλλωστε ότι καί οί λύκοι χαίρονται νά έπιτίθενται άφόβως στά ποίμνια κατά τις
3. Οί έπτά λογάδες, πού προσυπέγραψαν τόν Συνοδικόν τόμον μετά τό πατριάρχη ήσαν οί Μητροπολΐται Κυζίκου, Σάρδεων, Δυρραχίου, Λακεδαιμόνιας, Μαδύτων, Μηθύμνης καί Βιδύνης. Βλέπε Συνοδικόν τόμον Α \ 55, PG 151,
692D.. Άνάγυρος είναι ένα δυσώδες φυτό, ή όσμή τών φύλλων ή ή γεύσις τών
καρπών του όποίου προκαλούν βαρειά όσμή ή έντονο έμετο. Άπ’ αύτό προήλθε
ή άρχαία φράσις «μή κίνει τόν άνάγυρον»

 ΛΟΓΟΣ ΑΝΤΙΡΡΗΤΙΚΟΣ А', 8, 50 123
καταιγίδες)· πάλι λοιπόν κινούν τον άνάγυρο, όπως λέγει ό άττικός λόγος4. Επειδή δε έμεΐς, χάριν ήσυχίας, δεν έμέναμε μέσα σ’ αύτήν την μεγαλόπολι5, αύτοί ήλπιζαν δτι κάτι θά έκέρδιζαν καί άπό αύτό· έτσι λοιπόν πρώτα κατέβαλλαν ιδιαίτερη φροντίδα νά προκαταλαμβάνουν κάθε μακρινό μοναστή
πού θά εύρισκόταν στήν πόλι, κι’ όταν τον συναντούσαν, έπεδείκνυαν πάλι πολλή φροντίδα, ώστε νά τούς συνδέσουν μαζί τους καί νά τούς πείσουν νά έχουν τις ίδιες με αύτούς άπόψεις. "Ετσι, παρασύροντας αύτούς, πού αγνοούσαν τά συμβάντα, άφ’ ένός μεν με τό νά κατηγορούν έμάς ψευδώς καί άφόβως, άφ’ ετέρου δέ μέ τό νά παρουσιάζουν παρερμηνείες πατερικών λόγων, καθώς έπίσης καί μερικούς άλλους άπό τούς άφελεστέρους μαζί μέ αύτούς, συγκροτούν γύρω τους πάλι μιά φατρία.
Καί δεν ήταν άγενής ή φατρία. Υπάρχουν μερικοί πού καταλαμβάνονται άπό έπιληψία κατά τις περιόδους τής σελήνης (διότι κατά τόν Χρυσόστομο πατέρα ό δαίμων καιροφυλακτεΐ τήν ώρα γιά νά παραπείση τούς άνοήτους ότι τά δικά μας έξαρτώνται άπό τά ούράνια)6, ένώ οί ύπόλοιποι δεν διαφέρουν πολύ άπό αύτούς κατά τόν τρόπο, διότι έπιθυμούν νά ζούν ύπό τις διαταγές τέτοιων προσώπων. 'Όταν λοιπόν ό δαίμων δεν θεωρή σκόπιμο, φράσσοντας τις διεξόδους τού ψυχικού πνεύματος στον έγκέφαλο καί καταστρέφοντας τις άπό έκει προερχόμενες ένέργειες, νά τούς ρίπτη καί νά τούς συμπνίγη έπάνω στή γη μέ αύτόν τόν τρόπο, τούς περιφέρει γύρω σέ όλη τήν πόλι, άλλοτε φέροντάς τους στις άγορές καί στις πλατείες, άλλοτε στούς άρχοντες, καί μάλιστα στούς ίδιους τούς οίκους των, ώστε νά δασκαλεύουν καί τις συζύγους των* λέγει έκεΐνα πού καί μέ μικρή προσοχή θά μπορούσε κανείς νά γνωρίση ότι προέρχονται πραγματικά άπό δαιμονιώδη καί παράλογη διάνοια, πού δέν γνωρίζει νά προχωρή μέ συνέπεια.
5. Εννοείται ή Κωνσταντινούπολις.
6. ’Ομιλία 58 είς Ματθαίον 3, PG 58,562.

 ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ ΤΟΥ ΠΑΛΑΜΑ ΤΟΜΟΣ 5 - ΠΡΟΣ ΑΚΙΝΔΥΝΟΝ ΛΟΓΟΙ ΑΝΤΙΡΡΗΤΙΚΟΙ (Α-Γ)