Ἄρχοντες καὶ μεγιστᾶνες καὶ λοιποί, πτωχολογιά

 Ἄρχοντες καὶ μεγιστᾶνες καὶ λοιποί, πτωχολογιά,

 

θάνατος μᾶς περιμένει νέους γέρους καὶ παιδιά.

Βλέπετε μὴ πλανηθῆτε, εἰς τῆς γῆς τὰ ἀγαθά,

ἐπειδὴ καὶ πάντα ταῦτα εἶναι περιττά.

Γῆ εἶναι τὰ σώματά μας εἰς τὸ χῶμα θὰ θαπτοῦν,

στὴν Δευτέραν παρουσίαν, αἱ ψυχαί μας θὰ κριθοῦν.

Δὲν μᾶς συνοδεὺει τότε πλοῦτος, δόξα καὶ τιμή,

ὅλα ἐδῶ τὰ παραιτοῦμεν καὶ πηγαίνομεν γυμνοί.

Ἐπλανήθηκε ἡ φύσις, εἰς τοῦ κόσμου τὰ φθαρτά,

κι’ὅσα τὴν ψυχὴ μας βλάπτουν κείνα θέλει νὰ ζητᾷ.

Ζήλευε τοὺς ἐναρέτους ἐπιθύμει τοὺ καλούς,

καὶ μὴν βάλεις εἰς τὸν νού σου τοὺς κακοὺς τοὺς λογισμούς.

Ἤκουσα εἶδον πολλάκις ὅτι εἶπανε πολλοί,

σὰν γεράσουν καὶ χορτάσουν κάμνουσι τὴν ἀποχήν.

Θανατώνεται τὸ σώμα, μένει ἡ ψυχὴ γυμνή,

κλαίει, χύνει μαύρα δάκρυα καὶ κανείς δὲν τὴν ἐλεεῖ.

Ἴδετε, ἴδετε, ἀδελφοὶ τὸ τέλος τῆς ζωῆς μας τούτης,

χάριν ἂς φροντίσωμεν διὰ τὴν ἀθάνατον ψυχήν μας.

Κάλιον διορθώσου τώρα ποὺ ἔχεις καιρό,

παρὰ νὰ φλογίζεσαι τότε εἰς τὴν γέεναν τοῦ πυρός.

Λυπηθείτε τὴν ψυχήν σας, ὅλοι οἱ ἁμαρτωλοί,

χύσατε τὰ δακρυά σας εἰς τὴν πρόσκαιρον ζωὴν.

Μὴν ὁρέγεσθε τοῦ κόσμου πράγματα προσωρινά,

ὅτι ὁ Χριστός μας τάζει τὴν αἰώνιον χαρά.

Νὰ ἦτο βολετό νὰ πάγῃς εἰς τὸν ᾍδην καὶ νὰ δῇς,

εἰς καμμίαν χαρὰν τοῦ κόσμου δὲν γυρίζεις νὰ ἰδῇς.

Ξαφνικὰ φθάν’ ὁ χειμῶνας καὶ θερίζει τὴν ζωὴν

θερίζει καὶ τὴν δόξαν τὴν ματαίαν καὶ τερπνήν.

Ὅλοι μας τὰ θεωροῦμεν καὶ προβλέπομεν καλὰ,

πὼς ὁ κόσμος εἶναι πλάνος καὶ ὁλονὲν μᾶς ἀπατᾷ.

Πάντες τιμήσατε τὴν ἀρετὴν νὰ λάβητε βραβεῖον,

τὴν Βασιλείαν τοῦ Χριστοῦ χαρὰν ἄνευ δακρύων.

Ρώτα τοὺς ἀποθαμμένους εἰς τὸν ᾍδην πὼς περνοῦν,

ὅτι τὰ σκωλήκια ὅλους τοὺς καταλοῦν.

Σώζονται τὰ ψεμμάτά μας ἀμαυρώνεται τὸ φῶς,

χάνεται κι’ ἡ νοστιμάδα κι’ ὅλος μας ὁ στολισμός.

Τίποτε δὲν διαφεύγει ἀπὸ τοῦ Θεοῦ τὸν νοῦν,

ὅλα τὰ κρυπτὰ τοῦ κόσμου, ἐκεῖ θὰ φανερωθοῦν.

Ὑπηρέται καὶ κριταῖ Ἄθεοι καὶ Χριστιανοί,

ὅλοι θὰ παρασταθοῦμεν εἰς τὸν φοβερὸν Κριτή.

Φὰγε σύμμετρα καὶ πιέ δὸς καὶ κανενὸς πτωχοῦ,

διὰ νὰ ἒχῃς τότε παρρησία στὸ κριτήριον τοῦ Χριστοῦ.

Χάνονται τὰ σώματά μας χάνονται καὶ τὰ ὀστᾶ

στὴν δευτέραν παρουσίαν γίνονται πάλιν σωστά.

Ψεύτικη εἶναι τώρα ἡ δόξα ψεύτικη καὶ ἡ τιμὴ

καὶ ὡς ὄνειρον τὰ πλούτη καὶ ὡσὰν ἄνθος ἡ ζωή.

Ὦ ψυχή μου παναθλία λυπημένον μου κορμί,

κλαύσατε ἀπὸ καρδίας τώρα ὅπου εἶσθε μαζί.