Το αντίδωρο

 

 

 

 

σελ.64 από το βιβλίο ΘΕΙΑ ΕΥΧΑΡΙΣΤΙΑ του Μακ. Αρχ. Αθηνών Χριστοδούλου

 

Μετά το

εἰσιόντων ἐν αὐτῷ , Αγαπήσωμεν αλλήλους, ίνα εν ομονοία ομολογήσωμεν (ασπασμό αγάπης ) ακολουθεί 

Το αντίδωρο

Διαβάζοντες ένα άλλο βιβλίο του Δρ. Αθ. Μπασδέκη

ΑΥΤΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ  δηλητηρίασε τις ψυχές  σε όλη την Ελλάδα , τους Ορθοδόξους  και τους απανταχού Ορθοδόξους ακόμα και τους καλοπροαίρετους.

 

· (Die Orthodoxe Kirche .Eine Handreichung fuer nicht - Orthodoxe und Orthodoxe Christen und Kirchen ) Lembeck.

· Η Ορθόδοξη Εκκλησία. Ένα Εγχειρίδιο για τους μη Ορθόδοξους και Ορθόδοξους Χριστιανούς και Εκκλησίες)

Γράφει στην σελ. 58,74, ότι (…welches am Ende des Gottesdienstes allen Gottesdienststeilnehmern , auch den Nicht – Orthodoxen, ublicherweise ausgeteilt wird. S.58)Το Αντίδωρο μοιράζετε στο τέλος της Λειτουργίας και στους μη-Ορθοδόξους.σελ.58

(…Nicht-Orthodoxen….ausgeteilte “gesegnete Brot” , genannt Antidoron , bekommen.S.74)Τον ευλογημένο Άρτο το λαμβάνουν και οι μη- Ορθόδοξοι.

Ισχυρίζεται στο βιβλίο του , ότι το δίνουν το αντίδωρο , χάρι της οικονομίας που τους κάνουν στους αιρετικούς.

Διαβάζοντας και του Μακαριστού Αρχιεπισκόπου Αθηνών και πάσης Ελλάδος κ.κ. +Χριστοδούλου Παρασκευαΐδη (Η Θεια Ευχαριστία )

Ο δε Μακαριστός Αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος στη

Δ.Η ενότητα της πίστεως . Γράφει ότι δεν γίνονται δεκτοί οι ετερόδοξοι , οι αλλόθρησκοι και οι αιρετικοί. Στο μυστήριο της Θειας Λειτουργίας Σελ.(24)  ΕΔΩ

Επίσης στο 18.Τι είναι το αντίδωρο σελ.64 γράφει ότι δικαιούνται να λάβουν μόνο οι πιστοί , όχι οι κατηχούμενοι & όσοι έχουν επιτίμιο.

Και το ξανά τονίζει στην σελ.66 ότι το αντίδωρο δεν δίνεται ούτε στους ετερόδοξους , ούτε στους σχισματικούς ή αιρετικούς.

Υπάρχουν αδελφοί μας στην Γερμανία , εξαιτίας αυτής της προπαγάνδας ή κίνησης ή χιονοστιβάδα μίγμα αιρέσεων πάνε στους ετέρους ναούς Ρωμαιοκαθολικούς , Προτεσταντικούς , Μονοφυσίτες …και όπου βρουν ναό «Εκκλησία» και κοινωνούν ,άλλες’’ Θειες Κοινωνίες ‘’…ξένες προς την Ορθοδοξία ...Όστιες … κ.α. και σου λένε αφού το ίδιο είμαστε δεν βλέπεις δεν άκουσες τι μας λένε οι δικοί μας(ιερείς , δεσποτάδες …) και αυτοί συμπροσευχονται και παραβρίσκονται στις Θειες Λειτουργίες (Λατίνων ,Προτεσταντών, Μονοφυσιτών κ.α. ) στους ξένους ναούς .

Συμπεράσματα:

Αφού κατάργησαν την ευχή των κατηχουμένων ελεύθερα μπαίνουν οι αιρετικοί και αλλόθρησκοι και δεν υπάρχει ούτε θυρωρός ούτε έλεγχος γίνετε από τους διακόνους σύμφωνα με την Ορθόδοξη τάξη της Εκκλησίας μας.

Βαπτίζονται χρίονται κοινωνούν αλλά δεν σώζονται. Δεν γίνονται στην ουσία λαός του Θεού , λαός χάριτος , Εκκλησία. <<Ταύτα γαρ τυπικώς εγενετο εκείνοις>>Κλασικό παράδειγμα είναι ο Σίμων ο μάγος που αναφέρεται στην Κ.Δ. και ο οποίος , όπως επεξηγεί ο άγιος Κύριλλος , <<εβαπτισθη , αλλ ουκ εφωτισθη και μεν σώμα έβαψε υδατι , την δε καρδία ουκ εφωτησε Πνευματι >>

Έτσι έμεινε στην εξωτερική διαδικασία του Μυστηρίου χωρίς να καρπωθεί τη χάρη και ασφαλώς χωρίς να δεχθεί τα σωτηριωδη αποτελέσματα του μυστηρίου , αφού τελικά <<ουδέ συνηγερθη>> μετά του Χριστού. Η εξωτερική αυτή μετοχή στα Μυστήρια της Εκκλησίας μπορεί να χαρακτηρισθεί και σαν <<εμπαιγμός>> , αφού ο άνθρωπος ουσιαστικά <<πειράζει την χάριν>> και δεν δέχεται την σωτήρια αλλοίωση που αυτή επενεργεί. Προκατήχησης 2.

Ευθύνη για την άκαιρη προσέλευση στα Μυστήρια (<<νυν δε ακαιρως εισήλθες>>), έχουν ασφαλώς οι πιστοί , οι οποίοι πράγματι πολλές φορές ανέτοιμοι προσέρχονται και χωρίς συνείδηση της ιερότητας των τελουμένων. Προκατήχηση 3. Αλλά την μεγαλύτερη ευθύνη την φέρνουν κυρίως <<οι διάκονοι Χριστού>> , οι ποιμένες , οι οποίοι επιτρέπουν όχι μόνο την είσοδο στο ναό αλλά και την μετοχή στα Μυστήρια εκείνων που έχουν <<βεβορβομενην την ψυχή αμαρτίαις και την προαιρεσιν εσπιλωμενην>> . Έτσι αφήνοντας οι διάκονοι ανοιχτές τις πόρτες σε όλους (<<ανετην αφηκαμεν την θυραν>>), επιτρέπουν μιαν <<ακαιρως>> πραγματοποιούμενη συμμετοχή , αλλά και δι αυτού του τρόπου βεβήλωση των Μυστηρίων . Αν κατά την εποχή του αγίου Κυρίλλου , κατά την οποία οι χριστιανικές κοινότητες ήταν τόσο μικρές και έκαστος Ποιμένας γνώριζε καλά το ποίμνιο του και την πνευματική κατάσταση των πιστών του , συνέβαιναν τέτοιου είδους εκτροπές και <<υπερβάσεις>> , μπορεί να φαντασθεί κανείς τι είναι δυνατό να συμβαίνει στη δική μας εποχή και στις δικές πολυπληθέστατες εκκλησιαστικές ενορίες (*)με εντελώς άγνωστους πιστούς. Η παρατηρούμενη σήμερα πνευματική κατάσταση στην Εκκλησία , πιθανώς να έχει και (**)την αιτία της και στο σημείο αυτό , στην έλλειψη δηλ. εγρηγορσεως εκ μέρους των ποιμένων και στην ελλιπεσταση προετοιμασία εκ μέρους των πιστών.

Εξάλλου με κάτι τέτοιες κινήσεις και εκδηλώσεις ούτε οι Παπικοί ωφελούνται .Αντίθετα βλάπτονται καιρια. Διότι αναπαύονται με την ψευδή ιδέα ότι δεν βρίσκονται σε λανθασμένο δρόμο , ότι βαδίζουν σωστά , ότι δεν είναι αιρετικοί. Και άρα δεν έχουν ανάγκη μετανοίας και επιστροφής στη μια , τη μόνη Εκκλησία του Χριστού την Ορθόδοξη.

Β Παραλ. 4,9 καὶ ἐποίησε τὴν αὐλὴν τῶν ἱερέων καὶ τὴν αὐλὴν τὴν μεγάλην καὶ θύρας τῇ αὐλῇ καὶ θυρώματα αὐτῶν κατακεχαλκωμένα χαλκῷ·

Β Παραλ. 4,9 Κατεσκεύασε την εσωτερικήν αυλήν δια τους ιερείς και την μεγάλην εξωτερικήν αυλήν και τας θύρας αυτών των αυλών. Τα δε θυρόφυλλο των θυρών τα ενέδυσε με χαλκόν.

Το ιερό κείμενο δεν αναφέρει άλλες αυλές στο ναό του Σολομώντος. Φαίνεται όμως ότι υπήρχαν δύο ακόμη, τις οποίες συναντούμε στο ναό του Ηρώδου, πού είχε κτιστεί στη θέση του παλαιού ναού του Σολομώντος.

Σ' αυτόν υπήρχε η αυλή των γυναικών και η αυλή των εθνικών.

Σχετικώς με τούς εθνικούς, έχει βρεθεί μία επιγραφή, η οποία υπήρχε στην αυλή και απαγόρευε με ποινή θανάτου να προχωρήσουν οι εθνικοί πέρα από την αυλή των εθνικών, για να μη μο­λύνουν τον ιερό χώρο του ναού.

«Μηθένα αλλοεθνή είσπορεύεσται εντός του περί το ιερό δρυφράκτου και περιβόλου ος δ' αν ληφθη , εαυτό αίτιος εσται διά το , έξακολουθείν θάνατον».

Κανείς από τούς εθνικούς δεν επιτρεπόταν να μπει στον ιερό χώρο της αυλής των 'Ισραηλιτών.

Θα θυμάσαι ασφαλώς την περίπτωση του αποστόλου Παύλου, πού κινδύνευε να θανατωθεί, επειδή οι 'Ιουδαίοι νόμισαν ότι πήρε μαζί του στο ιερό ειδωλολάτρη (Πράξ. κα' 27 και εξ.).Μεταξύ της αυλής των ιερέων και της αυλής των λαϊκών, Όπως αναφέρει κάποιος ερμηνευτής, κάποιο «θριγκίον», δηλαδή χώρισμα, κιγκλίδωμα , οποίο ήταν χαμηλό και χώριζε τις δύο αυλές. Και ήταν επίτηδες έτσι κατασκευασμένο, αφενός μεν για να εμποδίζει την είσοδο των λαϊκών στον κυρίως ναό και την αυλή των ιερέων, αφετέρου δε για να επιτρέπει να παρακολουθούν οι ευσεβείς 'Ισραηλίτες τη λατρεία.

Όπως βλέπετε ούτε οι Ιουδαίοι της Παλαιάς Διαθήκης δεν βεβήλωναν τον Ναό, αντιθέτως τον σέβονταν. Σήμερα έγινε κέντρο διασκέδασης , καλλιστεία γυναικών , δεν πάνε οι «μοντέρνοι Χριστιανοί», για την ψυχή τους , αλλά το πώς να φανούν πιο όμορφοι και μπαίνουν και διάφοροι άθεοι , αιρετικοί κ.α ...δίχως να κάνουν τον έλεγχο οι Διάκονοι και οι Ιερείς και οι Δεσποτάδες. Μεγάλη υποκρισία των σημερινών «Χριστιανών» . Ξεπεράσαμε και τους Ιουδαίους της Π.Δ. στην υποκρισία.

Έτσι καλλιεργείτε το έδαφος ότι έγινε η ένωσης και όλοι είμαστε το ίδιο μόνο το κοινό ποτήριo μας έλειπε αφού όλα τα πράξαμε με όλους τους αιρετικούς .

Καλή Μετάνοια στους Οικουμενιστές

Υ.Γ.

(*)Με εντελώς άγνωστους πιστούς (Παπικούς , Προτεστάντες , Μονοφυσίτες , Κόπτες , Βουδιστές , Μωαμεθανούς ,κ.α . …)Και αυτοί πιστεύουν στην αίρεση τους.

(**)Να σημειωθεί ότι η πραγματική αιτία που φτάσαμε στην αίρεση του Οικουμενισμού είναι η άγνοια διάβασε παρακάτω ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΔΑΜΑΣΚΗΝΟΣ στον Λόγος ψυχωφελής και θαυμάσιος

...

Τώρα πρέπει να κάνομε λόγο και για τις ψυχικές και σωματικές κακίες, δηλαδή τα πάθη. Ψυχικά πάθη είναι η λήθη, η ραθυμία και η άγνοια. Από τα τρία αυτά σκοτίζεται το μάτι της ψυχής, δηλαδή ο νους, και κυριεύεται από όλα τα πάθη, τα όποια είναι: ασέβεια, κακοδοξία, δηλαδή η κάθε αίρεση, βλασφημία, θυμός, οργή, πικρία, οξυθυμία, μισανθρωπία, μνησικακία, καταλαλιά, κατάκριση, λύπη χωρίς λόγο, φόβος, δειλία, φιλονικία, ζήλια, φθόνος, κενοδοξία, υπερηφάνεια, υποκρισία, ψεύδος, απιστία, πλεονεξία, φιλοϋλία, εμπαθής προσκόλληση σε κάτι, σχέση με γήινα πράγματα, ακηδία, μικροψυχία, αχαριστία, γογγυσμός, οίηση, έπαρση, σπουδαιοφάνεια, αλαζονεία, φιλαρχία, ανθρωπαρέσκεια, δολιότητα, αναίδεια, αναισθησία, κολακεία, υπουλότητα, ειρωνεία, διβουλία, συγκατάθεση σε αμαρτήματα του παθητικού μέρους της ψυχής και συνεχής μελέτη αυτών, περιπλάνηση των λογισμών, η μητέρα των κακών φιλαυτία και η ρίζα όλων των κακών φιλαργυρία, κακοήθεια και πονηρία. ...

Διαβάστε  ΚΑΤΗΧΗΣΕΙΣ ΦΩΤΙΖΟΜΕΝΩΝ (Α΄-ΙΒ΄) ΕΔΩ